jbbj\[ -uaqqgq noz pBBqosaS puBiuax sqjnz jsp jam
joojaS qi na 'nfiz jdojsaSSoAi na uajxrtq Subj spaai fiS
jpnoz usg -uaqojsaS 'Sippxqosuo jo fhpjnqos nap fizjaq
'niBBqoij al ni saui naa Subj ]b qi psq nap *pBq naAaSaS
uojaAoq ajapna uaaS Tim sajaisaaxu aufixu jaauuBAA ug
•uapxS ap ui af qaq qj jufxz napaiAa) jbbot nn noz qx«
•pn napnoAiaSdo fxq iqosjq ((j afjjaaq 'snaa joojp
•apjaaq pjaaq
ufxZ Tim fxq ?qoip uaSoo aSuapao[q na jBBjaS Sim
ufxz jam fxq cnsMq 'puaunaj jajBj ap do napnaq apxaq
qaj^ 'xubja na jnnA ui Suqasjoid xnaq a^az ijiq
•qx xnaniaq ,,ilBBiu SxqqnjaSno qfqamBj nag;#
•qosinoqa| fxq apxaz <('}aq ;axz f19//
■a^az ]ajB| ap do snaanaAa fxq aip 'ufiM pi id
naa na pooxqaSSox qxijs naa jssq naa pn fxq Saajq
dojBBQ 'naop a:> do uajuaojS ap na jBuqasaajA jaq
rao qajoqos naa ap|BBq na 'do fxq pnoxs xuBBzSuBg
•qx appjooM^ns
C('naqBniJBBiq na^apnoAB ufxxn jaqaz utip si ïbq//
,/qjaM jBBq UBy/<
<<(iMnojA af si jBtiyy -naop a; sjax af UB[d
uba jam naq qj« -qi apxaz (/sbbmp 'napxz bq//
j naqxBA naa S|B uaSfxi
pds ^aq ubb n qx jbz uep 'uaqsiuBB yjnp fxra fiS
jaaunny^ -nfxd Son finx ;aop pjooq ujijq// qnaDOB naaxnaS
ufxz ;axn ;in fxq daxj <(j xaaqufitn 'jaazi ^axn pjg//
•sain nfiz
ubb pusq ap 'jam do qfqoqqijqnaSoo pnojs na 'nazapS
naSoo anfixn ni spaaj jaAiuaAa SnxSxajpaq ap pBq fxjj
•ajSooq ap nx
pmA aufixu jaxq ua 'do Avnaxndo moiapaM fxra qx puma
ajqoixpaS aip fig j jqBBmaS qfqaqoBjaq drop jaq nx
fira fxz psq snaAajp -pnq piajsim fxxn fxz aoq ua uajBjaS
18
'uadooj aj uoSaq jaau ua do tnBBzSnB[ jarasq ap qi
^Bp 'puaqqaAiSuBjaq ooz qx puoA Suiqqapjuo ajsjBBf
azaQ -uaSjoqaS pBq pjaaqxaA az joaojaqooQ ap jaaqufxxu
qoop ajnajj ap jam ;Bp ua uojbaa uatuoqaS atqasBj ^aq ni
uajaaAinf ap aoq 'qxappaouiiaA quaAiSoo uaa uj "auanBAaSI
-jooa iaq JB jaAO qqq uaxuxnj uaa fxxn jbS 'uaquap jaq uba
jappB[ ap do jaSooq dcjs uaa Sou ibbj^ -uaqBiu uaSuxq
-qajjS[OAaS uaaS qqquaSoo jaq jooa qx uoq japja^
•afqosBj pp uba uaqBjqaoz jaq qfxj
-jnnjBU jqjamaSdo psq pajseq pq do qx uaxp 'jsSub
uaSuqasjo[d uaxp uba sbai jsaaMaS qBszjoo ap jbav
'nuqi daajSaq qoQ 'afqosBj jaq uxnp ua sinq uba
pnA pp jb japuo psq jqoozaS pjBBM nap uba mooja
ap ;baa ua diop jaq ua sinq jaq uaqossnj pad jaq
do jsaaMaS sbav uaqaoz jaq ubb uojq pjaa 'qx jbim
•uaqaz ajajsinp apA ui jqoq pfxpaqfipSa} ubabS ua
uxpqaS pq uba ajSooq ap do pjA qfipmsj fxxn ua)
-qoBjq suaquapsu uajnuim aSxuag -jajojaqooQ ap apajj
uba afqosBj pq ui uapxnjq apuaqaupAA ap uaqossn^
qfxpniBU "psq uapuoAaS az qi jbbai 'uajBAA uaxuoqaS
JBBp az aoq 'sbax ajqorpaS epaaMj aufij^ -uaSjaqjaA
-J3A aj uauaoqos aufixu uba uajoz ap ui SidoopooA az
joop qx paap pp uaSuajq uoq pxaqSxpaA ui paq pq
az qx aoq 'ajqospaS apjaa ufxm sbav 'uaraop axaqpoq
azap pro uappS japinp pq up 'SuxjapuoAvaq aufixu
ubb apuia uaa ajqBBm siBBq ap uba UBsSpn pjj
•puaq ufxui uba afpjjoq pq ui az ppxq 'sbav
Pjbbav sjaAinp OOOSI sqfxpAvnBu aip 'qx ug juauoiq
puazxnp uaijjfijY "nfiz pjBBM uauojq 000QI JaavaSuo ooz
pAV uapnoz fxZ 'JBjubb ux japuxm pAvaoqp 'jBBqpoq
U8A8 ppadaq uaiBM nu azap pjaAv uaqojdsaS joao
paAooz uaox ibbav ua 'Saoip eggp nx sfuBg ubb qaoz
-aq ufxz uba ppquaSapS fxq xnBqSuiqong uba Sopajj
88
84
Ik bleef eveneens eenige oogenblikken staan kijken,
totdat de man plotseling omzag en mijn blik ontmoette.
Hij maakte terstond aanstalten om been-te-gaan, en,
terwijl hij iets tegen zijne vrouw mompelde, blies hij
op eens het licht uit. Terwijl ik hem voor een slecht
gehumeurden kerel uitmaakte, ging ik lachende naar
het vuur terug. In een oogwenk volgde hij mij, rood
van woede.
n Ventre-saint-grisriep hij uit, dicht bij mij ko
mende. „Is een man niet vrij meer in zijn eigen huis?"
//Natuurlijk," antwoordde ik koeltjes, mijne schou
ders ophalend. »En ook zijne vrouw, zelfs al zoekt
zij op dit uur oude rommel uit."
//Gemeene spion!" riep hij woedend uit.
Ik was inwendig boos genoeg, doch het gaf mij
toch niets met den kerel twist te zoekendaarom ver
zocht ik hem beleefd zich een beetje te matigen.
//Je meesteres heeft je orders gegeven," zeide ik
verachtend. //Gehoorzaam haar dus."
Hij spoog op de vloer, doch werd tegelijk een
beetje kalmer.
//Daar hebt ge gelijk in," antwoordde hij spijtig.
//Wat komt het er ook op aan; morgen vertrekt
gij toch immers om zes uur? Uw paard is hierheen
gezonden en uw bagage is boven."
//Ik zal dadelijk naar mijn goed gaan zien," zeide
ik. //Geef mij een licht, kerel!
Schoorvoetend gehoorzaamde hij, en, blijde dat
ik hem mijn rug kon toekeereu, ging ik de ladder op,
mij nog steeds, te midden van mijn eigen moeiten, ver
wonderend, wat zijne vrouw toch bezig was geweest te
doen met die vodden, dat mijne toevallige ontdekking
hem zoo in toorn had doen ontsteken. Zelfs nu was
85
hij nog niet geheel en al zichzelf. Al vloekende volgde
hij mij, en toen ik verdwenen was, en hij zijn woede
op geen andere wijze kon koelen, begon hij er mij
aan te herinneren toch precies om zes uur op-te-staan
en voort-te-maken, benevens eenige andere hatelijk
heden, die niet ophielden vóór hij zich doodmoe ge
schreeuwd had.
Toen ik mijn goed, dat ik eenige uren geleden op
het kasteel had gelaten, daar op de vloer van dien
zolder verspreid zag liggen, ontstak ik bijna op nieuw
in woede. Maar ik was doodmoe. De beleedigingen
en de ongelukken van dien avond hadden mijn energie
op eenmaal verlamd, en na eenige vloeken, begon ik
mijne zaken bij elkander te pakken. Wreken zoude ik
mij, doch tijd en wijze liet ik tot den volgenden dag
rusten. Verder dan zes uur 's morgens dacht ik niet;
en wanneer ik naar iets verlangde, dan was het alleen
naar een goed glas van dien Armagnac, dien ik dien
kooplui beneden in de keuken had te drinken gegeven.
Het zou mij bepaald goed gedaan hebben. Met groote
moeite had ik een valies dicht gekregen, en bijna het
tweede vol, toen ik plotseling iets vond, dat de duivel
in mij wakker maakte. Het was namelijk dat kleine
oranje kleurige taschje, dat de freule dien nacht had
laten vallen, toen ik haar voor het eerst bij de herberg
gezien had, en dat ik, zooals men zich zal herinneren,
later opraapte.
Sedert dien tijd had ik het niet meer gezien en was
het ding dan ook bijna vergeten. Daar ik nu mijn
andere kamizool opvouwde, dat namelijk, hetwelk; ik
toen droeg, viel het uit mijn zak.
Toen ik het zag, herinnerde ik mij wederom alles
dien nacht en het gelaat der freule in het schijnsel
