MOHAWKS.
TAK
Miss M. E. BRADDON.
Naar het EngeUch.
65)
„Ik merkte dadelijk aan het ge
zicht, dat hij zette, toen hij mijne
aanklacht aanhoorde, dat Mr. Tops-
parkle zich de gunst had weten te
verwerven van onze omkoopbare
politie-beambten, en dat ik van deze
menschen geene hulp te verwachten
had. Ik verliet, half stikkend van
woede het bureel, en zwierf den ge-
heelen nacht in Venetië rond, drong
door in de donkerste stegen, stond
te wachten bij voordeuren, om een
oog te laten gaan over de geheim
zinnige bezoekers, die daar ingingen,
vatte post onder verlichte vensters,
luisterde naar den klank van muziek
en gezang en ik ontdekte zoodoende
meer dan ééne nachtelijke slemp
partij en geheim rendez-vous, maar
vond geen spoor van de weggeloopen
dochter mijns zoons. Ik keerde terug
naar het het huis op het Regio Canal,
tegen het aanbreken van den dag,
en vond daar Philippo, die nog altijd
in de vestibule zat. Men had geen
poging aangewend om hem met ge
weld het huis uit te zetten. De dienst
boden hadden gelachen om de dwaas
heid van den man, die daar aldus
op hunnen meester zat te wachten.
,'t Zou tot niets dienen al de bi-
zonderheden eener vergeefsche na
sporing in herinnering te brengen.
Gedurende drie dagen en nachten
liepen mijn zoon en ik Venetië en de
naburige eilanden af, en poogden we
eenig spoor te ontdekken van het
vermiste meisje en haar verleider,
en het eerste dat we ontdekten, was
de mededeeling van een gondelier,
die op den avond van Margharita's
vlucht gezien had, hoe Mr. Topspar-
kle's gondola drie passagiers aan
boord had gebracht van een klein
zeilscheepjen, dat op ongeveer een
mijl afstands van Venetië in zee lag.
De vogels waren gevlogen, terwijl
wij in eenen of anderen geheimen hoek
van Venetië naar hun nest zochten.
„Ik keerde, toen ik dit gehoord
had naar mijn laboratorium terug,
en haalde den horoskoop mjjner
kleindochter voor den dag, waarop
ik na hare kinderjaren geen acht
meer had geslagenik herinnerde
mij slechts, dat de sterren ongunstig
geprofeteerd hadden. De voorteekenen
openbaarden zich van een plotselingen
dood in een vreemd land, van een
vroegen, ontijdigen dood.
„Ik liet mijnen zoon den uitslag mij
ner berekeningen zien, die ik nog geen
uur na de geboorte zijner dochter
gemaakt had; en ik nam me voor,
hoe oud ik ook was, de vluchtelingen
te achtervolgen, indien het voor een
menschelijk verstand mogelijk was,
hen op te sporen. Ik overreedde hem
te Venetië te blijven, teneinde aan
wezig te zijn, ingeval zijn verloren
kind naar haar huis mocht terugkeeren
en ook om steeds uittezien, of de tijd
ook eenig bewijs van Mr. Topsparkle's
schuld aan het licht mocht brengen.
Ik had veel gereisd, hij maar weinig,
't Was voor mij eene vreeselijke op
offering, mijn laboratorium te verlaten,
de onderzoekingen op te geven, op
welke ik met den dag meer prijs was
gaan stellen; maar ik beschuldigde
mijzelven, dat ik de middellijke oorzaak
geweest was van het ongeluk mijner
kleindochter, daar ik het toch geweest
was, die den verrader Fétis in ons
huis toegelaten had.
„Mijn zoon wilde eerst zelf er op
uitgaan om zijne dochter te achter
volgen, maar eindelijk gaf hij zich
gewonnen, en stelde hij zich er mede
tevreden de taak aan mij toe te ver
trouwen. Alvorens mijne moeilijke
onderneming aan te vangen, trachtte
ik nog iets meer te weten te komen
betreffende de wijze, waarop mijne
kleindochter ontvlucht was. Door onze
buren mocht ik tot de ontdekking
komen, dat men op den avond van
hare verdwijning twee mannen in
onze straat had zien omzwerven, en
dat men dezelfde mannen een weinig
later haastig naar het Kanaal had
zien loopen, met eene vrouw tusschen
hen in, die zij moesten ondersteunen,
zoodat het er veel van had, dat zij haar
droegen. Elk hunner hield haar bij
eenen arm vast gelijk mijn bericht
gever had opgemerkt en hare
voeten hadden nauwelijks den grond
schijnen te raken. Maar 't was een
donkere avond geweest, en het drietal
was zoo haastig in de duisternis
voorbijgegaan, dat mijn buurman al
leen maar bij zichzelven de opmer
king had kunnen maken, dat er in
de houding van die drie iets onbe
schrijfelijk vreemds wasmaar toen
hij er later over had nagedacht, had
het denkbeeld, dat hij wellicht op die
wijze een lijk had zien voorbijdragen,
en dat hij misschien zonder het te
weten getuige geweest was van het
laatste bedrijf van eenen moord, hem
met afgrijzen vervuld.
„Ik was er nu van verzekerd, dat
mijne kleindochter in bewusteloozen
en hulpeloozen toestand was wegge
voerd, en dit vermoeden werd spoedig
bevestigd door eene ontdekking, welke
ik deed in de woonkamer, waar ik
onder het klavecimbel eenen zakdoek
vond liggen, die gedompeld was ge
weest in eene oplossing van een
Indisch kruid, welks eigenschappen
ik aan Fétis had leeren kennen,
't Was een praeparaat, dat, wanneer
het opgesnoven of ingenomen wordt,
bijna onmiddellijk duizelingen en
bewusteloosheid teweeg brengt, welke
toestand dan wel niet lang aanhoudt,
maar bepaald lang genoeg, om het
mogelijk te maken, met eenige vlug
heid het slachtoffer, zonder dat het
zich er tegen kan verzetten, een paar
honderd el weg te voeren. Ik herinner
de me, hoe Fétis getracht had alle
bizonderheden aangaande dit middel
te weten te komen, en met hoeveel
belangstelling hij de proeven had
gadegeslagen, welke ik er mee geno
men had. Hij had zelfs eene pijp,
gevuld met het kruid in kwestie,
opgerookt, en hij had den gemiddelden
tijd van bewusteloosheid kunnen be
rekenen door de ervaring, die hij
zelf er van had opgedaan.
„Ik twijfelde er nu geen oogen-
blik meer aan, of Margharita was
door Fétis overvallen, terwijl zij voor
haar klavecimbel zat, en uit het
huis weggevoerd in eenen toestand
van halve bewusteloosheid. Een gon
del had ongetwijfeld gereed gelegen
om haar op te nemen, aan het uit
einde der kleine straat, waar men
langs eene breede trap afdaalt naar
het kanaal.
„Ik begaf me wederom naar het
paleis op het Canal Reggio, en ver
nam daar, dat Fétis den vorigen
avond Venetië verlaten had, met al
de Engelsche bedienden. Het huis
zag er verlaten uit, en men zeide,
dat het was toevertrouwd aan de
zorg van den ouden hofmeester, die
gedurende bijna eene halve eeuw in
dienst geweest was bij den Veneti-
aanschen edelman, van wien Mr.
Topsparkle het huis gekocht had.
Topsparkle werd niet in Venetië
terug verwacht vóór den volgenden
herfst. Hij had zich naar Parijs be
geven, en zou vandaar naar Londen
gaan, waar hij een huis bezat in een
aanzienlijk gedeelte der stad.
„Ik reisde hem na naar Parijs;
en daar vond ik hem gehuisvest in
het voornaamste gedeelte van de stad,
waar mijne kleindochter openlijk
met hem leefde en doorging voor
zijne vrouw; maar daar de kring,
waarin zij verkeerde, de losbandigste
was van geheel Parijs, een kring vau
lichtmissen, lichtekooien en eerloozen,
die in openbare ongerechtigheid het
ergste van 't geen Venetië van dien
aard opleverde verre overtrof, be
stond er weinig kans, dat men daar
een onderzoek kon instellen, of Mr.
Topsparkle en de dame, die voor
zijne vrouw doorging, wel wettig
gehuwd waren. Hij was buitengewoon
rijk en verkwistte verbazend veel
geld.
„Met niet geringe moeite wist ik
door te dringen tot de kamer mijner
kleindochter, in weerwil van de be
dreigingen en het gewelddadig verzet
der lijfwacht van lakeien. Ik verweet
haar hare hardvochtigheid en hare
verraderlijke handelwijze ten opzichte
van haren vader en mij, en vroeg haar,
of zij eerlijk en wettig gehuwd was
met den man, die haar uit de woning
haars vaders had weggevoerd.
„Zij antwoordde mg alleen met
hare tranen, en er werd een einde
aan ons onderhoud gemaakt door de
verschijning van Topsparkle, voordat
ik haar verder ondervragen kon. Hij
trok zijnen degen en zou me aange
vallen hebben, maar Margharita wierp
zich tusschen ons beiden en smeekte
me op deerniswekkenden toon, het
huis te verlaten. Zij verklaarde, dat
zij gelukkig was, dat zij het voor
werp eener vurige liefde was, dat
niets haar zou kunnen bewegen,
haren minnaar te verlaten. Zij had
de taal aangeleerd van den eerloozen
kring, waarin zij verkeerd had, en
beleed schaamteloos hare schande.
„„Welke band zou heiliger kunnen
zijn dan die welke ons aan elkander
verbindt?" vroeg zij; „'tis de band
eener liefde, die alleen met den dood
kan eindigen. Diezelfde hartstocht
bezielt ons beiden; onze smaak valt
op 't zelfde. Wij leven slechts voor
muziek en liefde." Zij wierp zich
weenend aan zijne borst.
„„Ge ziet het mijnheer," sprak hij
op minachtenden toon „zij beklaagt
zich niet over mijen zij verlangt
niet terug te keeren naar haars va
ders winkel."
„Dit laatste werd door hem gezegd
met onbeschrijflijke minachting, en i
met eenen onbeschaamden blik op de
losbandige weelde van het vertrek,
eene soort van Armida paleis, geheel
er op berekend, om den smaak te
bederven en de ziel te ontzenuwen
van hen, die 't bewoonden.
„„Ik heb antwoord op mijne vra
gen ontvangen, mijnheer," antwoord
de ik; „ik zal wachten tot mijne
kleindochter ontwaakt zal zijn uit
dezen blinkenden droom, en ontdekt
zal hebben, wat het zegt voor eene
vrouw, te worden wat gij haar
de eer gedaan hebt van haar te ma
ken."
„Krank naar de ziel, verliet ik
het huis. Die korte ontmoeting met
het in 't verderf gestorte meisje, te
midden van hare zwierige pracht,
had me pijnlijker aangedaan dan het
geval zou geweest zijn, wanneer ik
haar verlaten en in armoede had
aangetroffen, want dan had ik haar
als eene berouwvolle dochter terug
kunnen brengen naar haren vader. Ik
gevoelde echter, dat de ure des be-
rouws moest komen, en ik besloot
daarop te wachten.
„Ik kon mijne studies te Parijs
voortzetten. Ik had eene rustige ka
mer gehuurd in eene der kleinere
straten van de Marais, en ik bracht
een goed deel van mijnen tijd door in
het hospitaal, waar ik mijne dagen
wijdde aan de studie der ontleed
kunde, terwijl mijne avonden voor
het meerendeel doorgebracht werden
in het laboratorium van een' oud
man, met wien ik veertig jaren ge
leden de vergiftenleer bestudeerd
had, en die in het proces Brinvilliers
een der geraadpleegde deskundigen
was geweest, en die wellicht meer
bekend was met de geheime gift
mengers van Parijs dan iemand van
dezen tijd. Mijn leven was onder
zulke omstandigheden alles behalve
vervelend, daar ik bezigheden genoeg
had, en me mocht wijden aan zaken
waarin ik veel belang stelde; maar
nooit liet ik eenen dag voorbijgaan,
zonder een bezoek te brengen aan
de straat, waarin Mr. Topsparkle
woonde. Die woning was ook in de
Marais, en geen tien minuten loo-
pens van mijn eigen nederig verblijf.
„Den eenen avond voor en den
anderen na hoorde ik de klanken van
muziek en vroolijkheid daar achter die
schitterend verlichte venstersik zag
Margharita in haar koets of in haren
draagstoel gaanik zag daar allerlei
dingen, die spraken van een leven,
gewijd aan vermaak en losbandig
heid. Op zekeren avond volgde ik
den draagstoel naar het Opera Ge
bouw; ik nam plaats in den bak,
vanwaar ik mijne kleindochter in
hare loge kon zien zitten, schitterend
van diamanten, en ontegenzeggelijk
was zij eene der bekoorlijkste vrou
wen, die daar aanwezig waren. Mijne
buren wezen haar elkander aan, en
spraken over haar als over de mai-
tresse van den rijken Engelschman.
„„Is zij dan zijne vrouw niet?"
vroeg ik. „Mijn buurman haalde de
schouders op en antwoordde als een
echte Parijsche cynikus
„„Vrouw of maitresse daar-
tusschen is tegenwoordig geen onder
scheid, behalve dit, dat in sommige
gevallen de maitresse de deugdzaam
ste is. De vrouw van ieder aanzien
lijk heer is de maitresse van een an
der aanzienlijk heermaar ik geloof,
dat er hier en daar wel eene Miss
te vinden is, die getrouw is aan haren
beschermer."
„Dit soort van leven werd voort
gezet gedurende een weinig meer
dan vier maanden, en toen zag ik,
dat Mr. Topsparkle's schitterende
pracht verdwenen was, evenals een
tooverpaleis uit een sprookje, en dat
de woning in de Marais te huur
stond. Hij was naar Londen vertrokken
met zijn geheele gevolg, Fétis daar
onder begrepen, dien ik verscheiden
malen was tegengekomen in de straat,
en die getracht had vrede met me te
sluiten. Ik had echter elke poging tot
toenadering zijnerzijds met de grootste
minachting bejegend, en slechts bij
ééne gelegenheid had ik me ver
waardigd iets tegen hem te zeggen,
't Was geweest, om hem te beschul
digen, dat hij Marghartita weggevoerd
had onder den invloed van het Indie-
sche bedwelmingwekkende middel,
waarvan hij het geheim in mijn la
boratorium had leeren kennen.
„„Gelooft ge, dat zulk een middel
noodig is geweest had hij met een
grijnslach gevraagd. „Ge hebt de dame
gezien. Indien zij een gevangen
vogeltje is, ge zult me toch moeten
toestemmen, dat zij veel met haar
kooi opheeft."
„Ik volgde den verleider naar
Londen, en huurde daar eene goed-
koope woning in de nabijheid van
St. Martin's Lane, vanwaar ik bij
dag 8D bij nacht er op uit ging om
een wakend oog te houden over het
leven mijner kleindochter.
„Zij regeerde naar allen schijn als
eenige meesteresse in het huis op
Soho Square, maar zij vertoonde zich
niet met Mr. Topsparkle in 't publiek
op even vrijmoedige wijze, als zij dat
te Parijs gedaan had. Zij werd Mrs.
Topsparkle genoemd, maar hij stelde
haar nergens als zijne vrouw voor,
en zij scheen nu al haren tijd te be
steden aan de ontwikkeling van haar
muzikaal talent, onder de leiding
van beroemde meesters, die dagelijks
het huis op Soho Square bezochten.
„Ik kwam na verloop van eenigen
tijd te weten, dat er eenige reden
voor deze afzondering bestond, daar
zij eerlang moeder zou worden.
Wordt vervolgd).
Gedrukt bjj DE ERVEN LOOSJES, te Haarlem.
