-uauaqai naSom a} jqoBjsa§ ufim joj jqan laa naa jaq
3)i naip na si uaAaqiaA Suiquapaq ajjB uaAoq paom suaiM
lappa uaadojdiaM jams naa jmraqjara naa jnp 'jaiu pjnp
3[i// 'assauajj dan <('aqqaijui napiooM aufiz fiq jbq//
,i(:ua))iz uajaiq ap do suo siapuBjjojj ap nn ubbjs uaj
-jiM a} uiajq ua jioq .iapuBq|a mo 'puazBi fi° jfjZ"
idaujin puapaijuauuiq SijsBBq fiq jfiM.iaj 'nau
-aoidtUBq apiaq ap *^N£) hba rapaoiq ap *naniB^[ uba
qiipuapj appiaqas junq uaiapuB nap uba ua aoj jaxy
uba jooqos apfiz auaa ap uba qaop 'uaddij aufiz do
spaaj apjaaMZ Suiospjin uag^ qqoizagueB jaq ui uaoqos
-pusq ufiz }aui tuaq Saojs ua puiaiaAO Sooja assauay
uba UBf jo jmag uapaooM azap fiq psq sqfijaMnBfj;
•puajBqdo siapnoqos ap 'uajassiog; uba su
-o^p msuiaq (<'jqa8iuiaAO ui jBBjsaq paotu ufiz 'jqonjA
-juojb uajjnj aj smq jaq pfij naip 109A sbm fipj//
((-pno)y MufjBq unq sjbubao 'ua!§Bjsa§poop uaqqaq jaiu
pfijiapui uiaq siBBuajpiopj ap jBp n jooa launuBf si
qapj" 'ubb puajjods jaxy uba apno ap ajqjam (<'uatn
-ooqsiBMp aj aapBA raaq Mn uba uanuBjd apuaSaijA
-gooqapsuaa jb Sou jaq apSBBM fjjj (Ubbaijbiu 'cuaq
ubb SuijqaijdiaA jaaA jam jqaq jqonjsaS mu ua fif)//
•uazuoijMUBiqquaM ®ij|imuo uaa jam uajassiog
uba sijojjj; appiooMjuB (/jbbmz aSaz ap jpjOM si aip
jbbm ua 'jaAaq jaq jBBtujip qoo ja jjsoa apajsmaBjp//
(/uaqiajsjaA aj uajjBM ap si Sizaq
jqoBtu ua ubiu jam .iaaM uatu jBp 'jooq qi 'jqBBUi
-a§ si jBBqmaauuo jaaqaë jaq jooa piaAOiaA jbz jsau
-uaiBBiq }Bp 'aasouaig JBBn uajaotu fiM jubm 'uajaAaj aj
Sbjs uaSuiMp uaS.iotn uiaq fiM uajjuz usp 'jaiu fiq
jraog -sBjaoui ua qfijs ui uaquoza§§aM si pfij uaip
jooa spaaj jaia fiq sjb ajsuituuaj 'jraoq fiq sjb uaSauA
-juo paoS tuaq uajaoui fiM 'uapuBj aj uapaq ufiz suiz
121
uba uaMuoSauajj uba jaau azuo noz jqaijaSui ufiz
pAA Tim sjb// 'uaSfiMzjijs Siuaa bu qfijamaS fiq ujbu
-jaq <('uapnoqa8 jpjOM jqoBAi paoS ia JBp 'dooq qj//
•joo8j3AO
Sbbui ufiz ui jaddnjp uajsjBBj uap joj fiq pnoqm sqjaM
*uftM raqaq uajoojS uaa ui jqooz °uipiapB ua ajjBAaq
juaj ap aip djaiAi qusq aSiuaa ap do jiuSubj qoiz Anf)
qfiMjaj 'uaquaM aufiz do SaaMz assaua^j uba ubj
<(-jazjaA qoiz jisq suo uaSajJBBM *do ua°uijapu8q
*puBMq qfijaqazpoou sjb '^bba suo jSuiMp Sojjoo aQ//
•qojj apaaqos ap }in pjBBMZ
afiz fiq jfiMjaj 'japuajsq uap uba uagijiaq ap jb fiq
ajqaojA spaai suaqj ua 8bzjuo puBtuaiu yup ufiz ui
'pjBBMZ uba sbj ua Suoj uba duj aqjaM 'apsaaiA Xn£)
uba piaqpuadoojdo ap aip 'apiaq uaqossnj puajaainjBq
jaxy uba jaaq azfu§ ap uiBMq (<'napaja§ si uapuBBtn
$sp 'sjai jaAO 'asBauay uba nap 'do jaiu n pui^//
(<-jqoaauo qjnz uaSaj
uadcuBq aj mo pjBBMZ uaa 'piaqoBBj uaa qjuz uaSaj
aajgaqjoA aj majs ufim mo yzaq jqoojtuapB uaa Sou
3[i Subjooz uapjnp jioou aip jbz 'si miioijuo ua pBBi
-J3A jbm puoAjapuo j[az aip 'qi 'uBBjsaëaoj jqaojjB ua§
-IJI8A cuaq jpaq fif?// 'gijsuia auaqoidsaSuBB ap man
—jaq ,/ifuQ jaquof 'jsaaMaS qnajqMUOJj ojbm jiq//
•puapuaM assauay; uba usp joj 8ijaA8JM qoiz
"fiq ap8ipuia (<'pjBBMaq puq jaqiaq naqostUBBj^ uaa ui
auaq qi s|B uaqBiu jaqfijaqqBraaS jbm fiJA sajjB noz jaq
"pcq jqoBtu ufim ui tuaq qi uaoj 'uaqqaij jöij qoinqjap
"PÏW 3:t pftjiapui 'jSiozaq sjads jaaAOOZ suo jBp afdBBuq
Jip pBBi Mn do qi jap 'paaj pfijjB Sou Ciui jaop jajj"
(jjsiniq 8M
-not) ap ui jooja ufiz jam iaaM nu jsp afjuooz ufiz ubb
jo jbbjS uaquBjq uap ubb uaqqaq uaqunp aj jaqBittu
OS I
124
en smaakte Jan van Renesse het zoet der wrake, nu
hij zijn vaderland op den rand van het verderf zag
gebracht en den vreemdeling zijn zegetocht naar Hol
land voortzetten
Het was twee dagen later en de klokketonen, die
op den adem van de frissche zeebries door de och
tendlucht golfden, riepen de geloovigen ter kerke,
doch geen blijde gelaatstrekken vertoonden zich op
hun metalen oproeping, bleek en angstig spoedden
zich vrouwen en kinderen naar de bedehuizen, die
heden hun gewonen tooi misten van bloemen en ont
luikend groen, hoewel het Palmzondag was.
Palmzondag! Welke zoete herinneringen aan het
verleden wekte die naam op, doch ook een blijde
hoop voor de toekomst? Zou het mogelijk zijn, dat
ook voor Ziericsee nog palmen der overwinning groen
den, die zich zouden samenstrengelen tot een onver-
welkbaren lauwerkrans voor de dappere stad?
Niemand durfde op deze vraag een bemoedigend
antwoord geven, somber gestemd betrokken zij de
wacht op den breeden ringmuur, de burgers, die lie
ver alles doorstonden dan zich buigen onder vreemde
macht.
De graven hadden altijd op Ziericsee hun bijzonder
vertrouwen gesteld, er den zetel hunner wapenen ge
vestigd en er zich steeds van alles voorzien, wat tot
bescherming of verovering der omliggende eilanden
noodig was. Nooit was de stad door hen ter leen of in
pand gegeven en deze genegenheid harer landsheeren
had zij beantwoord met onwankelbare trouw, doch thans
zouden de Zeeuwsche wolven zegevieren of moeten
•buigen voor de overmacht der Vlamingen, die nogmaals
117
een weinig zijn gemoed, maar toen hij naderbij kwam
hoorde hij, hoe deze bedaard met eenige oudere ridders
over de verdediging der stad stond te spreken, hij
scheen niet een3 te willen dansen, het ging het be
grip van jonker Jan te boven.
Op zijn handschoen knabbelend stond hij in een
hoek der zaal en zag zuchtend hoe bij het zwaaien
de jonkvrouwen hare dansers een lentebloem schonken,
terwijl het hem groen en geel voor de oogen werd
toen bij het geleide iedere ridder teeder zijn schoone
omhelsde.
Nog nooit had hij den caroledans met zooveel
blijdschap hooren aankondigen als heden, want nu
moesten al de jonkers toeziendaarop volgde de vroo-
lijke rondedans en kon hij alleen vooraan meedoen.
?/Er komt honig in de bloem," dacht hij met vol
doening, ophoudend om even adem te scheppen.
«Laat ons den doodendans eens doenstelden
eenigen voor.
Hé ja, de doodendans!" klonk het van verschil
lende kanten.
//Wat is dat voor een dans?" vroegen anderen die
hem nog niet kenden.
//Dat zult ge wel eens zien," riep jonker Jan ver
rukt, //laat mij den doode zijn."
//Die eer komt den Graaf van Oostervant toe," zei
Jan Paypaert, de wapenkoning, die altijd streng, vol
gens de étiquette, ieder hoffeest regelde, deftig.
Maar Willem bedankte, hij kende den dans niet
en de sombere naam trok hem niet aan, de andere
helden van het feest wezen ook de eer van de hand
en uu stormde jonker Jan zegevierend op het rust
bed van kussens af, dat midden in de zaal werd op-
