papaoo pq jlbbmjooa 'iqcmpo) qnpfl pq pfiqu uaiM
'naSipuB)SJSA ua uazfiM oip 'q 'uapq uaop uaaaapai
ua sajp ua pja^iqjoA fira yaaq pq 'paapues fitn fiz
pp 'paaj pq p ua 'pjoapS saapus pM fitn pq yaaq
ppaaM ap jbbui 'iqaaa ua ppqasBM 'apjaq ua piaqpaoS
ubb qoo qi apjoopS jaSaojA Bp j pp 'Libj\j 8ftmjza
„■uaAaS qoiz j8ao iqoBra iqonzjpz aap-
uouiap nap spoap aip qoop 'uaduqasaS ppaq spoQ-
jbbu uaqosuam aip 'uapsaaS naq qi noz aoq 'uapaoM
9} pjooqaS apjBB aqosuB§ ap aaAO jqosaq ap spoap
map auftra appaq 'o 'jspB[ pq jooa pq si iqoqpM
'uaqajds pota qi 'Cica ptq 'aapuaqp uapaq uaSuiapaaA
uaSuuauuuaq apno ajp 'pin SI'imz qt j Dsjq 'uaa^j/»
•uaop fiz pM uapA\ pin qBBA ooz aip
'naq ubb uaAaSiaA puanaSaz uba ua uapfippatu uba.
aaaiu Sipupuo qoop 'quads uapfq uba pan aip 'amioia
-quof aap SuiuftqosaaA apouz ap ua pspS qfippoo^
-sjasq aBBq pin MnoaA apaaapSjm ai(j j SuqppuaSai
uaa qp_W "PUP puapfq aBBq aapaotu aaapaa; auaa sp.
-U8A8 'uaSuaaq a; pooz uaaapaq pj aBBq ua apaapinp
-aoj safpaooM apoz aBBq 'cubu aauu ap ui puuq apaaap
-aSyn aBBq aapoop aueq [fiAua} 'Snaai suassnq aasq
ui aqaiz ap pu 'uapaooA\ uaqoadsaflyn uooj uaaajyq;
qljpqaadsynuo ooz do 'appB[ azap bu pdaSpq
u' uizubbm pi Bufiq [tin uaquapaaq pq
iSuaaq 'uaaBf apAOOz bu 'sucq; Sou 'q j uaSuBApo aiiBp
qi paaM aoq aBBin 'uapBiwaaApaojq uaSp ufim anuu
apspa qj -poaapaoQ aj UBtudooq uaa uba diqos pq put
appuBj ua iqaBuaaquiaAO^q uaaaquop uaa ui aaz aSitu
-inpuo ap aaAO ayqonp qj yqoozafl fitn aBBu paaAA a»
ua uaSaapaS paq Sb|subb nap uba siuuaq qi qoo pp
'iqappo suaqi puq uaui uappaA a; pup pq qfipSout
Sipaods ooz *pau fitn fiz uubbm 'aapnzuooqos ufitu uba.
se
34
dekt, de samenzweerders waren gevangen genomen
en hunne goederen verbeurd verklaard. Daarbij had
mijn echtgenoot zijn schuld nog zeer vergroot, door
in zijn versterkt huis te Londen een hardnekkigen te
genstand te bieden aan de bende die hem op 's Konings
last kwam in hechtenis nemenmen zei algemeen -
het ergste stond hem te wachten.
//Ik begaf mij naar Londen, maar werd in het paleis-
niet toegelaten, hoe ik ook smeekte om een gehoor
en de deuren van vroegere vrienden bleven voor mij
gesloten. Ik wachtte en wachtte, tot ik eindelijk ver
nam dat alles reeds voorbij en mijn echtgenoot op
den binnenhof van den Tower onthoofd was. Sommi
gen beweerden dat zijn schuld eigenlijk niet was be
wezen en zeer zeker was vergroot, doch, dat de Koning
gewild had, dat die zou worden gevonden en, dat hij
vervolgens zeer genadig was geweest, met hem niet
in het openbaar te doen terechtstellen. Ja, de Koning
was inderdaad zeer genadig geweestHij strekte zijn
wraak niet eens uit over ons gansche geslacht, alleen
ik moest er in deelen, doch mijn schoonzuster Anna,
de eerejonkvrouw der Koningin werd vol goedertieren
heid behandeldzij deelde zelfs zoozeer in de konink
lijke gunst, dat Eduard Scotts-hall met al zijne aan-
hoorigheden aan haar schonk en haar kort daarna in
het huwelijk liet treden met Robert Baliel.
//O! de wereld schijnt hem zoo goed en rechtvaar
dig toe, wien steeds de voorspoedszon beschijnt; voor
een feestbanket vindt men altijd vrienden, doch als
de woeste levensstormen u rang en goed ontrooven,
vraag dan aan die vrienden van vroegere dagen troost
en gij zult die nergens vinden, nergens. Mijne midde
len raakten uitgeput en eindelijk ontving ik een schrijven
-uaqossni afluBj fiq siqoap Sou aii saaapfq ap fiq pau
ifacjq appiuq 'qaapaA aaapinp jpq pq ui uapaaiSpuoi
SiiqoBqoods ua uapajfl uauuiq aBBu A\noqos aSooq ap
joop pua§Bjq uaSB|A ap]iA\ ap 'spspA uapooj auunq
ui uappai 'puiAA uapuapnq nap uba raapB nap aoop
ua°OMaq jpq 'safpnaaapnaA aupiq ap ifiAsaa) ua uapq
ai pauiBaoBS aSipaq pq pm aapaiad uap tuo uapnq
aBBu ua2aa ua uiaop aoop sqjir) apjaus aap; Siuia^
pSaz aBBqqosiAiimno ufiz pm uaqqaai apiaouiaaA aip
spaaa fiq apjadmap ua qaapaA apoq pq aoop uaqaajv
a|BA aufiz do jaSuaspoop ap aposiny 'apjaaq /faajq
•daaiMjB psufiqos aajqop iqoq pq ua
aoo|8 uba paaM aaMnsy annA pq jo sbai pq 'aqunaq
aap psjaS pq aaAO paajS anajq ajBA 'apmaaaA uaa
'aapinpaS jop uaa ui aaAO uaSuiS uapaooM appB] aQ
„i
joopq 'qoB 'jBaS ufitu ui uaquaqos pna fiui pz pq
fira pq joo[ag -assauaqq uba uBf aooA n paojj :uap
-aooAv aufttu ubb quap 'uatuaaqosaq pz n uapssaog uba
aaapj aoq paooqaS iqaq fiS 'uaiz tuaq ipz CiS 'uaq aaatu
ptu aa qi sp Lmp ubbS puspag ibbu fi8 qnz aapoa
njq •qfipgomuo [jtu sbm pq aBBjq 'uaqaaM uauunq ai
uiaq do fim ;dooqa§ pfiip qi qaq aoq 'o juaajp fiq
'paaMag uaA3] pao ai aa a ufira uba qBBzaoo ap si assauaqj
uba UBf uaapy "pimq ufitn uiaq uazap aooA iqoozaaA
ua 'aooA apoog pauqoiqi paaj °uiAO[aaA uaqoaqaaA
ap uiaq paap 'PI8!1 Sipfizuo inaq aaAonaëai qoiz
aip aapBA ufiui appp fiq papuaSapi 'pin apaapBU
qoop 'firn °bz fijj 'aqSBjj uap ui joq pq ubb sbja pjj
'loep uapSaaA poon 'o 'uiBMq fiq ug; 'uaqosiado pinaq
ufiz sp 'praoqSnaai ufiz fiq 'fiui ua uapnoq aMnoai
ap qoo firn 'pSinpaAo qt sbm ubaabbp 'noz fiq 'uaquap
uoq qi Subjooz 'pnqaS jaq assaua'jj uba ubj; paq qi
88
39
poozen een flauwe ademtocht over de witte lippen gleed.
Hadden de opgewekte, bittere herinneringen, hare
laatste krachten uitgeput en haar einde verhaast?
Toen de morgenzon hare eerste stralen door het
vertrek schoot, was alles reeds voorbij en de laatste
strijd volst red en.
Het afgetobde lichaam en het gebroken hart had
den eindelijk rust gevonden en over het bleeke gelaat
zweefde een uitdrukking van rust en vrede als nooit
te voren. Hoe zacht hadden de laatste woorden der
bijna verloste ziel geklonken
//Mary, gij gaat naar mijn schoon Zeeland, gij zult
er gelukkig worden, wees gezegend, mijn kind.
O, waarom waren zij vooraf gegaan door zooveel
bittere uitdrukkingen, toen de geest nog kleefde aan
het stof?
Was de verantwoording hiervan voor haar, of voor
hen die haar leven, dat zoo licht had kunnen zijn
door een weinig liefde en medegevoel, zoo rampzalig
hadden gemaakt en haar hadden geknakt naar iichaam
en ziel
De beschikkingen voor de eenvoudige begrafenis
waren weldra gemaakt, onopgemerkt als de lijderes
had geleefd daalde thans haar lijk in de groeve en in
droeve stemming verliet Mary het halfin puin liggende
huis, waarin zij zoovele sombere jaren had gesleten,
maar, dat haar toch dierbaar was omdat het haar
eigen huis was geweest. De kleine Catrien zou haar
als gordelmaagd vergezellen. Eerst kantte de waardige
Gillis zich heftig tegen dit plan en vervolgens gaf
hij plotseling zijn toestemming, een ommekeer die
de zwartoogige Catrien, wie de buitengewone vast
houdendheid van haar vader aan een eens genomen
