MOHAWKS.
VAM
Miss M. E. BRADDON.
Naar het Eng elseh.
68)
De opmerking was gemaakt, dat de
jongelieden jonger waren dan ze
plachten te zijn, en dat alle oude
lieden jong waren geworden. De
nieuwe regeering nam een aanvang
met een gloed van vroolijkheidde
Koning en de Koningin, vervuld van
het bewustzijn, dat hun nu de macht
in handen gegeven was, vonden het
blijkbaar een genot, de eerste plaats
te bekleeden, nadat zij zoolang zich
met den tweeden rang tevreden
hadden moeten stellen, wetende ook,
dat zij konden beschikken over een
goedvoorziene schatkist, en dat zij
een bekwaam minister in dienst had
den, die steenen in goud kon veran
deren, terwijl Engeland in vrede
was met andere natiën, en zij alzoo
overvloed van tijd hadden, om zich
aan allerlei genot over te geven.
De Koning had maar iets tegen
Londen, en dat betrof eigenlijk het
geheele Britsche grondgebied. Hij
zou liever in Hannover gewoond
hebben. Al de vindingrijkheid van
Hare Majesteit de Koningin, al de
onderdanige toewijding van Lady
Suffolk was noodig, om hem tevreden
te houden in het Paleis van St. Ja
mes, of in Kensington, daar hij steeds
een soort van heimwee scheen te
gevoelen naar het oude Duitsche va
derland, en naar de oude Duitsche
manier van denken en leven.
Lady Judith Topsparkle stond
hoog aangeschreven bij het nieuwe
hof. Hare schoonheid en levendigheid
deden haar de aandacht trekken,
zelfs in een kring, waar vele schoone
en levendige vrouwen waren. Zij en
Mary Hervey waren gezworen vrien
dinnen, en Lord Hervey was in
verrukking over hare schoone oogen
en hare scherpe tong. Lady Mary
Montagu verkondigde haar lof, en
won haar haar geld af bij het ombre-
spel, daar zij veel gelukkiger in 't
spel was. Lady Judith's namiddag-
speelpartijtjestot welke alleen
vrouwen toegang hadden, maakten
furore. Het huis op Soho Square
was dan overvol van hoepelrokken
en hooge kapsels, en ofschoon het
alleen aan dames vergund werd, eene
plaats in te nemen aan de speeltafels,
wisten de mannen toch spoedig te
bewerken, dat ook zij werden toege
laten, en zij waren dan bij het spel
aanwezig als toeschouwers, en soms
gingen ze met de grootste opgewon
denheid weddingschappen aan over
den afloop van het spel.
Mr. Topsparkle liep in en uit,
haalde op voorname Parijsche manier
de schouders op, en zeide zeer wei
nig. 't Spel werd verondersteld niet
meer dan een aardige uitspanning
voor vrouwen te zijn, en 't heette,
dat er maar om een zeer bescheiden
inzet gespeeld werd. Maar deze
schoonen hielden er eene geheime
taal op haar eigen hand op na,
waarin zij spraken en rekenden, en
de muntstukken, die in 't openbaar
van de eene hand in de andere
gingen, waren slechts symbolen van
de schulden, die men den volgenden
morgen betalen moest.
„Ik verklaar Lady Judith, dat ik
haar een kroon schuldig ben," riep
Hervey.
„En ik moet aan Lady Polwhele
een guinea betalen," zeide Lady Ju
dith, terwijl zij het genoemde munt
stuk uit een klein beursje te voor
schijn bracht en den volgenden mor
gen bracht Julia een brief, gevuld
met banknoten, van Lady Judith naar
de douairière, terwijl Lady Judith
een hartverscheurende bede om ge
nade ontving van de vrouw eens
predikants, die een halfjaar van het
inkomen haars echtgenoots een mid
dag te voren aan hare ladyschap
verloren had.
Topsparkle noemde deze bijeen
komsten de mysteriën der Bona Dea.
„En ik durf wedden." zeide Bo-
lingbroke, „dat Clodius altijd zich
schuilhoudt te midden van die
hoepelrokken en gepoederde kapsels,
als er maar eene schoonmoeder is,
om hem uit zijn graf te doen ver
rijzen."
Durnford bracht nu en dan een
bezoek in het huis op Soho Square
ter wille van Lavendale, die nu zijn
huis op Bloomsbury Square bewoonde,
waar hij in afzondering als een klui
zenaar leefde, niettegenstaande Lon
den en al zijn genietingen vlak bij
de hand waren. Hij zag er zeer slecht
uit, en was het slachtoffer eener
voortdurende droefgeestigheid, welke
bij zijn vriend de diepste deernis
wekte. Om hem genoegen te doen,
had Durnford zijn rustig verblijf in
de nabijheid van Bussel Street ver
laten, en zijn intrek genomen op
Bloomsbury Square, waar hij eene
geheele reeks kamers tot zijne be
schikking had, en waar hij het oog
kon houden op zijn vriend, wiens
toestand hem zeer verontrustte.
De opvoering van zijn tooneelstuk,
dat door Zijner Majesteit's tooneel-
gezelschap zou worden vertoond, ver
schafte hem eene niet onaangename
bezigheid. Yan het welslagen van
dit stuk hing zijne toekomst en zijn
huwelijk in zekeren zin af, want zulk
een succes zou hem terstond eene
plaats bezorgen van den eersten rang
in de letterkundige wereld. De too-
neelspelers verlangden vurig, dat het
stuk mocht slagen, en vonden het
een aangenaam denkbeeld, door hunne
medewerking een nieuw auteur er
boven op te helpen. Mr. Cibber had
verklaard, dat „Een Oude Geschie
denis" het beste blijspel was, dat er
geschreven was na „De nauwgezette
Minnaar."
„Ik hoop, dat Dick Steele's ge
zondheid hem veroorlooven zal, het
stuk toe te juichen," had de schouw
burg-directeur gezegd. „Hij is altijd
edelmoedig geweest voor een jeugdi
gen mededinger. Hij zou Savage roem
hebben doen behalen, indien dat
onstuimige jonge mensch een minder
lastig humeur gehad had. Maar
helaas, Sir Richard is nog maar
een bouwval van een man, die op
zijne buitenplaats in Shropshire in
een badstoel rondgereden wordt, en
tusschen den Dood en hem, is maar
ééne schrede."
Het stuk behaalde succes. Mr.
Oldfield, de schitterende, de elegante
Nancy Oldfield, de meest bewonderde
harer sekse, en van wie men het
meest duldde, die al de wetten van
het decorum kon schenden, en des
niettemin ontvangen en gevleid werd
in de meest beschaafde kringen, de
uitstekendste comédienne in dien tijd,
waarin het aantal uitmuntende ac
teurs en actrices zoo groot was, had
zich bereid verklaard, in Mr. Durn-
ford's stuk op te treden, en haar spel in
eene rol van de Lady Betty Modish
type, met Wilks als haar minnaar,
bracht geheel Londen in verrukking.
Zij was bevalliger en eleganter dan
eenige vrouw vaD aanzien in Londen
zij was de ware quintessence eener
voorname dame, en vereenigde in
haar persoon al de bevalligheid, al
de grillen en minauderies van een
half dozijn coquettes uit de groote
wereld, haalde de schouders op zooals
de eene, wuifde met haar waaier als
een andere, liet met gracieuse insou
ciance haar hoepelrok draaien als eene
derde en bekoorde en betooverde
door dit alles haar gehoor, niettegen
staande hare schoonheid reeds lang
aan 't vervallen waszij was dan
Blijspel van Richard Steele.
ook zeker al over de veertig, 't "Was
de laatste rol in een blijspel, die zij
ingestudeerd had, en zij zou er zich
waarschijnlijk niet mede belast heb
ben, ware het niet geweest ter wille
van Mr. Durnford, die bekend stond
als een man, die eenigermate tot de
groote wereld behoorde en de boe
zemvriend van Lord Lavendale was.
En Wilks, de beroemde Sir Harry
Wildair, was niet minder bewonde
renswaardig in zijne rol van een heer
van aanzien, dan Mrs. Oldfield dat
was in de hare van eene voorname
dame. Als jong mensch van goeden
huize, wien een onbekrompen opvoe
ding was ten deele gevallen, had hij
te Dublin gedebuteerd, een jaar na
de Revolutie, en toen hij van daar
naar Londen was overgekomen, had
hij spoedig de bevallige manieren der
groote heeren van dat deftige tjjd-
perk zich eigen gemaakt. Toen de
pruiken korter en de manieren minder
stijf waren begonnen te worden, had
hij zich toegelegd op den luchtigen
stijl van het Hannoveraansche tijd
perk, met al zijn vlinderachtige be
valligheid en zijn ongegeneerde snoe
verij. Wanneer hij als minnaar op
trad, spreidde hij een onbeschaamd
zelfvertrouwen ten toon, dat heel
aardig gevonden werd door de voor
name dames van dien tijd, waarin
zedigheid en eerbied voor de vrou
welijke sekse niet meer op prijs ge
steld werden. Durnford kende Wilks
van nabij als vroolijk kameraad en
als acteur. Hij wist precies, hoe
zwaar de talenten van den ouden
tooneelspeler wogen, en wat soort
van rol voor hem het meest geschikt
was, en in den voornamen pronker
van middelbaren leeftijd had hij een
karakter ontworpen, dat even bekend
beloofde te worden als Wildair, of
Lord Townly.
Geheel Londen stormde naar den
schouwburg, om „Een Oude Geschie
denis" ten tooneele te zien voeren,
en de vaste bezoekers verlangden
zeer, dat er meer blijspelen van de
zelfde hand mochten gegeven worden;
en nu gevoelde Herrick Durnford,
dat zijn voorspoed als letterkundige
verzekerd was. Hij had zijne talenten
beproefd in de verschillende genres
der literatuur, en was in alle ge
slaagd. Hij had zich eene zekere
beteekenis weten te verwerven in
het Huis der Gemeenten, en Wal pole
had hem eene vaste betrekking be
loofd. Om kort te gaan, hij kon
evengoed een huwelijk aangaan, als
Richard Steele dat had kunnen doen,
toen hij de nukkige en grillige Mrs.
Molly Scurlock tot vrouw nam, en
hij had al de geestkracht van Steele,
en vrij wat meer ernst en ijver dan
Steele.
Hij besloot nu dan ook een stap
te wagen, welke de buitenwereld,
ware zij met zijn plan bekend geweest,
wanhopig en zelfs krankzinnig zou
genoemd hebben, een onbezonnen
wegsmijten van al zijn goede kansen.
Hij besloot de erfgename van den
Squire te schaken, en dadelyk zich
met haar te laten trouwen in de
kleine kapel, die Dominee Keith niet
lang geleden in Curzon Street opge
richt had. Hij had zich altijd zulk
een huwelijk voorgesteld als een laatBt
verzet tegen dwingelandij, en hij had
reden, om van gevoelen te zijn, dat
de tijd voor zulk een feitelijk verzet
nu gekomen was.
Irene zou moeten beslissen, of zij
hare toestemming tot dezen forschen
maatregel geven of weigeren zou.
Hij nam zich voor, haar niet op on
behoorlijke wijze tot zijn plan over
te halen. Vrijwillig moest zij zich in
zijn armen werpen, zooals zij hem
beloofd had, in de eerste dagen
hunner liefde. Hij wilde haar niet
tegen haar zin uit haars vaders huis
wegrooven, maar wilde al het zijne
doen, om haar vrijwillig de zijne te
doen worden.
Toen „Een Oude Geschiedenis"
vijftien avonden was vertoond, en
goedgekeurd en toegejuicht was door
geheel Londen, van Hunne Majes
teiten en het hof tot de juffers in de
zijloges, de schooljongens op de schel-
lings-gaanderij, en de sinaasappels-
verkoopsters in den bak, reed Herrick
op een Octobermorgen naar Laven
dale Manor, en het gelukte hem daar
eene samenkomst te hebben met
zijne geliefde, by het oude eiken
houten rasterwerk, des avonds tus
schen vijf en zes uur. Zijn steeds
bereidwillige boodschapper had een
briefje aan Miss Bosworth bezorgd,
en zij verscheen het eerst op het
rendez-vous.
„Liefste mijne, wat vind ik het
lief van je, dat ge hier hebt willen
komen!" sprak Herrick, terwijl hjj
haar aan zijn hart drukte en haar
op de schroomvallige, half weêrstre-
vende lippen kuste.
„Zelfzuchtige nieuwsgierigheid heeft
me hierheen gedreven," antwoordde
zij. „Ik wilde zoo gaarne wat hooren
aangaande je tooneelstuk. De kranten
mijns vaders deelden me dienaangaan
de zoo weinig meê, ofschoon zij toch
getuigden, dat het 't beste blijspel
was, dat sedert jaren was geschreven
en 't is zoo hard, dat we geen vrij
heid hebben, om briefwisseling met
elkander te voeren. Ik heb gesmacht
naar een brief van je."
„Liefste, de tijd voor geheime
brieven en heimelijke samenkomsten
is voorbij. De ure is daar voor
stoutmoedig handelen en vrijheid
voor openbare, gelukkige, onverstoor
bare liefde. Irene, ge hebt me meer
dan eens verzekerd, dat ge geen prijs
stelt op rijkdom."
„En dat verzeker ik je nogmaals."
„En dat ge vrijwillig afstand zoudt
willen doen van een groot fortuin,
om mijne vrouw te kunnen worden,
de meesteresse van een nederig te
huis, zonder weelde, zooals ik nu in
staat ben er een in te richten."
„Ge moet, dunkt me, weten, dat
ik me gelukkiger zou gevoelen met
u in een hut, dan met welken an
deren echtgenoot ook in een paleis,"
zeide zij, met eene zachte welluidende
stem, die tot zijn hart doordrong,
en met neêrgeslagen oogen, alsof zij
zich half schaamde over de stout
moedigheid dezer belijdenis.
„Als dat zoo is, verbreek dan uwe
ketenen, Renaontvlied met den
minnaar, die u aanbidtsluip morgen
met het aanbreken van den dag weg
Bluip weg met de vlugheid en de
bevalligheid van gindsche hinden.
Kom bij me bij het poortjen, dat op
den weg uitkomt. Ik zal zorgen, dat
daar een rijtuig met vier paarden
gereed staat, om je op te nemen. Ik
zal je in mijn armen drukken en je
wegvoeren, zooals Jupiter Europa
wegvoerde, en wij zullen de eerste
pleisterplaats op den weg naar Lon
den voorbijzijn, voordat je cipiers
ontdekken, dat hun gevangene ont
snapt is. Ik heb gisteren avond een
onderhoud met Dominee Keith ge
had; hij heeft zich bereid verklaard
om morgenochtend te tien uur te trou
wen, en de door hem voltrokken plech
tigheid zal niet minder van bindende
kracht zijn, dan het geval zou zijn, in
dien zij door een aartsbisschop ware
voltrokken."
„Maar mag ik mjjn vader ongehoor
zaam zijn, en me een ondankbare doch
ter betoonen vroeg Irene, en haar
gelaat had eene mistroostige uitdruk
king.
Zij was vrouw genoeg geweest, om
te weten, dat dit keerpunt in haar le
ven vroeger of later komen moestde
liefde zou niet eeuwig willen wachten.
Zij had in menige eenzame ure over
deze moeilijke kwestie gepeinsd, en nu
was 't er aan toe, en moest de vraag
beantwoord worden.
Wordt vervolgd).
Gedrukt bjj DE ERVEN LOOSJES, te Haarlem.
