„•jBzaq piaqpuaAaSaoj uaaf? qi (Bp
'sbm uaqsj a} 5(i (Bp 'pSazaS uajBtnjaatn ftra (jaaq
japtsA uftj\[ raoq uaop(oa jam n qi (Bp 'uaqqaq jaoui
piaouuaA n qi 5rip 'ui nu aiz qj -uajqoojsjjBq amraq
ua uauuetn jap jajqBJBq jaq uba sjaiu jsim qi :jaiu
Ti 5(i daajSaq auuiSaq nap uj -sa((B uajapuB fn jooa
sjaiu SUM 5(( -sbm qftpmnjBU uap jaam jam azftMjap
-uuq mti (bp 'nadfij§aq uajaa( qaq qp 'jam jaq si jbq//
•jqoBz ftq apiaz ,,'qaq pSipaajaq n qi jbbmzaoq 'jaaAA qp
•SuiraoqjaMjaA aiapaaj naa do sjjaz
b[ 'SninaoziaA janaa piaqjaoz ap do jdooqag fiq pBq
*sbm (sriA\aq uba qoiz ja ftq (Bp japuoz ua 'jsoqaS
ajiaom uiaq pBq uaop aj ajaoq mo jinjsaq nfi^
jjapuB uaa uba ppaq
jaq jam ppjAjaA uaiqossira ua 'najoeg maq jooa
(JBq jBsq ftq puoA nu ua qujaS Mnaiu uaa do dooq
a°ba uaa jaw ua 'apajA jbbu puajqoBius 'uaraoqaS
jBBq (oi Muojaq joa sba\ ftjj -apjooqaqaoj uiaq (JBq
jBBq 'uaqqaq uoq jaq ftz jbaooz jooa (Bp 'jqospaS
fiq pBq qoo( jaam 'sbm pnoq fiz (Bp 'puaamaS pBq
ftjj uaSoo uaSia ufiz ui uiaq apjapaujaA pjooM qja
piaqjaojp aqfqaqajdsjmuo (am ubb jbbi( apjooq fijj
,,'pBqjaq n qi jaauuBM s(B 'uftz jaq
U8A8 firn (bz jaa mn na 'uaMnoijjaA fiS junq dojBBp
'uamoq ua(aa\ a( jioou jip (bz '(qoaq jqaiMaS
jaaAooz fi§ ua fiq (aapjoo jbiav ubb pjajaM ap
'pjajaM ap ua SjqosuaM fi§ jbm 'uftz n jooa jim qi
jbbiu uaqqaqjaq jaam jioou n jbz qi 1 jaq jaiu n qaq qj
•iijiz n suaSaf (qoajdo jim qp MnoiA uaa qi uaq nu
puqjaq n qi nao( 'puiq uaa sbm qp raaop a( paa( ftra
rao jaam jaiu (qonra ap qoo fi§ (qaq nu !jaq jaam
(ara n qi qaq nu jbbui iuapajaS qfqajjBms qaq qi
peqa§ jaq Siuui n qaq qp// 'uamBMqdo JBBq fiq aip
-joajiz (aq do paojS ua(qoBz uaa jamaq uap uba (qaq
SunafqjaquiB (aq appia.idsjaA SuiSjjooa fiz (fiMiaj, -oi
-daa(sapam uniBqoq poop uaa ftz jos[b 'apaom a( JBBq
sbai (aq !paj( uapiaouuaA uamuzSuBj (am daq hy
•djaiM apBjjsnjaq uajnoquaqia ap ua
uapaj( apaajq ap joao pao(S uatniBM uaa 'uajaiA uazBjS
apjapqqosaq ap joop ua(BJ(s joiaa 'uoz apuBB§japuo
ap jbbm 'jb dnj( ap fiz SniS dojBBQ -pBq uBBjsaS
jooa (s(bb( (aq ja f]z spuis 'sbm uapa(a8 uajBf 8i(uiaa(
(3m oq jos(b 'jBBq (aq sbm '[aSaids uap uba appuaM
-jb qaiz fiz uao( ua 'aqana^ ui jlqqjaA a(sjaa unq fiq
psq uaAaSaS JBBq ftq aip 'pnoS qosuBBijaua^ uba s|Bq
JBBq rao Sui((aq uaa paap ftjj -Mnoj( apjaapjaAuo JBBq
qoo fiz jbS 'jb8 s(bbm§ou jjazqoiz ftz nu ua '(qoajdo
uaraoq(oa sbm fiz (ubm sqaz uaquap uba piaqfiiA 'ua(
-apuBq uba piaqfiJA 'ua(aoAa8 ua piaqftjA uba puBjsjB
pfi((B jooa fiz paap paa(q uaiajsjaA 'pno JBBq (aj,\[
•ap(assiMjaA pBBMaS
aqfi|quiuoq (aq (am japaM qojuajaoq JBBq fiz uao(
'((aaq (qonzag uaiqossim sip(asijf) s(booz 'fiz a((qonz
'sbjS 8((bu (aq ua ja(BMaaz (aq uba Saoip uajods
aqfqapinp (Bp 'Sbz afpaa[q a§jas uajajsjaA (aq jbbu
fiz uaojj '(jaisjaA (UBq apno (am uarajB ua s[Bq ubb
ua pjnnpjoqa§ j8a(iz (am paa(q uajaaMnp sl'uS uaa
:na(Bja° psq ja(qoB ftz aip 'uapnq uapBMaS aqftjjB(
ap uba uaa ui ua 'apiaz (bmibba ftz aip 'piaqraBBZuaa
ap ua piaqftjA ap uba jooqra/fs 'uaqqaj((in paa(q
aSjas aSipnoAuaa jaq jaiuamBq JBBq joop qoiz jaq hy
•uajaaq aj ïïniaj ui
ja pjapuoMjaA uauaqos ftz jbbiu 'sinq (aq ftz napuaq
-jaq (8M pajj uajBqjooquo jam JBBq uapS(OA uapuoq
ajapuB ap ua qjanua^j uaqqa.qjaA uaSia JBsq jbbu
uaAoq jbbu qoiz jB°aq ua 'do ftz puojs (fiaa uaa b\t
SES
OSS
324
reld, hem ook veroordeelen Zij zag hem aan en kwam
hem door geen enkel gebaar, geen enkele beweging
te hulphaar gelaat stond strak, uit hare oogen sprak
geen enkele teedere aandoening. Hij trad op haar toe
en kuste hare hand op zijn gewone innemende wijze
en met ernstige, eerbiedige hoffelijkheid.
Zijne lippen waren even koud als de hand, die zij
aanraakten.
//Ik dank u," zeide hij eenvoudig. Het kostte hem
veel die woorden te uiten; hij voelde den koelen,
strakken blik van haar oog op hem rusten en de
warmere gevoelens, het hartelijk berouw, waarmee hij
tot haar gekomen was, verkilden onder dien blik.
„Gij hebt mij voor niets te danken," zeide zij op
koelen toon. „Gij hebt mij gevraagd, om ter wille
van de wereld tot u terug te keeren, en ter wille van
de wereld heb ik aan uw verlangen gehoor gegeven."
//Daarom alleen?" vroeg hij aarzelend, geheel ver
bijsterd en verward.
„Daarom, en om de belofte, die ik mijn vader ge
geven heb. Ik beloofde hem nooit zijn naam en de
uwe in minachting te brengen en dat zal ik ook niet."
„Maar is er geen ander gevoel, dat u tot uw besluit
heeft gebracht? Gevoelt gij niets voor mij?" Deze
woorden ontsnapten hem onwillekeurig, zij werden
op diep ontroerden, bijna smeekenden toon gezegd.
//Neen, nu niet meer."
Haar antwoord klonk droevig, doch beslist.
Zijn gelaat werd met een gloeienden blos overtogen.
'/Hebt gij dan nooit liefde voor mij gevoeld?"
vroeg hij.
//Ja," zij zuchtte en hare oogen kregen een zach
tere, peinzende uitdrukking, onder de herinneringen,
321
achtig fluweel en het doffe, gedreven goud van haar
halsketting. Het gansche huis baadde in dat warme
licht, dien rijken avondgloed, dien liefelijken geur van
bloeiende heesters, bedauwd gras en ontluikend bosch
het was, alsof het al zijn schoonheid, al zijn bekoor
lijkheid ten toon spreidde, om haar feestelijk te ont
vangen.
Maar haar gelaat was bleekhaar hart was diep
bedroefd, en slechts aarzelend schreed zij voort. Want
zij wist, dat hij op weg naar huis was en weldra bij
haar zou zijn. Zelfs haar terugkeer naar Ladysrood
zou de wereld aan lage, zelfzuchtige beweegredenen
toeschrijven; en het denkbeeld, dat de wereld achter
alle edele ingevingen onedele drijfveeren zoekt, moet
elke natuur, die zich boven het gros der menschen
verheft, met smart en verbittering vervullen.
Zij stond stil voor een portret van Aubrey, dat in
de schilderijengalerij hing. Het scheen haar toe, dat
de oogen haar aanstaarden, alsof zij leefde en dat de
lippen haar een laatst vaarwel toefluisterden. Zij zou
den elkaar in het vervolg als vrienden en verwanten
begroeten, zij zouden elkaar natuurlijk herhaaldelijk
terugzien, maar met de oude vertrouwelijkheid was
het voor altijd gedaan.
Zij gevoelde, dat er een leegte in haar hart was
ontstaan, dat zij een verlies had geleden, waarvoor
in de toekomst geen vergoeding te hopen was. Zij
liep door de lange reeks vertrekken, galerijen en
gangen; alles was haar zoo welbekend en toch weer
zoo vreemdhet ging haar Evenals hare honden
ook zij had een gevoel van ballingschap en tegelijk
van terugkeer uit den vreemde. Na haar verblijf in
het kleine huisje aan de eenzame kust van Christslea
5* .1 v j - i A
