nipoBfu aufiz ?o? jb Subaubb nap uba jb UBcapfiiigf
AAiiojjgnf 'sbav piaqqfqaqjaM spaaj nu uaaS jooa saajA
ap aoq najjaiJaA raaq qt nog <!U8B[sai raapoq nap Sui?
-qoBAuaA aufiz snp ua uaraaou uapaj ap tnaq qi nog
(('snaa Saz 'n^//
•puojsja? ]aiu appjooM
-?ub qj -uaqquqas fira paap Sbbia ajqoBAuaAuo ag
•Siyup Suqasyqd fiq SaoiA
<(i napfij ;ain qoo? am ez Sbot uioibb^ j raaq ?aq ?iz
JBBp 'Mnojjgnf ap 'maqi^ 'Mnojjjnf ap jbboi ara uaSa?
?ara *naam qi jbbh si rojoai ap qoo 'Sara uapfq joav
Son ara af?BBg jsp// '?jooa pnazo[q fiq SniS <(joop8
qj« raadfuSaq a; ?up rao io?oai nap fiq SaouaS Subj
|B qoo? nn ?uooa\ af« 'fiq a??qanz ,/maiji^ qay«
«id III8 ooz tnoJBBp af naq ug«
•qaaq ?m
qaiz jooa qsjjs fiq pfiAua? 'puauaqaajaqjaaA a?qiuq Cijj
«(i PJ8!HaA af?BBQ do af naq paoS na ?iog -piaqqaii uaaS
nn// 'SipoAaS SraiaM uaa qi iaz ,/?aij snaa joojj//
I('puB?siaA uaaS Son af qaq
uaSnip aip uba qoo JBBM si jbbui I noz ?sp ?b^«
■jazoonuo qi Sooja (ir;?sp noz ?b^«
afxwa o?5(fijd aa?aoA azno ubb
sia??a[ apqidsq ui BjpjaA\ ?Bp ?o? japiaA fiq SniS sng
•qi apS[OM3A (('y nag//
„dl"p og«
•qi appjooM?UB <('q nag//
'raapoq nagum nap ui qo?sjapuBM nfiz
?ara jaajqos fiq ua (,j ja??ai naa jooa ?Bp si ?bai« 'snaS
-10AI8A fiq iaz <('raa|ji^ snaa qfig// -qoBjiniiS aSunaj?.
naa sba\ jbboi 'a^qoBjraijS na jnajq naa Saajq fijj
<(j?BAisi ja 'naSnof '?aig// 'pBq uaqqoijaS punz ut
uajnSg ia[ja|[B saoqniBq ufiz ?ara pnaSftAiz[i?s pnauA.
81
•af?p?oqo8 na afdoq naa Si?qaiziooA Saajq ag
•apjaaqjaA ?bb?s napnoqasaSno uaraoqjOA ni pfi?]8 Sou
aS[OAaSua?naip jaqaz na uaqossBMaSrao piaM ja?qoop
-uiajq ajsq joop nop siapnn puBcuaiu joop uojbC spots sau
-jas qpAA *?saa.waS sbav iapaom?ooi§ suBmpfii?g A\nojj?nf
uba raopuaSia ?aq pBrauaa ?sp saiAjas ?o? napiooqaq
aip 'safdoq nauiapsjod ?m naqnojp aaq? pfi?[8 (Sspnog
?sinf sbav na) sSspnog fiAi ?Bp ua?aA\ aS ?aom n^[
(<'A\nojjqnf '?jaqq af s[y
'AvnoiA-siopaj
ap uba puora nap ?in noo? na?aoz*jnnz do ?aq qnojq
<l(j naqinjqaS aaq? afdoq naa qoo drasqiaa^ xdai/ufim pa
(<(jaaqnfira// ?Bp do qnjpan nap apSaj az) X39i/u(im pg«
„•n quBQ"
<I(jdraBqjaa^ 'dfid uag"
•naSfjAVzji?g
(/apjo ni ?saq nfiz inj apno ap *n qnog//
raBBzmra jo?oaa
ap SaojA <l(;draBqjaa^ 'sinq uba ua?qouaq apaog"
•na??iz SniS na qfijapnaiJA naqB sno a??aojS ?aig
•?in Sunaq ja Sbz fiq 'pjooAi naa ni 'paq naizaS ?ioon
Son qi naip 'apjaSimq Sni??aqaSo[Joq aioora naa doiBBAi
'ubb apfiz apraao[qaS uba ?sba naa psq fiq 'qfqadsuaquo
?bz jinq nfig qqasmaS psq ?ajio? qfquooAvaS nBp laara
fiq ?Bp qi aiqjamaq sbjjb na uanniq jamBq ap pnj?
fifj 'drasqjaa^ sb^ 'qfqaS psq af?ny Avnojjqnp
•qiaAV jBBq J8AO jadaip qaiz Sooq
na jnajq naa Saajq afpsQ jbboi 'do ?sbjj8a qaaq qj
•pjOAv ppqasaS ja uao? 'pnoAB napnaSjoA nap nBrapfu?g
Avnojjqnf a??qanz (('pnBqSnBg uba afjaqaq ?aq st ?bq"
'soppB[^j afsuBf na qojsnaAag af?naip^
'doopaAQ afjufi?g jooa qi Sooq na nanniq nBcapfu?g
OS
16
te halen, daar ze Bartje altijd zulk oudbakken goed1
in de hand stoppen en we toch van avond wat bij de
koffie moeten hebben als Stijntje Overloop, Mientje
Levenstok en Jansje Kladdos komen. Ik zeg nog tegen
haar: Da, blijf nu niet te lang uit, hoor, want het
regent en je bent pas niet goed geweest, maar jawel
ze is nu al ruim een kwartier weg!"
»Dat 's vreemd," sprak hij onverschillig.
«Vreemd, 't is niemendal vreemd," klonk het
schel, „maar jij, je bent blind, hartsteke-blind. Be
grijp je dan niet, dat je met dien akeligen jongen
dat je met dien jongen och, hoe heet [dat paard
ook weer!"
„Paard?" riep hij verbaasd.
«Och ja, dat houten paard, dat ze in die stad brachten
en waarin zooveel soldaten waren verborgen?"
«O, 't Trojaansche paard!"
«Juist. Begrijp je dan niet dat je met dien Veer
kamp het Trojaansche paard hebt ingehaald? Zie je
dan niets zie je dan nooit iets?"
Dr. Strijdman keek verbluft.
«Willem," sprak ze een weinig bedaarder, «jij weet
er ook wel van, want jij bent zijn vriend."
Het zweet brak me uit.
«Maar juffrouw.begon ik bedremmeld.
Het verdere werd mij gespaard. De voordeur vloog
open en kort daarna verscheen Daatje met een kleur
als een boei en een in 't midden gescheurde zak in
de hand, waarvan de duim met moeite de opening
trachtte te bedekken.
«De zak is gebroken, moeder," sprak ze gejaagd-
„Er zijn een paar koekjes op straat gevallen; ik kon
het werkelijk niet helpen. Zal ik soms nog wat halen
17
«Dat is niet noodig," klonk 't effen.
De rector schudde het hoofd en keek zijn vrouw aan
alsof hij zeggen wilde: «wat was je weer ergdenkend."
Maar de juffrouw zei verder geen enkel woord en
kreeg met een strak gelaat een trommeltje.
Dien zelfden avond nog werd mij 't bewijs geleverd,,
dat het moederoog in vele opzichten scherper ziet dan
't oog des vaders.
Er waren namelijk door mij een paar gezellige uurtjes
gesleten op de kamer van mijn vriend Stijgerhout, met
wien ik sinds eenigen tijd bezig was, eens in de week
de schoone taal van Sophokles Electra in erbarmelijk
Hollandsch over te brengen. Mijn beste Karei ach
waarom is hij zoo jong heengegaan had mij ver
volgens tot de rectors-woning verzeld, en ik wilde juist
den schelknop vatten, in 't aangenaam vooruitzicht
weldra als chapeau van twee der kransgenooten nog.
eens denzelfden weg te kunnen gaan, toen ik zacht mijn
naam hoorde noemen. Ik keek om; 't was Veerkamp.
Hij had 't geweten zoo vertelde hij mij later dat
ik dien avond bij Stijgerhout zou doorbrengen, en mij
hier opgewacht.
„Willem," sprak hij bijna fluisterend, «schel nog niet,
ik moet je noodzakelijk even spreken," en hij trok me
half van de stoep.
„Heden, Piet, hoe kom jij hier?"
Hij antwoordde niet. Wij waren inmiddels de straat
ingeloopen.
„Willem," zei hij eensklaps, de linkerhand met uit
gespreide vingers mij voorhoudend, heb ik nu heusch
zulke groote handen?"
Ik glimlachte. «Kom," antwoordde ik, «loop heenJo
lijkt wel niet wijs. Waarom vraag je me dat nu weer
