„'.mauSiasuojq uaSapqaq nsSSaz 9? spi ft§ jaauuB^»
•uapaoraiaA 9} spi aoSaq qj
■do srapnoqos an ftz ap
-JBBq U9 °99MZ ngpiOOM 9pj[9Z9p BU UI0I9p9AS ftq
S99MZ JBBp U9 t<ftS PIZ {BRÜipjBAJ ap 'nnp^//
<(j uaSSaz ftS ppji.w
p^ -naAfijq ftq nu .rasp fiM uap/j qBBUipjB^ 9Q//
■apuaqqaipjm naputjq on lira '}in qi daii u j jnj-jnj,"
•tnBBzSnBj ftq appjooAvque (('°uino}[ 9Q//
•qi apiaz nnpjVV//
•asB ft in uaSsz
uaprag; 'do siapnoqos gnftz apjBBq ua ftq SaaMz uep
pas ftq 9^BAJ9q u']BBnipiB^ 9p jbboi 'bC n_^//
JBBU
-ipiBji 9p 'ftS piz 'jBBjq// -qi raBUjaq „'qftpBB^//
•°np ftq
gppjooMjUB (('Snino3j nap uba jqoBjpdo ap qaq qj//
„"nftz |bz niBBuaSnBB jaaz pin jBBUip
-je;q nap Suissi§j9a azap pp 'joojaS qi ug qnBpuBui
-raoo ap uaiqossira jo uiajidaq'jqaq jsiSaaA n ft§ pp//
'nappnaq-aj-jB qasz ap rao 'qi appz ,/qnap qj//
•daaiSaq pin qi aip 'azftM
anaa do 'ftm jbbu nap naqaq na ubb jBBqp naSaz ftz
•ajqiqosaSiapuo ap raBuiaq (<'upjidBq •ppjCmp^nQ'''
(<(j jnanajinj 'uBAia ft§
q°az pa\.// raapoapaS ui ftq appiooMjuB ,,'qftpBB^//
,,'qony uba pin ua sftiBj uba nioq
qi qooQ// 'safSooip 'qi appz „'pM qftjuftqosjBB^\//
4ti apjooq spaai qony aj qi naiM uba apjpzap snp ft8 jftg"
•jqoizaS japnB jaaqaS naa pin na nooj naiapuB paq
-aS naa do safjqoBZ uppcleq ap appz <(j ooz 'bjj//
((-qony uba uaoztuiBS
«Apq pq uba pinoq ap joop 'uaqqnjd aj qjaM uftin
11
16
voor op goeden voet te staan met zijn luitenant, een
stoeren ouden veteraan met witte knevels, die in zijnen
stoel bleef zitten en mij met dikke lippen en verwon
derde oogen aan zat te kijken.
//Goeden avond, luitenant," zeide ik ernstig. //Het
is mooi weer, van avond."
Dan barstte de storm los.
//Mooi weer," schreeuwde de kapitein, die eindelijk
zijne stem teruggekregen had. n Mille diables! Weet
gij wel, mijnheer, dat dit huis in mijn bezit is en
dat niemand zonder mijne permissie hier mag komen?
Gast? Gastvrijheid? Allemaal zinledige woordenLui
tenant, roep de wacht! Roep de wacht," ging hij heftig
voort. //Waar is die aap van een sergeant?"
De luitenant stond op, om te gehoorzamen, doch ik
hief mijn hand op.
//Kalm, kalm, kapitein," zeide ik. //Dat gaat zoo
niet. Gij schijnt verrast te zijn mij hier te zien. Doch
werkelijk, ik ben veel meer verwonderd, dat ik u
hier zie."
Sacrériep hij uit, bij deze nieuwe onbeschaamd
heid wederom opvliegend, terwijl de oogen van den
luitenant bijna uit hunne kassen sprongen.
Niets kon mij evenwel bewegen.
//Is de deur gesloten?" zeide ik kalm. //Dank u,
ik zie, dat zij toe is. Veroorloof mij dan, mijne heeren,
nog eenmaal mijne verwondering uit-te-drukken, dat
ik u hier zie. Want toen Monseigneur de Kardinaal
mij van Parijs zond, om de zaken hier te leiden, gaf
hij mij de volste de volste macht, kapitein om
alles tot een goed einde te brengen. Ik kon dan ook
niet denken, dat mijne plannen bedorven zouden wor
den, juist nu ik op het punt sta de vruchten van
jbbj^" •qospn ftz
appjooMjuB <('piu qi uaq Snsq 'laaquftra 'uaasj//
(((:gaBq ftS tftz"
•apnaqnapBU ftz appz ,,'pra pq qi aop jaAarp
,/uftz jatuBqsinqap ui qi pz ubq 'uaraoq aj uapauaq ann
anoAiaS pq do rapnz aMn pm uaSjora paoS ooz saa^
•apiajj 'uagBjA aj pun§ uaa Sou qaq qi jBBjq -uagfuq aj
uaqajds aj nojQ uajqoBij qi pz unp 'qi appz t/pAV raag
,/uapnoqaq suo jooa Sou siauiBqdBBp azno
apuirauaj uaqqaq Cim jubaa" 'aoj ubb rapiq ia ftz
apSaoA (('uftz uaSora jBsqqusp raaz Sou ftjA pp 'jooj
-a§ qi jbbj\[ quBnaqrij uftz pin rasp pmq ftjj"
■qi appz
<<(j uaraouaS qiniqag ui unp ramaqsinq A\n ftq yaajp
(<-aaniBqsinq ap ui uaSuBAjuo aj sno uftz noz
uaSaouag uaa raaq pq pp 'pgazag aqorB/j upqdaq
ïjaaq unp 'naposnaM dsqaspzaS fiM laauuBM 'jubm
ïpiu uba pjsiapuojaA qi 'uaajsj ,jpin pp fiA\ uftz»
•apoBj ajnaij a(j
auaSuBAag uaag qooj 3ftz ft{) -piooqaS
-uo si pp JBBjq» 'jin pjapuoMiaA qi dau t,s PAV
^/uaraoq suo ftq pin Sboi apoqpuaip azuo sjpz"
^•uapBiiaA aj ftra rao 'uaop
uauunq sjai suaa pM ftq noz sjapuB jubm» 'qi ranuiaq
<('uajppaA raaq pq apoqpuaip aMn pora ubq//
•raBBzguB] ftz appaooMjuB ,,'uaiz piu uo]Q §cm qj»
■uaqqaq pppaA noz uojq ubb
qBBz ap ftz raauuBM 'uaqqij jnap ap ubb ua uaiqoBAV
uaqqqquaSoo aSiuaa nap noz qi !sbm uaraoqaS ftz
sgnBjjBBM 'SaM uapjpzuap sSubj ubb8 aj uauutq jbbu
piaa ubb jBBq appaa.i qi na smq pq uapjapan ft^\
"bu ppqgiupiq uaa do saqa ppv sajp aip 'qi piM
paAooz aip 'ftz apuapuiA piaqpuaqaadspM appojg
ST
13
//Gij komt dus?" zeide ik.
Zij zuchtte voor zij sprak. Eindelijk antwoordde zij
«Ja, ik zal komen wanneer gij het wenscht."
Het volgende oogenblik was zij om den hoek van
het huis verdwenen, terwijl ik lachte om de uit
stekende wacht, die onze heeren er op nahielden.
Mijnheer de Cocheforêt had met haar in den tuin
kunnen zijn, had met haar kunnen praten, zooals
ik dat gedaan had, had zelfs het huis kunnen bin
nenkomen, zonder gemerkt te worden. Maar dat is
soldaten manier. Voor den vijand zijn zij altijd ge
reed met slaande trom en wapperende vlaggen
om 10 uur 's morgens. Maar de vijand komt niet
altijd op dat uur.
Ik wachtte eenige oogenblikken en ging toen naar
de deur, waar ik met het gevest van mijn zwaard op
klopte. Achter het huis begonnen de honden te blaffen
en het gezang van een drinklied, dat van den ooste
lijken vleugel kwam, verstomde geheel. Een binnen
deur werd geopend, en een harde stem, waarschijnlijk
die van een officier, was bezig iemand, die niet kwam,
uit-te-schelden. Nog een oogenblik en een leven van
stemmen en voetstappen scheen in het voorportaal te
komen en het te vullen. Ik hoorde den grendel weg
schuiven de deur werd opengesmeten en in een oog
wenk werd er een lantaarn, waarachter eenige gezichten
nauwelijks te zien waren, voor mijn gelaat gehouden.
■/Voor den duivel, wie is dat?" riep er een, mij
verwonderd aanziende.
uMorbleu! Dat is de man!" schreeuwde een ander.
//Grijp hem!" In een oogenblik hadden een half dozijn
handen mij aan de schouders vast, doch ik boog uiterst
beleefd.
