'puoAiapuo qi uoip 'paodsuaSa:) ap na 'jbi^s azap
uba poAaSa:pnBBqos pq na !naiooq a; qooq pq uba
apuia aiapuB pq ubb qoBj iBBq qi apuaara 'puop Saw
nap ui fim poqpdnaiq pq 'uamoq at joods apoai
pq do tao 'SuiSod aiapat bh 'jaauuu^ •napniA pin
■iBBui qy uoq 'daij SnijqoiJ anaa ui pjaSaiaS pp 'pad
-poA naa 3bj diop pq ibbm 'piAV qy uooqosjo 'pnoi
pnoM pq ui qy apjBBMp inn joa nag; 'ubb tiioo; ufim
uopjaqqBAA 'uapSjOA aip 'naddapsira ap ua pp psq
pouiqaS fym fyz uiibbm 'napadpoA na uausj uba pn
pp ut apiauuiiaq pin Soas. nap firn qi iBsp 'Sipftn
moiapaM qi piaM 'uapiBBAUBB appM SaMSmaj nap qi
uaoy qaoQ -naqqaq yqoBiqaS jpzfyui py japaM sub}
-qoon fyui noz mn naa 'sbm qoo qy pnapaoM aojj
j naSinq naop firn iooa uaaiuq aiaq ua uapaz
ppspq [3M uapiooM aip laaq pz qj -naop uayyiM
noz pin qi pp 'laaui spin pmoqaoj ap ui ja sbm
nn nai(j noflr naqqaq uBBpaS noz pin natn aiapna
naa pp 'uBBpaS qy paq p^\ -naAaj uaSya uftm uba
jo ubui uatp uba naAaj pq uba aypaMq anaa Jaam
qfijnaSia qooy sbm pq ug -piajsiiu fitn fiz paq safqoBj
aniBniooA aiBq na uajamain aSyjjBAaq aiBq jooq jaaq
qi apanq 'ua§BjsaSui sba\ mapoq nap nanuBjd ajap
-J3A anfim obb jbaiooa pp joop aoq 'Sbzui na uadfyiS
-aq aj uoSaq uaSjoAaS aiapiaA ap na iqoBpuu pao§
suaa Son sajjB ibao qi jaanna^ j napBjjaAO pBBtns pin
fym fiz paq dojBBp ug -uauuoMiaAO fiz psq qfiisuBjS
na 'pjapaS SuiJBAia aufira jaAouaSay iqoBjqspM aqljj
-aMnojA ajsq napinaS anfim ap pm qoiz psq piaq
-japnajqos aiBjj jMnojA anaa joop jaM Sou pp ng
i uaSoipaq na ptajsym 'uaSSaq apiaojSaqpoip ap naqos
-snj 'sinjapinp apuajjBA ap ui JBap qi pnop 'sbm nn
pq Sjaooz 'ibbj\[ -uaAaSiaA nannnq JBBq psq qi qoop
6 L
-naouBtn ajsiaa aufym qy jfyAuay 'jqoyzaS p pn moiapaM
sbm ua mo qaoq ap (jz Saojs Smjaspjj j uaqqajppn
afuadg ni 'iaA aoq pm paM qi 'jaM qoiz uoq qasoq
pp na 'pBtn uaa si sapa nj -napjoAv a; sooq noSaq
qj (J napoinpo aj maq ino uamoq noz fiz pp 'jaM qoiz
nam aip appjaaqjaA jaAaojj -nadoojaS jfim naa uba
apjap aaMj apuicn na; jo jfitu naa pjBBdaq uappsq
•piaqpiaomjaAUO s^nojAani na a^tujBM ap ua 'pnoM
pq ajqaojAjaA na 'uajaq a; maps tno nssp jaajq qi
•najaddij^ na§Bq auaojg ap uaqossrg jnn°g sf;j§ jaaq qi
Sbz japjaA nassad SipfiA-ua-pjapuoq naa na apjaa ap
ubb qfqaii jaaqa§ 'ubbj apaaM^ uaa qt Sbz (jen JOOy\
•sbm UBB§a§ fiz uaip 'naqqappo a} §aM nap tuBBzpaoq
-aq qi apqosj} apuadinjqpooA na 'do qi pjaiq apuia
pq jooa japra Sipfi^ -sbm apuia pq ubb napuim
JBBd uaa ni qi ppooz 'uaddBppoA jaufitu piiqaS pq
ajdmap som pq ua posz sbav puoj§ sq "apjaaJidsuBj;
qfijasaajA pBBq joop na apiq joop apojs na} qt
ppooz 'na§a^ puiM nap uapjaiq naiuooq ap na 'do
|Bd ja puop noz oq -joop ubb[ auaoi§ ap qfijaSoin
ïqoBZ na jaus ooz daij qoop 'jaSuBj pin apqoBM qp
•uanaMpjaA jqoizaS pq pn qijqna§oo naa ui sbm
na mo spoaj fiz Saojs naop paq jqiajaq apnia pq
apojs nap ftz jpoA aoj Mnaa naa fitu naaqog p 'SuiS
japjaA spaap fiz jfiMjaj 'na§B}sa§ pjaA pq pn |B ua jaaq
-a§ jBBp pnop qj 'uajinqosSaM pin qi uoq jjaz poq
-jadnajq pq ui pibm 'piBBjpaSmo psq qoiz ftz jaanuBM
'napjOAAaS nfiz uaizaS qi noz qfijjappinmo "uajnin
anaoaS azap joop pn poaj japut pjapnoqjftA jo jbia
jaM daij ubbj a(j -na§|OA aj pin jBBq apjjnp qi pBM
'naqfiq apBU JBBq puop qi na 'joop ftz §ui§ Jaijj
•uaptujOA ubbj ap uba
napjiz apiaq ubb Sooq poA jjbbm j uba innen opotp naa
fL
78
der ooit wederom mochten ontmoeten, wat God ver
hoede!" ging zij voort met glinsterende oogen
//probeer dan niet mij aan te spreken, want dan zou
ik u door de stalknechts doen afranselen. En bezoedel
ons dak niet langer door er onder te slapen. Van
nacht kunt gij in de herberg slapen. Dan zal men ten
minste niet kunnen zeggen, dat Cocheforêt," vervolgde
zij trotsch, //bedrog met ongastvrijheid straft, maar
morgen zult gij naar uw meester teruggejaagd worden
als een hond, die een pak slaag heeft opgeloopen!
Spion en lafaard, die gij zijt!"
Met deze woorden ging zij heen. Ik wilde iets
zeggen en haar tegenhouden, om naar mij te luisteren.
Zelfs vreeselijke gedachten kwamen bij mij op; want
ik was immers de sterkste, en ik had met haar kun
nen doen, wat ik wilde; doch zij liep mij zoo onbe
vreesd voorbij, dat ik als versteend daar stond. Zonder
naar mij te zien, zonder zelfs om te kijken of ik haar
volgde of wat ik deed, liep zij kalm het pad af en
de laan door, totdat de boomen en de schaduw en de
vallende duisternis haar mooie gestalte aan mijn oog
onttrokken en ik mij alleen bevond.
HOOFDSTUK V.
Wraak.
En bleek van woedeWanneer zij mij dit alles had
verweten en naar het hoofd geslingerd, wanneer ik
overwinnaar was geweest, dan had ik het nog kunnen
verdragen. Zij had mij dan beschaamd kunnen maken,
75
vre moest herhalen. Ditmaal zou ik toch zeker eene
verandering vinden. Maar neenWeer strekte zich een
laan voor mij uit, evenals de andere aan weerszijden
met groene heggen. Halfweg deze laan zag ik mevrouw
flink doorwandelenhet eenige levende wezen in het
gezicht. Dadelijk stond ik stil, en, toen zij verdwenen
was, volgde ik en wederom was zij een ander pad
ingeslagen, een beetje nauwer, doch overigens volko
men gelijk aan het vorige.
En zoo ging het ongeveer een half uur lang. Soms
•sloeg mevrouw links, soms rechts om. Het doolhof
scheen eindeloos te zijn. Een paar maal dacht ik, dat
zij misschien haren weg verloren had, en eindelijk
van plan was terug-te-keeren. Maar haar gestadigen,
recht op het doel afgaanden gang en hare afgemeten
passen, kwamen niet met dit vermoeden overeen. Ook
merkte ik op, dat zij zelden achter zich zag, en nog
minder naar rechts of links. Een der lanen, die zij
doorging, was niet met mos bedekt, doch met zilver
achtige glanzende bladen van de een of andere krui
pende plant, die in de verte glinsterden als water in
den avond. Toen zij deze laan betrad met haar gelaat
naar den ondergaanden zon gericht, was zij zulk een
edele verschijning, dat zij mij een oogen blik in de
war bracht zij zag er hemelsch uit. Dan vervloekte
ik mijzelf, en bij de eerstvolgende hoek kreeg ik
mijne streken reeds tehuis. Zij wandelde niet meer,
doch was op een omgevallen boom gaan zitten, die
midden in de laan lag.
Een oogenblik stond ik haar gade te slaan, en
iedere minuut maakte mij ongeduldiger. Eindelijk
begon ik te twijfelen, de groene muren werden don
kerder. De zon ging onder; een scherpe, witte piek,
