fiq dau <(jSBBg// -jam appioo.vguB puajag -ibbjAI
,/uaSojpaq }S}bbj tim af qaq snQ//
«,iw*
-qo8 pBBA\q uaaS }qaa}8 ja 'Sunq }aiu saaM jbbcu uaS
-Sazjainaf qt 8 bui }Bp 'ua88az }aiu af qi unq ;ep//
Japan }ba\ Sou uiBMq fiq ua puajag laz „jSBBg-/
•uoop
ua8uaj}s do Sbbja ap sbm (<(i puajag '}atu ioojbb^//
j qfijaS psq jnj^ Ainojjjnf jbbm qoo} nap sbm }ajj
^■uaSuaiqioop n fiq
jaatu }atu uapuoABSspuog ap S[oaj8a ui usq qi
qi jbbui 'naman qfi[BMq }aiu ftra }aom ti//
'psjj japsu fiq jfiMja} puajag appmqjaq <(jSBBg//
'UBB jaqajds nap Sbz ua pjooqjooA
do giq uajaAjiz nap jooqas 'do qaaq ladssp
•[BBumaa do }aq quojq jsBBg//
•8bz}ui puaSiajp Sja ja aip 'uaqfiq a} }qon[ ap
jbbu 'qBZ uap ui uapuuq ufiz }ara jnap ap jooa puai
-ag puo}s 'uajBM na}UB[q uaaS qqquaSoo do ia
JBBp ua 'ua8B[sa8 jja qojq ap psq }smp -uaAftjqos-
a) 'jBsuossaj ufiz jooa jaquiM uap ui a}uooA\aS jbbu
sjb jadsBf }bz lapS[OA dojaiq aip Sspja^z nag
<<(;spjoo^ sap Suiqipajd ap jooa
sooq Saojq ap suaa fiq uaipui 'puajag arajy
(j uaqqaq ua8oja8iooA }aiu qoo} uiaq noz fijj -UBBp
-aS }toou Sou uajBf jfu aip ui [jq psq }bq qsaaM
-aS SipjooMuaSa; sbm Suiuajao ap fiq }aiu jaaq aaM}
puajag }Bp pmaaJA qfi[araB} 'pMiioqosaq [aM sa|[B
sbm 'Bp qqBBtnaS puauBAvSjB uiaq paq MnojAjnnq
ufiz uapBAaq ;aiu }qai}S]OA maq paq qajdsaS }bq
•sbm SaM az uao; fijq
sbm jadsBf 'pSazaS qfqjaa ua 'az qoijiaA qfqapuig
58
•UBBSnaaq puajag uoq aaniJB8(j
,/si qfipSsqaqjaM tuajj }Bp pBd }aq do 'Snjaj pBBi
uaqftjapuojSjoopuo ufiz Jssn jBBtuuaa n ajaoA fijj
puiquaqosuam pjoopjaA 'uijb 'SipsuaS n fiz jaajj 8Q"
•uatuouaSuBB }aiu paaAv az ipiaqasjB nap
puBq ap joquiaojg puoAB uaip fiq a;qiaJ pnaqqius
•SaaMZ ua pjooq jaq Sooq, fiq
uaddij ap joao aABjq uap uiBMq jfiMJaA |aqua uaaQ
,/uaqqaj^jaA puoAB uba ;uuq a_f
ua|B}aq ;iujooa uooj af af |bz qi 'puajag j ?UBip
-auioo uaa ua ua fini uaqossrg jaatn duqasuaatuaS
-ajaiz uaag 'poojq ua qosaajA ;am ubbS apBJ a} ?ain
]im qi jBBm 'pi fim gBA ajsjaq ^aq pjBq J8M sj %t
gioou -- qaq ^qoai Sqiaq uaa qi uaiM do 'u uba
uaSsjp uauuuq ^aq qi noz iqaauq uajapuB uaa ub^
jsuo uaqossn; qn it fiz usq •••^aiu giM ag//
•jajB; ap do ^siha ap jacu 8ao|s fijj
•uaAoq
^qoBjq a][OA ui uiBMq )siuia]Bq ap 'iBBuajao ag -apuia
ua} joquiaojg uba piaqSipaoiuquBi ap sbm uaog
(ijq fi[aSomuo
uaopjOA }am qaozjaA }sp ubb usq qi 'qaq qoo af qi
jai[ aoq// *qft[apuia quojq „'sssq 'suaa joojj"
•uaqojdsaSpn pjnpaSuo }ara pjaM 1njq//
„'SBBq lB£//
(^;aia am af jooq 'puajag-/
•pJOOM}UB uaag
)('af qa a tu s qr 'piq qi 'uajBA jfupaq qfqapuBqos }Bp }BB[//
japan qfi[aMnoj}jaA pBJ} jadssp ua <('puajag//
•ui }aq pjaiq fiq jbbiu 'uaAaMZ a; uaddij
ap do pjooA\}UB uaa tuaq uaaqos qqquaSoo uag
j qaajds I uup mojBB^"
(("SBBq '[8MBf
Z£
28
heugde er zich over hem geen van allen in zijtt
schuilhoek opmerkten!
De woning die hij in 't oog hield, grensde aan
het steegje in 't welk hij had post gevat. Niemand
kon haar verlaten of hij moest het zien.
Langzaam gingen den wachtende de minuten voorbij.
Het sloeg half zeven't was hem alsof hij daar
al een uur had getoefd. Niemand was het huis-
in- of uitgegaan. Nog een half uur een eeuwig
heid in Jasper's oogen; de deur bleef gesloten. //Zou
hij al weg zijn?" «Geduld! geduld!" prevelt hij
bij zich zeiven.
Eindelijk daar treedt iemand naar buiten; hij
tuurt tuurt neen, 't is Berend niet.
Kwart over zevenen; Bloemhof geeft den moed
bijkans op: Berend is zeker al veel vroeger uit
gegaan.
Onwillekeurig ontsnapt hem een zucht, maar 't vol
gende oogenblik heeft hij zich van zijn zwakheid
hersteld. //Welk mensch onder u hebbende honderd
schapen en een van die verliezende, verlaat niet de
negen en negentig in de woestijn, en gaat heen tot
dat hij hetzelve vinde?"
Eenig geraas doet. hem uit zijn mijmering ontwa
ken twee jongens zijn met elkaar aan 't vechten en
slaan er duchtig op los.
Plotseling dap gaat de deur open en een man
verlaat het huis. oemhof herkent hem't is Be
rend, Berend in zijn daagsche kleêren!
Een oogenblik wil hij naar hem toesnellen en spreken
„Berend, Berend, ga terug!" maar 't verstand be
haalt de zegepraalJasper toeft nog een wijle dan
volgt hij den niets kwaads vermoedende, met lang-
29
zame schreden. Hij volgt hem door eenzame en
door drukke straten, langs grachten en grachtjes,
nu eens schrikkend voor 't gerucht zijner eigene voet
stappen, dan telkens in zijn loop vertraagd door de
vroolijke Zondagsdrukte.
Ten laatste komen zij in een ruime straat. Rijtui
gen snellen langs hem voort en rijtuigen komen hem
te gemoet, terwijl kleinere en grootere groepjes van
menschen hem pratend en lachend op zij treden.
Maar Jasper merkt het nauwelijks op; hij heeft
werk genoeg met Berend in 't oog te houden, die
soms onder de menigte dreigt te verdwijnen. Toch
weet hij wat al die drukte en levendigheid beteekent,
wat er de aanleiding toe is. Daar staat hij, de tem
pel der zonde, het huis des duivels, waarvoor zich
thans de menschenmenigte verdringt: de Co me die!
Het is nu echter geen tijd om zich aan deze en
dergelijke bespiegelingen over te geven, want Berend
is reeds in de nabijheid van het gebouw gekomen.
Hij moet harder loopen, anders raakt hij 't spoor nog
bijster.
Maar wat is dat: waarom gaat Berend daar den
hoek om, de straat in die aan 't theater grenst? Jas
per versnelt zijn schreden. Nog juist bijtijds! Zijn
knecht heefc een deur geopend en is daarachter ver
dwenen.
Weifelend staat de oefenaar een oogenblik stil't is
hem zoo wonderlijk te moede! Zal hij verdergaan?
Hij beraadt zich slechts kort, treedt nader, en klopt.
Een rimpelig manneke doet open. //Wat is er?"
Vriend," zegt Jasper gehaast, //wat heeft die man
hier te maken, welke zoo pas deze deur is binnenge
gaan?"
