oimmj use sbm japuag .toofaj\[ mafia} pjoo.w uaaS qajds
ua uaafiaq pp maq fiq 3m rao qoo ja maq
}UEAuaApaojq uaAajqafijaAO Siuaa na japaojq afituaa
ufiz a}qoa[ pe jbbj\[ qqaanqsmq uap 'uBf na uapiara
aup ap jooA '(paq qtqd uap japuo rajaq ua fipjap
•pfiazafi uaMnojpaA ut 'maq aip araup uaa) jappnoq
-sinq aqospnaijojj apfiaupaq 'afipjap ap jooa uapaq
}qoom pojfi a} paA p.jfjAi} japuoz pp 'pjnnqafi sinq
uaa pajpuaAog; ap ui fiq pnq 'pA\nqaguo jaAAaojj
raapjaaAtfiJA piaqpuapinpaquo uba fiuifitppiqos
-aq ap jooa apuaopjOA uoosjad ufiz 'pioq ap do uapjo
jfiA ua siuuaq aiieqqm aqfu 'xvvp jafioq uapausafiim
uaa xsii[ Avnoq-SuBAvajq uaa jap pfiupjaAO }sba arasija
-uapra fiipaompaofi ua piaq}qBBiafi-}qoq pqonzqaraafi
'uajBAA ABBp sjb 'auafiia aufiz piaqfiipaouifiJA apaatn ap
}am uaqaiqafi na uapaquaraoqiOAUO azap aqa jaAOuafia}
9}spiqd ua 'japau uamaou a] a}UBBpa§}iBaq ufiz
JBBU puapapaA q fiq ;qoB[d sup (<qaoqauuad ua}
-dajpfiijii// uap do Supqoauira a}qaj}S{OA pm fiq fiaz
'puaiaojjaA jaqoop ap pjdsa ufiz 'puapuu jaaquBapqiiuo
sjauoMaq jauftz ppqqospajd ap 'puapq ua}qa[A ua
}qooA spuaqojj raaa} }0} do} uba uapjOMafi §ui[ja}so()
sbav uamsfifuq ap }uba\ jnamnq ufiz do qoo joopjaap
ua ppqpuozafi apuaraauqn jafiaojA sjoofara sap do
puajaoafi paoput uafiipapsu uaa sfiuaqa piu paraqq
apaq pq joop jo ojba\ uapuafi jaa aip }ioou uaiqossim
appaq puojfiapooqafi ufi£ 'mojaaAv paofi jooa ua 'jsjaa
jooa - - puaqaiafiaara piu joptaA }ioq uaa }t ftq fiaz
a^apafi uba pzaS ua jnaiqspBpfi uba mniq 'psfufi
-J8A pAauq nap 'piaAjiziaA jasq fitpddop pq 'afiu
-affiipaz suaqfiq sp 'uap[jaA fiq paq Suipfiuof s[y
•pjaatjsioSnja} puapapaA }t ui uauaqaapjaa apuaipiaA
-pAV pm japuag joofara sbaa uapapfi jaaf aaM} n_\r
81
16
Eén papier, nog één, nog één, 'tfpakje werd hoe
langer hoe kleiner, maar nog altijd had de Majoor
//des Pudels Kern" niet gevonden.
Op eens werd hij purper rood, de aderen van zijn
voorhoofd zwollen angstwekkend
Een paar gewerkte pantoffels!
//Alle donders, juffrouw, wat beteekent dat!" riep
hij. //Ik begrijp niet wie wieWie kan dat
sturen? Ik heb geen familie of kennissen die die
tot zoo iets in staat zijn. 'k Houd niets van derge
lijke grappen, juffrouw; wij, in Indië, we zijn boven
die aardigheden verheven."
//Maar u meent toch niet majoor dat.dat ik!"
gilde juffrouw Hamelsveld.
//Wat ik meen juffrouw, zij u onverschillig," sprak
hij kort af. //Ik wil alleen zeggen dat, wie denkt mij
met deze vodden een genoegen te doen, het glad mis
heeft. Die tijd behoort voor mij al lang tot 't verledene,
juffrouw."
„Maar, mijnheer, gelooft udanheusch.dat ik, dat
ik ze u gezonden heb," barstte juffrouw Hamelsveld,
zenuwachtig snikkend uit.
Merkwaardig, maar de Xantippes hebben de tranen
altijd bijzonder spoedig gereed't is bij haar soms een
verwisseling van sneeuw in regen.
Hij zag haar vorschend aan. //Ja juffrouw."
//Ik verzeker u plechtig, majoor," ze stond bij deze
woorden op, terwijl ze de hand op 't hart legde
//dat ik er niets van afweet."
Hij keek haar nog eens scherp in de oogen.
//Is dat waarachtig waar, juffrouw?"
//Op mijn woord, majoor."
t Zij zoo; doch van wie kan 't dan wezen?"
japjaafi ap aiM 'ja uaipz qoiz fiq Sao.ia soopjqon.iy
pjaAA puiraaq
fiq }ap apjauuuaq uaa raa.vi suaa do ja raaq .xasssq
-ara-pua ap uao} 'uap°jaA uaop a} spgopad ap jool
•ara nap rao paaMaS apuaopjoA pinf sbai jbbC uajj
t(-uaqqajpaA }unq ap 'ao}
-UBBjBBp }oj s(pp uqua pAi qi ]az uap ua// '}jooa
uoo} naSuaip do japua ap §ui° ,,'ftm af daoj ubq//
^•joofera 'uaa_Nj//
(/jooq 'uBBSSa.w
piu raaq af }bb[ '}raoqjaaA\ jaaf puaS|OA ftq spy//
(<"joo_fnra 'uaapq//
(l^ja;njq uaip af ua^q//
aip apjpzap 'joofara 'jainjq uag;//
<i(; pSjozaq
afqad pp yaaq jaAinp uap jooa am// 'fiq pz „'aap//
'naraoq qqoauqsmq nap pij ftpq
•pjaaqaS Snjaq
SBAi jaraaq uhz ui 'uaquojpag uaqqaq a} aaq} uapauaq
au *ljq uao} 'naSuBApo sud ooz pq paq joofara ay
(<qqEBZJ00jaA Sai||aA\q japojg Sap uaqja pra pxaq
-uapiaqosaq aAvn aiA\ 'jasq joop qpjOM pjooAvpcaq
apjatj 8A\n pp azfiMaq uap aqqajp afquaqosaS py//
:ja2 uazaj aq apuaSjOA }aq pp 'jaidsdpod asoj afpqaA uaa
apjiJ} japuag qjjpuajj uba sjbSuta oaojS ap uaqossnq
ua jassaqurapuB ajq.ia.waq ufy 'apiaouqjaA qfqjaap
'nadauqaSuauiBs uaa joop puoojqaq pBjnoo uaqqnp
ap|amraojjjaA jpaAy jaw jaqaz naSa[ 'naajnqjfijqos p
uba uapod .rap uaa uaSa} 'puoj§ uap dy 'JaaM ua
uaaq jaraaqiaapn^s ufiz ui japuag joofara daij pz^uy
i uaraiaqaSs^qraa ufiz qoo yaaq jamjq
nag; "auioja ufiz pra jaAo pjooM uaa§ ja fiq qajds
OS
17
Hij schommelde het adres nog eens uit de papier
massa op.
//Het is een vrouwehand, wat?"
De huishoudster moest erkennen dat 't inderdaad een
vrouwehand was.
//Enfin, ik vind het een belachelijke dwaasheid."
De majoor stond op en schelde.
//Neem die rommel mee, Jan," gebood hij den huis
knecht, op de papieren, het touw en de pantoffels wijzend.
//De pantoffels ook, majoor?" klonk de verwonderde
vraag.
//Ja den geheelen bl. boel," antwoordde Sander
kwaad.
//En wat moet ik er mee doen, majoor?"
//Smijt ze voor mijn part in den wal."
Jan lachte smakelijk. //In den wal? neen, dan kende
hij er wel een beteren weg voor!" dacht hij bij zich
zeiven.
Een kwartier later bevond Sander zich weer op zijn
studeerkamer, maar hoewel de inmiddels verschenen
„Militaire Gids" een uiterst gewichtig onderwerp be
handelde, vermocht hij toch niet er dezen avond de
gedachten bij te houden.
//Wat duivel, wie kon de malle meid zijn, die hem
die kool gestoofd had?"
Juffrouw Hamelsveld zat intusschen als een reeds
onttroonde koningin te midden van Sanders schatten
neder, door bange voorgevoelens gekweld. Aan den
blauwen hemel die zich boven haar tegenwoordig leven
welfde, was een wolkje gekomen, dat niets goeds te
voorspellen scheen.
Die gewerkte pantoffels ze stonden haar volstrekt
niet aan.
