uaa Son uaAajq piaraqiaM. ap ua piarauaqnaq ap jbbui
'sbm uanampiaa jqoizaü? jaq jin BjpjaM jBp 'ui Smjfu
j, ua jin map ap ajapy pB.ij paajqaS gipnoAuag
•uapuozaS jiujooa uaiBM sjajjoq ag
•uaraoq aj apjaqaS sajBuaSia ufiz jupjoj 'uajqoBM aj
Smjfu jaq uaSjora uaip do nap puojs ooz ug 'uoa
-aS piaqfuA ajapiaam Sou noz jBp smq uba mooja
-aj\[ -jsaaMaS rao fijq jjBq ufiz ui Jta sbm fiq :si jaara
jbm 'uapnoAaS paoS qfijinnjBU jaq paq uojBg ag
■uaAaS uaqiM jbm 8u;ramajsaoj ufiz
aojjBBp noz fiq jo 'pSaoAaSfiq ja afqoBj puajjods üaa
Ham az psq 'j9iu apjajfiMj fiz uaSuajqjoop uaraoq aj
jBBq fiq uaqaM aSiuaa rao 'psq uaSuBAjuo -g aj uauuip
-naija jajnaq uaa uba SuiSipooujm aqfqapuaiJA uaa
fiz aoq p|B8qjaA raaq ajapy pBq 'sbm uoqqojjjaA fiq
jBp jooa jbbui 'pBjs JBBn naSBp jBBd uaa jooa sbm.
azag "do sjBBjd ap jsioqquojg uba uojbjj uba Smjfu
jaq 'uaSjora uajaqaz do paaj jbjbj uaSsp uaqjaa^
•pBJ^UaUUiq J99AV
BpuBjBAA ap jsroqquojg uba uaoj 'uaraau aj do puojS
nap uba jajjiod jaq rao jsmt ajqnq maqsiajg ub^
■p|BBjdaSazaS pnq jsaaS azooq ap
uaqaMoS apfiz jnaq uba sbav jaSua apaoS jnajj
<ii yaaq jqBBraa8 |aq uaa 50? fira fiq JBp 'jqonjA
-juo smq pp qfqaSora Sipaojds 002 'Suqapuaqa uaip
do uaqaJM ara jim qi 'aSom uaraoq uba qoo ja jbav
'uuag 'qfqaS jqaq ag" fiz qajds uapBjaqjSBA qoop
'uaddq aqaajq jam ua 'uaAoq jaaM tUBMq sjojj jnajj
•qotz uba apaoAV [OA jaq az djaiM uaoj ubb qqq
-uaSoo uaa jaq apjapaujaA daip ap apiBBjs puajappig
58
34
Hij had nog den zegevierenden glimlach van zijn
vriend, nog het marmerwit gelaat van zijne vrouw
gezien.
Nauwelijks was de Baron uit het gezicht verdwe
nen, of Adèle trad te voorschijn.
//Ge hebt het gehoord," sprak van Etershem en
zijn stem had niets van den luchthartigen toon, die
haar anders kenmerkte. //Blijft ge nu nog langer
weifelen? Verbreek de banden met den man, die u
niet liefheeft! Wat beteekenen gebruik, wet, gelofte,
waar zij, die de meeste is, niet gevonden wordt. Ik,
Adèle, heb je lief, meer dan mijn leven. Laat ons ver,
ver van hier gaan, ik zal u met nog grooter weelde
omringen, dan nu reeds uw deel is, en u meer
schenken dan h ij u geven kaneen hart dat u gren-
zenloos bemint."
//Neen, Henri, wel word ik gehoond, beleedigd,
getrapt door dien man, maar toch ik durf, ik mag
niet. Mijn eer zou immers weg zijn. Zulk een offer
kunt ge van mij niet eischen.
Van Etershem had op dien tegenstand gerekend.
Juist omdat slechts lage drijfveeren hem vervulden,
bleef hij kalm.
//Welnu," sprak hij op innigen toon, //welnu, Adèle,
uw wil is mijn wet. Gij blijft, ik zal blijven, maar
weet dit wel: zelfs de geringste oplettendheid door
van Bronkhorst u bewezen is een valschheidzijn
hart is bij haar.
Plotseling hield hij haar het portret voor, dat zijn
vriend hem gegeven had. 't Was inmiddels donker
geworden, maar het licht van de opgestoken lantaarn
in de waranda gaf haar maar al te goed de gelegen
heid de trekken er van te onderscheiden.
jooa 'raaq jara 'uaqojdsaS pnq qnjaS pjoojsaSuo ua
apjaq uba aip 'uBspaS pnq uajjojaq ajsuooqas ap JBBq
aip 'raaq jam uajBjjaA smq jnaq fiz jjaaq uapajaS
uapnBBra saz raing -puora uaqqojjaSmBBS qfijufid uaip
uba uaqqajj ap jm jjbuis azoojatUBU uaa qjaM 'jBBjaS
jBp jm JBsp jqaajds uapfq uaa qja^ pja°BrajOA aoq
jo jbbui 'uooqos piijjB Sou 'uaSuz jsjbb| j( JBBq Cim
jjapas pjapuBjaA az si jb^\. 'ajsuauuiq .maq ui raajs
uaa qBjds j jjooa j jjooa 'squq jbbu jo sjqoaj jbeu jaiu
qqq nap Saojs az 'rao qqq uaSoo uaaS Sbz 35/ 'a|opy
sbm 'apjausjjooA pBjs apuaqaquo jnaq Jap uajBjjs ap
joop aSiuuizuBBM uaa sjb ooz jssp aip 'muoja ag
■uaufiMp
-j3a aj jBBJjspjooq aqqnjp ap uba jaoMaS j, ua siujaj
-sinp ap ui rao pjapfiMjaA spaaj|b qoiz amnp ap pBq
uaraoqaq sbm SuizuqjaA ufiz uba apuaipaq ap JBp jaa
na (i'Snjaj qi raoq sqBJjs 'uaop dnqospooq uaa uaAa
]im qi ]bz qj *ubbS jarasq ufira jbbu jaiu
jbbui Sou |BZ qi jbbui// 'fiz apjajjojs „juaau 'O"
•fiq apSsBJA
(<^MnojAajq sjapjo Mn uba sjai ja sj// "uaqfiq
-rao jauqaq nap paap jaajq ajqnjpjapuo mubu uag;
•uaiz aj uauuiq jbbu pxaquaSajaS ap joopjBsp
apuaqaquo nap jbS fig -uaqqajjjaA jap ufiz jazaq
jaiujojB jaq apuBBSuBB uassiMaSjaA aj qoiz uajqBBui
qfijaSora raaq jaq 'pjapjiqosaS pjoq jjbmz uaa do
ajuooMaS ap suaS[oa JBsp aip 'uaiz aj bu sjararanu
ap rao jaop jaq jara 'puoAaq SubS uap uba uiSaq j(
ui qoiz aip '|BBZjaa jap jnap ap apuado ubui ag
•uooj uaSjipqas
-j3au0 do pjoomjub j( quojq ,,'apjjazjaq fira sjj,//
■jaupaq-jaqo apjaajaq ap apSBBJA
aSaja ajsjaa ap do jaqaz jim MnojAag -uaiz suaa qi
88
39
wien zij zich, zij, de trotsche Adèle, had neergebogen
omdat zij hem beminde. En hij ja, den eersten tijd
hadden zij zich in weelde gebaad, in dat Parijs, 't
welk zich daartoe zoo uitstekend leentden eersten
tijd had zij in heur onwetendheid gemeend, dat hij
haar hartstochtelijk liefhad. Maar daarna toen zij
was begonnen te spreken van een wettelijke scheiding,
van een huwelijk met hem, toen scheen de liefde al
lengs te bekoelen, en op zekeren avond, had zij op
Etershem, die naar hij zeide slechts even een paar
brieven moest wegbrengen, gewacht, gewacht doch
te vergeefs. Hij was niet wedergekeerd. Der vertwij
feling nabij, was ze tot het besluit gekomen om terug
te keeren. Maar tot wien? Tot van Bronkhorst?
Dat nooit, al was 't alleen om den minachtenden
glimlach te ontgaan, met welken die man der wereld
op haar zou neerzien. Tot heur vader? Ook hem durfde
ze niet onder de oogen komen zou hij, die zijn zoon de
deur gewezen had, haar, die thans zoo veel grooter
schuld droeg, niet verjagen? Slechts één hoop bleef
haar over: ze wilde Eduard spreken, ze wilde zich
voor hem op de knieën werpen en om vergeving
smeeken, ze wilde hem slechts om één ding vragen
om een schuilplaats voor haar, de onteerde.
Zoo was ze naar R. gereisd, in de hoop hem te
zullen vinden, en daar terwijl zij nauwelijks nog
een voet in de stad had gezet daar had ze heur
man gezien!
Ze moest voortvoortAls hij haar zag, zou ze de
schande niet overleven. In 't hotel waren heur kof
fers, met alles wat ze aan kleedingstukken voor 't
oogenblik bezat, en toch ze durfde niet terug.
Hoe lang zou hij daar blijven? Ze kon dien avond
