JBBq yq $aq jbbaa 'aip 'pueraai pjooAA naa }am sbaa a£
■pmaoaaS napjoM dsqosfazaS %t uba |aiz ap az ^qootn
(MnojqnC-aSaof apno naa iooa SaouaS qfqiopuoM) qqq
uba mmj na Sijof 'na|BqjaAai[ioibj uba [OA spaans 'nam
aqos^aMiapno ni qfqa^ndqnno :japnoA\ naa8 na 'puitn
-aq uooMaSuajmq uajapuiq suo fiq qoo jbbiu japaotn
na japs a fiq sbm a£ 'SiyfiA ap fiq na mo ^bm ooz
'jqoBjq ajjoA JBBq ni Son 'napiaw istu\aq nsajsaq jBBq
uba suo ;sjaa ^aq noosiad ufira na safjjaojq aaM} aufini
'fiM uao} na8sp ap ui ua afynoosiad SrpuaAaj na uia[q
naa sbai 'japsA ufitu uba ia?snz anaa 'afqaa^f ojubj,
"naddBjsnanniq aiz janrnqsmq azno Son JBBq qi jo si
nap 'jaA\ 'qnap JBBq ubb na jnqsao) afqijquaSoo naa
snaa na8oo nficu qi 8[y -nanaqaa^m nannnq p/n
JBBq noz qi 'jbjS ni najsf spnis afijaa^j a^us} ^snj |b
qooj na napajag 8ubj spaaj saqB }bp si jbaa 'qoo
lqoo noz nazazr ^aq aiA\ najsiM qniooA jb qao? aw
}8prao 'do qaoqaa;najd jo soopMnoq uba }ain sueqfiq
najapniq Cias na8Bz 'dau (<nanniq// nep japaoin sjb na
'jnap ap do afqij apuaqaqpA\ ^aq ppSajaS bm napiooq
'naaup naSa; ibm ooz 'sSsppira-sSBpnog ";sb8 aqosqfq
-aqaAi naa sinq sjapBA sufun ni sbai afqaa^; ejuBj,
17
met een onheilspellend wit overtogen, de halfgeopende
oogen zijn dof, glansloos, zonder leven.
Juist legt de dokter de hand op 't hart.
//Hoe is 't vraagt de vrouw.
De geneesheer knikt, als ziet hij een vermoeden
bewaarheid.
//Hij is dood
Een hartverscheurende kreet wordt op eenmaal
achter hen geslaakt, en vóór het drietal bespeurd
heeft wie het is die de stilte verbreekt, heeft Gees
hen reeds op zijde gestooten, en zich op 't lijk
geworpen. Snikkend en kermend drukt ze het hoofd
tegen haar boezem, en kneedt ze hem steeds heftiger
en heftiger met haar forsche, hem omstrengelende
armen.
Allengs wordt het gejammer gillen en het gillen
schreeuwen, zoodat men het tot op de spoorbaan
hooren kan.
IJdel blijkt de poging dit trillende, sterke lichaam
van den doode te scheiden, vastgesmeed naar het schijnt
aan den man harer eerste reine liefdeen als ten laatste
door de vereende hulp des dokters, van den tuinbaas
en des inmiddels verschenen Reekers, die in doodelijke
angst zijn dochter heeft gezocht, de rampzalige aan
'tlijk wordt ontrukt, torscht de ongelukkige vader een
bewustelooze in zijne armen.
Laat in den nacht hield een rijtuig stil voor No. 11.
Twee man stegen uit en droegen een last naar
binnen; het was Gees het baanwachterskind.
Weken lang bekampten zenuwkoortsen het krachtig
gestel, maar hoewel 't lichaam den strijd doorstond.
