o -sjajaq }bm qj -si pin spjBjd Mn 'pSnaf
uauuozaquo 'sno japuo pp 'uaaqa ^sfiAiaq qip 'isuep
-aS pin fiS iqaq jb 'oSiaqjar) 'pin jbbui maij/
•Sbz pomaS ai ^smoqaoq ap qfij
-ooja ooz uaSoo aqosqpqas ajBq pra na puop qusq ap
do aaM na jaM JBBq joao nqsq ooz iBBjqtii Sunajq
-ladjnd uba paajq qfqjais JBBq ui eip 'pp}qoBj\[ aSq
-|BAaq ap do qijq napnapaoM naa diaiM BSjaqja*)
(i-paaMa§
ïsaajsuBp pq hba uiSuiuoq ap Sqpp fiS jjbbm usp
'naizaoj ua^aoui saaquof ap fiqjsBM 'uBBpaS naqqaq nas
-nspapABO uaaS pnOAB uajaaqaS nap fiM pp 'janimsf
SI1, 'P81 spppS Pi jaquof uajaqua naa apppS pq
fiq qoon uoibbmz pq fiq qoon fiS pp 'aam napfippam
ja Saajq qi pbm 'naop a; n pm jajpddnq naa snaa
qaq iqooziaA jjaz maq qt pp 'qoo nap paM* 'Snaai
SipjBBASap ppiqoBj\[ apiBuq (1'uaipj ai naqof laajj
nBA nap[ na naop iaq do japuozfiq pfiqos fi£)//
„•jsuBpsS n ptn fij naa jbboi uajapiS ijaaq usqop
jaajj inBM 'Suippaqui pjaa si pQ -pqos.iaA[iz uaqos
-qoioqnajnQ naqfippmno nap uba sajapaam na ifiz
maqonisog uba MuojApajng p fiS pp Siqap juaaui
fi£)« 'nas SinniA mBpSug uba BSaaqja*) aiqiam ,,'jpz
fiS nap napzaq jaara ijoo aip ijaaq atm 'ppiqoBjAJ
'naqaids Snippaqni uba Son qfijJBBM iaoni Ciq//
•8A3J0 fiq mqpag japoojq iaq ui
japnzjaoid sp naman ai hbb apM apiM ap qosuaAi
-aijsq jbbq suaS[oa 'bujbbp mo 'apuooMfiq naqsm
-j8a aqosppjaM iSiBB[ iaq jooa uapaq aip 'sXnjg jap
nBA Bunsqop aSipuja ap pnappnqospjooq dau ,,'qSaz:
JBBp fiS aA'iapaq aqfipsaajA aqpM j ppiqoBj^ 'ij//
„•naSSazuBB napj az qi pz pp 'naqfq
-aSiSA BnnopBpj ap fiq fiui fiz naiaora putra nfiz do
6f
uaqqnjd ai nazoi apuooqos ap Mnaiudo pftip
mo 'uaqqaip aj jm uapjaoqaq pnsq ap sjqoap fiz jbbh
-jbbm 'qfqaS ppA iqapaq namaojq iam naa 'israoqaoi
aSiuuoz nnq sp soojuaqpM ua pnaqanj na a a sbm uaqinq
pmaq ap 'pBz aqfqapjoA ap ui napajs ajBq iooqas
ua iqonj uajnzs ap ubb hoz ap apjapiqos JoppH
•uapraooiisiaAo uoabS aunnq p iam naq aip 'qnpS na
raopqfu 'Subj hba su8|S nap p joop naAaSrao 'piaq
-uooqos hba puapiiB 'pnois jbbp pp 'jBBdspimq iaq
do 800 Smara aiisnj pnapfiuaq ua puajapnoMag:
•naSmiaq ai appq nftz sbm iqBBzpoonaS nu fiq
aiM 'uapoupads ajBq iam pinjq jap napaiinauuiq iaq
joop ipisaS SnijapnBM nftz ui qaiz Sbz qoop 'japjaA
pnararaojq SmS na iaipnaapj uba apjonq <('raq 'rajj//
(("jaaM ijoon qi aop iBp 'iBBm
iqBBqosaS snaa qaq qj -jappij 'qfijjBBAaS ai sji//
Suiqu naa iam
nadrnsj janfiz uaqnapiaq iaq fiq fiq appjooMiUB snp
ijaan napSuBpaqpM naa iam qiaqsifj jaufiz qfipMnq
iaq hba nftz ai aSpiaS mo na ppBiaq naqqaq ai
ppSsoj jbbmz naa Bn ppsqaS sbm jfqq.iaA qospjBBjapno
nfiz iin sad aüop nai fiq na 'naSnajq apjBB do nafii
-jBdqBBqos aip naiamraBf ap ja\o naiqonz ai mo psq
piaqnaSapS SuBjnapnBBm 'isaaMaS sbm japBAnooqoE
nfiz Bnfiq aip 'maq hba saijjaAiqomq aiaquop iaq
ni naaqpinap naqojqaS iam ua piA pjusd nfiz uba
puoMaS jpz fiq ifcMiai 'iqBBqosino jaaM saip maq
anooqos nftz ua pSjOAjaiqoB iqosra na nam iam 'ajsjaq
janfiz japBA naSpqiaA nap joop qoiz fiq Sbz jaa^v
•iqBBqosaS psq insqsjg; nt 'siaMjaj uba jaiqoopjia ap
pSnaf uftz ni fiq naoi naqsqos piooM iaq fiq do
isaaS ufiz jooa jaaM Sop anooqos ap uajnajq na najnaS
ni saaj snaado iUBM 'apjaAmq anaqoidsaSuBB a(j
9Q
52
Haemstede zou worden voltrokken, daar zijn zwakke
gezondheid hem de reize naar haar ouderlijk slot in
Brabant verbood, zelfs thans, nu de warme Junizon
alle lijders nieuwe krachten schonk.
//Het zal nu toch tijd voor ons worden om ook
ter sale te gaan," vond Machteld, terwijl zij de plooien
van haar ruischend kleed rechttrok, verlangend als
zij was om eens een »soet woordeken" met Johan
van Bosinchem te wisselen, die haar den vorigen avond
op het dansfeest iets had gevraagd, waarop zij had
verklaard, zich eerst eens ernstig te moeten bedenken,
maar waarop zij toch het antwoord wel wist, terwijl
bare lachende oogen ook hem tamelijk wel hadden
gerustgesteld.
//Is de bruid gereed klonk thans een zachte stem,,
terwijl de zware deurtapijten door een lijfknaap wer
den teruggeslagen en een hooge, nog altijd slanke
vrouwengestalte over den drempel trad. Zij moest zeer
schoon zijn geweest in haar jeugd die edelvrouw, ook
thans nog in meer gevorderde jaren was zij eene
verschijning die iederen vorstentroon tot sieraad zoa
hebben gestrekt. Er straalde zulk een reine gloed uit
hare groote oogen met hun zachten blik, die oogen
welke toch zoo eindeloos veel tranen schenen te heb
ben gekend. Nog waren zij zacht en teer, die fijne-
trekken, als was de eerste blos der jeugd reeds lang
van de bleeke wangen gevaagd en al spraken de droe
vige plooien om den kleinen mond van smartvol lijden
en bitter zielewee.
En, wel had Agnes van Heusden haar kruis gedra
gen, de lokken die nog thans zoo vol langs hare slapen
golfden en toch in één enkelen nacht waren verbleekt
tot zilverwit, getuigden slechts al te zeer, dat de stor-
53
men van het leven ook haar niet hadden gespaard*
even als de witte schuimvlokken, die op de golven
wiegelen van hevige orkanen fluisteren, ook dan ala
de zee reeds weer tot rust is gekomen, en kalm en
vredig straalt als een zilveren spiegel.
Toch, ai had die verschijning van haar die thans
de vrouwe van Haemstede heette, iets, dat ernstig
stemde, even als het verheven, schoon gedempte licht,
dat door de geschilderde glasruiten naar binnen valt
in een tempelgebouw, was haar tegenwoordigheid niet
drukkend, daarvoor was de blik der donkere oogen te
zacht en haar glimlach te liefelijk, die zoete glimlach
welke tot vertrouwen opwekte en waarbij men onwille
keurig gevoelde, dat die vrouw welke zelf zooveel had
geschreid ook tranen zou weten te drogen, zij die alle
leed des harten kon peilen tot op den bodem en steeds
alle treurenden, die tot haar kwamen wist op te rich
ten en te troosten, terwijl zij hen liet uitschreien
aan haar hart.
Ook thans, terwijl zij de jeugdige bruid begroette,
omringden haar terstond vertrouwelijk de jonkvrouwen^
//God zegene u, mijn liefkind," fluisterde de Vrouwe
van Haemstede, haar in de armen sluitend, //heb mijn
zoon lief, zooals hij u, altijd, voor eeuwig, gij moogt
het!"
Hoe zonderling trilde haar zachte stem bij die
woorden
De groote zaal van het slot vulde zich weldra met
de reeds afgestegen gasten, die nog altijd door nieuw
aangekomenen werden gevolgd en door den burcht
heer en zijn gemalin op het hoffelijkst werden begroet-
De lange, fluweelen met hermelijn gevoerde ridder
mantel van Jan van Haemstede, bedekte slechts tem
