8i}qanj ooz ia qi uao} 'qaajq fiz piajA }B^ -najjBA
-a8 Sj}sbj uaq apuajja ufira }am }aiu JBBq qi }np paoS
jBBta sbaa }app -sbaa SaM fiz U90} safjqoBZ ajqiuq esj
•qoi}jaA ua do fiz puo}s
Sipaodg -pSBsfaS ua Si}qoBMnnaz jbbij a}qBBm jjazqoiz
do aiqaspaS aiQ uapapaA a} uapaqStpuB}suio a.tap
-uozfiq aJBq ui susq} }ip JBBq ayqoB uapBiag }aiu }aq
uipuaiJA aSuof JBBq }Bp 'pieB uaip uba uaiqassira uajaap
-apaiu uauunq noz fiz uaa8}aq sbaa jq -uaqaids uau
-unq a} jbao jo mo sbm daip aj ua Sijsnja a} bsj fiq paaj
}aq }Bp 'jasufiqosjaA qfijaquapaq uaa }aq puoA bajj
(1juapj0AA uaq }qimq
-aS aip }Bp }8joz jBBra nu af }Bp 'af qi Saz }ep jbbj\[
•qjtifdoop ap uba ajqoizdo ua; uauunS a} Subuooa
nap fira 'qi qaoziaA jBAaS q(a uj -uadooq a} uaqqaq
Sipoou flAv }baa japuB ua uaa }aq mo }in doja qi bS
Sou Sbbpub^ raajBq }bb8 sjaSuu a}SJomaq }qui }am
aqjnz af}iapaom sjb 'jSfiJcq }az}in qfijiooqaq uaa autajq
a}qoBAAjaA ap }Bp uaSroz a} mo uapjOM qBB) ufira
jaAA }aq |bz uBp// 'ui ajqnip jaaA }ara bsj jaiA ti'Q/i
(I(j uajaap a} apam uaAinoi}jaA ui nu fim af qaq
}b^y '}inaq Mtiof }aq si nu// 'qfijaysq fiz apiaz (('bsj//
•uaiz uajjiiz a} puq }qoBAAJ8A jb
uiSaq }aq uba jbbcu 'psq uaizaS }aiu ao} nu }0} fiz
}BM }qap}uo japuB ua uaa }aq ua uaqaqaS puoj puaqaoz
-japuo uamoquauuiq }aq fiq spaai psq jajqoa baq
'sbaa fiz piaoijuo aoq uaqiam ua}Bj a} uba s}aiu ia
ia}sqaozaq ajnq rao }in }UBq uaiapuB uaa 8bz fiz ua
ua8oo JBBq uapja}sinpjaA uauBj} ag j qnjaS jaaA oog
'UBB8ui}aiu uoo} uaqfijooJA uaip do uoq bsj ib«j\j
<<(;uBAja af }qunp
}baa apuayiz jajByfijqos auaSia aufiz ubb japai
'fiz ua fiq saraqog aip uftz JBEd}qaa pjaqqiA»}uo
68
((iSBAA .ofqBBZ UBA SBBq ap//
jaiq fiz jo sjb }qoiza8 uaa }am apja}suom fim aip ua
JBBq uaSa} qi jo daijuBB fira uaSa} ajnqysaA
ap ui aip aauoja aip 'qasuaui aqqip }Bp sbai ai^//
■djaMjapuo uba fiz apjapuBjaA azftAA
aSipaorajapa 'auaSia JBBq do ua }am jajsnz jajsq Sup
-aoj}uo ap 8ui8}uo 'a}qjamdo sajje aip 'Biuax nuy
•uaSfiAAZ ua
uaSuBA}uo uapaqqfija}Bq ap fiz }saora pjooq uaSoqaS
}ajq uaara }aiu }ip fiz uoq n\r ■pSiri}a8 uaqqaq uaj
-jb aip uaSa} jay ua uaAaqaSdo uaqqaq pjooq }5q fiz
noz uapajaS uain aSiuiaw ajaqug; jqo (i apjaapuooaq
qfijaMiiq JBBq pjajaAA ap }sp snpjB }aq 'qfipS
uamoqjOA qftjaS sjammi peq Biua^ JBsra uagoj}
-aS mBBuaSuBBUo qoiz apjaOAaS fig 'a}qaajqjaA bsj
(('uadjaAAjapuo }aom pjajfiAA}a8uo nu af fit ubbjbbaa
'uapaqSipuB}smo ap uba uaSjOAaS ap }am uajaapjooAaq
ua}8j a} fim rao fira }paiqjaA apjBBA\uaSia uba jaOAaS ufira
ua uapnoqaSiaAO }jeq af}sai uiajq uaa Sou qi qaq uaAoq
-ua jbbq jBB}Ujq ua qfijaqumiaA 'dooqpaoS uaq qi }ubaa
qajqaS }ioou qi qaq ubbjbbq -qjaAi ufira qaq qi
}BM qi pnoqaq usp pao§ nj^// -puaqoBj bsj appjooAA
-}UB (('ubb8 qfijjBBMzaq jbz }bq// <1(j uajjsqosjaA paojA
-I8A0 fira af un^j -s}aiu qi uaqja uaqossn}jBBQ 'snaj
aufira si }Bp 'paojAjaAO ua apjaaAi ui uaAaj qfijaqqam
-aS uaa jo uaqjaw pjBjj j afquBQ ,i quaqosaS Siuaa jo
uaAaS uajjiAA pjaS fira }pnoz af 'uaSSaz a} si }BQ//
(('uajjiAA bujbbS ooz noz qi// 'psaap
-aq ftz SaoiA „iJBinax 'uaop af jooa s}ai qi ubaj//
j}aiqosiaA ui 8ujua}sjnaja} ua
siraaS uba uaiBf jb}ubb uaa Sou puq fiz 'sBBjajj
(j uaqajds a} 'apjap jauaa aip joao sjb uaSuijassiAAjaAS}oj
ajBq J3A0 ua uaiz uauunq a} Snja} uapajJaA JBBq do
96
92
//Maar Xenia hoe durf je!"
//Och! 's morgens gebeurt het nu en dan dat jonge
arbeiders, die naar hun werk gaan, in 't voorbij loopen
mij zoo iets toeroepen van//Ga je nu al naar huis
straatmeiden 's avonds vergist de een of andere
meneer zich wel eens in een donkere slop, en spreekt
mij aan. Maar de eersten lach ik in 't gezicht uit en
den ander slinger ik mijn pak boekeu naar de beenen
dan weet hij ook hoe het is."
Isa kon zich hare twee stiefzusters niet goed anders
herinneren dan van een portret in haar//aannemings
kostuum," dat de barones in een oud, versleten album
bewaarde. Zij hadden beide de ouderlijke woning ver
laten toen zij nog een kind was een sedert had zij één
enkelen keer Xenia teruggezien en toen nog zeer vluch
tig, bij haar onverwachte verschijning op Hornholm, na
eene onaangenaamheid met haren zwager. Toen was zij
even haastig vertrokken als zij gekomen was. Zij was er
juist niet met overgroote hartelijkheid ontvangen en
op hare verklaring dat zij er voor bedankte langer bij
hare zuster en zwager in huis te wonen, had men er
zich toe bepaald, haar te verstaan te geven, dat het
haar eigen schuld was, die het voor hare bloedverwan
ten tot een droevigen plicht maakte, haar naam te ver
geten in den familiekring. Het zonderlinge meisje was
hierdoor bijna eene nieuwe kennis voor Isa, die ondanks
haar verdrietige stemming, zich toch door hare origi-
neele manieren aangetrokken gevoelde.
//Zeg eens, wist je dat ik getrouwd ben, eer je mama
gesproken had?"
//Wel wis en drie! Ik zag in de courant dat de ba
rones, en de freule te Stockholm waren aangekomen
en haar intrek in //hotel Grand" genomen hadden.
93
Mijne leerlingen spraken over niets anders dan over
de brillante partij, die je deed. Immers de Overste is
een in de eerste kringen welbekend officier en ook nog
in sommige andere. Ik heb er over gedacht mij bij je
bekend te maken, om dan ook op de bruiloft te worden
genoodigd. Maar ik monsterde mijne plunje en toen
vond ik het beter het niet te doen. Natuurlijk was ik
wel voornemens je later eens te gaan opzoeken, maar
dit werd van den eenen dag tot den anderen uitgesteld
nu echter gaf mijne ontmoeting met je mama gisteren,,
er den stoot aan. Ik dacht zoo
//Als mevrouw Below mij onaangenaam ontvangt dan
ga ik eenvoudig weer weg en kom nooit terug.' Ik
ben niet bijzonder teergevoelig, maar op enkele punten
toch een beetje precies: menschen, die mij over den
schouder aanzien val ik verder niet met mijn gezel
schap lastig."
Maar Xenia hoe kon het in je op komendat ik
//Wel dat was zoo vreemd niet. Zoo'n oude wilde
eend als ik is er niet naar, om het prettig te vinden,
de bloedverwantschap met haar te bekennen. Maar, zie
je, ik ben je er dankbaar voor, dat je geen leelijk ge
zicht getrokken hebt."
Zij drukte met een plotseling opkomende hartelijk
heid Isa warm de hand, zag een oogenblik teeder naar
het bevallige jonge vrouwtje alsof er een groot verlangen
in haar opkwam de fijne wang te kussen en Isa te
omhelzen; maar even snel was die opwelling verdwe
nen en met een schaterlach, die wel wat al te vroolijk
was om natuurlijk te zijn, riep zij uit:
//Ha ha haAls ik denk dat jij onze kleine, slordige
Isa bent! Je bent verbazend mooi en elegant geworden^
dat moet ik je zeggen
