Sgqanj ooz ja qi uaoj 'qaajq fiz pjaM jb^y 'uagBA
-a° Sijsbj aaq apuaga ufim jam jam JBBq qi jup pao§
jbbui sbm ja|j// 'sbm SaM fiz uaoj satjqoez ajqiuq bsj
■qojjjaA ua do fiz pnojs
Sipaodg 'pSBcfoS ua SijqoBMnuaz JBBq ajqBBtn jpzqoiz
do ajqaspaS biq ,3 uagajjaA aj uapaq°ipuBjsuio aiap
-uozfiq ajBq ui sireqj qip JBBq ajjqcrn uapujaS jaiu jaq
uipuaiJA aSuot jusq jBp 'pjBB uaip uba uatqossim uajaap
-apara uauunq noz fiz uaagjaq sbm jq 'uaqaids uau
-unq a; jqao ja mo sbm daip aj ua Sijsuja aj bsj [jq paaj
jaq jsp 'jasufiqosjaA qfqaquapaq uaa jaq puoA BAg
(<juapjoM uaq jqmjq
-a8 aip jap j§joz jbbcu nu af jBp 'af qi Saz jsp jBBjy
•qjnfdoop ap uba ajqoizdo uaj uauunS a; Subjjooa
nap fira 'qi qaoziaA jBAaS q[a uj 'uadooq a; uaqqaq
Sipoou fiM IBM japuB ua uaa jaq mo jm doia qi b§
Sou SBBpuB^ 'ua|Bq jbbS sjaSuiA ajsjomaq jqui pm
aqjnz afjjapaom S|B 'jSfuq jazjm qfqjooqaq uaa auiajq
a;qoBMJ3A ap jsp uafüoz a; rao uapjoM qBBj ulira
pM pq jbz usp// 'ui ajqnjp paA pro bsj pu ti'Q//
((^uapap aj apara uaMnojjjaA ui nu fira af qaq
PjV\ "linaq Mnof pq si nu// 'qfgajjBq fiz appz ,,'bsj//
•uaiz uagnz a} puq jqoBMjaA jb
ui§aq pq uba jbbui 'psq uaizaS piu aoj nu joj fiz
pA\ jqapjuo japuB ua uaa pq ua uaqaqaS puoj puaqaoz
-japuo uaraoquauuiq pq [jq spaaj psq jajqoa BAg;
•sbm [jz pjaojjuo aoq uaqjam uajBj a; uba sjaiu ia
jajsqaozaq ajuq rao pu psq uajapuB uaa "bz fiz ua
uaSoo JBBq uapjajsmpjaA uauBjj ag j qnpS paA oog
•ubbHui jam uooj uaqjjpoiA uaip do uoq bsj JBBjq
(i^ubaj8 af jqunp
jbm apuajjiz pjBjjftjqos aua°p an fiz ubb japai
'fiz ua fiq saraqog aip ufiz JBBdjqoa ppqqiMpo
68
ul SBM „afqBBZ j( uba SBBq ap//
jaiq fiz jo sjb jqoizaf? uaa jam apiapuora [jra atp ua
JBBq uaSaj qi jo daijuBB fira uaSaj apiqpsaA
ap ui aip muoja atp 'qosuara aqqip pp sbm aiyV\"
■diaMJapuo uba fiz apiapuBJSA azfiM
aSipaoruppa 'auaSp JBBq do ua piu japnz jaasq Suu
-aoijuo ap 8uiSjuo 'ajqiarado sajp aip 'Biuax QBy
■naSfiMZ ua
uaSuBAjuo uapaqqfippq ap fiz paora pjooq ua°oqa§
Pjaj 'laatu piu jip fiz uoq rpsj; -pSinpS uaqqaq uaj
-p aip uaSaj jag ua uaAaqaSdo uaqqaq pjooq pq jjz
noz uapapS uajn aSiupM apqug jqo ,/appapJooaq
qfipMnq JBBq ppjaM ap pp snpp pq ss'qfqa§
uauioq|oa qfqaS sjammt psq biuax jbbui uagojj
-a§ raBBuaSuBBuo qoiz appoAaS fig 'ajqaajqaaA bsj
(I'uadjaMjapuo pom ppjfiMpSuo nu af jjf obbjbbm
'uapaqSipuBprao ap uba uagjoAa§ ap pra uajaapiooAaq
uap{ aj fira rao fira jpaiqjaA apjBBMua8ia uba poAag ujjra
ua uapnoqaSjaAO jisq afjsai uiajq uaa Sou qi qaq uaAoq
-ua jbbq pBpjq ua qfijaqurajaA 'dooqpaoS uaq qi jubm
qajqa8 poou qi qaq ubbjbbq -qjaM ujjra qaq qi
pM qi pnoqaq usp paoS njq// 'puaqosj bsj appiooM
-jub (i'ubbS qfqjBBMzaq pz pg// uajjBqosjaA paop
-j8ao fira af ung 'sjaiu qi uaqja uaqossnpsBQ -snaj
aufira si jBp *pao[AiaAO ua apjaaM ui uaA9[ qfijaqqara
-a§ uaa jo uaqjaM pJBjj j afquBg quaqosaS Siuaa jo
uaAaS uapiM pp§ fira jpnoz af 'uaSSaz aj si pq//
(/uaj|iM aujBBS ooz j( noz qi// 'psaap
-aq fiz SaoiA cl(i Biuax 'uaop af jooa spi qi ung//
jpiqosjaA j( ui 8uigapjna]aj ua
siraaS uba uajaf pjubb uaa Sou puq fiz 'sBBjajj
uaqajds aj 'apjap jauaa aip joao 8[b uaSugassiMjaAspj
ajBq j3ao ua uaiz uauunq aj Sniaj uapa[iaA jbbq da
96
92
//Maar Xenia hoe durf je!"
//Och's morgens gebeurt het nu en dan dat jonge
arbeiders, die naar hun werk gaan, in 't voorbij loopen
mij zoo iets toeroepen van//Ga je nu al naar huis
straatmeiden 's avonds vergist de een of andere
meneer zich wel eens in een donkere slop, en spreekt
mij aan. Maar de eersten lach ik in 't gezicht uit en
den ander slinger ik mijn pak boeken naar de beenen
dan weet hij ook hoe het is."
Isa kon zich hare twee stiefzusters niet goed anders
herinneren dan van een portret in haar //aannemings
kostuum," dat de barones in een oud, versleten album
bewaarde. Zij hadden beide de ouderlijke woning ver
laten toen zij nog een kind was een sedert had zij één
enkelen keer Xenia teruggezien en toen nog zeer vluch
tig, bij haar onverwachte verschijning op Hornholm, na
eene onaangenaamheid met haren zwager. Toen was zij
even haastig vertrokken als zij gekomen was. Zij was er
juist niet met overgroote hartelijkheid ontvangen en
op hare verklaring dat zij er voor bedankte langer bij
hare zuster en zwager in huis te wonen, had men er
zich toe bepaald, haar te verstaan te geven, dat het
haar eigen schuld was, die het voor hare bloedverwan
ten tot een droevigen plicht maakte, haar naam te ver
geten in den familiekring. Het zonderlinge meisje was
hierdoor bijna eene nieuwe kennis voor Isa, die ondanks
haar verdrietige stemming, zich toch door hare origi-
neele manieren aangetrokken gevoelde.
//Zeg eens, wist je dat ik getrouwd ben, eer je mama
gesproken had?"
//Wel wis en drieIk zag in de courant dat de ba
rones, en de freule te Stockholm waren aangekomen
en haar intrek in //hotel Grand" genomen hadden.
93
Mijne leerlingen spraken over niets anders dan over
de brillante partij, die je deed. Immers de Overste is
een in de eerste kringen welbekend officier en ook nog
in sommige andere. Ik heb er over gedacht mij bij jo
bekend te maken, om dan ook op de bruiloft te worden
genoodigd. Maar ik monsterde mijne plunje en toen
vond ik het beter het niet te doen. Natuurlijk was ik
wel voornemens je later eens te gaan opzoeken, maar
dit werd van den eenen dag tot den anderen uitgesteld
nu echter gaf mijne ontmoeting met je mama gisteren,
er den stoot aan. Ik dacht zoo:
//Als mevrouw Below mij onaangenaam ontvangt dan
ga ik eenvoudig weer weg en kom nooit terug.' Ik
ben niet bijzonder teergevoelig, maar op enkele punten
toch een beetje precies: menschen, die mij over den
schouder aanzien val ik verder niet met mijn gezel
schap lastig."
//Maar Xenia hoe kon het in je op komen, dat ik
//Wel dat was zoo vreemd niet. Zoo'n oude wilde
eend als ik is er niet naar, om het prettig te vinden,
de bloedverwantschap met haar te bekennen. Maar, zie
je, ik ben je er dankbaar voor, dat je geen leelijk ge
zicht getrokken hebt."
Zij drukte met een plotseling opkomende hartelijk
heid Isa warm de hand, zag een oogenblik teeder naar
het bevallige jonge vrouwtje alsof er een groot verlangen
in haar opkwam de fijne wang te kussen en Isa te
omhelzenmaar even snel was die opwelling verdwe
nen en met een schaterlach, die wel wat al te vroolijk
was om natuurlijk te zijn, riep zij uit:
//Ha ha haAls ik denk dat jij onze kleine, slordige
Isa bentJe bent verbazend mooi en elegant geworden,,
dat moet ik je zeggen
