CARLO DONATI,
EEN MOEDERHART
(DE DOLENDE RIDDER)
VAN
EDNA LYALL.
Naar de tiende Engelsche uitgave.
79) Slot.
Hij kuste haar op het blanke voor
hoofd.
Carina," zeide hij peinzend, „als
wij niet geloofden dat het £eluk
eenigszins een sacrament is, zou ik er
bang voor kunnen zijn."
Zij dacht na over den bekenden
uitleg in haar bijbeltje, en begreep
wat hij bedoelde.
„Men zei te Merlebank dat het
dolende ridderschap niets hielp," ant
woordde zij, „maar ik geloof dat zij
tot andere gedachten kwamen, bij
het zien van den glimlach op Nifa's
gelaat, toen alles voorbij was. Her
innert gij u nog dat zij zeide van
die dagen op het jacht Ik kon mij
niet goed houden, en begon te schreien,
want nog nooit had ik zoozeer ge
voeld hoe vreeselijk de verzoeking
moet zijn."
„Zij heeft overwonnen, en rust!"
sprak Carlo, met moeite zijn stem
beheerschend. „Yader Cristoforo zei
de mij, dat hij nooit iemand gezien
had, die, zóo jong, zoo weinig aan
het leven gehecht was. Het is thans
alles, zooals zij het gewenscht zou
hebben."
Eenigen tijd zweeg hij, ernstig ge
stemd, geheel vervult van Nita's
treurige geschiedenis.
„Schijnt het u niet langer geleden
dan drie jaar," zeide hij eindelijk,
„sedert wij hier de laatste maal zoo
zaten Het is mij alsof er een geheel
leven tusschen ligt."
„En o, Carlo," zeide Francesca,
tegen hem aan leunende, „ik weet
niet hoe het komt, maar al is er
nog zooveel vreeselgks tusschenin
gebeurd, ik voel mij toch veel geluk-
lciger dan toen! Toen gij mij voor
de eerste maal zeidet dat gij mij lief
hadt, hier, in dit zomerhuis, dacht
ik dat ik nooit gelukkiger kon zijn
dan op dat oogenblik, maar nu,
Carlonu
En zoo deed Francesca, op zekeren
dag in de volgende week, het oude,
witte japonnetje aan, met den sluier
die by liet aannemen was gebruikt,
en Kate vlocht een krans van myrthen
en oranjebloesem, en Sibyl en Gigi
plukten de mooiste witte bloemen, die
zij in den tuin konden vinden, en
maakten met grooten gver en inspan
ning een zeer eigenaardige bruids-
bouquet. Toen reed iedereen op Cassa
Bella naar Napels, waar Carlo hen
met Enrico Ritter opwachtteen met
Piale, Marioni, den ouden Flores-
tano, en Sardoni en zijn vrouw als
toeschouwers, werden de geliefden in
alle stilte getrouwd.
„Alles wel beschouwd," zeide ka-1'
pitein Britton toen bruid en bruide
gom weggereden waren, „al wil ik
toestemmen dat een stem zooals kg
heeft, niet ongebruikt mag blgven,
ik zal altijd zeggen dat Carlo voor
iets beters dan operazanger in de
wieg gelegd is."
„Mijn beste mijnheer," riep Piale
met warmte, „het leven van een goed
kunstenaar vereischt voortdurende
zelfopoffering! En ik verzeker u, ook
wg hebben onze helden gehad. Moet
men het geheele beroep minachten,
omdat sommigen die er toe behooren,
niet zijn wat zij wezen moesten?
Wanneer een man als Donati ons
toegezonden wordt, laat ons hem in
Gods naam behouden, en van heeler
harte zeggen:
„Deo Gratias!"
=B»©x
DOOR
LIESBETH VAN ALTENA.
i)
HOOFDSTUK I.
„Bij al wat u lief is, Philip, geloof
toch dat de schellen u van de oogen
zullen vallen. En dan zult gij het thans
zoo vereerde en aangebeden wezen
zoo vervelend vinden dat gij haar
ontvliedt."
De samengevouwen handen der
vrouwe, die dit verzekerde, smeekten
haar zoon in dubbele mate, terug
te komen van het besluit, dat hij
in die woorden had medegedeeld.
Toch bleef kg een antwoord schuldig.
De ridderorde op de artillerie
uniform bewees, hoezeer hij vóór lang
de kinderschoenen was ontwassen en
bovendien, niet uit grootspraak door
zgn moeder, haren trots en roem
werd genoemd.
„Waarom aldus gesproken," ant
woordde hij eindelijk, „terwijl toch
datzelfde blinde geloof en vertrouwen
eenmaal ook het uwe moet geweest
zijn. Me dunkt zelfs, dat mgn bur-
gerlgke naam er het overtuigendst
bewijs van is, tegenover dien welke
de zoon eener Gravin de Grounouille
behoorde te voeren."
Het harde, kwetsende verwijt, dat
hem reeds meermalen dreigde te ont
snappen, zoo telkens de hooghartige
moeder hem zijdelings zocht te her
inneren aan het „noblesse oblige"
was eindelijk gesproken; de blos op
het gelaat der tegenover hem zittende
figuur, bewees alleszins hoezeer de
pijn gevoeld werd die hij haar deed
igden.
Zg vermande zich echter spoedig,
om op waardigen toon te zeggen
„'t Is juist eigen vaak smartelijke
ervaring, welke ouders en voogden
het volste recht verleent hunne kin
deren of pupillen te waarschuwen
voor gevaren die zij niet zien, omdat
zg er niet meer aan kunnen ontsnap
pen. Doch het is een niet gering
voorrecht der jongeren, zich te kun
nen spiegelen aan ouderen, om ge-
vaarlgke klippen te ontzeilen," ant
woordde zg. Een trillende stem,
getuigde echter van meer aandoening,
dan zij meende te openbaren.
„Evenwel," hernam zg, toen hij
andermaal bleef zwijgen, „ik mag
tegenover u niet te veel spreken van
eigen ervaring. Dat zou allicht den
schijn op mij laden, als vereerde ik
de nagedachtenis van uwen vader
niet Toch kan ik het in de gegeven
omstandigheden niet voor u verzwij
gen hoezeer de dood mg de ontgooche
ling heeft bespaard, die ik waarschgn-
lgk evenmin had kunnen ontkomen
als ieder ander."
„Dan was die dood ean soort ver
lichting voor de hooggeborene, die
zich wel had willen verwaardigen,
om
„Niet verder, bid ik u 1" gebood
zg. „Bitterheid en teleurstelling zou
den u woorden doen spreken, waar
over gij straks berouw zoudt gevoe
len. Toch moet ik voortgaan u te
waarschuwen voor de dwaling, die
ik zelf heb begaan, doch wier wrange
vruchten u gelukkig zijn bespaard;
want, volgens den gewonen loop
der dingen, zou die dwaling op u
zgn gewroken. Ter wille van uws
vaders nagedachtenis, moet ik ech
ter verzekeren, dat mg tijdens zgn
leven de oogen nog niet waren ge
opend. Ik had hem nog altijd onver
deeld lief, en had geenerlei reden, om
mgne ongehoorzaamheid aan het ou-
derlgk gezag te betreuren. Toch zou
de tgd zijn genaderd, waarin ik dit
zou gedaan hebben. Immers, verschil
van geboorte beteekent: verschil van
opvoeding, van smaak, van neiging,
zelfs van levensbeschouwing. Dat ver
schil zien gelieven aanvankelijk zóó
geheel voorbij, dat het niet schijnt te
bestaan. Niemand gelukte het echter
ooit, het tijdstip der verdwarreling
zijner idealen te verdagen, en zoo ge
voelden de mijne zich ook reeds bg her
haling geschokt. Desniettemin stond
ik radeloos bg het lijk van den man,
dien ik zoo lief had dat ik alles om
zgn bezit heb kunnen prgsgeven.
Eerst lange jaren na zjjn overlijden,
kwam ik door blikken rechts en
links, tot de* overtuiging dat de dood
niet den felsten slag toebrengt of de
meest ongeneeslgke wonde slaat, maar
vaak voor onuitspreeklijk lgden be
hoedt. Hetgeen ik u echter aanraad,
wat ik u op mgn knieën zou willen
smeeken, om uw zelfs wil, Philip,
mag u niet tot wapen worden 0111
uwe moeder eenig verwijt toe te voe
gen over de burgerlgkheid van uwen
naam tegenover dien der de Grou-
nouilles!"
Philip bleef somber voor zich sta
ren en met zóó saamgenepen lippen,
als kostte het hem meer inspanning
geen beslissend antwoord te geven op
„het moederlgk verzet tegen een hu
welgk ver beneden zgn stand, dan
dat verzet te herhalen.
„Wat uw naam betreft," hernam
zg na eenige minuten, „uw oom, de
kardinaal, kan u onmiddellijk het
recht doen verwerven om mede den
zgnen te voeren, als dien uwer moe
der. Gg hebt hem er dus slechts
over te schrijven."
Bg die onverhoedsche verzekering
hief hij de oogen tot haar op. Ver
rassing straalde er haar uit tegen.
Des ondanks antwoordde hij
„Thans hecht ik minder aan dien
naam dan voorheen, doch te meer
aan iets waaraan ik vroeger nooit heb
gedacht, als te betrekkelijke kleinig
heid in onze groote wereld, n.l. hui-
selgk geluk. Ik hoop dit te vinden,
volstrekt buiten den hofkring om, en
wel in een stand, die zonder wars
te zijn van vermaken, toch heel wat
genot ontberen kan. Buitendien, ka
pitein Day wordt toch slechts geduld
in de groote wereld zgner moe
der
„Gg smaadt met zulk een verze
kering zoowel die moeder als u zeiven.
En dat waartoe?"
„Hoogadelijken deden hetmgdik-
wgls genoeg gevoelen, dat ik in hun
oog weinig meer dan een indringer
ben
„Daarvoor kan de zoon eener de
Grounouille nooit of te nimmer zijn be
groet," verzekerde zg beslist. „Zulke
ervaringen zgn louter ingebeeld
zij moeten, zij kunnen niet anders
dan ingebeeld zgn 1"
„Ik heb u nooit lastig gevallen met
mijne ervaringen," hernam hij, „doch
nu het eene woord onwillekeurig tot
het andere leidt, nu is het beter u
openhartig te zeggen, dat ik mij zelf
toch als zoodanig beschouw, en ik
mg juist daarom een hemel op aarde
hoop te scheppen in eigen kring,
die eiken geestelgken of wereldlgken
te boven zal gaan een eigen haard,
door en met de eenige voor wie ik
ooit liefde heb gevoeld of gevoelen
zal."
„Arme dweper! Die eigen kring,
die eigen haard zal u niet langer
boeien dan zes weken, tenzij gg er
iets in terug vindt van den hofglans,
waaraan gij gewoon raaktet, of
dat een echtgenoote er een aantrek-
kelgkheid aan weet te geven, welke
al het aan haar opgeofferde over
schaduwt."
„Ziedaar immers, juist hetgeen
Blanche zal vermogen O moeder 1
Indien u haar kendet, u zoudt niet
alleen onverwijld uwe toestemming
geven, maar mij niet langer grieven,
door die te onthouden," verzekerde
hg, en in zgn geestdrift, even ras
opgewekt als straks zgn wrevel,
greep hg hare hand.
Zij omsloot de zgne en antwoordde
zonder ze los te laten, ernstiger dan
zg tot nu toe gesproken had:
„Ik leen haar, Philip."
„U kent haar Blanche
Mijne Blanche? En dat sedert wan
neer, moeder?"
„Nadat ik overtuigd was dat gij
niet zoo gemakkelgk tot rede zoude
zgn te brengen, poogde ik den ge-
heelen kring te leeren kennen, die
u aan dien uwer moeder staat te
ontnemen."
„Die vrees mist allen grond."
„'t Is geen vrees, 't Is een on-
vermgdelgk gevolg."
„Ik verzeker u het tegendeel."
„Het ligt in den gewonen loop
der dingen. Een moeder wint bg
het huwelgk harer dochter een zoon;
bg het huwelgk van een zoon ver
liest zg haar kind. Verwar echter
niet de stem der zelfzucht mot
die der moederlgke bezorgdheid. Op
Blanche zelve moge niets zijn aan
te merken, nauwelgks volwassen als
zg is, op hare omgeving is des te
meer af te dingen. En juist die waar
heid dwong mg uw onvoorwaarde-
lgk geloof, het toppunt van geluk
door zulk een huwelgk te bereiken,
zoo mogelgk te vernietigen."
„Ik huw geene verwanten, maar
haar haar alleen!" hernam hij
met zooveel stemverheffing, dat zg
hem wenkte bedaard te blijven, „zelfs
op voorwaarde, dat zij alle verwanten
om mijnentwil prgs geve! En daar
is zij toe bereid."
„Dat is een zware eisch. Doch
al stond zij geheel alleen op de we
reld, Philip, ik zou bg mijn verzet
volharden. Daar zgn erfelgke lichaams
kwalen, die wel niet rechtstreeks
overgaan van vader op zoon, van
moeder op dochter, maar die zich
toch telkens openbaren in een geslacht.
Zoo zgn er ook gebreken van den
geest, van het gemoed; allertreurig
ste zedolgke kwalen, zoodanig voort
woekerende, dat de strengste opvoe
ding ze niet kan verdrijven. Lichtzin
nigheid en wuftheid hebben den goo-
den naam eener Julie Vivian voor
immer verwoest. En Julie Vivian is
de zuster van Blanche. Iemand, die
met den vinger wordt nagewezen
zal u noemen zwager, en wordt gij met
kinderen gezegend zich tante
van die kinderen betoonen. 1"
„Een laatste vraag 1" hernam hg,
vrij heftig. „Heeft u onderzocht naar
de verwanten van den man, dien u
volstrekt wildet toebehooren Zoo
neen, verg dan van uwen zoon even
min, zich met zulke bezwaren het
hoofd te breken, maar sta hem toe te
beschikken over zgne toekomst, zoo als
u het indertgd, over de uwe meendet
te mogen doen. Blanche noem ik de
mgne zg zal het blgven
al kostte het mg den hoogen prgs.
„Uwer moeder!" viel zg in, toen
hg plotseling zweeg.
Hare lippen trilden niet minder
dan de zgne, nu zg daar tegenover
elkander stonden als vijanden, na
zoovele jaren van hoogst gelukkig
samenzgn, slechts levend voor en
met elkander. Hg schreed naar de
deur. Zg trad hem in den weg.
„Verlaat mij niet in zulk een ont
stemming, Philip; geef niet te overijld
uwe moeder prgs! Evenwel, die ver
zoeking wil ik u besparen, door te
bewijzen dat een moederhart weeker
is dan dat eens vaders. Beloof mij
slechts u nog acht dagen te zullen
beraden. Blijft uw besluit dan nog
onherroepelgk, dan zal ik die
Blan.... che.... als dochter ontvan
gen, met den innigen wensch, dat
zij waarlgk in staat zal wezen uw
gelukkig te maken 1"
Wordt vervolgd).
Gedrukt bjj DE ERVEN LOOSJES, te Haarlem.
