qoq 'uazaiq a) aqoouaSqqoa aufiz qoq s^ojquiojg jap
§[a} aqsSuof azap qinisaq aoq ia aip ubui ap qsp Sou i
qtuoq CiqjBBQ -uagaqdo apjiA\ 'uaquizSa.w noz soopdoq
sjapuB fiz uiJBBM. 'napaqSipnBqsmoaijioiBj iap SBjaora
qaq qm rtïuq aip 'maq ubb uaqqaaq aq apSipcpjazAaq
jap apjaij ajBqqusp 'aSiqsnj ap qooi qaiz uio SaouaS
jaozaS qsinf ua puBqsraA djaqos uaa qjaaq fi£ 'uamoq
-|oa qi MiiojqjaA bs[ do •ufiz uazaqjaA aapaqsBBA\p
aip aaAoq injaSuof azuo qsp jaAOja firn qi SnaqjaA
si nu qaq s[B oog "napjOAA puajaAjaA ua Siuoquaa ap
|B uaA8| qaq noz siapnB uapjOAi qqoiuaA piaqsBBM p
auiajq uaa suaa ja qaoinpCiq-qoq-pflï ub^ 'naAfqq |bz
ooz jnnp uap do qaiu punqsaoq aip ?Bp 'dooq qaoq
qi 'si qfqjapjOAaq UB[d ufim ubb qsmf azap qnpnio
'qiBq qaq joao uauasjaq ap uba jqoBut apuaSa/vuaAO aip
qam qaq apajA nu qi jaAvaoq qep 'uaSSaz jbbui uaaps
apjiA\ qj suo japuo qjfqq ua uad ap qm spaoqiaa
-uo ooz fiui apiaojA SuiMnoqasaq aSuaaSsfm azaQ
j UBBjsaq Siqqajd uag 'naijBA uaqqnqs ui piaq
-soojq uaSia jBBq joop uapjOAV qquuqaS 'ubbjs japuBqp-
uaSaq ubbSjuo aq qoq qep tno fiz s[B 'aip ua nazaiiA
napnoz japuBqja ubb dmojq aqoojS uaa qoq 'uaSoMaq
qam qoiz Ciz S]B 'aip 'sjaSadsft uba SuuapnSjaA auaa
uiJBBp uaqosuam ap ua und uaqqqq uaa pjajaw a(j
jdsqasuaqaM ap ua pusqsjaz qaq joop p.iaaSajaS qpioM
puaqmjsqm qnp UBBqsaq uag uddCufiaq UBBqsaq suo [iaa
apauiJBBM aliz ua uaAaj 'uaSaAiaq suo fiM apatujBBAV
'uauasiaq apjaqqiAiquo snouiumjOA japuozfiq uba uaS
-upaquojq UBp ufiz uapnz jaam sjapus sqaiu uajapuiq
-uaqasuaui fiM qupjoox 'uacuau |8Z apuia uaa 'uadjnqs
aq do qjBq aptujBjaA qaq uba uaqqoBjqsuaAaj ap tuo
uauasjaq ap uba 32Tim azap qnp uadoq suo qneg;
■qjBq qaq qam uaumSaq aq 'pjaqqmquo japmui ububS-
SR
<(-uapaiq aq
puBqsjaaM uapajjaAoaq fitu mo SuiSod JBBq ubb Sou
jaSia uiooq JBBq jbaa uaiqassira japaoui jaAin Suij
-pqsjnaqaq ap ubb uio SaouaS qiaqs qaiu fun poxaS qj
•uapauooq aiuBuaSuBBUO jooa saaiA aSiqqasjapuiq uaa
qaq qj 'si jbabS qaq qsAA uaSSaz qinpuoj n pz qj//
(/suo jooa uaqqaq ufiqos uajaqaq uaa noz qi<q
l uaqqaBM aq uaSjom qoq uio uaqinjsaq uauunq qaiu n
qpnoz JBBjq -uauioqiOA qi dfuSaq qjiAV ubbS n qB(]
•uaSuiSipjnqosquojaA aSiuaa ap[aiuBqs
ua puBq ap jBBq aqqnjp qj -paaus piz ap joop lira
qBp tuaqs aqqoBZ 'uadjOAijapno aip ut sqai sbaa jg;
„•uaqqaq
Sipoou qqootu suios aip n sjb 'uapatq aq ubb uaqsuaip
aufiui n tuo nu qi uaq jatq ua ubb uajapaa[q
aufiiu qaus qi qojq suq 'appqajp suo jooa ua n jooa
piaqpSjozaq ua 'qam siujaap 'uapfippam qi apjaoAaS
uadm|sSaAi Sbz 'jaquop qaq ui ua 'uaaqB ooz jBBp n qt
uaoq jBBjq "uajaaq aq aoq Snj ufitu SipnoAUaapoop n
suauiaujooA qi sbav qfquaSig -uaSuBAquo aq 'uapnoq uoq
qtn suo fiq qaiu qaq n qnp 'Suipapapaui 3A\n aqnipq
aSiqjap auaa qara tuo ppjaqjooA do fiui ja psq qp
•uaSfiMZ puajnpqjooA jaajq qi jbbui'do uaAa pqaiq fig
((-puBq ap ui qossqspj Ain qara ua
paajqaS tunnqsoqspj ui 'uBBSSaAi uaiz aq n uio uibbj
qaq jooa spfiq fiq qsinf tuBA\q na qin paq uftui Suojds-
'uadaid jnapjatuBq aMn qi apjooq apuaS8i[ jaqqn^
•dBBjs uap qin Cjra ppiq jazojaiq uaquap qajj 'uaAfiiq
ua||iAA qpnoz suo fiq qaiu n qsp uadajSaq qsaq qaq ua-
uapnoqaS Soo qaq ui Ssp uapaqaS uazap n qaq qp/
:ap8[OAJ3A [jz ug "SaaAiz qj
(i-qqo8u uap ui qEB[
ooz ubbS uaapB qaiu qunq |q// 'psaapaq fiz Sboja
88
34
//Jawelluitenant Böhme vroeg verlof en reed naar
de provinciestad om zijn Eva te ontmoeten, die toch
natuurlijk deze buurt niet verlaten zou hebben zonder
hem vaarwel te zeggen.
Maar er verscheen geen Eva en de luitenant moest
naar het kamp terugkeeren.
Ik ben van plan veranderd, zie je. Ik blijf. Ik wil
Isa Hornklou onder mijne bescherming nemen haar
uithuwelijken, als ik er kans toezie. Maar, breng nog
geen onrust in de gelederen der officieren want op
geen der kameraden heb ik het oog voor Isa; zij zijn,
vrees ik, niet rijk genoeg om een onbemiddeld meisje
te kunnen trouwen, dat nog een paar arme schoon
ouders mede ten huwelijk brengt. Met uitzondering
van den Overstemaar er kan nooit kwestie van zijn,
dat ik mijn pleegkind aan de handen van dien aarts-gek
zou toevertrouwen. Ik wil mijne godin zien geplaatst
op een voetstuk, dat harer waardig is. Als wij dezen
herfst van onze reis naar Spanje thuis komen vraag ik
haar bij mij te logeeren en baar prachtige oogen
zullen het overige doen.
Je zult er spoedig zelf over oordeelen, want op mijn
eerstvolgend bezoek in het kamp breng ik haar meê.
Je moet de kameraden er maar op voorbereiden;
ik duld geen liefdesgeschiedenissen volstrekt niet.
Trouwens, zij kennen de familie en zullen wel voor
zichtig zijn. Men kan in dat opzicht op onze jongelui
tegenwoordig vertrouwen; ik geloof dat die steeds aan
groeiende eischen aan de scherp denkende, en hoe
langer hoe meer ontwikkelde, en door de wetenschap
ingespannen hersenen, deze organen vergrooten; en
als een natuurlijk gevolg van het gestoorde evenwicht,
worden bij ons jeugdig geslacht, sommige or-
39
//Ik zal mama op de hoogte brengen. Voor overreden
behoeft u althans niet te vreezen.''
Wederom zweeg ik. Met een zucht liet ik de ge
dachte varen aan een zacht en, in vergelijking, zinde
lijk bed in mijn hotel. Want natuurlijk moest ik nu
den dag van morgen voor mijn vertrek afwachten.
//Waarschijnlijk is het mijne schuld dat u in dezen
onaangenamen toestand verkeert. Zoodra ik u, de sier
lijk gekleede, deftige dame gezien had, was ik verplicht
geweest u reeds aan het station te waarschuwen. Ik
begreep onmiddellijk dat u niets voor ons zou wezen."'
//Dat had u dan waarlijk wel mogen doen!"zeide
ik op een alles behalve vriendelijken toon.
//Ik heb er over gedacht. Maar alles wel beschouwd
mocht ik gerust aannemen dat u door d'e buitenwacht
genoegzaam zou zijn gewaarschuwd. De menschen in
den omtrek kennen ons wel," voegde zij er op een toon
van bitteren spot bij. //Misschien zoudt u zich niet eens
aan mijne onbaatzuchtige, maar goed gemeende waar
schuwing hebben gestoord en u kon in elk geval
er de proef eens van nemen, hoe menschen in onze
omstandigheden door de wereld komen."
En tot mijn ontsteltenis eindigde zij, met in tranen
uit te barsten.
//Hierbij kwam nog, dat u zulk een extratje voor
mij was, en ik wilde daarvan zoo lang mogelijk genot
hebben. Ik vond het zoo heerlijk om te midden van al
die kleinzieligheden, iemand van uwe soort bij ons in
huis te hebben. Deze ontmoeting met het achtenswaar
dige, met het fijn beschaafde en toch opwekkende
element, verblijdde mij tot opgewondenheid toe. O
u zult dit niet kunnen vatten, al bleef ik tot morgen
ochtend daarover doorpraten."
