uajajaauaA nap jbbu uajassjog; uba °bz pnioojia^
.„iJBBif) jaajj 'uapaiq a} apjnq ufiz n 'siaj ufiz uba pjaaq
-aSctijai 'jqosuaM apajsraaBjj uba jaajj ajapa bq//
:tna}s japinj tam daij na uado map ap
Siyap Saojs sauna Ay uba asp aSsd aqfijoojA ap ug
((*uazaM aj tnBjaq ami Qui unSiaA
'jaajj a|opg -nayajaq aj SuuSaoj nap jbbjq nap uba
japaojq nap jaq jSbbm aij^ -qfijaSouiuo sjaiu si
;lj apajstuasj-j uba jaajj 'qfija°omuo si japp
(ii jaom qi 'uaqajds jbbjq nap jaoui qi juejq//
■pBiquauuiq aqi^
uaoi uappuq ijsuaip uap aip sjaquol ap puajaziBB nap
-laz ,,'jbbzjooa ap ui jaAaq qfqaqqnjpqn aapuoz uapaq
sjjaz ituoq puBcuaiu uajaAaq a§uaj;s uaqqaq fiM 'apajs
-ruaajj uba jaajj 'uajBjaoj qfijaSomuo n uauunq fi^ i
„•uajBjaflaot uapiOM a; uaAaoidaq
suaa Sou na uaq qi }bm uaop |bz qi 'qooj jbbui 'jsuqaS
s-jaiu qoo paq tqoajpjofl uba ajsanS uaj ^smoquaqossni
jbbjj *°bz sqBJjs jBuq qi uaoj puaaMaS pnq uiabjS
ap ua uiaq fiq sbm pjbbmhj ap JBBqjqoizuo uapaq
JBB10 ap jaajq fim jooa qoQ ubb ja jajftMt qj//
,/yaaq paojAni Sou aip 'aSiuaa ap qftz ftS 'jaq aop 'q«
qqanz uajqoq uaa jam puaiJA ufiz
niBUjaq ,/do uauusjd aufttu auiBsS qi jaaS 'uaq Sip
-oou jaiq qi jup 'jquap fiS 6js jbbui 'uoSbja ua[
-pAV qfuquBJj 18BU siai uaa jooa jojiaA jsinf paq qp
„•pjaaq
-aSSniat qftz lapaoui annojA mii ubb qaozaq pq uba
uapaq qsinf fiS qsp 'jaaz fitn apSuaqjaA japj -uauioq
-jooa pBBMq jaaA Sou UBq jBBjg uap do paojAni ami
1 yfqq jaiq fiS jap Sipoou jaq qi jqoB uap 'uajaoAjOA 9}
uajaAaq auliz mo si SiqiMaS ooz pnojy s[B ua uaqnjs
-aq pq ui sbj ua Siyaq jaaz si lapBAUooqos ufipq//
99
'uapjooM auftz
qaui sbm qBBjdsjaaM ui aip uooj uaa do qfqapuia
fiq quids ,,'ufiz paaim qoou qaop 'Suaijs jsm Sbui
qp ua SbzbS jaq iSipiooMuaSapiaA fiq ïuaAfqq Sip
-JBBAjqoaj ujoo} ufiz ui qoo qoo} jbz pjBBMni a<p
■apuaqaajaq paa uaa q[nz uauiiBiu
azap fiq jsa ;sim fiq 'SunaqaqiMuo apiaAinq ayi^k
uaSBjpaS uaqnz ?iaBj
"I°Ai ja8H nBA najaAaq ap jbbii saj|B ui qoiz fiz ?Bp
ua uaqqnq jbz piijs ap jap 'uaioMzaS paa uainp uaa
jam uaqqaq ^qoajpjoQ uba jnoqos ap ua pnojy a
•aujoo^ uba lUBUiaq ,,'apiaz spaai qi spooz si pjja
■japuBqjo fiq qaidsaS Si^suja ui auioo^
uba pj8J90 ua ayaaq Suiyizaq ufiz jbbu nu fiq S[B
'apa^stuasjj uba aiqyy^ uaiBZ i('uajauiBO apjafiqoaS |bm
auoos iam aqadsa aip apua ajsz aSoq auoos aip ^jaapuoj
-aS yaaq jaup aip apua 'uaqBiu uaop a; sfiBqsd ofip
-uiuoo uaa mo 'uapaipjaM aqoqapuBjsiaA// uapaiqjuo
paap aip 'pAMioqaS maqi^ Sumo^ joop 'aqSnjj uap
ui j°jj qfipjBjS pq uba uaqqayjaA ajaA jap uaa up
'A snisMOOH
•uapaz noz qn apSaoiA
■ap uij puapqoo uapuaSjOA uap pup 'Sbj paaiaS diqos
uaa jbbav 'uaABq apno »p jbbu uapBjps apiaABjdaSuo
'aiaquopap joop UBBp[OA|aM qoiz jsSaq sauuaAy uba
uBf ua aoj jaiA map ap 'uaSoq uapuaAfqqjaiqoB ag
(<*qaq pSazaS qt
qBM ubb jqua(j "uapuiA [8M Sam ufira jbz ua puaqaquo
qaiu jaiq uaq qj// "uajjazaSjaA apjiM uaquq jbbu raaq
f9
68
Op het gelaat van Graaf Jan verscheen een uitdruk
king van wanhoop en doodsangsteen tweede verbijf
aan het Engelsche hof scheen hem erger dan de dood
en bevend klonk het:
«Is u aan het bedwingen van Dordrecht dan zoo
veel gelegen, Heer van Borsselen?"
Deze beet zich op de lippen, de jonge Graaf toonde
dieper inzicht te bezitten dan hij had vermoed. Het
bedwingen der stad was inderdaad zijn vurigste wensch,
meer dan dit, zijn geheele zijn of niet zijn, zijn gezag
hing er van af en daarom zou zij bukken, het kostte
wat het mocht.
//Heer van Haemstede beschouwt de daden van hen
bij wie het landsbestuur berust uit het oogpunt van
den dwependen ridder, doch de werkelijkheid is nu
eenmaal geen gedicht," zei hij koel. //De overmoed
der steden, die zich tegen de regeering verzetten, moet
gebroken, achter hunne wallen zullen voortaan geen
samenzweerders veilig hunne plannen kunnen smeden."
//Wat heelt u bewezen, dat de burgerij verraderlijk
gezind is. De steden zijn altijd trouw geweest."
//Moet ik u thans rekenschap geven? Nog eens,
ik weet wat ik weet, en kan het alleen betreuren,
dat gij de tegenstanders van den Graaf, die wel
licht zinnen op sluipmoord, boven zijn veiligheid,
rust en het geluk van het land stelt."
//Ik mij met de tegenstanders van den Graaf ver
binden!" riep Witte onstuimig de hand aan zijn
degen slaande. Smeekend strekte Graaf Jan de handen
naar hem uit
//Gij zegt, dat Dordrecht recht heeft, misschien is
het wel zoo, maar zij willen mij daar toch niet ge
hoorzamen, is dat dan geen oproer? Witte, ik ben
61
stak, die hen verhaalde van plaatsen waar het volk
•de edelen de wet stelde, en als uit één mond klonk
het:
//Zoo vrij moet Dordrecht ook worden, weg met
den ruwaard
//Kiest u eerst een goeden aanvoerder, burgers!"
riep de marskramer weer. //Ach, wilde de Graaf van
Henegouwen zich uwer slechts ontfermen Laatst had
ik de eer Zijn Genade te spreken te Valenciennes.
Een goed heer is hijEen mild vorst. Ik had een fiool
met wonderdoende zalf gekregen van een heilig man
uit de valei, bij Roncevalles, waar Karei Martel, die
verstokte heiden, door den vromen Keizer Atilla werd
overwonnen, toen Julius Cesar zoo hard op zijn horen
blies," met aandacht volgde zijn gehoor die onver
wachte cursus in de geschiedenis. //Nu dan, ik
moest voor dien kluizenaar den Graaf het fleschje
brengen, maar hij liet niet af mij met goud te over
laden en toen hij hoorde, dat ik naar de Heer Da-
nielsmarkt ging, sprak hij nog over Dordrecht en zijne
poorters, die hem in '96 zoo dapper en trouw ter zijde
stonden. Ja, hij betreurde het, dat hem toen geen ge
legenheid was gegeven om Dordrecht het stapelrecht
te schenken. O, welk een edel vorst is dat!"
Veler oogen glinsterden. Het stapelrecht, hoe lang
had Dordrecht dat niet begeerd, het zou de stad mach
tig maken boven al de omliggende plaatsen
//Dordrecht moet vrij zijn en de Graaf van Hene
gouwen ons helpenklonk het overluid en fluisterend.
Niemand dacht aan de ongerijmdheid van het geheele
verbaal, dat Jan van Avennes staatszaken zou bespre
ken met een rondtrekkend marskramer. Wat men
wenscht gelooft men zoo gaarne en na fluisterende af-
