apno ap jaaqaS jaaM qoo nap az jqoom ujppAV 'Pl99CI9tl
Sipaods apnoji aip sbm 'peqaSjaij pBq 'spjooM
sap uiz najBM nap ui 'yoou qoBqtuftg az |fiM qoop
'neeSiapao Seiqiapaa ojbmz naa puq ua pSfrpaapq
sbm piaquooqos .mag qsaaMaë Sijazioq ua Siuo'aq
japuozftq qfijaquBAUBB sbm az yaipq /Cspg
•uaqqaq uaSajqjaA noz yoou siapuc pq aip
'uaquoqosaS peq piaqpnaqqaMcUBjaq naa jaiuajg azinq
nap jbajooa lip pp 'a^qoupaS ap jam qoiz aysooj}
MUOJAapj jbjooa na 'uanioqaq siuaSra na jyjqos unq
uba pnuqianiBz°nBj uajBM muoja uftz na jaraaig
■naaqjooA
s|B }saaMa8 qftjapuaijA ua Siyap naAa Suifhnq uftz
sbm 'pBq pouyuo qoBqmog jaaqn(rp\r acq na jb ayuitu
naj ftq sjy -na8naqa§ uftz uba puBtna||iud ap ut
nadiaAv a; siuapaiqosa8 ajaaqaS ap uaSBp jBBd naa bu
mo 'uaqqaq smos aqosuBBUijapno yp m uaSutp ap
uaip 'dooj uapraaajA nap J8AO ;qoBpa°BU Jtin ysq naa
Son *namoqa8 sinq a) *fiq psq bujbbp !paa{ jnaq ni
uayooi) a) 'ajUBSiqoayjr apno uftz 'jfspg mo 'uaAaSaq
iaina]uaj nap uba smq y>q jbbu iqoizaS ypuamau
-papjayB naa pm qfqapcp qoiz psq puuj^g sq
qquspaq
sbm qOBqmog joop /Cspg pp snaa jaAO naamaSjB
jay sbm nam ;hbm (lj uayiz uayy a; piam ay an boa
aip pnqaS psq qftjaS ftq jo// ftqjooA jaraajg uba
Suiuom ap poizaS puapjdaSaz naa 5am Sappira uaqp
apjnaqaS pq bu tioSep apjaa ap uadai] uapddog uba
safsiatu ag mapiajdsjaA a:) jqoij Siuaa piaqjBBM ut
qooj japuoz 'daajSaq uba sajjB ja fiq pp 'apjBBjqiaA
uaaSiuatu ua 'uayayaA a; uba pM ja piM uaajapaj
j }5|bbzjooj9a daop y ui iuama§BSua pp uba
SuiqajqjaA ap joop ja sbm Suippnqosdo uaa qpAV
Lf
jafsiara ppa uaa qooi
BJog sbaa IBM ppoAaS SiqqnpS ooz ptu ply ua8uB|
ui qoiz puq ftg -jameq uftz do 8uimiuap aypM
-aSdo jaaz ui poBU uapj[az uaip msMq mayiAV
•pBjs [araaq uap ubb °ooq spaaa noz ap sp uaquM
yuo a; mo 'düBjs ui qfqapuia bjoq }[Ba yidaEyg
(inajnaqaS uauunq 'uaJBq aj
uaizdo japuoz jo uaSinpS japuoz 'jajqaa yp jbz aojj
maqajqjaA aj ^uamaSsSua pq uaSuiMp qosqmog
az |bz j| a 2 mamoq uapM at spi yoo ua°om jatsnz
jnaq sjjaz qoou 'sjapno aqaiztBBjd jnaq qoou jbbui
paoqaq uapjOM jjapjaA sim uaa jooa taora jfspg
apa;sja8a[ jnaq do uapoM a; az tSij soojapng
j uauuiq jaaA\ jBBq aSiqqnjaSuo ap tpaaj}
dooquBM adaip uaa qjaM pra uappiaA azap az pBq
dnqospfyq ayoAdooq paAaoq tarn ijamnq jnaq jbbu
qoiz az yaaSaq pug jbbu tarn ja tjatsirq Biog
jbbui 'yaaq ua^aSjaA daqospooq ap aip 'japnoqpjs
nap jaAO pgipjBBAApojaA ua uoAapaSdo si ppra ag
(tj pMJBBA// puau
-aqaa^aqpaA ooz jaiq qoo; ua 'SipnoAuaa tap tquqq
jaqraos aoq 'uamoqaS si a^UBt jnaq uba 8uiuom ap
ubb az S[B 'puuq ap raaq az tqnjp SysaaSjaojp soopra
-bu aoq qoot ua „jPP tqaJtspA" „dPI9!8
-aSuo qoiz az yaoAag// <(-uaa^[// (<(jtquqosa8
az sj" -yaaqos JBBq pm tdfijgaq puBjjg
•uftz qnpSuo jnaq ua Smjpq
-J9A s(mayiAV IBZ I8A s(qoBqmog iqBBm sapjojd
pj JBBq aqpM 'ppqSiuuizdjaqos aqftpMnoJA aip joop
pppS ';aq tpOAaS bjoq -yaaq uajopaA pao8 jooa
46
„Wat zal hij doen 't Gevaar trotseeren Dora
tot een leugenaarster maken? Ook dan nog, als men
hem gelooft, is zijn positie weinig benijdenswaardig.
Wat heeft zij gezien? Dat hij dat huis verliet?
Maar nog meer: Dora heeft natuurlijk gisteren
nacht niet alleen op straat geloopen.
//Wie was die andere?"
Eindelijk zet hij zich neer en schrijft een kort briefje.
"Om verschillende redenen" ziet hij van Betsy af.
Wild slingert hij daarna den pennehouder door de
kamer-. Grensdorps Burgemeester gevoelt zich voor 't
eerst van zijn leven onmogelijk gemaakt.
Toen Betsy het briefje gelezen had, barstte ze in
tranen los.
Was het uit smart, uit toorn of uit liefde?
Den volgenden morgen lag de vloer van Dora's
slaapkamer met snippers bestrooid't was een ver.
scheurd balboekje.
IV.
Weêr is Grensdorp zonder burgemeester. Met Mei
heeft Rombach de gemeente voor een andere verlaten,
en iederen dag kan de benoeming van zijn opvolger
plaats hebben.
Nu, zelfs de boeren begrepen dat na het ge
beurde het verblijf van Rombach onder hen minstens
erg onplezierig wezen moest, en hoeveel te meer zou
den zij dit hebben erkend, als zij het fijne van de zaak
hadden geweten
43
Twee dames wandelden dien Zondagmiddag het
perron van het stationsgebouw op en neer. 't Waren
Dora en heur tante.
't Liep tegen vieren en de trein zou weldra komen.
Eensklaps ziet Dora zich aangesproken door een
heer. Het is Rombach. Hij zal met dezelfde gelegen
heid naar Grensdorp terugkeeren, en hoopt thans het
genoegen te hebben, zoolang van heur gezelschap te
mogen genieten. Ze gaat toch immers ook naar huis
Een enkel oogenblik van weifeling, en een beslist
»met genoegen" komt haar van de lippen.
Maar waarom ziet ze hem toch met zulk een ern-
stigen blik aan? Waarlijk Rombach, die anders
onverstoorbaar is, vindt het onaangenaam, bepaald
onaangenaam.
De trein stoomt het station binnenDora en Rom
bach nemen afscheid, en tante vindt dien aanstaan
den zwager van heur nichtje een allerliefst jongmensch
jammer dat hij zoo bleek ziet: zeker niet sterk."
Karei Rombach is bijzonder spraakzaan, eigenlijk
al te spraakzaam. Of zij zich goed geamuseerd heeft?
//Dat een bal altijd zoo iets heerlijks ismaar Dora
is stil en afgetrokken en schijnt meer te luisteren
naar de gesprekken die de overige passagiers met
elkaar voeren, dan naar hem.
Zoo gaat de reis voort en eindelijk zwijgt ook
Rombach. Vreemd hij kan zijn oog maar niet afwen
den van dat edele gezichtje, dat zoo somber en on
beweeglijk naar het eentoonige, vlakke landschap ziet,
't welk zich bij de naderende schemering van dien
Novemberdag nog droever en neerslachtiger vertoond
dan anders.
Eindelijk stappen zij uit. De diligence staat
