piaquaSajaS raa qjnz lïq ftq quids ^'Muoigntaj^//
(japnado map 9p maq pfpjB snp liz ua
apjaSuif) afjajjaq ufiz sjb pnoAaq 8ub8 ap ut jiaMqip
qoiz Ijz !jBp jBAao} sb^\ -Sspjsaaj uaa 404 ubbjiooa
iBBq piaAi SBpsuao^\ aQ 'nfiz 4saotu Sipupja/» usp
siapuu '4am Suuajsaoq sqjaA\ 'inn a SipuaMUi uaa uba
uaiaaq 4qootn nfiqosjasA\ uoqqsAiz uap s4qoajs 'Sbzubb
raaq fiz sjb ua8oo laisq 8uua44iqos ap aoq uaiz 04 ur
uoSaq spaai qoo4 'isuq uba qftjapoop 4am uaiqossitu
uooqosjo 'Ijq 4Bp 'jqosiq ubbaa uap ui Sipaods spaai
BJBg 'qfqaaj ua iooiu ua8a; piaqqfijapuaiiA apuauaqa
-oo[J0a 4joou qoiz suaiM 'laqosjmQ uapjaajaq uap uba
jajqBiBq 4( ui jaspaoA rami puoA nu SuiiaaiaA ai(j
•uapptquBB 04 uoSaq 04114s ur
suBq4 az uaip qoop 'pjapuoMaq psq 'uaiBM ueqaqiax
43m Sou uasusq aiapus 0004 BiBg uaip ubui uaa uai
■oqaS siapno aqfijuaos4Bj laaz 4m uaipuaAoq ua 'ions
ua joqajjmq uba 41BMZ 'qfi|J34in uba dauq 'jazaSftiA
SubC Si4iap-ua-jfiA uaa 'japnug jaaquliux uaiaqaz uba
saj-joou uajBf 03^4 4iapas 8aaiq qfijauiBn JiaqSg
•ja4qoop a4spno siBBjazaog
5400 'uaqoidsaS qfqajqoBipiaAO '4aq 8ui8j9a 002
qodcuaojq uaa ui sigqanajs
41BBZ qjaaq smq ufiz ia4qoB puojS afqn4S uaaS ai^
•apjojoppu aqospuBjiapajq; uaa fiz aiBM sjb
'puaajjaA Sunaqsaiq lapuiiu ua lapuiiu jb puuq
-jamuzSuBj 4piOAV cjazop a.iBM// 404 8uijja4SUBB ap ua
'uaSuiz 04 jaSsj a[4U004 uaa s4qoajs 4Ui8aq jBBapi 4ajj
•do Sipaods 4am paom nap 4jaaS 'si qfijaSomno iapuB
uaa JOOA Snipaj4Uo iajA\ ua4qoBpa8 joa 'jaMuaAa iBBjaz
-90(j AMiojgnf uba 4Bp sjb af4jaiz pja4sa8inaja4 nag
•apiaoidsaq uau8i4 4am uassnqpjooq iBBq s4qoBu sap
pSBBui aSipiBBAisuaSsjqaq ap 4Bp uaSup aip ui ss^ 4,
L
<(-jaa0 flCU UBB .IBBU1 4,
4BBg// •puajjajsjsn.iaS fiq ajqiuq <('a\noignf 'jaa\ Bp//
•apiaauodap puuni ufiz ui lajq si 48 p
agju8 J84 4aq fiq iooa 'ubb8 4aqqud lapai i9ao puaA
-aoidaq 119800 ufiz suaSjOAuaaia4qoB 4aij raojg uBf//
^(juazajazal'un^j "do ja ubbis uassajpB ap 'uapj0A\ pSioz
-aq uaSau jjsq jooa uajjB ua4aotu aip// '4aouiaSai ubcu
uap pSBBfeS az apiaoA ^'safqsd ubaoz ufiz Jaijj"
•004 apuajqoBAA
uap do uapsjaq ua 4SBjaq daij ua sa^nuapBD aSuaAO
ap apniBBAUio 'jauiBqain4 ap jbbu 'jb uaddBi4 ap jaaAi
suaSjOAiaA a4diM ^ssquauuij assq 410 348iiA\aq 4aq Saaiq
'uaAoq ibbu az apjaddiJ4 uauaa4 ap do "4!" qaJj^aA
4aq aBBjazaoQ aauojjjuC apjaus ql'qaS apniq uag
(/aooq 'uaaS aa 4aaSiaA ibbui// 'BtuBm laz (('bp//
i(^jamBqujn4 ap ui uajjB saaiuuii
uaSSij az// 'ffysbbq az quids it'uaA9§ jaAA az jbz qj//
do J904S JBBq UBA 84dlM BJBg
•piaAA pSipuoqaS
-ubb jaiuaq uap uba 4suioq ap uao4 Subj innpsua4a
uap uaqBcu uajsuS ajaA jajB4 ubb uacu 4BZ §o_\r
•iBBjazaopj buibui ua sdsd
'piaqSipiBBA\ aqfijauuiuiaq lauunq 4qoiMaS ajjOA 4( ut
'uajjB azap uaqossu4 ua 804 piaqja4iBp 404 uapuoAvaSdo
uiBBzpjaz 'BiBg '4aij qaa4S uap ui Ssppiui uazap maq
qai4sua4a auo/waS ufiz 4Bpooz 'uaSuBjiaA uba apiadod
4iBq SipSnat suaiM '4iaqSg 'uauuBiu aqfijaAapoadsai
JBBq 48U1 9440tuj\[ ua snnij, jaaiajB4-aijiuiBj 4qaa uaa
4aq uaaqosaq 'sbm uaqo4S4uo uizaSsia§uBA4uo 4, uba
qosip u9U9iziooAjaM uap uaAoq 4uoij4sariq 4aq uaoj,
•4qDBpaSao4 uauuipuaiiA ua
uapuaiiA jBBqos 340018 do qBBZ ap uaAaip qoo4 Bisg
ua iBBjazaoQ MiioiAam safquaqosaS ua uaquaqas
01
6
De oppervlakkigheid tooit zich echter niet altijd
met de loovertjes van den paljas; ze doet zich ook
wel eens voor, 'geheimzinnig, zwijgend, plechtig als
een sphinx.
Daar hadt ge bijvoorbeeld mevrouw Doezelaar. Het
sierlijke grijze haar, het waardige gelaat, de wijze waar
op zij soms met 't hoofd boog alles maakte in
druk een indruk welke nog slechts vermeerderd werd
wanneer gij haar de oogen onder een licht hoofdknik
ken zaagt dichtknijpen als haar echtgenoot zijn wijs
heid verkondigde, of wanneer gij slechts eenmaal //ja
zeker" of //geen twijfel" uit haren mond vernomen hadt.
De wereld hield dan ook mevrouw Doezelaar voor
een verstandige vrouw wier stil betoon van degelijk
heid (zij zat dikwijls met een open geslagen boek oor
zich) volgens sommige menschenkenners zeer gunstig
afstak bij 't luidruchtig betoon van veelweterij haren
echtvriend eigen.
In werkelijkheid nochtans was mevrouw Doezelaar
een soort witgepleisterd graf. Van buiten schoon, van
binnen vol onkunde en onverstand.
Dat Sara's teergevoelig hart door deze twee voor-
treffelijken niet begrepen werd is duidelijkmevrouw
zag er uit de hoogte op neer en mijnheer praatte het
omver.
Sara rijpte ongemerkt tot een oude jonge-juffrouw.
Een half jaar na Clares huwelijk vroeg men haar
reeds met haar ouders mee naar de saletjes der bejaar
den, en ongeveer tezelfder tijd maakte men haar tot
mede-bestuurderesse eener zeer nuttige dames-vereeni-
ging, een vermomd Dantes-helletje, waarboven eveneens
blijkens droevige ervaring kon, geschreven staan //wie
hier binnentreedt, laat de hoop achter."
11
//Maar je blijft niet wachten, hè?"
«Warentig niet, juffrouw; goeien avond, juffrouw.""
Hiermee vertrok hij en Sara keerde naar de familie
terug.
De handen vol kwam de ander in zijn kelder aan,
waar vrouwlief juist bezig was bij zeer schemerachtig
licht een verzameling doozen, manden en pakjes op
haar gemak te bekijken.
//Dat zijn er weer zeven," sprak hij binnentredend,
en hij schudde den nieuwen voorraad niet zeer zacht-
handig uit den korf.
//Nou zullen we eerst maar de verste nemen. Zoek
ze eens uit, Bet."
Vrouw Blom had weldra een twaalftal uitgelezen.
Haar echtvriend overzag de adressen.
//Is Koen daar?"
//Ja."
//Koen!!"
Koen, een vijftienjarige knaap schoot uit 't achter
vertrekje te voorschijn.
//Daar, die mag jij dragen," zei zijn vader, hem de
helft van 't vrachtje toeschuivend. Het andere wichti-
ger deel bleef voor de mand bewaard welke Blom zelf
wilde torsen.
De jongen pakte gretig aanhet zou dejeerste stap
zijn op de eervolle loopbaan zijns vaders.
„En als er nou nog meer komen voor denzelfden
kant?" vroeg de kruiersvrouw.
//Dan moeten die maar wachten. We hebben met
ons beien maar vier handen aan 't lijf. Maar ik geloof
niet dat er meer komen."
Jan Blom en zijn jongen doken 'tj keldergat uit
en liepen met versnelden pas voort.
