•pjaojpo tnaqt^Y
dau ti\ tt apia[aS pog 'puaiJA apMnojq ufira jopioo"
•apuBBpdo apapraaBfj rauujaq (i'u9Aa8 uapAaq ouftm
U8[d qip su9°[oa ua u9A90jdaq pq jim qi 'appqog ap ui
uipjaM qi sbm uamoq uoq pup ap qui SaM uaip s§U8j qi
-sp paapniraaaA aaaz pftqos poem ufiz 'SizaMjB japjaoA
-ubb ap bi stip 'suapssjog; uba aap uadBM pq 'aaara
qi jbbu sbm pq fuaraooaS piaM uaofgABd ufiz uba
jaqqaqpAaq nap uba uaozsjq pq 'pooduaABpj-paoo^
ap uapnq pp 'qi Sbz sqsjp jbbui 'p8uijrao qqaBm ua
UBtu joop 'uaSuuSqn ajapne ap p sp 'uapjOM pood
-ajjaMpin^ ap ua 'jjoodpa^ ap 'poodjaqofsj 8q"
•utaqi^Y aaafj uba pjooM
-|ub pq puappnqospjooq quojq (t'ppBB ui poi8 ufiz
uauuBtupuaip aufiz f naqopaSdo .taiusq ufiz raaqSapog
uba jaajj ap 'qqoBjfi jap ftzjaAO ap ubb 'jeep qpaq
qog "piadsjaA ua praupaSp pM nap aapno psjpMiaA
pq fiq 'jBBAaS uba uapfi} ui pfiqp sp 'si pbba ag//
^/uaraau uajaSajpsiu 8mu jBBp uba fig qunq ua uaM
-noqag do uappira jjaz uba fig qpuBj 'pB§ qmqosqqjBra
uaa pm uup fig sjy maddBusquo aj qqjsra ap sSubi
'pBBA ap joop// 'apaqy uba pz „'uapBj n noz qj//
•ubb japjnoQ jap uba op jam „'uaAsq ap fiq qqoBM
djaqos uapnoq ftz 'natuoq aaz ui fig qpz aoq qoog//
„•uaAag uBBAigjB uaqsuira uap [bz pp 'diqos
uaa pin 'uBBg aq aaz jaAO 'cao uaqmq quap qj//
•pgjozaq
aujoo^ uba gaoiA ((j praooipjaAO si pusj apaqag pq
i uaguijpuaaq uapusfiA ap joop fig qpz aoq JBBj\r«
„'uaqBiu a} fiJA
puBpopj mo 8g *uoA\nojpaA aau joop qiap 'qi [fiM.iaq
'aasouaig raiaqosaq ua jaiq fig jfijq// 'puaqqnjp qftj
-apsq puBq uaqopogaoj maq ap 'nooj uapjaojpo do
LSI
140
■waar aan den gezichteinder de hemel in vlammen
werd gezet door het versmeltend avondrood, dat zich
blozend weerkaatste in de zilveren golven, waar boven
als een doorzichtige, uit lentenevelen geweven sluier
reeds de avonddauw neerhing, die weldra omlaag zou
dalen om alles te verbergen onder zijne grijze vleuge
len, ook hem, die het geluk zou brengen aan zijn af
gestreden volk, ook de kleine hoecboot, die ging om
Holland de vrijheid te hergeven.
HOOFDSTUK IX.
Wanhoop en ontzetting rustten met looden wicht
op de schoone bloemenstad aan den voet der blonde
duinen, het machtige Haerlem.
Als onwrikbare wachters weerstonden de hooge
duinen de woedende aanvallen der bruisende zee;
moest zij, de fiere gravenstad, voor hen onderdoen;
zou zij zich moeten buigen voor een overmachtigen
vijand; zou zij zich de bloeiende kroon van het vrije
hoofd zien rukken, wachtten ook haar de ijzeren kluis
ters der slavernij Het was nacht in Haarlem, zwarte
nacht.
Te midden van verraad en ontrouw was zij trouw
geblevenen thans, zou zij haar nu toch moeten ledi
gen, den wrangen beker der vernedering, nu de vij
andelijke legerbenden gereed stonden tegen hare poor
ten op te rukken, nu zij geen legermacht bezat om
te stellen tegenover hunne overtalrijkestrijdkrachten?
De zon der vrijheid scheen ondergegaan voorgoed
en de sombere schaduwen die heerschten in het land,
legerden zich thans ook in de harten.
appJOOMps „'qinjsaq A\n jooa qunp qajp
jpB§ poraagaq ft8 uaip pao;
uapoAJBBAafi uap do 'uarajaqosaq n agiqqoBuqy ap
sgora ua 'uftzpM jajp suo pq aaqqarjs sqqoap uauunq
fiz 'paA\ qi 'pgaz ufira qi Susq uaqinjsaq A\n p ubb
"4qoB paog ft8 qBM ao(j -puBjiapBA aau uba piaqfuA ap
jooa uapfuqs aj rao qosuaM Mn suagpA UBp bq//
:puaiJA ufiz jbbu qin pusq ap
fiqaqqaiqs jaqajds uap do qqq uapSipjBBMporaA naa
qain psjeS s(raa[|t^ apjnajq sojq apaammsjA uag;
<(jpuB| azoojapBJ 'apjBMjaA pq
mi uadjaMdo jaqosjaaq pj uaApz qoiz ua uafinupjaA
a; aMnaiu pq uajapaoq snaa uamaujooA pq poora
■sxnquaABjS apno pq }in uooz ap// 'joo pq ui mapi^
'apaqy uba jaajj uap uba raap apuaMnojpBM ap
3[uo[q puajapinp ,/apBnag mu fiijqoizjooA saa^//
t(j8BrajaA qi }BM uaAaojdaq fira psj 'o 'ua8[OA
Suidaojdo ufira uaqnz fiz 'uaSauaS lira si q|OA pq
Tubhoh ui praaajA fira si psd uaa8 'SaM uaag//
((*uaAfi[q fira ftq pora ftS 'put!q.ia;qoaj
mfira UBp jaara fira fijz fig j uaau 'uaa\[//
,,'do jqoai apaara pq jom
ja qi qaq sinquaABjS apno pq uba SuipmtUBpjB S{B
'quBAMaApaojq Mn s[B ;do qBB) azap fira SsBjp 'n qi
iqaaras dnqospuaiiA azuo fiq 'pBAjapog uba jBBig//
'3DÏA\. sil^Ajaq
^/st uaAaqjaA uajBf aMn uaAoq qoo paora Mn jaAaoq
•Suof aj piaqjB'BM ui fi8 qüz aopissp 'jaquof uaa^[//
•puafiuijp UBp
jaquof daij „'raoq n uba qi pp 'uaSSaz pz qi ua ucq
joop pjaAO qi pp 'uiajq ooz uaq qi 'usp qi jbbj\[//
„•uaSuajq jbsabS ui sooppnu
noz pq 'q{OA ua uaSavv pra puaqaquo qfiz fig//
981
133
"ten zuiden der Merwe en belegert nu Dordrecht, dat
cich met leeuwenmoed verdedigt. Nicolaas van Putten,
éie er juist met een zending van u aankwam, heeft
op aller aandrang het opperbevel op zich genomen,
in betere handen kon de verdediging niet zijn."
//Dit is tenminste een lichtpunt." Het was jonker
-Jan die dus sprak. Hij hield van lichtpunten en had
<de gewoonte een kaars die den geest dreigde te geven
voor een schitterende zon aan te zien.
//Ja, een lichtpunt, doch bijna onzichtbaar, want
Hertog Jan heeft reeds met Guy een bijeenkomst
te Woudrichem gehad om over de verdeeling van het
land te onderhandelen. Zij konden het echter niet
eens worden over de verdeeling van Dordrecht, hoe
wel de Heer van Axel ried, dat ieder een gedeelte
der stad zou bezetten en zoo was de gansche samen
komst vruchteloos."
//Gelukkig!" riep jonker Jan, doch geen der ande
ren herhaalde dien uitroepvragend zagen zij Gerard
aan, wachtte hen nog meer?
//Nog moet gij weten, dat Jan van der Leede
moordend en plunderend ten oosten in het land is
gevallen, dat hij alles wat hem den doortocht verspert
onder den voet haalt, dat hij overal den rooden haan
uitsteekt, kerken noch kloosters verschoont, dat vele
edelen zich bij hem aansluiten om hunne bijzondere
veeten tegeu elkander te wreken, dat al de ridders
van het Sticht hunne burchten voor Guy hebben
geopend, behalve Montfoort, Bosinchem, Zuijlen en
Vianen, dat het geheele Nedersticht reeds in zijne
handen is, dat alle neringen en bedrijven stilstaan en
iet wel schijnt of ieder zijn doodvonnis heeft ontvan
gen, want alles wanhoopt aan redding, nu zelfs Haer-
