»31d 3U3313d
sarsooi neatm aa
'W3rIHWH
(■■xi gjrraanaH 'S)
'S 3 PS O O AN30NIA
Hooa
4
//Zullen we dan maar beginnen zei de ander, de
dorre hand op de gesloten doos met domino-steenen
leggend.
//Met ons beiden? daar is weinig aardigheid aan.
Och, hij zal wel komenMisschien heeft hij 't op
't kantoor wat druk of mogelijk is hij ongesteld ge
worden."
//En van middag was hij nog op de beurs!"
//Is Molman ziek, heeren luidde het op eens aan
een nabijzijnd tafeltje, waar een roodneuzige makelaar
in huizen, als naar gewoonte, het grootste woord had.
Sterema haalde de schouders op.
//Hij wandelt zeker met vrouw-lief," sprak de make»
laar, grinnekend zijn //sneeuwballetje" roerend.
De twee anderen lachten.
//Wie weet of de Peruanen hem niet dwars in do
maag zitten," spotte de makelaar weer.
//Dat kun je denken!" zei Sterema. //Neen, wees
daar maar gerust op; Molman krijgt de stankjes eer
in den neus dan wij allen."
„Een secure baas!" voegde van Lankeren er bij.
//Al te secuur," bromde de huizen-specialiteit voor
zich heen.
//Waar je van den duivel spreekt, daar trap je op
zijn staart," riep Sterema, terwijl hij naar buiten wees.
En waarlijk, aan den overkant, het heir der drui
pende parapluien vermeerderend, wandelde met gebuk-
ten hoofde en zonder de wachtenden met een blik te
verwaardigen, Hermanus Molman de bankier, chef der
firma Molman Co.
Wie in tien jaren geen vier malen des middags de
sociëteit heeft verzuimd, geeft, waar dit soms plaats
vindt, reden tot verwondering. Onze vraag meer uit
uba sfiMaq una AinojAara jooa liq sba\ qooj uaiaqaz
-J9A ua[]nz 0} uaf>B|S|0M j( uaaqos uooj apjjnjq 0Q
([-sjaiu Jiazqoiz do qi
qaq SBonq ua8aj, -uafifuq jJBd ufira uba jnsq fiq ueq
nap '<(jajqoop af am jaag// :jgaz na jdsjsjin 'jpnoq
-pjs map ufira jooa uapjBBd aaMj jam sjaoq naa ut
nap fiq sjb ua 'uajaqqns uajBJjs ap sguB[ jbm jo jbbC
naa sBanq; jbb/j ,j sjapjaajui ua sjadoo|gaa[ apjaajopop
-ag uaag jsp ufig 'uajapuB ajaAOOZ ubb ua jaoraojj
jajqop ubb 'sjoorj jajqop ubb quap y/ jjaiu jaajj
azaq azuo qooj juaq ap j sfiAiaq qaop 'jaM ua paog
sajjB 'uaguajq jaA jaq pom fiq 'jgaz ap jatjB[naads
ajnd 'atjBpoads sjamrai si jBp 'aqimjj '[araaq uf;p\[//
jajqop uazuo ua 'oubijsbjj jajqop
ua Japjg Jajqop af qaq jbbq -uaguajq jaA ppjazv
ap ut j( jaora uaguof ag°n[A u.ooz jo \ajfiA\j uaar)
•uapjoM qTij ua uagfijq qfijsjsjd ueq fijj -uamoq uaq
'si jam jbm jbbj\[ -JBBAV s( jBp 'umjjoj japuog//
,/utnjJoj japuog//
,/qosnaraSuof dauq jaaq uaa 'UBra qfquaosjBj jsgooq uaa
si SBonq; -uajBjd pjajaM ap jbb/j -na|aqos uaqosuatu
ap suo uauunq jbm// 'araap apuazaajApjajaAi jaaz
sjapuB jap puotu nap jtn quopj (ijUBtnjajj jbbj^//
•puoAaq uaapB A\nojj jap mop
-gqtaq j( ut apsg uftz tam spuoAB sap qoiz ftq uaoj soj
suaa japBA ajsguaaq ap ajjsjsq -uaquap jaM uaqnz
uaqasuara aQ j uftz jin jaom jap 'jaguaj jatu uaq jbq#
•uapjag pjooMjUB puaqaidsjaAV s|B
uoq afsojq uaa 'spy jajouagaj do ja apjaadsuiz ftq
ajqoB[mqg ftz 'jbao aiuoja uftz jam ja qajds fijj
•uapjOA» aj puazBj mo sb^y 1, "pjaAt qaqqnd
juaraagagua j( jo jaauuBAt 'uagajA a; uara uogaq |bj8ao
',(Bijiotray// do 'sjnaq ap do 'pBBj uajtnq sbaa UBnqoj\[
8
5
nieuwsgierigheid dan uit belangstelling voortspruitende
is derhalve allezins begrijpelijkwaarom begaf Molman
zich dien middag niet naar 't gezelschap zijner vrien
den, waarom liep hij, amper beschut tegen den regen,
op de modderige straat, in plaats van zich rustig neer
te zetten binnen de gezellige wanden der oude, ge
trouwe //Amicitia?"
Had zijn geneesheer soms een dagelijksche wande
ling bevolen als voorbehoedmiddel tegen zwaarlijvigheid?
Of spoedde hij zich misschien voort naar de kunst
zaal van zijn vaderstad om ondanks de naderende
schemering in 't vluchtig aanschouwen van een ten
toongesteld meesterstuk een equivalent te vinden voor
den dikwijls geestdoodenden arbeid des daags? Riep
hem wellicht een dringend belang 't zij van staat of
kerk, van stad of genootschap ter ernstige, afdoende
bespreking?
Niets van dat alles.
Hermanus Molman was een man van zaken, dien
zelfs geen aesculaap tot wandelen dwingen kon. Maar
aan deze eigenaardigheid paarde zich een andere welke
minder onschuldig kon worden genoemd: de gods
dienstige mocht het recht des geloofs bepleiten, de
staathuishoudkundige broeden op menig netelig vraag
stuk van onzen tijd, de geleerde zich opsluiten in de
enge studie-cel, de toondichter trillen van genot onder
de beurtelings klagende en jubelende klanken oprij
zende uit het binnenste zijns gemoeds de bankier
lachte hen allen dapper uit, want voor hem bestond
er slechts één doelwit, één ideaal en dat was de groei
en bloei van de firma H. Molman Co.
Hij had een vrouw getrouwd omdat 't zoo be
hoorde hij had kinderen gekregen, ik zou bijkans
