ua uaiaq ap 'ayijs ap jbao qaipin SuyqoBiaA ajsaatu
ap 5am qaiz ua apppuBAijjooA JBBq :)sbbu 'puaq ap
ui anqdBJBd auaojS ap 'ubb süf uaqosuaqB[ nap 'do
paoq ua°ooq uap jam sueqj aip 'uboi JBBq uba yjaq
-sapazA aSipjBBM luapjOA\aS MUOJjjnf-iaSinq aqosuiBp
-jajsuiy )qoa uaa puBqiaraBzffuB[ sba\ j8B[azoy AAnojynf
iuatUB.wq naSoo ap japuo sqfqahBp jBBq aqjaA\ nap
-|aaq.iooA ap jbbu psq pmiOAjaA s8ua[|B qoiz jbbj incq
qoo jbbui aimouois/fqd JBBq Sjqoajs ^ain ^Bp pmaajA
;aq sj -°jnqna^B]q jo usspjop uba sjauoMaq anisz
-jaa jaatn jo mm ap nnp uaqojdsaS naqosnam ajapuB
naaS ua uaAonsaSdo ua^qaBjS spy my uba ijqonj ap
spaaj az puq 8ub[ jbbC Sij.iap-ua-jfiA jbbui 'Jap(g; najoq
-a8 uaa sbaa 'jbbav si y 'jaynz sajjufyg 'psjspjoojj jap
sjauoAiaq S|B uaza.wa^uBB puoyja) n az qi psq sjadjop
pjapuoq uba uappim aj, -uaaiBAvq sjaqaozaq a(f
<(qaiu aaubu ooz uaqaiq a.w uapnj aiAV jbocu// 'Siyap
az apjaaMaq ^'uaSna:} piu ooz jBop uuq aauunoQ//
•ayqooj qfipsaajA ja y ua uaqa.waS
-yn uajBM uauusd ap qajd aShuatu do ^Bp psq pjayaA
JBBq ua uauiouaSdo piaqppyaS aqfipsptqd ap qi uaoj
'jam sjjaz 'uaSuajq 0} qnjs JBBq uba jam sb.w afjufiis
<i(j}aij uadeojs maoq uaiSB§ uaiui qi }Bp uaqiM ptu qooj uoz
aauituop jboui jamjbaa sjjaz uba uapauaq jaiq sj y
•uaqjam aj do qi apS«BM J((i uazaAA
°i)qooj ua pnoq atpaq uaa pin uaAoq JBBp y no g//
1('japuBuaui juaA pao8 ueop uaqaoz ap qfipqBtus a}
•qOBj az sup 'uassnq uaa qi 8auq aaAj AinoiAjnnq uba
ua 'uaqap uaa ua sbj]bui apuo uaa Sou qajj q( -uadpq
|3a\ am az uapnz nap uboSjb y Ciq ua 'uu SyqoizjnaA
jboui aop q( jbbui 'piz aauimop s|booz 'pay afpaq uaa si
dBj; aQ -paq po8 pp uafyiapjoz y do uaAog//
«S f?f UH"
I
6
toertje (as dominee soms een boek voor me heit
ik bin een liefhebster van lezenZondags komt
Geertje, mien tantezegster, meestal een poar uurtjens
proaten, dat's dan heel gezellig, want zie je, dominee,
zelf uutgoan, doar doe 'k niet meer oan."
De borst kon haar soms hinderlijk zijn, doch de
eenige invloed, dien ik er altijd van bespeurde was een
herhaald afbreken, wanneer zij op den vroolijksten
toon der wereld hare verhalen deed.
Eens op een dag vond ik haar meer hoestend en
naar adem hijgend dan ooit.
Wat zal 'k zeggen, dominee," sprak ze kalm: //'t
is de oude dag, 'k mag niet kloagen. Tot mien zes
tigste bin ik altied 'ezond 'ewêst, moar eenmoal houdt
't op. 't Spiet mien alleen moar dat 't krek nou zoo
treft, want overmorgen verwacht ik gasten."
„Gasten?" kon ik niet nalaten verwonderd te vragen.
//Joa, mien zuster en beur man uut Amsterdam.
Er is al lang sproake van 'ewêst, moar telkens kwam er
wat tusschen. Nou heb ik loat's kieken joa gister
veur veertien doagen, een brief 'eschreven en ze nog
ereis uutenoodigd en doar heb ik Zoaterdag beskied op
'ekregen. Bij gezondheid komen ze Woensdag met de
boot. Zie je, dominee, wat zal 'k zeggen zie binnen
oud en ik bin oud, moar zie kunnen nog reizen en dat
kan ik niet, want al was ik niet zoo miseroabel krom,
ik zou er toch de centen niet veur hebben en 't liekt
ons zoo oarig menander veur onzen dood nog ereis
weer te zien."
Ik was dat natuurlijk volkomen met haar eens. Toch
bestond er volgens mij een groot bezwaar.
//Waar zullen die gasten slapen, Stijntje?"
//Wel hier, dominee hier in de bedstee!"
Het jaartal van den bouw stond in ankerschrift op
den voorgevel, maar behalve deze stilzwijgende her
innering aan 't zelfgevoel van den aannemer of het
korte geheugen des voormaligen eigenaars, was er al
bijzonder weinig te zien aan 't groote gouden torren
huisje waarvan Stijntje het achterste gedeelte bewoonde.
Het bestond uit twee kamers en een zolderde zolder
in 't midden afgeschoten, de tamelijk groote voorkamer
door een geslotene en bovendien beplakte deur van
't achtervertrekje streng gescheiden. In dit laatste moest
ge de ruim zeventig-jarige bedeelde zoeken. Zoeken,
zeg ik met voordacht, want als een vergeet mij-niet
men strekke de vergelijking niet te ver uit
bracht het kleine, kromme vrouwtje de laatste levens
jaren in 't verborgene door.
Te vergeefs hadt ge getracht ter rechterzijde het
huisje om te gaaneen schutting zou u daarin hebben
belet, doch de verlenging van den linkermuur was
mede een schutting, en daarin zoudt ge een deur
hebben bespeurd. Opendet gij die, ge bevondt u op
een grasveldje dat zich achter 't huisje uitstrekte, en
aan de linkerhand door een muur, ter rechter door
