j a;qaara looid aqfipqqaraag ooz uaa ;o; uaq aip 'ppqraaaz
-papapam auunq mo ua uaA\noi;jaA SBBMp unq mo
'ppqSipaomfiJA annnq mo ua;aq ;jaq ufim ui qi uoq
uaAvtiojA azaQ qqaeraaS ja;saara pBq fira uba qoiz aip
ppqSuaiSsMnaiu a°a[ ap suaAa; na ;qoajpdo ufira qi
a;qaopjaA apuaop qip iguiS uauuiq jsbu fiz uao; an
jBBq Sbz na uaSflaz a; apjooqaq qi ;baa 'appz qj
„■jaaq
-ufira uacipjnqosinoiaA napiAs. ;jnz qoo fim fi§ pp 'qi
dooq asp ';moq napanaq ;aiu puoAB uba fiz jaauua^
•uappuoAB ;aq ubb ;aiu fiz ;raoq smog qqaara ;aq
ajnajj ap aoq uaiz ubb8 naAa snaa pom qp fiz appz
,,'uapjOM a; pq spaaj uaumSaq uaSappimau aQ//
•do fiz puop 8uips;o[d qoop 'jaam
pjooAA uaa§ qBjds fig "innm nap ua8a; a puna j na 'iaqaz
JBBAa2 nfiz ubb a;qoapafl ap fiq 'daip a;;qonz fiz
<('AAnOJA
-am 'uaiaaq-a;-Snja; mo ppqqfipqqaj;uaa a;ooj§ jaaz
naa iaiq maq .iooa ja si nap na fiqjqoip ooz siararai
si fiq// 'fluiflinq naa pra qi appiooAv;ua ,,'paap pin
pp fiq jaannBM 'naqqaq piapuoMiaA fira nog
•piooAqua pjaapq
;sja;m naa ;o; ;qanjAao; ufim qi man 'nfiz a; a;8ooq
ap do naAagjooA paom qi ;bai uba ;sim pin qi jbbq
•qBjqiin ua;uaq apa uaa fira paA\z pq pp ';qoajqafl
piaqnaSajiaA m jaazooz qi piaAV uapiooAi azap jooq
<l(; paoouaA |9a\ .iaqaz qoo; pq fi8 ;qaq nap
';qaq piooqaS pin pp fi8 laauuaAi jq« -;iooa pnai
-aping fiz 8ui8 ((<;;moqiaAO uazuajfl ap smos fiq pp
";qaq piooqaS pM qoo fiS pp 'p;sjapuoiaA qp/
•naAaq a; afpaq naa noSaq na qi appjooM;ua (('af//
•naa qaj;s fira fiz qaaq
uioiapaM uq'diaqas qfipura; Tiz apiaz ,<(ipM qfqnfiqos
69
72
door het schelle gefluit van een meerle. 't Was een
uur na het midden van den dag en warm. En ik
geloof dat ik indommelde.
Eensklaps als in een droom, zag ik Clon's gezicht
om den hoek van de tuindeur naar mij kijken. Terstond
trok hij zich evenwel terug en ik hoorde fluisteren.
De deur werd zachtjes gesloten en dan was alles
wederom stil.
Maar nu was ik geheel wakker en dacht na. 't Was
duidelijk, dat de bewoners van het huis zich wilden
overtuigen, dat ik sliep en uit den weg was. Doch
eveneens was het duidelijk, dat het mijn voordeel
was om wel in den weg te zijn. Der verleiding geen
weerstand kunnende bieden, stond ik langzaam op,
en onder de kozijnen der vensters kruipende, sloop ik
tusschen de oostelijke zijde van het huis en de groote
iepenhaag weg. Hier vond ik alles stil, en niemand
bewoog zichzoo ging ik, behoedzaam rondziende, het
huis om, denzelfden weg nemende, dien mevrouw
den avond te voren genomen had, totdat ik het ach
terste gedeelte der stallen bereikt had. Hier had ik
nog geen twee seconden gewacht om het terrein te
verkennen, toen twee personen uit de stal kwamen.
Het waren mevrouw en de portier. Een oogenblikje
stonden zij buiten stil, naar boven en naar beneden
ziende. Daarop zeide mevrouw iets tot den man, en
hij knikte. Hem latende staan waar hij was, liep zij
het gras over met een vluchtigen, lichten stap en ver
dween tusschen de boomen.
Oogenblikkelijk was ik besloten haar te volgen
en, daar Clon zich terstond omkeerde en naar binnen
ging, kon ik dat doen vóór het te laat was. Bukkende
tusschen de struiken, liep ik zoo hard ik kon naar
-jbbm pp piM fir) -afuBdg ui posog a; si fipp
<tmadfu2
-aq fira qi naq pp 'ap// :uappiooM;ua a; qfip°ora
pzoouuo ooz fira a;;saaq qi ua ';qoam jaara qi paq
'pMuava 'raap aufira J8A() "apjopuaiaA pap® ufira
tiba °mqqnjp;in ap pp ';siaa qi ;ua^ raaiz uoq apljz
-ja; uba s;qos|s [jm fiz ppooz 'pajdraiiq naa uba qa;
uaa pra qi appads SiqqnpS 'na Suiuna; sja smq pq
uba juuiu uap pra qunq uauaap uaa do fiw uapz
qqquaSoo ;ip do 'naa qaj;s fira fiz 8az aujaap na
puapzjaa suizsSiuaa fiz qa.ids uopjooM appaj azaQ
„•uaqqaqjaq fiAV uaip
puaraaijaAo pniaSuo qoiz fiz ;qaara sjfiMqip jaag;
•;poAaS jaqqaj paq qoiz fiz pp 'pin qoo qi joopS
"")Ss7. pq fiS nn 'ap" -pjapnoAijaA fiz appz <i(ipij\p
•qi appz „infiz a; pw
jaaz pin Sasp uba pfiqos pjojaqooQ ap ajnajgv/
•8aoq najapna naa
jaAO pq qi apioofl raojaaQ -nafla.w pin qoo; pq qi
apjrap 'uaqnapjaA a; naaqos pin fira fiz pAiaoqp 'qoop
naqqappo a; japjaA qaaz ap jaan ja a;qaaq qj
•|jz appjooA\;na JpaaAvaS djop pq ni si fijj//
•azund auaa an
'qi appz (1'napniA pin raaq noq qi jbbui 'naqaids a;
raaq ;qoa.ipS Son qi qaq uapapS qijqnaSoo naQ»
•naqjara-a;-do pin pq naaqos fiz qoop
"napnoq pnom nfim qqqna°oo naa jooa fira paap ;iq
I('uaiza2
ppjaA\ ap uba paA paq ;jaaq fiq ;ubm 'si flnqoop
-ja;qoB fiq ;ap 'qfipunpn si hq» qian fiz apiaz
<('naop fiA\ sja ;qoi; ooz pin saqa ;A\noj;iaA fijj«
•qi appjooAA
-;na ,/;pnoq fira uba pin fiq pp 'jaara joopS qi"
89
65
geheim beraamd, toch mede moet brengen. Ik gaf
daarom mijne eerste gedachte op, dat hij onverwachts
teruggekomen zou zijn, en zocht naar een andere
oplossing.
Maar niets scheen mij op dit oogenblik in te vallen.
De vensters bleven als ze waren en niemand kwam
op het terrasde tuin lag verlaten en levenloos daar.
Mijn vertrek had niet, zooals ik gehoopt had, het
geheim aan het licht gebracht.
Ik wachtte nog een oogenblik, bij tusschenpoozen mijn
eigen gemeenheid vervloekende; maar de spanning
van het oogenblik en het zoeken naar het geheim,
verdreef die gedachte spoedig. Daarop ging ik beneden
naar het dorp, om te zien, of daar iets te doen was.
Ik was slechts eenmaal naar de herberg gegaan en
was toen half nijdig, half beleefd ontvangen als iemand,
die op het groote huis een wit voetje heeft en daarom
geduld moet worden. Men zou het waarschijnlijk niet
vreemd vinden, wanneer ik er nu weder kwam en na
een oogenblik nagedacht te hebben, liep ik het pad
af naar beneden.
Dit werd, waar het door het bosch liep zoo
overvloedig beschaduwd, dat de zon er slechts weinig
en bij kleine brokjes door kon schijnen. Een eek
hoorntje, dat tegen een boom opklom, verbrak de
stilte. Nu en dan knorde een zwijn, doch liep dan
verder het bosch in. Over het geheel was het zeer
rustig, en ik kon mij niet begrijpen, dat ik Clon ver
raste in plaats van door hem verrast te worden.
Hij liep voor mij uit met zijne oogen naar den
grond gericht en dat wel zóó langzaam en met
zijn lenig figuur zóó voorovergebogen, dat ik bepaald
gedacht zou hebben, dat hij ziek was, wanneer ik hem
