-auuids q( ua snaiajq japBA uapno unq uba dnqospz
-aS qaq fiz uaqqaq uapaq qoQ 'ppdduqaS qjaaq poA
aqqonq ap qqoBu uaSiuatn ooz doiBBAA qaadnq puaiaq
-qiqos pq fiq raqqoip ua raqqaip jb fiz uamoq SuiSaMaq
apuaAjoS ui ua uaqqoj apuapucAip pro 'SaBzag qjjpoiA
japuQ "uauooqos jap uapddiiq giqqonj pq fiq 'uaiz
pop pqoiq uaa§ qnp ua yaoq pjoiquo JBBq eutrj pp
P|{ puaiaqsnqg pq jbao az uoaoaaz Siqqong j subbooo
sap aqdaip ap qm puaqinpdo uaa jooa uaa Suipsqoqd
'spuiS .reap najapBU uaqpqsag aqjjpjaiq aqpM 'pig
qaspaOA sqooqosmmj jaiq qqoBjq
-sSuipjaaqjaA ap qpuiA qooq jaqtuaAojg q( si jy
•siaj apuBBpuBB
ap jooa uapsppiaqaoq ap pra Sizaq Sou si jaqossiA
apqua uaa sqqoap ua pu apuazuB[§ pq do qoop
-sjaqossiA ap q§i[ qfipgaMaquo •pimqrapq q. joop qjBBA
afqqanz uaaS 'uapdmij pgaidsjaqBAi uap pop afpuiAA
naar) -guiiqdcaBp uaStAAniqq uap nagaq uaqaqsjB giqqOB
-J8A00) uaufq aSiquS sqpAA 'uinp Sipqqoq q, s8ub[ qsnq
aqfqapSBBiu ap qaiz qpquojq 'ubasaaoS uaqaiAAuapS
-ua aquB[q qm paajq puaqqoq uaa sjy -uaqBj japuB
-qp pusj ua .laqBAv jbbaa 'pra q( ui qaiz qsaipaA ua
aaz aqfipqarano jap uBBq apptqg ap do soo]jaoi qgq
puBq uajaAjiz nag -uazajjaA pcnaq uaqqjOA\aquo uaa
ubb puoAB uazap ubbui ap si qpqsafeiu ampq uj
UBB°uanaq fii[ noz jbbm 'uaqinq
jbbu jfqqjaA qfiprajB ufiz uba jnap a§B[ ap joop pug
tujBfj qoo qdmp 'qsiuipsd uap uba pjooAA q( qatu uaiais
ubbS aq uooz jBBq uba afsinq q( mo qpaajqqin Suiuoaa
jBBq afqaijr) aauoja 'uapjOAiag si jaquop q( sp jaqBf
qBM jo juu uaa jfiAuaq ua qsBJAA aqfipsaaiA do. 'qnsjAA
do agiqqnpguo uaa ppqfiquu ap ui qpaojq 'uappjaq
88
uauunq pz apgnajA aupj uaa qsaq qaq puiq JBBq az
aoq qsuiad japaoin uaa .ouj jfiMiaj, jjaq ooz aaguqpqs
-uaSaq ap sS qqaq qooq cuojbbaa 'uaAaj giqqaBpspBuqj//
•uoqieq aSSnqs q( ui paqs puad
-dcuq suaqfiq qaq 'uiBAAq sp§BU ap ui paoqq q; JBBq
qoq suaSjOAjaA apjooq ua §00 q( ui pBBjp uap aqiaotu
qatu qqoBjq 'ppsu oaojS uaa iubu 'qaiu aprapq ag
i('do J8Bp q( Suuq ua aqsmiq q( jaBU saqaqiqs ooz
puoA8B uba q( qi Suajq ubq j uasqs Sijob paq pz qup
'mo ia uaoj8-ajiBds afpuBj uaa" 'az qsids (l'jaqag"
•piaqSiMnaa tit ^0^ U9A9J ug
fU9S9J3[J9A |I9q üftz ^pjOM JBTip 'jpZ-ftg ^U0(A5l
4n9S9z U9p j99-g 9p pgiqaS ^uooa 9pj9i{
puaqaaqaS psq ua.ma[q apuajaqqiqos ui ua uaqniq aqfq
-jais qatu JBBq jooa qfqassajdxa uoq (.uaAaijqs« loom
ooz aip jaqsaaui ap Suissbjjba uaa qoo do jbbaa
'ufiqosiooA aq quBqjau uajaidud-pjoq qoojS uaa az
appBq qauiqBq aqosqaAAjapno q( uba aptq uaa qij) -jaqaz
q( sbaa suuqqp apjaq J b b jj -si qfuSuipuu apjaq ap
qap jaqqoa SiqqnpS aojj j appqsaSjnapq auuy
<(-al qaq joopq q, 'japaotu uaajq//
(l(:aq *uaoj§ q( jbao qaiu qqaajds ap«
i(-qaotn-aq jasq q( au8 ubq//
qiAA qsaq mo afquaSua] JBBq jbao puaqoBjuii|§
az appjooMjuB ((;aqsnnq aMuaiu q( jbbu jnap( qj
Tiq SaojA ^auauj, si jau^//
■qBBq JBBq aqqBAjaq ua snq uaa tuaq jb§ ag
^puaSuof uaitu 'uaiz pM uaoJOiu qaq qqnz af 'uaa^j//
a"uajais poqs uaira uaij\[//
(/uaajsj//
,/uajais japqoz uaQ//
-qooqosuauuiq aq sqai JBBq josp qqasAAjaAuo az SaojA
28
36
Harm Snel waggelt langzaam verder, als een dron
kaard en toch is hij niet dronken meer. Werk
tuigelijk slaat hij de richting naar huis in. Waarheen
anders? Ze vinden hem toch. Nu en dan staat
hij stil: hij kan bijkans niet meer.
Een honderd passen nog met moeite afgelegd, en
hij is reeds bij de hut van Grietje Steffens gekomen.
Een mat licht schijnt door de gesloten gordijntjes
heen. De moordenaar staat stilwordt daar binnen niet
gezongen? Ja, 'tis de stem der weduwe, en wat
wat zingt ze?
Waar liefde woont gebiedt de Heer den zegen.
Daar woont Hij-zeil, daar wordt zijn heil verkregen,
En 't leven tot in eeuwigheid.
u Het leven tot in eeuwigheidHij moet zich aan
't hek vast houdenhij met zijn verloren levenVoor
't eerst gevoelt hij schuld, schuld tegenover God, tegen
over dien verslagene, schuld ook tegenover die arme
weduwe! Maar die laatste schuld kan hij, althans
gedeeltelijk, betalen
Hij stuwt zich omhoog en dwingt zich voort. Naar
huis-, de oogenblikken zijn kostbaar, de arm der ge
rechtigheid is nabij. Even 't licht ontstoken, een greep
in 't stroo en dan o, God mocht 't gelukken voor
't te laat is.
En 't gelukte.
Geen tien minuten daarna en er wordt bij moeder
Grietje aan de deur geklopt.
Pier is nog uit, maar al zit ze alleen, ze treurt niet
over haar eenzaamheid, want de rappe hand heeft
nog menigen kleinen arbeid te verrichten eer de groote
dag van morgen daar is.
29
ze verkeering 'ehad en 't begin was niet rejael 'eweest,
maer toch gelukkig. Arm jong, hij had zien vaeder
nooit 'ekend. Och God, och God, wat was 't een vreese-
lijke dag 'eweest toen ze mag er niet aen denken.
Raer is 't, doch 't wil er bij haer maer niet uutdat
Harm dat ringetje 'estolen heit; om 't geld, denke
lijk om 't geld. Wat waeren er toch een slechte mens
ken op Gods aerdbodem
//Ik heb alles 'edaen, moeder, kan 'k nog helpen
vraagt Triene Kespel om de schuurdeur heen.
//Neen, Trienke, dank ie, weet je wat jij doet//gae
jij nou naer huus."
//Moeder kan me best missenje zit zoo allienig en....
//Dat 's mien zaek, Triene," zegt de oude geheim
zinnig en vervolgens luchtig: //als je thuus niets te
doen heit, gae gae dan nog ereis naer 't huusje
en zie of alles klaer is."
//Dat heb ik gister al 'edaen," antwoordt het meisje
blozend.
//Toe, Triene, wees nou niet koppig; je ziet ommers
wel, dat ik je vort wil hebben."
//Nou, moedertje, ik gae al, maer dan kom ik ook
van daeg niet terug," spreekt ze lachend.
Een paar minuten later knikte de dochter van Jan
Kespel, haar aanstaande schoonmoeder vriendelijk
goeden dag.
//Ik heb 'er toch vort 'ekregenklonk 't zegepralend,
//'t Most wel, straks komt Pier en dan kan 'k, dat 's
van zelfs, het niet doen en van aevond niet zien. De
bruuloft geeft Kespel, maer de jongen zal morgen och
tend toch raer opkieken wis zal hij vreemd opkieken
Ze nam een mandje van de muur, kreeg een keuken
mes en ging naar buiten.
