-uappBq jqxaiaq qasoqufid jaq uba nxSaq jaq frn
jBpjoj 'Sep jaajq jajj -uBspaS ooz 'pSazaS ooz
^•jbbS jaq sje pBBMq ooz ua paoS ooz 'naiaadcaBq
jbbp jo jaiq najaotn fi^/- -qx apiaz <('qi jaaAi jbq//
•jqmpaq fiq
appjooMjuB ,/ufxz jaquop jaAxuaAa jaq jbz jnn uaa up
<(-uaraoq
ubb ja Ciav jganneM 'daman aj qony jbbu SaM uap
nep na" 'qx apiaz ,/uBBS-aj-Snjaj nejd uba naq qp
•naop aj sbm ne[d uba qx jbm 'snaado
fini fiq SaoJA pfij uaSxuaa b_aj -lapiaA Ciaa uaSuiS ua
'do tuojapaAA qx Saajs ubq -do |e ua uajojsxd jam jap
-joS uap ajdeei ua 'apuapnoq SueAvpaq ux laa/aaS ufxxn
jam spaajs xnaq 'jb Saajs qj -qosiueqaaxn apmBBZiooqaS
fiq ua 'uaquozjuo jb ua jaaqaS xnaq sbm paoxu aQ
(e*juuA qx jaaS uep 'jjaaq
-xno aC fxS jaauuBM 'SijqoiziooA saa/w 'xeetn 'puoiS uap
do xnaq 1008 ua// 'jjoq qx apiaz (i'jb japjoS at aOQ//
•uapuoq jjBq xnaq qx jaq japiaA uassed aSiuag; 'sbm
jmia qx jep 'jaazuaAa qooj qx ajquBp 'puojsaq sjBBjd
atp jep 'ajquap jaxuajj uap qx uooqosjo 'ua 'uajaoA
-aS aj qetnaS ufxxn do fxxn qx uoSaq 'usjbav ubbSbS
japiaA ooz jo jfxxn aijuq uaa jaaAaSuo lux uaoj,
■peq uu laaAiaS jaq qx jBp
'ijqosxaA jBp jam uaaqe 'uaiBAi uaxnoqaS uaAoq jbbu
qoo fiM sjeooz 'napauaq jbbu moiapaAi naSuxS ua
*suo xajqoB jadeq sqaaxxiq ap [xav uappeq jnnuxxn uaa
uep lapuiux ux ua 'xnaq fiq jqoxp joojq qi 'uaquap aj
uajojsid aufxz ubb jbbxh qoo .xapuoz 'Sniaj iapba ap jbbu
xuoiapaM paai ua 'rao afjamxuBi uaa sjb apjaaq fxjj
<("uaSjOAaS ap jooa psaaiAaq saa/w jo 'puaxiA 'xno
pjeud af ibbjq// qiooA puajaAaq qx SuxS <(j sjjbbauooa
pus uep ua xnosjqoaj 'oozai^" qe ua paqaS jaxu
601
qaop 'jbbav jqoizdo jaqaz ux sbm jiq ,,'jjaz fit uap do
jaaxn pa a jaxu sjBBjd azap jam qaq qx JBBpj// -aoj
qosjojj xnaq qx daxj „japjo ui J3m japuozfiq 'uaa^j"
•uaiz aj fira jbbu uba sjBBjd
ux puoj SxjsSub fiq qaaq Sou sjjaz n^[ 'uapjaddBjq
uapuBj aufxz jfiMiaj 'jxn fxq daxi qaS fxS jfi^"
•ubb psaaiAaq jjBq 'puapaoM jjeq fxxu qaaq fxjj
■pjBBqaq SuiuuiAijaAO jaqfijaqqexuaS uaa qx
psq jxoo^j -jaqqajj nap ubb laSuiA ufxxn pjaiq ua JaaM
-aS ufjm jooa xnaq qx psq ubq j pinaqaS jaq sbm qxjq
-uaSoo uaa uj -ux piBBd ufxxn jqoBxu a||B jam SipfxjqfijaS
pjaiq ua uapusq aufxz jxn jaaMaS jaq qx daaxS SuxSaMaq
aSuxjasjojd uaa jaxu qaop 'apSxpaoxnuBB aufxxu jaq qx
josjb 'qx ajqnq 'uapjapBu uauaajs ap uapjeud azuo uaoj,
•uejd ufxxn qx apjapusjaA 'ajqaatu jxp qx Bjpoo^ -ubb
aufitu jaq uaSaj xuB«q uaaq ufxz ua japsz ufxz sSubj
safsoj Suxq .xaaMaS ufxg "peq uazaajA aj fxxu uba sjax
fxq jep 'uajaSiaA jb ua jaaqaS fxq peq jsSue ufxz uj
((jsx sxnq aj jaxu uejeg jep 'pog pig; 'SxjxaA
jam SueSjapnosuoz bu jaiq sx jafj" 'apuajoojs xuib
ufxxn ubb fxxu 'jjooa fxq SuxS jjioiooa jaaqufxtu 'jxn
-joo^ "jaxz nu az ftS sjeooz 'fiz uojbaa uaSjora uapuaSjoA
uap qooQ -do az ajjqoii ua 'sjBBjd ap apuaSaz seqeg
uba ajng aq// -napjoj apfxz aiapuB ap jbbu auaa ap
uba jsSub uba uaSoo aufxz jfiAMaj 'qft|aSoni safiqoBZ
ooz fxq apjadxnoxn (('uasxnjq juBiuuaa uojbaa jiq//
•qoo qx apjxj SunaqaqiM
-uo i uaizaS sjBBjd amBzSiaqjaquo ua uajBjjaA uaa qjnz
qx psq Sou Jioo^j -uajaoAaSapam ajSooq aiaqaz do joj
jsSub ufxz qx uoq 'jqBBmaS jajsaam psq fini uba qoxz axp
'pxaquapuoAvaSdo ap ua jbbabS ufxxn apuBBjsuaSajiaijq
•qx apiaz i<(; pep juaqaajaq jbm 'nuja^// 'jaxuezSjaq
-jaquo qxjquaSoo japax ua japjaquop pjaix jaAxuaAa
801
112
dan mijn paard in het boseh achterlaten en te voet
naar het kasteel gaan.
//Hoe eer hoe beter, als je blieft," antwoordde hij
knorrig. //En ik hoop uw gezicht, nooit weêr in mijn
leven te zien, mijnheer."
Doch toen wij aan het houten kruis op den scheids-
weg gekomen en op 't punt waren van elkander te
gaan, kwam de jongen, dien wij gezien hadden, uit de
varens te voorschijn en ons tegemoet.
//Heidaar!" riep hij luid.
//Wat is er," antwoordde mijn metgezel, zijn teugels
ongeduldig inhoudende. //Wat wil je?"
//Er zijn soldaten in het dorp."
//Soldaten?" riep Antoine ongeloovig uit.
«Ja, duivels te paard zijn het," antwoordde de knaap,
op den grond spuwende. //Zestig man. Yan Auch."
Antoine keerde zich woedend naar mij om.
//Vervloekt zijt gijriep hij uit. //Dit is zeker iets
van jou. Nu is het met ons gedaan. En mijne meeste
ressen? Sacré! wanneer ik dat geweer had, dan zou
ik je als een rat neerschieten."
„Hou je gemak, gek die je bent," antwoordde ik
ruw. //Ik weet hier net evenveel van als jij."
Dit was werkelijk waar en ik was dan ook minstens
zoo verrast als hij was. De Kardinaal, die zelden zijne
plannen veranderde, had mij hierheen gezonden, om
niet in de noodzakelijkheid te zijn soldaten hierheen
te zenden en geen gevaar te loopen verliezen als anders
zins te lijden. Wat dan te denken van dezen inval,
die volstrekt niet iets voor den Kardinaal was Ik was
uiterst nieuwsgierig, 't Was misschien mogelijk, dat
de reizende kooplui mijn verraderlijk gedrag medege
deeld hadden; en dat daarop de kommandant te Auch
105
geraas over steenen en rotsblokken naar beneden kwam.
Het witte schuim der watervallen brak de sombere
omgeving. De sneeuwlinie lag aan beide zijden slechts
een halve mijl van ons af; en alles overheerschende
aan het einde der engte zooals wij dachten
rees voor onze oogen de zuiver witte pilaar van den
Pic du Midi op, die zes duizend voet hoog is. Zulk
een tooneel, zoo plotseling ontsluierd, was genoeg, om
het gevoel van gevaar uit mijn gedachten te bannen
en een oogenblik hield ik mijn paard in. Doch //voor
waarts, mijnheer!" klonk mij spoedig in 't oor. Tot
het aardsche teruggebracht, reed ik verder, steeds
overleggende, wat ik doen kon.
Ik was uitgestudeerd. De man weigerde te spreken,
weigerde naast mij te komen lijden, wilde niet hebben,
dat ik afsteeg of halt hield of mij op eenige wijze
met hem in betrekking stelde. Hij wilde slechts dezen
eenzamen, siilzwijgenden tocht van twee menschen
vervolgen, met de tromp van zijn geweer vlak achter
mij. En middelerwijl stegen wij aanmerkelijk. Het was
één ja, bijna twee uur geleden, dat wij de anderen
hadden achter gelaten. De zon was aan het dalen en
ik veronderstelde, dat het ongeveer half vier was.
Wanneer ik alleen maar wat dichter bij hem kon
rijdenOf wanneer er iets viel, dat zijn aandacht zou
kunnen afleiden. Toen de engte plotseling in een vallei
uitliep, dor en droog en met enorme steenen bezaaid,
terwijl hier en daar in verschillende holten sneeuw
lag, zag ik wanhopig voor mij uit naar de onmete
lijke sneeuwvelden, die boven ons zich uitstrekten
en tot de ijsbergen doorliepen. Maar ik zag niets.
Geen beer op ons pad, zelfs geen gems op de rotsen.
De doordringende, scherpe lucht sneed onze wangen
