ap quBjaS suaip do fiq uaoq na 'ubb apoq uap fiq Ssz t
Smuucds ai 'do pjooq qaq mapi^ jaiq pjaoiquQ
•qsjOA uajaddsp 'ua8ip8na( nfiz ubb
3[|oa qaq uba qaojSapjaq apuaamaSpAi 'auijbav nag;
•spaaj uaqmq qoo qaq quo|q <(j uiaqqw jBBif) aAa-q//
(iuajap
-ba jaMn aoojq nap qoq dau n qup 'uaquapjaq a}
unn qaq .iBBqquup spaans 'ufiz aSora uaAaSaS qaq aip
'aaq)oa ja/nn jiaq qoq qosjaaq 'uaSaz qoq aa puaSazaS
saaAi// 'puaSmq aiuq uaa Siqqoajd fiq jjBjds ,/puBj
-sang uba jaajj ua puBjaag ua pusqojj 'aaMnoSanapj
uba jbbjr)'uiajp^ 'qaoj8 ua apjnq ufiui Suba^uo"
-pSajaSjB psq qain sBujsq qaq 'uajBBUna uaiquaAaz ui
"fiq uijbbaa 'qqooq uaqsqBBj nfiz uba uassiuaiaomiSA
ap uba pqaqsraq jaaqa§ jaaM suaqq 'puoAaq juba
-jajsoQ uba jBBig ap qoiz jbbm qajqjaA qaq ui .loop
fiq Suoip spaaj 'uazfi.wjB uaa§ appqnp qaozjaA uiig
•poBBiaSioop uaqqaq °Bp ua qqosu qsaotu
fiq 'uauaaq auftz do appjq paajaq fiq qup 'pjBBd qajj
•SaojA jooqaS qi|qna"oo uaa puaSuup ua apuajdo
oifBg ap 'paajq nfiz do uadsM aqasAAnoSauafj qaq
qam 'apoqifi uaa uaoq apuia uaq apSiau Sup aQ
sfxnis jap uba sauSy uba uaddij auftz ubb
uapuBq ap fiq qqoBjq qnjaS puaSipjaAuaAO uba jaoA
-a§ uaa qam ua Snjaq jaitijs jBBq 8ao|s 'piajaS uaiOA
jbb'u doqossiq uap uba SjoaoS qaq qin pjaA\ MUOJAquof
aquBjs uaa quBM 'jaaut pjooA\ uaaS puoqsjaA aqqiyVi
^•uaSuajq aq uaaq jaiq apiaqaS ufim japuo uaiapuBBj^
qin JBBq ubb qi pooq 'puBpag 'apraoojqsiaAO qjOA
-sSftjq joop 'qaq ui uoSbm apjjnp uaajjB qaiu qoiz .iaqsnz
JBBq qam fiz jsap ua 'ftia JBBq Suiuoq ap qaq ua°Bp
jazap qoop 'uaSuBAaS qfuquBjg ui Sub[ sbm ft
981
(,j qam fim ja^jBui
jpiaqiBBM ft8 qqaaids :n qaauis qi 'aqsSipjBBAiSoojj//
'uaAjaz qoiz uaqmq aqqiy\ dau <(j uajauuuaq jauftj\T7/
((-namaou puamaqosjaAqjBq
suizsuaaS up qi noz 'uajaunuaq jaufiui qoiz app.AV
MnojAquof uaa q[nz ua sum apa^stnaBjj uba JaaH uba
•sjBBid ap ui qi sjb// 'doqossiq ap dau (i'nu uioaj//
'uajaOA ap ;o; pjooq }aq uba apjaaq
aip 'puajiBA puaiJA nfiz uba pusq ap 'cuaui^ dau
<(jjaqqBM uaSnijaunuaq 'apuamaqosjaA^JBq ooz 'uaa§
daoj 'u piq qi 'si jBBqjaip n ^bm saps fiq 'rao()«
AinojAquof ajaqaz uaa uba ;qoBjq s^jbj ^|in ;qou
-aq suaa n qi s[B ua88az ft§ jpnoz jbai 'apa^scuaBfj
•uba jaajj I uaqnAjaA a) iqoBjpdo uaa qi puq fiqjBBg
•jaqiaq uap uba 58m naSuoMpaS ap bu pao§ ^aop
SuiSaMaqscuBBqaij uapajaSioop Sap ua iqosu qaq
q^ '[101 fiq ppiqos ap iuba\ 'jaan 'na°ui8ip|nqos
-^uojaA uaa8 qoop// 'puaqqaj^sqn uapuaq ap Ang dau
,/paq uficu jaaqaS jatu 'ua||B ft8 }°uba^uo uaiQ//
(ijna8az aau suo
q:uaqos 'apjBBMjaaSooq mu piq qi 'uaSuBA^uo aq uaiooq
-aq jbbu n uaqqaq pgjozaS [ia\ uapnoz sjapua 'qqoBAA
-jaA qaiu n Tim uappaq Sipaods ooz, 'suo qsBJJOA fiS//
""puazfudo nia]]iy\ dau moo tnoqjaA\ aqjuq ub\u
•uaMUoSauajj uba /fug :qqoiqg qaq uba
doqossiq ajaddsp ap qoiz puoAaq pjooq qaq usy
•uaqBj aq joop qaoqsjaqiuj auiajq uaa mo japusqja qin
qaaM Suijq ap 'uaouiS apfiz jaq sjapuaqsmo aqsuaqinq
ap uaoq 'pmoqsjaA qaiu jaqnfaS puq qaq sbm 80^
(ijaasouai2 uba sia8.mq ap sjb Mnojq
ooz :ua°uajq 8aijauuuaq ui qnajds apuo ap Aiuaiu
-do puB| qaq jaaqaS joop qaq aSora ua// 'JBBJ9
/ap aqqBAjaq <('puooqaq aoq apaojq naq paorauaMuaaj
MI
188
Holland was bevrijd en de naam, die als reddings-
leus op aller lippen had gezweefd, was die van haar
zoon geweest welke zij met woorden en gebeden had
voorbereid tot zijn verheven taak. Neen, haar leven
was niet vergeefs geleefd, zij had hare idealen vast
gehouden, ondanks alles haar taak volbracht en thans
was het haar of het licht der eeuwigheid haar omgaf,
of een zaligheid te groot voor deze aarde haar over
stelpte.
Niet om het geluk, dat haar zelve ten deel viel in
haar edelen zoon, die alle eigen belangen voorbij zag
en alleen leefde en werkte voor het heil van zijn land,
schreide zij tranen van dankbare ontroering, doch de
toon der vrijheid die door duizenden juichend werd
herhaald, weerklonk in haar hart en deed haar de
handen vouwen in bedwelmende zaligheid.
Haar vurigste wensch was vervuld, Holland was
verlost, machtiger en onafhankelijker dan ooit, want
de zon der vrijheid en der eensgezindheid speelde
schitterend over een jubelend volk, vrij van de nevelen
en partijleuzen der aarde.
Mochten later nog weer dagen van strijd en lijden
komen, het volk had thans geleerd wat het zegt, be
roofd te zijn van zijn vrijheid, kwamen die bange
stonden, weer zouden zij eensgezind de handen ineen
slaan tot zij den, opnieuw herwonnen schat, vol
vertrouwen konden leggen in de handen hunner
nakomelingen, die hem zouden beschermen voor iedere
aanranding, als hun heiligst goed, verre verheven boven
het vluchtige leven, als het hoogste heil, dat de hemèl
der aarde schenken kan.
Haar heilige overtuiging had haar staande gehouden,
ook toen de scherpe doornen van het leven haar vlij-
181
nen wij altijd zeggen, dat wij den eenen Guy geruild
hebben voor den anderen, en ten eeuwigen dage zingen
»Des vrydaechs voer- Palnr dack liiervoren,
Soe wart in Duivelant verleren
Yan Utrecht gevanghen biscon Ghy
Cort daerna wart hy qnyt ende vry!"
//Ja, dat hadt gij niet gedacht, in mij ook al de
gave van het lied te ontdekken, niet waar Ach, iederen
dag doet de mensch een schrede verder op den weg
van het verderf, nu ben ik al aan het dichten geraakt
ook. Weet gij," vervolgde hij na eenige oogenblik-
ken, //wie ons nooit meer zal vermaken met zijn lied
Gillis, de meistreel, waar onze vader laatst om zond.
Ik hoorde bij het beleg van een stervend boogschut
ter, dat hij tegenwoordig was geweest bij zijn dood
en dat zijn dochter, die hier geestelijke zuster is ge
worden, zijn geld onder de armen verdeeld heeft, met
goedvinden der priores: hij moet nog veel hebben
nagelaten. Maar nu wat anders, gij vindt het toch
■goed, dat ik straks met Boudewijn van Yrseke en
van Cruiningen, den bisschop tegemoet ga, niet waar?"
//Zeker," stemde zijn broeder toe, //maar draag eerst
zorg bij de plechtigheid tegenwoordig te zijn."
-/Zonder twijfel," antwoordde jonker Jan, //want
het is ook veel beter dat onze eerwaarde oom pas
binnenkomt, als het volk van de straat is. Hij moet
al zeer zonderling reizen voor een geestelijke, naar ik
gehoord heb, en een heele schare jonkvrouwen met
zich voeren."
Willem fronste de wenkbrauwen en jonker Jan
maakte, dat hij wegkwam.
Hij was de laatste dagen in den zevenden hemel
«n wilde nu zijn stemming niet laten bederven door
