jaMuaAa jb§ 3ji -naiza!o na§8|S3§ pjaA xaq ?m laatn ubui
uaa qi qaq jioou ug -fiq apiaxsing tjS3jqvip s/ppi
•do aljaaq uaa innA xaq qi appqBi
'pnaSSaj apftz do gixqoiziooA 'ua§o.ip a} uio 'uapuoxs
JBtsp aip 'uauaoqos axooiS aufiz ua 'piBBq nap ibbu
qi SuiS? dojaifj ,/xmBBMq fiS uaox '.iBsp ^aiu qi sbm
SgjBAaox qoop 'uaxouaS piaqfuAXSB§ s(agiaij ap qi qaq
pfit ua°iuaa iooy\ -jaiq xsbS uaa sjqoajs naq qq" "S8?I
-yaoq qi apiaz (ij jam jajojaqoog op laaqufitu naq qx"
j naqaoz Lim
uaip gam ubui ap qooj jfiz fig qooj unp a8 jftz aiM
jbboi// 'fiq aiBuiaq <('agoiBg uiajideq uaq qi 'Bp//
•apuaraaujB pjaajaq
paoq ufim 'qi apiaz ,/jBBMjam 'agoiBg uiaxidEg//
laaqufitu *fi§ qfiz aiy\ i8P
I^AY i spam ja SaM jxuBaSias jXUBaSias 'lajxX"
gin Sipfiu fiq dau <l(j uaaaqaajaq qip xaom xBA\"
"pjaiq xqapaq spaajs Son nauaajsjaq
-qop ap fiq [fiAuaj 'do mBBzSaBj fiq puojs '8bz fim fiq
uaox JU13M 'uaiz ax xusaSias nap qfgufiqosiBBM fiq xqonp
'°bzuio fiq uaoj, 'ajouSadsgj b jqaidaSiiBB sbm afpiBBq
ufiz uaioo laufiz naa ui apiaxqqos afjjaaMnf uaa na
Sunaq sbm SBp uftg 'paajqaS apoui aisjtnq ap suaS[OA
sbm fiq ua nnupaSjin fiq pnq uauaoqos ua SBinq ufig
•pMnoqa8 qiaxs ua 'ubui aSuof 'apuojq uaa sbm x9H
•uiBMquanniq iBBp aiM 'uaiz ax tuo 'apiaaqmo apuaq
-aojA qoiz fiq jfiMjax 'xqapaq uauaajs ap ppiq 'pnq uad
-jOMa^ xsmf aip'fiq ua'tUBMqnanuiq qi uaox 'uappquu
uauaajsjaqqop ag "uajaapiBZBq ax uauuBui aaMX 'uaqos
-sap ua uazBjS xam xqapaq 'ppx uaa ubb uaxBZ piBBq
uap rooy -uanuiq SuiS ua mo qmq ap apiBBip qx
<(j uaxfiM
-I8A xam fim x, fi2 x30OT nap 'jSfi.iq uhbm afxaaq uaa
SI
jBBp xaq a§ jaauuBM ug// gjoqosaquo fiq apiaz l(j puaq
-aq iBBra jjaz n qBBq^// 'do fiq ppiq laraaq ap uba
map ap nay 'SubS apuaqaqpM ap joop fun fiq xqoBiq
'apnaqaojA spuomsuauuiq ug 1(j xsaaMaS ufiz piaiaqiooA
aaxaq fiM uapnoz siapua uaraoq noz laiogjopjooq uaa
XBp 'xaiu uaxsiM fiy\\ apiaz fiq qoog 'UB8 Sipfiu fim
qaaq uaapa xuBaSias ag -ubbxs pmoxsiaA uaq paap xpx
-ijaxnjq aufiro ubb fim fiz uapiBBXS puom uado xajV
tlj uaiaaj siapua jaM af qi noz usp 'jibbm xsuaip ufira
ui af jaanuBj^ jam vjq uaqmqos aipnf 'smqnaiaaq
uaa ui uaSsipaS af xip sx// -qi apiaz ,jn3]q
•Suaras aa qooi xaq na xsiotu
-aS ago ia sbm |bi8aq -Saaxs uioox ufim ua puoi qi
°bz puaxqoBuijq -piaqSipiojs ua piaqsaiA uba uaiznas
Xaq ajnqixsaA ap U8ab8 ua piaidsiaA iao|A uap do ua§B[
uazB{°ufiM a°aa| ufizop jpq uaa ua poxs uaqoiqa§ uag
•oons xbm na uaqquziaABq BSSBm auaa na"B[ xsbbu .iBBp
ua 'mnra nap ua8ax uapuoxs uaufiqBiBq iaiA jo aug
•UBBgaSjin sbm xaq JBBm 'pusiqaS muA uaa pnq piBBq
uajooiS uap do 'ppiqdo paoq ufira qi |fiMiax 'uauuiq
sinqiooA xaq daq qi ua SaM uap x?n uaSuiS fig
<(*UBp uauuiq iBBra mog maqqaq ax uajaAaq uba Sbjs
{3M xnfiqos fig// -apuaqoBirnqS fiq apiaz <(joq j ojj
(<-uaxqoBM
-jB iBBm ua8|0Aa§ ap fig xaom uap 'naxBjuauuiq fim
ua uadaoi xpM qfijapBp xam agoing uiaxidaq fig laau
-UBM 'suaSiiaAQ mfiz apuaop]OA n xaom x^P na« !qi
mBuiaq ,/xain xaiojaqoog ap laaqufim uaq qi 'nupyx"
uaraoqjooA ggsunguo uaa xam xusaSias aquB|s 'aguBj uaa
sbm fipx 'Mm 'pfaiq ujbbxubj ap aip 'unm ap msu
-laq ,/xfiz fiS aiM 'suaa xsiaa suo Saz JBBjy [tfqviqu
(i!i agoing uiaxidsq ap
'lapiaoAUBB mu" 'qi apiaz ,/uapuaiiA aufim 'si iBBy^"
n
18
antwoordde ik, hem scherp aanziende, //zeg het, maar
neem mijn raad aan. Laat het niet verder komen dan
deze kamer, mijn vriend, dan zal het u geen kwaad doen."
//Noch hier noch daar buiten," hervatte hij, zijn
kameraad eenige oogenblikken aanziende. „Ik heb de
opdracht van den Koning. Dat is alles, en, naar mijne
meening, genoeg."
//Welnu?" zeide ik.
//Welnu voor 't overige, wilt gij medespelen
antwoordde hij ontwijkend. //Goed! Luitenant, krijg
een stoel en een glas voor mijnheer. En, voor mijn
part, laat ons drinken op de gezondheid van den
Kardinaal, wat er ook gebeure."
Ik dronk op den Kardinaal en begon met den kapi
tein te spelen; de muziek van de dobbelsteenen had
ik in geen maand gehoord en de verleiding was on
weerstaanbaar. Doch ik was niet spoedig tevreden.
Ik had evenwel geluk en won zijne kronen hij was
een beginner in het spel doch mijn geest was ergens
anders. Daar was hier iets, dat ik niet begreep; de
een of andere invloed was aan het werk, waarop ik
niet gerekend had; iets heimelijks, dat mij even ver
dacht voorkwam, als de aanwezigheid van de soldaten
hier. Wanneer de kapitein mijn opdracht ontkend had
en mij buiten de deur had laten zetten, dan had ik
dat kunnen begrijpen. Maar deze weifelende bewegin
gen en gezegden brachten mij tot nadenken.
//Hebt gij nieuws uit Parijs? Is de Koning dood?
Of de Kardinaal ziek vroeg ik hun, doch zij zeiden
neen, neen op alles en gaven mij steeds ontwijkende
antwoorden. Te middernacht speelden wij nog en scher
mutselden met onze vragen en antwoorden.
11
digheid en om mijne schande geef; maar ik kan
werkelijk nu niets meer zeggen. Ik heb zooveel leed
en angst te verdragen, dat ik van avond noch dank
baarheid noch schaamte voelen kan. 't Is mij alsof ik
droom; God geve, dat het ook als een droom moge
voorbijgaan Wij zijn in diepe ellende verzonken. Maar
wat u betreft en wat gij gedaan hebt, mijnheer de
Barthe ik zij hield plotseling op en ik hoorde
haar snikken vergeef mijik ben overspannen.
En mijne mijne voeten zijn zoo koud," voegde
zij er plotseling en volstrekt niet toepasselijk bij. „Wilt
gij mij naar huis brengen?"
//Neem mij niet kwalijk, freule," riep ik verslagen
uit, //ik behandel u zeer onbarmhartigGij zijt bloots
voets en ik heb u hier al dien tijd opgehouden."
//Dat is niets," zeide zij op een toon, die mij aan
greep. „Mijn hart is warm, mijnheerdank zij uwe
edelmoedigheid. Het is heel wat uren geleden sinds
het zoo warm geweest is."
Terwijl zij sprak, kwam zij uit de schaduw te voor
schijn. Zooals mijn plan was geweest, zoo zou het nu
ook gaan. Wederom stak ik de weide over, om te
Cocheforêt als een welkome gast ontvangen te worden.
De kikvorschen kwaakten en voorzeker was nooit
iemand zoo dacht ik met eenigen trots bij mijzelf
in vreemder omstandigheden geplaatst geweest.
Ergens in het donkere woud achter ons waar
schijnlijk in de buitenste gedeelten van het dorp
was mijnheer de Cocheforêt verscholen. In het groote
huis vóór ons, verlicht door een twintigtal ramen, waren
de soldaten van Auch ingekwartierd, om hem gevangen
te nemen. Hier tusschen naast elkander in de duister
nis waren de freule en ik, onze stilzwijgendheid, de
