"uaqqaq ppsauSaS jqaiu aABjq ufira noz UBA.iBep ua
'SmpjBqiaA ap jooa uaipuaAoq sbm fiq jbbui 'qo[q ap uba
ubuj uaa qasoqajmg Auiojjjnf sjBuaAa sbm sjaqfinjj ubj-
•apjnajjaq piaqmBBzuaa JBBq 'uajazaS ajjajjoq jbbj
jajqoB aip Mtiojjjnf apno aSiuam uba jqoBpuaB ap 'sba\
uauuaqaq aj afjjBBq sfuS uaa sqfipMUBU uijbbm 'doq
-jniq uapnoqjapuo paoS ap ua jB8|aS puazojq jaq qojj
nap 'op.iaasueds uojbjjs uajaajj s( s8ub[ ubb jaqqap
-uajinq uftz jam sSspnog sap fiq sp 'qft|iBB^\ "uaqqaq
uaAaSaS SijjaaA uaaS Sou raaq nam noz 'SiyftA ap ui
U8A3 ubcu StpjBBAiqaam uaa sba\ sjaqfinjj jaaqufij\[
•uaqqaq pSaz
-aS qosoqajuig Ainojjjnf noz (<j purn aqasuBjg jb qo()"
*sbm UBtndooq [3AA UBp jatnajuaj jajsaam jbbj jBp
'Styap ooz [3m Sou jaq puoA az juba\ 'jsuiuua[[B .taqaz
'jajspnoqsinq ufiz 'mjj, apno ap 'jqoora uaqBjAi jsp
a!M 'IIIs nn 9PJ99I n9 UBBpaS jusq ubb uaqaz ap fiq
paq 'uauuoSaq uapqaojj aqosuBjg ap uaoj jbbui jsaaM
-aS .iBBjapuBqpfBS fiq sbaa jaSaoj^ sjaqfinjj jaaqufira
U9ib[ uba |Bi uaa spuis apuooM jBBJjsqjaAj ap uj
■uapajjaA injaf qi jbz 'si pjnaqaS jBp aojj
j uaraau jsaora apuia
uaa Sipaods ooz moojp auooqos aip jap 'jam map
•puoAaq jaraaq uapuaAaz nap ui quiz az jBp apuaara
8fll"N 9lnBl raoijog -UBp ua 'uaqfiq aj qaoq uap do
ujbbjubj ap jbbu afjauuoids jaq ui suaa qoo rao 'afqaajj
fiq jaiqoip jba\ jaojs ufiz uuaf) jooqos UBp pjamuqs
-aSuisBM qosoqajuig jqoiu jBp sbm sfmaq jaq uapaq
-aSuol'uapiaq nap pinjaS jqoapjaA uaa iBpjoj 'aijduos
-UOQ jap ua|aA\njS ap jbao ua aiSajj ap jbao 'Suiiaaa
-J8JX 9P JfAO 'uoajodajj jbao 'Sap uap uba safjMnaiu
ap J3A0 uajBid a} qftpSaouaS jsSooq uaaup unq jam
az ua}Bz UBp ua 'daqospooq ajqospaq uaa jam jBjsaam
EI
'jjoq x u] -psq uazajaS nBassnojj jo ajiB^jo^ uba sjai
jioou aip puBtnai s[B uajajsinj a; ua 'uajaSjaA aj jsraoq
ufiz uba jaop aqftjuaSia ;aq fiq uoSaq uao} 'qfiq (uoq
uaiz latu uiaq fiz ]Bp pSiozaS |3A\ pnq fiq) 'qosoqa^uiq;
uipuaiJA ufiz uba }BBjaS auiojA iaq do djaiM qqq uaa
Si][BAaoi fiqiBBp fiq uao; iuaSup aqfipaoiu aip ui
Siisuja [aqqnp 'uaqajds 9} ajuqos ap 101 paooAv Sqsuja
uaa Suiaubb jaqipaad ap dojBBp ua 'uaSuiz apjooq
uqBsj na.sgf- uap ajuaatuaS ap joop fiq uaoj jbbj^
qqojaS paq qjaq ap ui asuBf puaiiA uapno ufiz aip
'uaja^sinj a^ aauimop uap jbbu suaa tno uamaujooA
aiSBA x iara 'uauuiq jaaM sinqapaq ?aq jbbC Si^uiAvp
uajfiA spuis jsjaa jooa sjaqfinjj UBf pBJ} ooz ug;
((-qjaq ap jbbu bS qi 'afpnjx 'at// 'jaiUBcn apjBBp
-aq auoAiaS uftz do ja^saaiu jBBq laz ^'afpnix Bf//
„(J *n n 'jaauara aoj\n
■pja;sjaA puojs af^inJi
■pBBM
-aSsSspao^ SipapoA ui Snjaj bujbbp qi|qua8oo uaa
luBAAq ua jatUBqdBBjs ufiz jbbu fiq SuiS sba\ uadooj
-aSjB jfiqino x uao} jbbiu 'jaatn sjaiu laz sjaqfinjj
<(-jaauam 'nai; JlBjj"
ap ;uiSaq jbb( aoq// 'sdajqsuaa jaq quojq <('injx«
•uaSoo ap jooa JBBq apiBBjp qajj 'SuiSaMaq ui jb
jbbui fiq jaajq ooz ua 'joop jatuBq ap uo|Bm aSiuaa daij
ua do jaaM fiq puojs suaS[OAJ3A 'spjBjd apuooas uaa
jooa jaaM fiq iubu usp 'jm ja^suaA fiq Sbz ^nnuiin
ap rao ua^iz jaojs ufiz do pjBBpaq suaa fiq jaajq qqq
-uaSoo uaa{) j jbbj uaSjora uba usra ap paap ^Bj^ -ubb
ja^saara JBBq ao; ua jb az qaaq SnuapuoMjaA jaj^
qioou az aprainzjaA qjaq ap ua pftj uap do qajq
SBM az 'paq uaS8|saS uaSau j|Bq sad uooqosjo jubav.
OS
16
gedanst, maar toch was hij in hoofdzaak dezelfde ge
bleven: een ongeloovige.
De godsdienst was volgens hem voortgesproten uit
't brein van heerschzuchtige priesters, en de kerk slechts-
de schaapskooi waarin de schaapjes geschoren worden.
Zijn godsdienst was de Rede, en plichtsbetrachting het
eenige volgens hem, waaraan de mensch behoefde te
denken.
Hoewel hij 't nu ook zoo kwaad niet meende (het
zat hem zooals men dit noemt, niet diep, terwijl er
bovendien veel napraterij onder school) en tegenover
zijn Anna bovendien heel weinig over die dingen sprak,
kunt gij het u toch best voorstellen dat juffrouw Linte
bosch van zulk een opeenstapeling van goddeloosheid
gruwen moest.
Te vergeefs was het geweest of ze al getracht had
hem tot andere gedachte te brengen Huijbers had stijf
op zijn stuk gestaan en hare pogingen waren vruchteloos
gebleven.
Ze had hem gebeden, gesmeekt zelfs om toch eens
voor één enkelen keer naar de kerk te gaan't had
niet mogen batenin een tijd waarin iedereen getrouw
het bedehuis bezocht, was hij niet te vermurwen ge
weest om een voet dver zijn drempel te zetten. Lang
zamerhand begon nicht Lintebosch dan ook dat punt
te laten rusten en Huijbers had zich wel gewacht de
teere snaar weer aan te roeren, maar toen hij eindelijk
met zijn aanzoek voor den dag was gekomen, toen had
ze hem kort en goed afgewezen. Ze hield veel van hem.
doch met hem trouwen dat nimmer.
Dat ongeloof kon ze niet verdragen.
Zoo gingen de jaren voorbij. Anna Lintebosch werd
eene oude vrijster, en Jan Huijbers een echt celibatair,
17
maar steeds bleven zij elkanders omgang zoeken, en
elkaar in hun hart getrouwen menigmaal als zij druk
samen zaten te spreken over allerlei onverschillige
onderwerpen want over den godsdienst werd geen
woord gerept zullen zij wel eens pijnlijk zijn aange
daan geweest, bij de plotseling invallende gedachte, dat
hun beider leven toch eigenlijk mislukt heeten moest.
Zoo ging alles zijn gewonen gang. Eens in de maand
dronk »de taaie" zijn borreltje ten huize van zijne oude
geliefde, en eens in de maand keek juffrouw Stof hem
hoofdschuddend na, als hij het huis van haar overbuur
vrouw verliet.
Toen gebeurde er iets dat voor het levensgeluk van
tante Neeltje beslissend was.
Op zekeren Zondagmorgen namelijk, tegen 't aangaan
van de kerk, zat mijnheer Huijbers op zijn doode gemak
met kamerrok en pantoffels aan, voor 't raam van zijn
bovenkamer naar de kerkgangers te kijken, die voor
een deel zijn huis voorbij moesten komen. Dat had hij
al jaren gedaan en nog altijd vond hij het 't uiterst
vermakelijk. Met een kop thee naast zich en een boek
in de hand, kende hij geen grooter genoegen dan al
die „dwaasheid" eens op zijn gemak gade te slaan. De
menschen leken toch wel gek dat zij nog naar zoo'n
dominee luisterden 1 Was de verlichting niet genoeg
doorgedrongen, om bij haar schijnsel zelf den weg te
vinden?
En toch hoe dwaas 't ook wezen mocht, Jan
Huijbers had er wel aardigheid in, die //geloovigen"
eens op te nemen. Oud en jong, rijk en arm, het trok
in bonte mengeling een tijd lang zijn deur voorbij. De
een keek vroolijk, de ander zuur, de een zag stemmig,
