pjsaqjaA uginjBU ajapauo joop sqqoays sip 'SuqsMp
oppa nag sba\ qaq mnqnu aSqaoAaSiaAO 'aioipynqos
-uo gjeq uba S[OAaS qaq sba\ 'UBBSaq s/fpsyg joop
*2ui[BA\p ag -puefiA ufim si 'qSaz mgq uba aqsSuuaS
ïaq JBBtu aip 'uaaSap ua i jooa jBBqquup aqisq uba
tnaq jg ugq qj 'uoq fiq jsm 'uBBpaS saj|B qjaaq Xaiqny
uaajyy 'uaqqaq pyapuuqaS ooz jiMquauCitn too qooq fi§
qpnoz UBp 'qBBqaS JBBq fiS qpBq |B sjyaz ug -qsqBBidaS
ppjaM ap ua jBBq uaqossnq uibbu uazoopqqayA aaii
uba ppqos qaq ua UBBqsaS apfiz jaq pBBi avu qaui JBBq
fi8 qpBq UBp 'UBB°a§ uliz jncq qoq fiS qpnoz UBp ïuaq
-qaq pyaoAaS sXpuyg aooa uapfiyapaiu Shuui fiS qpnoz
'}Bzaq piaqSiqjBqiujBq aSiuaa fi8 syy 'suaAaq paajAi
jggz q("iz fi§ jbbui 'miioja atuBzpSnap uaa qfiz fig
•qqaq uaAajqasaS aiyuqy ui fitu fiS qBM 'uaqaSjaA uauunq
uaqqaq aqsuituuaq qi noz ubq -uaAayqaS qfiz puny
-aSug ui qam f;8 qup 'jamtuef qaq si 'uaSSaz aq qip
fiui tuo 'uamoqaS qfiz raiq uaayyB jrS jaauuByy//
•qoByniij8 aqfiy
-aqqoBJBA 'aiaqqiq uaa sba\ qaq 'aqqoByunyS fiyy
•uapjooM a.iBq
uba SuiqaaMqin ap .iooa Susq qooq fiz sba\ nu 'sum
qoo fiz Sipaotn aoq ua 'ubb JBBq "bz jfojapying
<((j uamouaSdo qp,iOA\ qjcq Ain ui 'sinq Mn in jaaAi
'uaqqaq aq piayaS imay uaa qynz jbbC jyuqjapuB bii
Xo.iapymg /Cpsg s|b 'uaëSaz n uba pyaiaAi ap jbz qBM
'uaquap aq uibbu uapaoS mii ubb sayyB 109A pfiqyB qqoayd
fi° 'qosqoaq ooz plxqjB qiBBM fig -si ptuaouaS uaiBij uap
qam sjfiAvqip spaar uibbu suaiM 'ubui uaa uba aip usp
SuiAquo uaqaozaq aiapuB uaa§ fiz qupjoop 'SuiquapiaA
aqsqfqapuBqas ap qoq puaAaS SuipiayuBB ua 'pyajaM
ayaaqaS ap uba pjapuozaSjy 'uaqqaq uoz pjaayaS qioo
'qjaaq puBqsjaA jbbi] aip 'muoia uaa8 sjboo^ daojj"
tie
-J80A SBJjaq qaq jbbu aip 'uaddBJq uauaaqs apaajq ap
'xnuaojaq aSuB] ap 'ubbj apaajq aSiqsqs ap Sbz fig;
j uauaqosaëaoq uaoq JBBq
uapiooM aip u3.iba\ qasoBBpayp aoq 'pnoq aojj "puq
uaAaSaS pBBi uapjpzuap JBBq Xajqny utjbbaa ua 'uaqqaq
aq p[iipa§ pau JBBq fiq uaoq 'pppuBAvag puq japBA
JBBq qam fiz uijbbja 'xnuaojaquazoj ap qaiu 'uaqqajqs
-qm uaqsaAsping qaq ibbu qoiz aip 'uauinq aqoojS ap
dojBBp pBiqaq ua ufiqosauuoz |oa qosoq apuajnaS 'aqiqs
qaq joop qjooA iubbz8ub[ Sui» fig 'apjaaqSmaq 'pcq
pguiiuio jaSaoJA JBBq aip 'qqosjd ap jb jbbu ua spy
-sd JBBq jbbu fiz uaoq usp 'apjaqsaoq apjai] ua dooq
Sou fiz uaoq 'apuajp JBBq ui qsaaAiaS jaSiqqnpS sipps
-ijg qoo sbav qfqufiqosjBBAi 'pM qfqufiqosjBB^
(i apSiuaajaq
qoouaSqqoa JBBq qam jaaAv qoiz fiz qsp 'qqquaSoo qaq
do 'joojiaA ppqfijA JBBq fiz qsp 'fiz qoo aqjasaq 'iubu
qoiz do J33a\ fiz uaip 'qsB[ nap uba aqjBBAAZ ap sqqoays
fiz qoo appoA na 'uauaA\pjaA qizaq jaSaojA JBBq jbbu
uaSuBjjaA qja 'apjaaqSnjaq qfijquiuoq JBBq jbbu fiz
uaoq 'jBBq fiq qoo sb^y <jUBBqsjoop aq uaSupaoidaq
ajsq |B puq uaAaSaS qqoBjq ap JBBq aip 'uajoyjaA
apjaq ap 'apjaaq qoiz qoy JBBq uaoq 'qoo sippsug
pBpy -qsaaS uap jooa JBBq sippsug uba siuapaupsaS
apno ap puoqs raojapaAi qjooA fiz daq uaquoz
jaA uaqqoBpaS uj *pyiA\ ia[Jaj|B uba jfqqjaA aSiqsnj
qaq pap qoojS uaa jooa qoo imp uajBAi uaqossoq
aufiz ua qsaaAiaS qqoBf ap uba jaqqaqjaiy uaa qioou
sbm fijj 'qjooA qoiz SBBq uaa appaods jo 'do qjaq uaa
aoq ua jb Suojds sbjS aSooq qaq uaqossnjy qaujadmid
ap ua naqqupB/fq apyiM ap joop AVUBjq puojS ap sbav
qayd aSiuara dg 'uaqnaq ua uaqp 'uamyo jap uaqqsq
ap ui ua 'qnoqpdnajq qaq ui uaSuoz spSoA ap ua
818
314
haar niet aangingen, dat zij geen plaats innam in de
harten van degenen, die zij liefhad. Eindelijk zag zij,
welke karaktertrekken haar zoo onbeminnelijk maak
ten nieuwsgierigheid onder het voorwendsel van
vriendschap, hartvochtigheid onder het masker van
rechtvaardigheidbemoeizucht en heerschzucht in den
vorm van genegenheid, jaloezie en boosaardigheid in
het gulden kleed der deugd.
HOOFDSTUK XXIX.
Een gansche dag en een tweede slapelooze nacht
waren voor Gladys in vreeselijke onzekerheid voorbij
gegaan. Alles, wat edel in haar was, drong haar om
te doen, wat Aubrey van haar gevraagd had; alles,
wat menschelijk, zwak en zelfzuchtig in haar was kwam
er tegen in opstand.
Zij begreep waarom het huwelijk, dat zulk een
drukkende last voor een man is en hem zoo weinig
voldoening schenkt, voor de vrouw een oefenschool is
waarin zij hare edelste hoedanigheden tot de hoogste
ontwikkeling kan brengen. En toch, was zij slechts
vrij, was zij slechts een kind, zooals in dien tijd
toen Guilderoy haar op de heide had gevonden. En
met bitterheid bedacht zij, dat ook zelfs dan nog de
wereld in haar gevoelens voor Aubrey eerzucht en
eigenbelang zou zien, evenals in haar huwelijk met Guil
deroy, en het was haar, alsof zij de stem van haar
vader hoorde, die haar, zooals hij zoo dikwijls gedaan
had, met de woorden van Socrates aan Crito, verweet
//Is het wel de moeite waard, zooveel aan het oordeel
van anderen te hechten?"
315
Neen, dat was het niet. Haar edele natuur erkende
den adel in Aubrey's daden en woorden, maar hun
strengheid, die haar bewondering opwekte liet haar
hart koudevenals alle vrouwen zou zij gewenscht
hebben, dat hij minder aan zijn eer, meer aan haar
had gedacht. Een oneindig berouw, dat haar bij zou
blijven, zoolang zij leefde, vervulde haar ziel, bij de
gedachte aan de smart, die zij hem had aangedaan
door zoo onnadenkend zijn toewijding aan te nemen en
herhaaldelijk zoo zelfzuchtig een beroep op zijn vriend
schap te doen. En toch scheen het haar toe, dat zijn
liefde voor haar zoo groot niet was. Vrouwen kunneD
niet begrijpen, dat een man zijn eer boven zijn liefde
kan stellen. Daar voelen zij zich slechts door gekwetst.
Met de tegenstrijdigheid elk menschenhart eigen
begon zij nu het eenzaam leven te Christslea lief te
krijgen, dat haar eerst weinig beter had toegeschenen
dan de dood. Het gelijkmatig, eentonig voorbijgaan
van den tijd, het ledige, eenzame huis, die eenvoudige
levenswijze schenen haar zoo veilig, zoo vredig toe.
Vergeleken bij den maalstroom van vermaken, harts
tochten en teleurstellingen, waaruit het leven in de
wereld bestaat, scheen het verblijf in deze hut aan
zee haar even kalm, vredig en rustig toe, als de
kloosterlijke haven hen toescheen, die na de teleur
stellingen der liefde, de verleiding der heerschzucht
ondervonden te hebben, zich terugtrokken in Port
Royal of la Trappe. Het droevige gevoel van verlaten
heid, van wanhoop, dat die eenzame omgeving zoo
menigmaal bij haar had opgewekt, in die lange, don
kere winternachten, wanneer het doodsche sneeuwkleed,
dat de aarde bedekte, elk geluid versmoorde, en op
die droefgeestige zomeravonden, als alleen het gekras
ËtoiAavBHi,
