naa qoiz puq fiq ua qi|qua8oo naa Son 'qoiz appaajq
-J3A 8uuq ap 'aajBM qBBjdspooiS uaaS napiooM aufiz
pup 'uadajSaq fiz 'Snjap naps uaqaM SunaqaqiMUO
..ill
poop 'piapuu fira aiM j puopsiap 'joop fira pbb[// 'pua8
-fiq paq quojq (1'uaqBj a? use fira pin pq Sbb^u
UBBp fiq pUOpS piTIA
ap ui qjop uappaA\a8 diaqos ufiz 'daqosraBiS oba
pnaAaq 'soj gaqajftAspiaA |oa paaiq uaa 4am qoiz 34
-qui SuqapmaajA ap qoop 'uaranziooqaS app» uajq
•jaaJA qjojgng pioj jBAaq jSuqapuaqa nap pin
SaM 'sjazfj ap ui raaq qinjs lua8uBAa8 uiaq raaajp
•jaara ooz ia8ue| aoq qoiz apjru jbbz ap 'puoi pq ui
uaquojq uapajq aSiuioop ua uadaoipm apiBMia^
(ij psBUOA 'dpq 'dpq// 'uapftz apuajqqosiaA uba
pq quojq (<j pnoq uapop uaa sps maq ïpoop 'jap
-jaaA\zuatUB9 uap qdftjf) jSszaS pq uaSap pzja^»
pjaiq puB;8jB uaa do uajapuB ap uaiBBMZ a? qpp
ufiz puafliajp joop ua djamSmap 'uappsA ap[iA\ maq
aip 'pqoauqsSfuq uaa 4004s uapqoua8[aM uaa joop
fiq [fiMja; 'uBiudooq ap apSiajp (ij6poop sap puiq
uaa si uaqui 34 ubb fira p"bba\ 4aq aip a4Sjaa ag//
<('uaAa§ pqoiiaq
Suiuoq uap puo4Sia4 43001 nam 'uapjOM pqooziapuo
]bz qBB? ujiz 'SaAA ubui uaip qpiap 'pqocA\jfi[ 'uauuiq
jbb^j uazaajA a; jbbaoS uaa8 fiS 4qaq 'uauuaqosaq
uauunq n fiA\ SaBjooz 'jbbjq 'uqBq saa^ j ufiz 34
Sipqoqdapara japuoz uapaM f|8 4puoz 4Bp 'aojj//
ua 4BB4saq maq uaëap pojdmoq uaa
ja 4Bp 'uaMnqosjBBM 34 jbbj£) nap rao jaiq aiBnq
qi// 'pjBBpaq uauidooq ap quids i('jaapua8ap up//
•ubf jaquop apji8 juapioora
j3a clki jim JBBp ubui aip 'qjopgng pjoj 'd[nq aj//
m
144
•van siglaat was afgezet, als een schitterende lijst den
blanken hals omgaf en op het met paarlen gebor
duurde borstlijf nog een keten van saffieren fonkel
de, welke steenen ook als een rand om het kleine
fluweelen kapje waren bevestigd, dat de donkerblon
de lokken ten deele verborg en om het gelaat schit
terde met den stralenkrans eener heilige.
De, voorheen zoo zonnige oogen, konden echter
niet meer wedijveren in glans met de flonkerende
steenen, mijmerend, als omsluierd blikten zij voor zich
uit en het kostte eenige moeite, vooral bij het wei
felende licht, dat het schijnsel eener enkele kaars in
het holle vertrek wierp, om in dat bleeke, jonge ge
laat de, om haar schoonheid beroemde, Agnes van
der Sluys te herkennen, al rustte ook thans een on
beschrijfelijke, betooverend waas, dat men vroeger,
toen haar wezen slechts geluk ademde, miste, over
haar gansche verschijning, even als de regen die de
lente doet neerdruppelen op de ontluikende knoppen,
den glans der bloesems verhoogt.
Als in een vizioen trokken nogmaals de gebeurte
nissen der laatste maanden haar geestesoog voorbij
en zij huiverde onwillekeurig.
Weer hoorde zij den duren eed van haar vader,
na het vertrek van Witte, dat nu haar huwelijk nooit
zou worden gesloten, weer herdacht zij het plotse
linge afscheid van hare gehuwde zusters, het vertrek
van Johanna naar Bedbur en haai wilde vlucht met
hare ouders en Arnouda naar het Engelsche hof
dat de samenzweerders een veilige schuilplaats bood
in gezelschap van Heusden en Cuyc, en nogmaals
voelde zij de ontzetting die haar hart bijna deed op
houden te kloppen, toen zij vernam, dat ook haar
•uapBip pdmajp uap joao uapatqapa auapiaqosjaA j&m.
-j34 mats aqosjoj uaa Ssoja. „(jjaiq pjnaqaS 4
jfitu 4paj 'djnq 34 'dpfl i iqaafq
-jaa napSsjBtus ap ufiz spaapj jjBBuapjoom uaa pfiz
jjaz f18// 'Siuuizubbm jjBq paq quojq J 8aM '8a^//
•[bbz jap qaoq uaa ui uao; appqanjA ua raaq jbbu
fiq 4314s 4saoM 'uaiapBu raaq appM usradooq eg
•uauaMpiaA sbm jsauaip ap qoo
ua uajooq 34 4aajqpoou ufiz uaaqos puuraaiu jbbj\j
(<j puo4SJ34 'jaiq
'uapjoomiaA firn jim nam 'djnq ap jjaiq 'uapqos^//
:mubj
paq quojq 'pBq jaara sqfijaqosuara spam aip maps uaa
para ua pin uapunq apuaaaq ap fiq apqajps puajaiA
-jB 'UBf jaquof uba ua8oo ap jooa apiappiqos qaoq
-fipaS ap8aja8ui uaufiqoi ua pno8 para Sipsunq pajj
■ua8
u
-ipuia psaora poop uap ui uapuBsra aëiuaa jbao aip
pqBBzjooiaA uaqqaq apqaiz apuadajs uaa noz qaoq pip
uba SuiqBiuBB ap puBAA 'Sjoajoa paq jooa uajaAaq ai
ubb piaqSipqaizjooA n rao jaiq uiBAvq ua raiaqaS paq
japqoB qx apqeBJ jBAaop uaa joop 'uoosjad paajqiaA
qiuuom s|B 'uaa joop uapoqaSuBB uapjow psaora n
pup 'uaqajpsaq qaoqfipa8 uaa si uaoqaspusq aip pajq
•jappB uaa uba jiSjoa paq para uaqqoipjoop 'ui uaoqos
-punq uaa p8i[ ag; 'napaooAA jaufira sfiaAaq paq pBAaq
afsoop pip 'uaMnqosjBBM ap n rao aaiq uiBAAq qp
,/qfiiapinp qaaads 'f18 pjaopaq pB^//
„•uaMnoSauajj uba jbbjq uap jooa ap
•8oq mu do BaaAv 'ua88az ap s8;pqaiAAa8 spai n qaq
qi« 'sdsjqsuaa ajapuB ap apjapsinp ,/usf jbbjq//
puap
jom qaajq ua pooi 'UBf jaquof dan (<j )ji8ia>y
Okl
137
ihangsel worden hoe langer zoo grooterWillem
kom toch, kom 1"
Maar zijn angstige kreet stierf weg in de ruimte,
geen voetstap weerklonk en kreunend bedekte hij
het gelaat met de handen.
//Ik durf mij niet bewegen," ging hij voort, »ik
kan niet opstaan, want dan valt dat beest op mij
aan, het nadert reeds, het rekt zijne klauwen! O, te
.hulp! te hulp!
Rauw gillend klonk zijn stem door het vertrek.
//Wat deert u, jonker!" zei een bejaard man,
haastig binnentredend, //beef niet zoo, wat is er ge
beurd, zie, hier is een verfrisschende drank, neem
gjeen weinig, het zal u goeddoen."
//Dat beest daar, dat beest, het kwam op mij af,
het wilde mij verscheuren! Keer mijn zetel om,
WillemIk wil hier niet langer blijven, waarom
geeft men mij geen ander vertrek, zoo vaak reeds
heb ik dit gewenscht, men weet, hoe angstig die
dieren mij altijd maken."
//De koning heeft deze zaal bestemd voor uw
Genade," zei de oude dienaar, die met Jonker Jan
uit Holland was gekomen, nog vaak zijn, hem thans
toekomenden titel vergat, en vooral tegenwoordig een
onmisbaar persoon was, daar hij alleen de wilde
vizioenen van den jongen graaf tot bedaren wist te
brengen. »Wees echter gerust, jonker, het duurt nog
maar kort, dan keert gij terug naar Holland en
kunt uwe vertrekken laten inrichten zooals gij ver
kiest."
//Ik naar Holland gaan, om vermoord te worden,
evenals mijn vader!" jammerde Jonker Jan, „dat
nooit, ik wil niet, ik waag het nooit, nooit!"
