do qftpAAnq JBBq pip 'qosuoAS. uftz do qoo sbaa jajj
•gpraaou ja^qoop qaoij
nftz qfipiiBq ooz pfrjjB no uaraoqo8 looraoSo? sbav
qfqopuaijA ooz pnojBJoi JBBq oip 'uajoAA a; quBjq ooz
inaq 'deip JBBq agiBms ^aq 'praiq jap afjqoizaS oSiq
-qnjaS qsq joao Mnpaqos oSipaoraoaAi uaa paajS jg
,/si pnapfq ooz jo9aa apa^sraasjj uba jaajp
}Bp 'Sunoj^ jBBnt aaaqB si ^aq 'sanSy 'nftz pnaia^
-gqos \bz jsaajMnon mo 'uaq lain qi aip napA Son ja
uaraoq ^bai ug j pqns na parans sags 'paajqaS Spqosjct
ftz nftz ibm» 'npnoniy dau „'saog; jap uba ufunnj^;
na qoo mappssfj uba ;qoaiqsiqg jaajj si jbbq//
•MnojAqnof apnajaapnp SgftjA ooz jap
sinjaSja azinain p; 'apnapQ nBA niqdog apaunatt
pnoi uat^aq ntsp ufts uj
nafjraooppqsiB uaa pui iy
*ua5(iaq3oA urajo 'map uaa Soopv j
■Sb\ nassinjajsnaA jap uaa
ui afipjBj uaa do aip 'anos uajqoajg joa 'raapanjj
uba sasjQ aqfqagojSooq ap joop pjBBgaA qasp^
pq pn ,/nasnijo uba magi^// uba siuapaiqasag
ueAajqasaS uaoubjj do ap ui qoiz a^daipjaA na uSiaq
-jag apjapinp (/[oa n uaSaj pq ;pnoq am 'sqajg//
4('uazaiq uapj jbbih jpz raaq jbbui 'napnj jo uaSSaz
jaara spin raaq qi pz 'nftz ipnoz jnsd ioora n(ooz
napiaq ftS pp 'iaz raaq qi uao} 'pjaM pnapaoAv ooz
ftq spins* 'pjBBAjaAUO ppjqoBjq apiaz (1*naanp^//
<((i naiznBB
apjiM pnajapnoMoq ooz JBBq na napnoq appAi pSna^.
nap ftq qftjajjoq ooz ianaqqnq jnnq ftq jo 'ppponjq
pSnnjAaS qoo pp raaq ft8 paq// 'SuiqqnjjaA ut '§bz
jajsnaA japnn uaa tin jaazA nu aip 'nSjaqjag dau (('si
pnS at qojnquaprasg nap do aip 'agoog ifjBjq aqaajq
IS
ua8oo apoajdo aip Sou unp qoo uapnoz 'uajqosini
nads|s auftz rao pjaq nap uba uajaMnnj apuauaoiS
ap uajnf ajapj ui 'suaa sp 'tqnjpaS pnq pspS pp
do pdraajs ajBqqosiM/pnao uftz uaAaj pq uba puja
epsuaasp 'o fuooz uaSiuaa JBBq uba pnpS pq ubb
Japaom jap Soo pq Suiq apjaq aqftpqajdsgnuo pjq
•uaABjS aqospuBjpjj ajag jap naSaojp uaufq ainquaqsira
-no ap aip 'naqqag apuaraauui auftz do uapjaAooj qouj
-raqS napfqq uaa ua uapSiuaajaA qoiz p|aq nap uba jiiua
pq ua jappu uap uba piaqqosuaq ap '°np uap uba
qiqaS pq na8oo apuajagiqos auftz ui [fiMja; 'qspgn
nappa aguof apuaSuurao raaq ap p uaAoq joa pjooq
}qopSpuo[q suam 'puoAaq raogappjq ap qoiz 'sjaq
-uofspinjq jap uappim aj jbbm apftz aip ubb pjooA
'ïqoBjqaSuBB sbm ]bbz jap apupuaAoq pq ubb aip
'quojq ftjapunnS ap uba aqpAA 'nanq ua sppA
uapj 'uadjnq jap qaiznra ap nuftq uapraajsjaAO uapojS
-praoqpAi apfqq ua spaqos aqfqoojA 'uaqosuaAAqnpg
•Suuds uapuapquoj
uauaapjapa uba 'uajqiaMaq Sipuuq uaa joop uapp
-a2 pjaA\ aip 'poqpqns uba Ssniq uagazrao uapjnd
apojS pra uaa joop pjaisjaA paaA\ spq uap ubb
pq ifiMjaj 'sppau ua uapjooq uapnoS pra ^qnuraaS
-iqoip sbaa ftzjaquq ap ubb pp 'ua apSooqjaA Sou jbb{
-aSjBsq uba piaqquB[q ap jnajq ap ubajbbm 'parans
pjoiA jaquop uba pBBAiaS JBBq ui raaq suaAau avuoja
uftz qaajaS SipSnaf aojj ,;apSBBjqos jaara uaponjq
auftz jaspnd SiAap uaaS sp 'uaquizuaaui uaop noz
raaq apBMZsraBBqoq uftz pp 'ftq agqonp 'jqosuaAV
-aS ooz }ip pnq Jappig azfuS ap qoop 'paajpfgSooq
uaaJooA Suipaajq apmaaJA uaa jaqazjooA sbaa pjj
qqosopaS sbaa
ftq ijbbaa 'ssujBq pq uba pnp puajapuijS pq apap
50
trouwe gade van Ridder van Heen vliet is ter ziele,
misschien kunt gij haar plaats vervangen," zei Sophia
van Oostende zoetsappig, terwijl zij hare lange blonde
tressen schudde en met welgevallen in den metalen spie
gel zag die haar bevallig gelaat weerkaatste. Gerberga
kleurde van ergernis, zij was niet schoon en door
haar scherpe tong niet zeer geliefd bij hare speel-
nooten. Gebelgd trok zij zich in het vertrek terug,
de oude houterige Ridder van Heenvliet was altijd
het mikpunt van aller bespotting en die nu haar
te willen toedenken
Hè, die Sophia was de grootste heks onder de zon, hoe
wel die onuitstaanbare Machteld geen zier beter was en
al de jonkers fladderden altijd om die twee heen. Och,
die mannen Het was de wijste partij om maar me
delijdend de schouders over hen op te halen, ware
deugden en lieftalligheden stelden zij toch niet op
prijs, zij hadden er niet eens begrip van, maar voor
een paar mooie oogen, ja, daar liepen zij zich het vuur
voor uit hunne tootschoenen, och lieve heiligen! 't
was treurig!
En Gerberga zag met minachting neer op zooveel
onverstand, begon te bedenken, dat de rang en titel
van abdis toch ook niet te versmaden waren en fluis
terde met een zijblik op het gewaad der bruid//Die
veeren zijn toch wezenlijk ook te mooi voor zoo'n gans."
Bedaar, liefste mijne, gij hebt ze immers niet aan,"
troostte haar de alles ziende en hoorende Machteld
van Voorne, //verheug u met mij dat de zorgende
heiligen u voor zoo'n narrentooi zullen bewaren, en
u een nonnenkap in Rhijnsburch of Leliendaal heb
ben beschoren."
Wat praat Johan van Bosinchem druk met de
55
zoo moedig en hoopvol in de toekomst blikken als
heden, nu het geluk hem wenkte met zijn krans van.
mirten en rozen.
De dienende edelknapen boden op zilveren bladen
ververschingen aan, een van hen wenkte Jan van Re-
nesse naderbij te komen, terwijl hij een grooten ber
kemeier van hem aannam en dien hoog ophief:
//Edelvrouwen en ridders, reeds vele heilwenschen
zijn hier gehoord, toch wordt er nog een gemist,"
klonk zijn volle stem, „ik stel voor, dit schoone feest
te wijden door den eersten beker te ledigen op het
welzijn van onzen hoogen landsheer, wien de plicht
heden riep om te Utrecht als vredestichter op te
treden, Graaf Floris, heil!"
//Heil, heil zij Graaf Floris, hij leve!" klonk het
van alle zijden, maar toch, de gastvrouw zag met ver
bazing, dat vele der oudere ridders den beker met
geurige wijn van Roetseele of Bergoengen gevuld,
afwezen en niet instemden met den heildronk op den
Graaf, voorwaar de stemming van vele edelen scheen
niet alleen die van feestelingen te zijn.
Een sombere, nauwelijks te verbergen wolk zweefde
over menig gelaat, gedurig vormden zich groepjes
en dan waren het waarlijk geene hoofdsche gesprek
ken die haastig fluisterend werden gevoerd.
//Misschien verbeeld ik het mij en verveelt het
wachten hen slechts, even als den ouden Ridder van
Heenvliet," dacht Vrouwe Agnes, dien zij juist op zijn
gewonen beminnelijken toon had hooren grommen:
//Het zal mij verheugen, als wij dit zijn doorge
worsteld en goed en wel aan het maal zitten. Wat dunkt
u, Ridder van Oostende, zouden wij ons tot zoolang
den tijd niet kunnen korten door een spel te schaken
