quids t/U30p IBBCCI pp firn 4BB[ 'UBUÏ 9A3If 'U33\T«
suaa [ajA |Bz qi }i|oba\"
'fiq aptnoiq <('4qBBia§ dBBjs in laqaz si jaza 3Q//
•sjaaSiaA aj, qaq ap[Buqiaq a£
•tuBAiq puBtuai^j
•piooqagaqos 4( ubb qoi4 3%
(/st laiq 43m Son
fiq 4Bp fim ^lapnoMia^ -naqa^sdo uasiBBq ap uaAoq
ubj- uaq UBp 'uajjaq uaqiM aaAa aS 4pnoz *BiBg//
•do ^aq apiBBip lapueg
•appuBiq 'uaqo4s
-400 Sbbj 'xqaqsuS 4aq jbbm ui uojbs jaq naSuiS ag
■pnapanuanuiq iBBq lajqou 'fiq quids
<('ua4qoBM 4saoni iqoauq ap 4Bp pSazaS qaq qj//
•paq ibb 11 apSuBjiaA
ua aom sbm fijj 'mo 404s 4( at Spsssq jainajs nap
apiBBip ua *}in AinoiA ufiz 4am ia Saa^s iooCbcu a(j
•414s map unq iooa pjaiq Sinjfu 4ajj
•pinup
-aS 4qoBU uap ui 4884 404 psq uaqqorjaS aqusiaA
-uoo ap ni 'uaAjaz qoiz squupuo 'sbm lapuug loofBin
4Uba\ 4qaozaq iB8d4qoa 4, loop fi(iBd 84Siaa aQ
"apuooM lapnug qaiiuiajj ibbaa 4BB14S apjpzap
ui 4BBi4suaAog ap ui sinquaiaaq S}4qoBid 4aq 'lap
-UBg MnoiAaui nu 'iBBjazaoQ Mnoignf qoi4aq 002
•uadoouq 34 ubb uaqaM
iBBd uaa Sou ia ua4jnisaq nauunq puq 4aiu puaiiA
-4qaa iBBq 4Bp p|a4saSmaia4 qfijamiaq 'afjMiioiA ufiz ua
'laSmqpjaiaM asBjq uaa sjb apiaaqSma4 loojiuu ap
ubaibbm 'siaisqfijaMtiq ap apinnp uaSsp uai4iaa^
•uoijBpoo
4( fiq U844IZ 34 ubb mo 4quupaq pBq laa ap iooa qfq
88
39
ze haastig en, voorkomend als altijd, was ze reeds de
gang ingegaan.
Deze doorgeloopen, en een trap van eenige treden
afgedaald zijnde, bevond Sara zich in de keuken.
't Was er doodstil. Op twee stoelen uitgestrekt, de
half opgerookte sigaar in de rechter, een beduimelde,
uit den band hangende roman in de linker hand, met
den nek stijf tegen de leuning van zijn zitplaats, lag
daar Jan, de huisknecht, slapende den slaap des recht
vaardigen.
//Jan!" Maar plotseling hield ze in. Bedrogen haar
heur oogen of. O, Hemel wat had die man daar
aan zijne voeten. dat.dat. dat. waren
haar pantoffels, de pantoffels die zij voor Sauder had
geborduurd! Het patroon was eenig en....
//Jangilde ze.
Hij sprong verschrikt overeind. //Goeie genade, me
vrouw neem me niet kwalijk mevrouw ik ik
«Jan," en haar stem klonk zacht van aandoening,
//hoe kom je aan die pantoffels?"
//Die pantoffels, mevrouw antwoordde hij ondanks
zijn verbazing glimlachend, //wel, die, die heeft de
majoor mij gegeven. Mijnheer kreeg ze voor een paar
jaar op Sinter-Klaas, doch hij wou er niks van weten.
Ik droeg ze alleen maar buiten dienst, ziet u," voegde
hij er verontschuldigend aan toe.
Stom van ontzetting stond Sara daar, onbewegelijk
turende naar de noodlottige schoeisels van den h uisknecht.
„O God, dan zijn ze aan 't verkeerde adres bezorgd
't Was een smartkreet zoo zieldoorvlijmend, dat Jan
er anders van werd, en zijn meesteres medelijdend
aankeek.
Ze herstelde zich spoedig. //Ga naar boven, Jan,"
