EEN MOEDERHART
DOOR
LIESBETH VAN ALTENA.
18)
„En gij mij niet minder, lieveling,
door er zoo dadelijk thuis op te zijn.
Ik genoot waarlijk reeds van uw eerste
akkoorden, en stel mij voor er nog
heel wat genot van te smaken,"
kreeg zij ten antwoord.
„Nu, ik dank er u wel duizende
malen voor, vooral omdat ik er uit
mag afleiden dat u toch wel een
weinigje trotsch is op'mijn weinigje
talent."
„Dat ben ik zeker, TineDat ben
ik zeker. Och, waarom kan papa er
niet van genietenMuziek is toch
zoo heerlijk. Ze verhoogt zoo 't geluk
van ons huiselijk leven. Ze ontrukt
ons zoo geheel aan sombere gedachten.
Muziek wekt op, vervroolijkt onzen
geest en voert dien onwillekeurig op
waarts, immer opwaarts, tot in de
wijde ruimte der eindeloosheid. En
uw stem draagt zoo ver! Ze is zoo
schoon, zoo helder, zoo krachtig, zoo
meesleepend. O, Tine, gij zij t waar
lijk begiftigd met een eenig talent!"
„Met het talent van grootpapa Day,
nietwaar?" vroeg zij schalks.
Mevrouw de Grounouille verbleekte
even, onderwijl zij vroeg:
„Hoe weet ge dat grootpapa zulk
een talent bezat?"
Jahmvan van een goede
kennis. Eenaam is om'teven,niet waar
Grootmama? En daarom begrijp ik
al minder, waarom u er zoo tegen
ijvert dat ik voor zangeres word op
geleid. 't Is mijn droom, mijn illusie.
Het leven eener chanteuse trekt mij
onwederstaanbaar en en u, die
beweert mij zoo lief te hebben, dat u
't leven voor mij zoudt willen opoffe
ren. u wilt niet, neen, u verbiedt mij,
mijne roeping te volgen, en te worden
wat uw eigen man, mijn grootvader
toch geweest is en zelfs was toen u
hem trouwdet."
„Tine Tine, Tineals gij wist welk
een leven gij wilt binnen gaan
gij zoudt Grootmama's verzet zege
nen, Zie, indien een beroemd zanger
uw hart had gewonnen, ik zou den
ken 't gaat onze Tine als haar Groot
moeder indertijd. Zij ziet naam, ge
boorte alles voorbij, door de macht
die de kunstenaar onwillekeurig uit
oefent op het argelooze hart. Ik zou
bij Papa's verzet aan uwe zijde ko
men, maar u zelve dien weg te zien
opgaan, u zelve in het midden te weten
dier kunstenaarswereld u een
Day de Grounouille ons lief, be
dorven, vertroeteld, verwend kind,
neeno neen Tinehet kan niet, het
mag niet zijn. 't "Ware erger dan de
dood voor papa, mama en grootma
ma."
„En als ik papa's verzet en het
uwe niet '.kan overleven Indien ik
zeide liever te sterven dan mijn wensch
op te geven, Wat dan Grootmama?
Watj dan[? jBedenk dat Grootpapa's
geest'in mij'gevaren kan zijn...!"
„Stil, stil Tine! Niet zoo luid, niet
zoo opgewonden. Gij zoudt uw moeder
verschrikken en hebt gij niet gezien
hoe zij er uit ziet? Hoe bleek zij
den jongsten tijd is? Spreken wij
liever over haar. Ik verontrust mjj
over haar. Hare oogen staan flauw.
Zij klaagt zeer over te spoedige ver
moeidheid. Zou het u niet berouwen
haar verdriet te doen, haar einde
te verhaasten want ik kan het u niet
verzwijgen Papa hoort het geluk
kig niet, maar hare droge kuch ver
ontrust mij meer dan ik zeggen kan
of voor haar wil weten."
Tine stond verplet. Zjj vergoodde
Mama, die stille lijderes onder Papa's
noodlot
„Grootmama." zei ze eensklaps,
bare hand vattend, „ik zou het onge
lukkigst wezen zijn op heel den aard
bodem, indien ik mama moest zien
sterven. Mama te verliezen ik
zou ik zou haar volgen, ik zou
haar niet kunnen overleven ou
is wreed door mij zulke woorden te
zeggen." En het hartstochtelijk ge
moed ontlastte zich in een tranenvloed,
die mevrouw Day op hare beurt veel
leed deed.
„Er is nog geen gevaar, volstrekt
nog geen gevaar, Tine.(Voor zoo ver
mij bekend is heeft Mama een door
en door gezond gestel. Doch men
moet op alles zijn voorbereid en ge
steld ik herzeg gesteld, dat
de droge kuch een treurige voorbode
was zoudt ge dan den moed hebben
haar verdriet te doen?"
„o Neen dat nooit dat nooit!
„Welnu! laat dan al die plannen
voorshands varen, voorshands tot
zij geheel hersteld zal zijn en overleg
dan nader met haar. Ik beloof u van
mijn kant daarna 't besluit te zullen
eerbiedigen.
„Aangenomen, Grootmama, aange
nomen De kleindochter van den te
nor of baryton Day zal zijn plotseling
getaanden roem doen herleven. Niet
voor dat mama geheel hersteld zal zijn,
zal ik mijn verzoek herhalen of van
mijn roeping spreken. Dat beloof ik u
en ziedaar een kus, een welgemeende,
om mijne gelofte te bezegelen."
„Ik wist wel dat gij een waardige
dochter van uwen vader zoudt zijn,
Tine. En dubbel, dubbel lief heb ik
er u om, want ik voel dat het u strijd
kost uw wensch op te geven, nu gij
weet, dat ook uw Grootpapa zanger
is geweest."
„Doch Tine," en haar stem klonk
teeder en smeekend, „papa heeft dat
nooit geweten. Hij denkt een zoon
te zijn van een officier, die in een
duel viel. Zoudt gij 't geheim met
mij kunnen bewaren
„Zeker, Grootmama, zeker. Enen
nu zoodanig geheim tusschen ons
bestaatzoudt u mij nog kunnen
of willen tegenspreken
„Neen I Tine, neenIk geloof thans
dat grootvaders geest werkelijk in u
spreekt en u bezielt. Maar och, zeg
er niets van tegen Papa
„Ik heb u een tijd lang niet lief
meer gehad, Grootmama, maar ik ge
loof u voortaan weer even lief te
hebben als vroeger, toen u een toe
komende rechterhand in mjj zaagt.
Dus, een stil goedig wezentje geschikt
om bij ouderen te zitten. En och, als
u kondt voelen hoe het in mij woelt
en bruischt, hoe ik alles zou willen
afschudden om mijzelf een weg te
banen zonder naam, zonder geldo
u zoudt ondervinden hoe ik tot roem
en welstand zou komen hoe Al-
bertine Day zich baan zou breken.
Want dat de Grounouille zou ik
schrappen. Zoo'n nasleep zou mij
hinderen.
„Deert u iets, Grootmama!"
„Neen, lieveling, neen, doch ga
nu."
Neen 't moest inbeelding zijn. 't
Was inbeelding, in de daadZij bad
dit nooit gedacht. Philip evenmin,
doch hij en zij zij waren leden
gebleven van eigen kring. Philips
dochter zou in dien anderen kring
over gaan. Zij zou er in afdalen
Dat kon, dat mocht niet! Hoe zij
eensklaps sidderde
Was Philips dochter nietnaas
te bloedverwant eener Julie Vivian?
Zou Philips dochter geen gevaar
loopen, Philips kind maar ook Blan
che's dochter in hare afdaling
Julie Vivian zelve of hare soortge-
nooten te leeren kennen?
Onder die vraag bedacht zij de ze
delijke erfkwalen, waarvan zij gerept
had bij het gewichtig onderhoud met
Philip, toen hij haar de keus had ge
geven tusschen hem te behouden of
te verliezen, ware 't slechts tijdelijk.
En even als toen besloot zij in haar
verzet te volharden, om Tine's eigen
wv.
„Ik moet mij nog kleeden."
De eerwaarde vrouw kuste haar
nogmaals en Tine spoedde zich heen,
in zoo gelukkige stemming als zij zich
straks rampzalig had gevoeld.
Mevrouw Day zonk in haren zetel.
Hoe pijnlijk was zij tot in den har
tader toe getroffen. Sprak dat kind
niet, zooals zij zelve had gesproken
in den overmoed der jeugd? Had ook
zij haren trotschen vader niet voor de
voeten geworpen hoe weinig zij om
een grafelijken titel en naam gaf,
hoeveel hooger haar de wereld der
kunst geleek dan destijds het Konink
lijke hof. Day de GrounouilleZij zag
dien alouden naam geafficheerd tegen
staketsels en muren, in de dagbladen
en op de programma's. En 't was
of haar vader daar voor haar stond
en haar verweet smaad en oneer te
brengen over een der aloudste namen
van Frankrijk.
HOOFDSTUK XIII.
„Waar peinst u 'zoo' ernstig over,
dat u mij niet hoordet binnenkomen
vroegen de vlug zich bewegende
vingers van Philip aan zijn moeder.
„Aan Tine's heerlijk talent Philip."
„Eu hoe kwam u aan de lieve
gedachte haar met zoo'n aardig in
strument te verrassen?"
„Ik zag het geadverteerd en 't was
mij als hoorde ik weder de tonen, die
uw vader er aan ontlokte, 't Gaat Tine
als hem. Zij staat welhaast voor geen
enkel speeltuig."
„Ware zij liever een geboren schil
deres! Ik zou mijn aandeel krijgen
van hare begaafdheid, nietwaar?" vroeg
hij weemoedig, „Doch wij moeten dien
muzikalen hartstocht niet te stevig
voeden. Zou het niet wenschelijk zijn
haar vroeg uit te huwelijken Zij is
nog wel heel jong, maar de Lude bij
voorbeeld, zou nog wel wat geduld
hebben. Hij heeft zijn vader reeds in
den arm genomen om mij te polsen.
Louis is juist gepromoveerd en kan
op een mooie carrière rekenen. Boven
dien is hij zeer muzikaal, een niet ge
ringe aanbeveling bij een musicienne,
met haar zucht om in het openbaar
op te treden. Wij kunnen dit toch
moeilijk veroorloven, niet waar?"
Neen, zeker niet. We moeten haar
zoolang mogelijk van zulk een stap
terug houden. Hebt ge Blanche ech
ter reeds van Louis gesproken? Zij
heeft in deze een niet geringe stem,
niet alleen als moeder, maar om haar
grooten invloed op Tine."
„Blanche hechtte reeds haar zegel
aan het plan, hoewel zij er niet aan
denken kan, en ik eigenlijk evenmin,
om den lust onzer oogen en de lieveling
onzer harten aan een ander af te
staan."
„Dat is ook de schaduwzijde van
zelfs het meest gewenschte huwelijk,
Philip. Me dunkt echter, dat Tine
nog wat heel jong is om een keuze
te doen."
„Andere meisjes hebben niet eens
een keuze. Zij worden uitgehuwelijkt
terwijl zij nog op de kostschool zijn."
„'t Is waar. Doch het leven is lang.
Zoo mogelijk zou ik haar altijd vrij i
laten kiezen, en niet vooruit zeggen,
dat Louis haar tot bruid wenscht. Dan
kunt gij afwachten of hij hare liefde
wint, ja, dan neen."
„Uw raad is altijd dien van een
wijsgeer gelijk, beste aller moeders.
Wij zullen dien overeenkomstig han
delen. En nu een geheel ander on
derwerp en een dat mij verontrust,
als dat over de Lude mij verheugde.
Me dunkt, Blanche ziet er slecht uit.
Heeft u niet opgemerkt hoe zij kucht
„Helaas, ja Philip, maar in 't voor
jaar gebeurt dat wel meer. Ge moet
u daar niet over verontrusten, ten
zij Zij staakte de vingertaai bij
dat „tenzij."
„Tenzij?" vroeg hij.
„Tenzij ze een kiem met zich om
droeg van eene treurige familiekwaal.
Zijn hare broeders en zusters nog in
leven?"
„Dat weet ik niet. Wij spreken
nooit van hare verwanten. Alleen
straks over Zijne vingers werden
plotseling als verstijfd.
„Alleen straks?" vroeg zij.
„Spraken wij over die bewuste
„la belle Julie." Herinnert u zich
die vreemde vrouw uit wat ik
destijds noemde een visioen?"
„O, ja ja zeker Haar hart
dreigde stil te staan. „Welnu
„Heeft u in dien tijd niet van Gilbert
vernomen dat werkelijk een vreemde
vrouw ons huis heeft misbruikt, tijdens
wij te Brussel waren."
„Ge weet dus
„Ik weet alles. O, hoe bewonder ik
suwe zelfbeheersching, uwe eindelooze
goedheid en zorg Ivoor] uwen armen
zoon, die u destijds deed verzwijgen
wat uw hart behoefte had hem mee-
tedeelen. En evenzeer, neen, nog meer
dank ik u hier voor,dat ge onze Blanche
hebt gespaard, en haar geen enkel
verwijt lïebt toegevoegd over hare
schromelijke onvoorzichtigheid, om
juist die nietswaardige zuster in haar
plaats te stellen."
„Weet zij thans dat alles ons bekend
is?"
„Ja. Die vrouw ik meen die
zuster heeft zich vermeten Tine
tot zich te lokken."
„Tine tot zich te lokken 1 Gerechte
hemelTine onze Tine is in aan
raking geweest met die vrouw?"
„Helaas, ja, maar ik hoop dat zij
haar voortaan zal schuwen. Zij is oud
genoeg om te beseffen, wat zij haar
naam en ons verschuldigd is, niet
waar?"
Mevrouw Day bleef zwijgen.
Tal van gedachten doorkruisten
haar gemoed. Tine had van een goede
kennis vernomen, dat haar grootvader
musicus was geweest, een operazan
ger. Kon die goede kennis Julie Vivi
an zijn Dezelfde, die 't gewaagd had
den schepter te zwaaien in haar huis
tijdens Blanche's afwezigheid?
Gruwel der gruwelen 1
Welk eene smartelijke ontdekking
Tine, hare onschuldige Tine, bekend,
in aanraking geweest met zulk een
verworpeling harer eigen sekse!
„Wij moeten Gilbert volstrekt ver
bieden Tine ooit naar die madame
Julie te brengen, Philip, en gij moet
liever Blanche moet zij is het
verplicht Tine ophelderen, hoe zij
ons allen te schande zou maken, door
met die vrouw zelfs maar een groet
te wisselen."
„Blanche is reeds zeer ontdaan
over onze ontdekking. Ik heb haar
beknord in de meening, dat zij hare
belofte had geschonden, doch zij is
in dezen volmaakt onschuldig. Die
vrouw heeft Tine opgewacht aan de
kerkdeur, geloof ik, en haar dadelijk
omstrikt.,'
„Al ware 't, dat Blanche hare
belofte had geschonden, Philip, wij
zouden geen recht hebben haar te
beknorren. De stem des bloeds laat
zich niet altijd verdooven. Soms ver
heft zij zich onverhoeds en met ver
dubbelde kracht. Ach, achIk heb zoo
iets voorgevoeld en u zelfs voorspeld,
naar ik meen. De hemel behoede ons
voor de gevolgen!"
„Wij zullen die in tijds bezweren
door Tine een bruidegom te geven.
Zij zal daardoor die kennis te rasser
zijn vergeten en er zich tegenover
een bruidegom voor schamen."
Philip zag deze zijne verwachting
niet bedrogen.
(Wordt vervolgd).
Gedrukt bjj DE ERVEN LOOSJES, te Haarlem.
