•§«1 paq aj
qaiz afjufpg 1BP api^lJSA ficu nam uaoj 'uBBSaSfiqjooA
nai8M apsiA aSippoq azap bu ua°ep uaijiaaA murjj
•na^saoni uaqqaipaA jaaAi
|B uagjotnjaAO 'jfids unq ;o) fiz ;ap napjaapaam Sou
fim aip 'uauiouaS uaqqaq a} uapuaiiA aqosmBpiaismy
8Mnam an fun uba piaqosjs qfijaddaqaspuaux uaa bu uaaq
uaoi SuiS ua uapud qqquaSoo uaa Sou jaajq q[
•sooq qfqaqjaw
uaaqos az ua 'puaSSaj ^uaqajs// mad uaa afdoq japai fiq
afjutns (('uaiooq uba raam [Bpuamaiu ja jim qi
ua^saS uauuiq at ua 'pno qoo uauuiq uapnjaip//
u; }Bp
ua 'suiui qfqaqaiz ua pno u ooz jooa sBBjdjft|qiaA uaa
miiou pip am si ibbui afajaS noq siaia |8aa qoo
ua puooMaS jBBfai )aiu qoo qfqaAinq suo uba uiSaq
ui aqqaq a^ j ibbui uaau 'jaop ja paq sb ajqooj
ug -aSfuq ap jb ua do den ap ia tuo ajiaotu aqqaq
aM ua ppiOA\ uba SqaqB ia at pap psaoq ag <j aMn p§az
}BM 'aauauiop '[BBpuaqos uaa pain paq sj "ajaA\ uba
sqm az muoaa rasp jbbui 'ubbS a; lapjoz nap do aiaq
suo jam tuo pppsaSiooA |B ja< aqqaq a^ xJiddoq ooz
si suiui pap// rapsnzuooqas uftz do saaM fiq (<'apBuaS
aiaor)// -ubui ap laz (<(jlB qoo pap aauamop paa^"
•pm uaqos] ui uappsmq A\noiA uliz ua jBspzo^
•puaqoB] qi SaojA <i(j spBBiddsB|s at nu at p[BAaq aoq ugv/
•puapnA safdoq ap pSaouaSiaA atpufipg q®Jds
<('uazaAA uamoqa< uanoz az pap pqoBpa, para pcq qp
<tMaiq Mnou suo a ami paiz raoiBBp
pBjS pooqosiooA iBuq qaarps az momep ua 'ubbS
afpufqg jbbu siaja amiou om apaj 'qi Saz *tuoq 'pSazaS
ubui ^ui uaSap qi qaq uaop '|8BA\q u(z uba psq psaj
uaaS japuiw uap uba aahou ai uaop ua 'uooz uapspno
6
12
//'k Heb van morgen een brief van mien zuster
Trientje 'ekregen, dominee," sprak ze na een wijle,
//want dominee moet weten, ik ben joarig op heden
't Is aardig te vernemen met hoeveel ingenomenheid
de arme over zijn verjaardag spreekt, terwijl de rijke
met een zekere hooghartige minachting daarop pleegt
neer te zien.
Ik drukte haar de hand en ik bespeurde dat mijn
gelukwensch der eenvoudige ziel werkelijk goed deed.
//Hoe oud ben je geworden, Stijntje?"
//Vier en zeuventig, dominee en," voegde ze er
zachtjens bij, t kan wel toe, ik heb niet meer te
eischen."
Daar 't praten haar blijkbaar vermoeide, brak ik ons
gesprek spoedig af.
Ik had 't touwtje reeds van den spijker verwijderd
en stond op 't punt de deur uit te gaan, toen Stijntje
mij terugriep.
//Dominee," sprak ze met een lachje, ,,'k zou zoo
geerne willen dat ereis noar 't dak 'ekeken werd.
't Lekt schrikkelijk op zolder heit Geertje me verteld."
Ik knikte, doch verhief tegelijk kwansuis bestraffend
den vinger.
//Ik begriep dominee wel," en ze grinnikte even,
//moar dominee heit 't toch misdoar ik 'esloapen heb,
doar lekte het niet."
Het zijn de laatste woorden geweest die ze tot mij
heeft gesproken. Den volgenden avond kwam Geertje
mij met betraande oogen vertellen dat Stijntje over
leden was.
//Ze had pas een kopke thee 'edronken. Ik neem het
kopke van 'eur oan en zet het op toafel neer. „Tante"
zeg ik, //ik goa even noar buuten, wat woater uut de
13
ton kriegen." //Goed kind," zegt ze nog. Geen menuut
blief ik weg, dominee, doar bin ik gerust op. Ik kom
weer binnen en zet 't komke met woater op 't kastjen,
moar 'k heb nog volstrekt gien arg. //Tante," zeg ik,
//wil je nog een kopke?" Geen antwoord. //Tante,"
vroag ik nog ereis, //nog een kopke?" moar ik krieg
geen bescheid. Toen keek ik in 't bed en toen" ze
brak in tranen los: //ze was dood, dominee."
Ik betuigde haar mijn deelneming. //Je verliest veel
aan je tante, Geertje!"
i/O joa, dominee, ze was altied zoo goed en zoo
vrundelijk, nooit hoorde je 'eur kloagen nooit. Sinds
den dood van mien moeder was ik zooveul als 'eur
kiend, dominee."
De droefheid van die halve wees, behoeftige schoon
maakster en verzorgster van een ziekelijken vader, mocht
inderdaad welsprekender heeten, dan ooit de treffendste
grafrede had kunnen zijn.
Zaterdag avond was ze gestorven Woensdag mid
dag tegen tweeën stond ik met een vijftiental buren
en kennissen bij de schuttingpoort. Het sloeg twee uur
de klok begon te luiden.
Vier mannen verdwenen achter de afsluiting en een
oogenblik later hoorden wij beweging op 't bleekje. De
kist werd weggedragen, doch hoe men ook wendde of
keerde, de uitgang was te nauw.
Toen heb ik Stijntjes laatste woning over de schut
ting zien tillen.
Zes dragers gingen voorop en achter hen volgden
wij, twee aan twee; Rozelaar aan't hoofd der mannen
en zijne echtgenoote de eerBte der vrouwenschaar.
Het kerkhof lag een eind buiten de plaatstoen wij
