n
qaq do jbaa uapjoMaS ufiz a} snaa jjazqoiz }am :)aq
finaiOAjs na}B{jaA qaiu uiajjaj ;ap noz fiz na uajaan
-apaj }aq uba Soaa uaflipuBisiaA nap do nn sbaa fi;g
-apiji fig -snaa Sap uapaoS uaa do ftq sjb J88j\r
Ssziaan jojs aflipnoAuaa uba afpaajq bijbaaz
qep do Sni^qaBnicn ajaqaz uaa ^am 'pfiq na^joq nazap
un spaaj fiz ^8p napapuae uiBBuafluBB ooz JBBq aip
'uassicu uajaotu a} SuuaSmo aflipjooAAUaSai ajsq uba
aaqqBtuaS aip jb na apjaaju aip nap ug uaflBipjaA
uauunq 'uaiooq uaop noz pjaiaM ap ?ep 'nam uaqaiz
'uacuiB nap sua"af ptaqsooja^jBq joao 'uajqaqd nam
-oua§ Suiuaqaj ajsq jooa jBBOiaaa uba cuinziaA jbao
daojaS jaq fiz noz ug j jaoA jbbij mo Sni^aq nap siatu
-mi peq fig "UBaSSaM ^aiu fiz uoq nep 'appM lain jip
fiq s|B ng ,iuaqosnam rap uapfqapatu }aq ubb uaAaS
-a§ slud'}aqiaA maq fiz }Bp uapjnp noz joaa iaq nnm
uapno nap uba piaqjapfi ap jo 'jaaM ai^ ,j uafluBAaSdo
uapjOM uoq Mnaindo Sur^aq uaip Joop jaq qfqaqqaraaS
aoq uaqaids a; uba jam ja mo 'uapqiniis uaop i)aq
ua uajjauq noz aip ua uadajsjjooA ua;aoui apatu qaoj
qeaaq araia }aq noz aip ua ?aoA ufiz mo qooi ^az ;op
qaq 5am Supiaq 8Q ua]8q ;aq noz }bm ibbri 'sbaa
uapuoqafl jaq ubbjbbaa 'uaqqni puoiS uap }in qBBis
nap sj|9z uoq :pq 'ap[iA\ jaq paAOOZ uaddoqas pnjaj
-qoB apaoM apuqq ui qoo uoq ")i(j (juajnaA uaSuBAaëdo
uaa s|8 'uaqqoj a] nayoM psq Snsq jssq nam doiBBAA
paiqafl ^ap pjooAA JBBq loop sbaa uapuoqaS fiz uijbeaa
'paiqafl puaqBiqa§j8 JBBq jooa ?aq uapnq 'p93P flz
uaip 'dcjs uaqja ^ara anqou apuojfl a; jaam ua jaara
rasBu uaqos(no]qujojj uap uba isai ap snpjB fiz spj noz
uajBq ;aq ;sp uaizdo ^aq ug £japiaA UBp ibm JBBm
uaSuajq uauunq qsp japuo uaSap J8sd uaa jooa |8ay
JBBq japaora aaaq apnoz „afjoq ;aq« do "1BBJ}s ap sbaa
68
88
behalve dit zag zij er bijzonder stralend uit. Nadat
zij naar den zieke had gevraagd en zich eenigszins
verwonderd had over de koele, ten minste zeer kalme
antwoorden, die zij ontving, vertelde mevrouw Böhme,
dat haar man terug werd verwacht en fluisterend
voegde zij er nog iets anders bij.
ff O zoo dus dat was de reden van je ongesteld
heid," riep Isa uiten daarbij drukte zij vriendschap
pelijk de kleine, in keurige glacétjes gestoken handen
wier eigenares, in het vuur van hare vertrouwelijke
mededeeling ze op haar knie had gelegd.
ffJa, nu zal ik natuurlijk zeer voorzichtig moeten
zijn en zorgen dat het niet weder zoo gaat als in den
vorigen winter. Wij zullen minder uitgaan en elkander
door de wederkeerige omstandigheden niet vaak op
partijen ontmoeten. Maar laat ons afspreken dat je
dikwijls bij mij zult komen, niet waar?"
Isa stemde toe, hoewel eenigszins gedwongen. Zij
dacht dat Eva's huiselijk geluk en haar eigen verdriet
slecht bij elkander voegden.
i/O wij zullen het zoo gezellig samen hebben, nu
wij niet zoo druk uitgaan," babbelde Eva voort. wMijn
Torsten heeft een nieuw vertaalwerk uit het Russisch
aangevangen en hij verheugt zich al bij voorbaat op
de vele ongestoorde uren, die hij aan zijn werk zal
kunnen wijden met zijn vrouwtje naast zich. Maar dit
jaar zal mevrouw niet werkeloos over zijn schouder
komen kijken, of, zooals verleden winter, het vervelend
vinden, dat hij zoo in zijn werk verdiept is en hem
met hare liefkozingen komen ophouden. Mevrouw
heeft een aanvrage gekregen om bijdragen te schrijven
in een provinciaal krantje, onder den titel van //Brieven
uit de hoofdstad van zuster Eva." Een letterkundig
pjooBjqan|Aao} Smaa jbbjj 1 ubbA fiz apnoz uaaqjBBAi
qoo UBp ng uBBq jooa sjam sbaa piaqfluodsuajinq
•aqsauBmoj auaa qjng mapiafl uaop qaiz pjooq SipuBjs
-J3A JBBq pBq spaaj jbbj\[ -uamoqSaM uauunq noz jatq
uba Saouafl jba ijaiu ua SaouaS Sipaods }aiu fiz jos]B
psqafl jaoAaS uaa puq ftz tuaqaoz qfijaSmjqjaM ;aq
japuo pjaaMzafl ^saafl uap jooa JBBq pnq sqfijafljap
-sjai 'Bf ,i uadooj 9} Sbaa SipnoAuaa 'uuq uaqqiqos }aiu
^suaip uaAinain JBBq, ui qaiz }Bp 'afsiam^suaip uaa S]B
mo uamoqafldo JBBq ui ajqoBpafl ap sb^ uaqqoj;
-aSuBB afpaajq aiJBAvz }Bp uajapjoAaq a; ismo^pn mo
SuijjaAvdo jauaa qnjpui nap japuo uaiqossim fiz pBj{
•uaopjooA noz JBBq ubb qoiz smajjnaqaS
jaip SuqaqqtMiuo ajapjaA ap aoq ua;qoB«jB JBBm
"uaAa[ JBBq ui siuapaiqosafl auaa sbm ja ijubaa 'noz uaj
-tiaqafl sjai ja iBp ?aju ua^qaBAAjB isaora SipnoAuaa
^Bp uapfqqjaA uoq qaiz (jz joaojbbaa uapaq japuoz
<aidooq ftz dojBBAA ismoqaoi japuoz afsiara afluof pq sjb
'f uaaqjooA uba bsj ap sjb jooaa qaiz fiz apjaoAaS n\r
j ubb jaaAA uodsf b^jbasz 'apno ap 'oog
•pjaSuijsoS pjaAA BUjajqaB unq pjaA\afl ^am qn^s8uipaa|q
uibbjj }aq U30} 'uaAOisflaAi jamsq jap uaqaoq ap ui ua
ua}su8p puojfl nap jbao 'uajaijso] uapuuj ap safsuop
upjnajqafl poojiqaq ap }Bp '4}ijp uaa jqnz jam }in mnni
-soqpuajqao aqfqjais }Bp ftz qoj} ia;qoa n^ -uaguojpafl
puojfljajqoB nap jbbu 'ubbjbbp sj[az Suijauuiaaq ap psq
uaA3| uaflia jsaq ui siuajjnaqafl aqft.iSuB[aq apfljOAaS
flojBBp Sipaods ooz ap ua [BAaS jaq uba afluijasiojd
qaq jaAo ïsaaAAafl quqos| uba aip uajBAA 'japBA uapuira
-aq }aiu JBBm 'uapsaajAafl JBBq joop uap uba poop
uap ftq suajaoAaS ajBjj -apjnaj} japBA JBBq uba saq
-J8A mo jaam ^aiu Sub[ ^japas paomafl JBBq ui ftz
uu 'uoq uassim ja/tt aauoj uba uauaqaa} aqfi[ia}in azap
81
«lagen zoude om met zijne poedertjes, haarkleursels
•en instrumenten van den ouden man iets te maken,
dat aan haar vroegeren minnaar herinnerde?
Zoo. Nu was de arbeid verricht. De barbier nam
den kapmantel van de schouders van den Overste en
wierp dien achteloos op een stoeltoen deed hij een
paar stappen achteruit om met goedgespeelde tevreden
heid zijn werk te monsteren. De Overste bracht zijn
hoofd in allerlei houdingen om er het licht verschillend
op te doen vallenhij maakte een paar aanmerkingen
daaraan werd gevolg gegeven en ten laatste vertrok
de barbier.
Maar binnen, in die donkere badkamer bleef Isa
nog zittenen zij zag onafgewend naar den man met
wien zij getrouwd was, tot de tranen haar blik ver
duisterden. Zij weende, maar niet omdat hij een oud
en gebrekkig man was, die zoo weinig beantwoordde
aan den knappen officier, die haar naar het altaar had
geleidmaar omdat zij in hem den afgeleefden grijsaard
had leeren zien, die zijne krachten verspild had een
oud wrak. Het zou ontzettend moeielijk zijn om met
hem samen te levenen dit moest zij toch.
O, ware hij een eerbiedwaardige grijsaard geweest,
een zieke man, die haar sympathie opwekte, hoe gaarne
zou zij zich niet aan zijne verzorging hebben gewijd
hoe gemakkelijk zou het haar gevallen zijn, om met
opoffering van eigen genot door hare jeugd en schoon
heid zijne overige dagen te veraangenamen? Ook al
kon zij hem niet in den gewonen zin liefhebben en
al kon zij zich niet overwinnen om zijne vrouw te
zijn, anders dan alleen voor de oogen der wereld.
Maar wat was nu, onder deze omstandigheden, haar
plicht?
