-ua§oo U9j[ -jsigjaA psq jaajQ uba jmjsaq jaq jaaajrao
uaiqossim qoiz fiq jBp 'pgazaS naqqaq JBBq fiq noz
3ujbb8 aoq 'q -AvnoiA aSaof 'anus aip jooa appaojq jjBq
ufiz jbbui f uaiaiqosjm JBBq jai| na JBBq daajgaq fijq
•jin uaq
-qius SijqoBAAnuaz naa at Ijz ajjsieq 8ui{asjo]d jBBjq
japiaq a|[b 'ufiz jjnz
pSnaqjaA jaAOJBBp a8 jsp dfijgaq qj jqfqjaaq aojj//
„•uaSajqaS uaSnof uaquig uaa jjaaq
BAg uaqajiaA sAinaiu qfii§ub[aq jaaz fira jooa naa
qooj n qi jaom 'Mopg MnoiAam 'jbbS SaM ti iooj^/i
•naAaS uoq Suijqou a.iapuB auaa doojuajqoBpag jBBq
nes fiq apaniJBBAv 'uatUBU piaqosjB fiz jooa 'uaSSaz
jo uaop uauunq aj sjai fiq ajqosuajA qqquaSoo qip
do uaop aj JBBq jam ooz psq fiq jbhij jooa Siuui
araqog uaSpjBqpaoS uap jaq jaads jbaoS qp uj
,,'jatu nam
jjjajs uBBjBBp jbbra Sunauuijaq ap uaaqs jajBM
uaaS ua uadsM uaaS 'muoi uaaS si jbbq "joop qosoq
jaq ua jbao ajSooq ap b§ qi 'aig 'Snjaj dmuq jaq
jbbu jsniaS jaaq aaui japjaA jaiu nu dooj 'uaa^//
fiq apinj ja fiz
apSooA uaoj jbbui maq joj UBp apuaqajds jjaz qoiz
joj jaaiu 'iqoBZ fiz apiaz <t'uapjOAA aj SipiSBAi maq
uajqoBJj qi jiaa susqj, qaqqijd uaaS qoo puojsaq ja
JBBra// ftz apjaAajd (('sBB|aq 'lira jqaajqjuo SnipjBqjOA
OajqBJBq Sipuajsaq uaaS uaq qi '[9M jaq jaazi qj/»
•dq ajBq do jaaq fig
((*jip s|b Si[[BApssiA\ 'qqquagoo jaq uba
SuqpAAdo auaa UBp si jaara fiz uaipui paa si fig/'
ltl jbbav jaiu spt
pfijjB qooj st 'uaop uaAfqq aj jqoqd ufiz 'apuapjBq
-|oa qfipuuBra ua uaraau aj sjapnoqos ap do uapfij
691
(<-af joopS qj "puiq 'jsmaS at pjS"
•uapMaS j( do nu JBBq appuBjq
'puOAB uaiajsig piaqosjB nnq fiq snq apuapojg s(jaujQ
ubb Suijauuuaq ap bsj apsoo[q 'apiaz jip fiz jfiMJaj,
(i-st pSipuozaS jaiu jqoaj Jip uagaj jBp 'ufiz
junq pSmjjaAO qooj 'ubbS aSoui jojbj saqB qoo aoq
'af jBp'j8a0 fira ja SnaqjaA qi 'ui Jaa aufira ja pjs qi
ua jubq Mnof ubb jqoaj jaq uba ufiqos uap pfij|b Sou
jqaq ap "jund jip do jazaSAinBU suBqjp ufiz fi^vv"
((^uaquap jBp af nog//
(i'uadaojaS uapjOM uaAa|
jaq ui jqoojsjJBq uaSsj joop uaapB uapuBjsaoj aqjnz
jBpjooAja pq pnoq qj uaqBiu aj Sipjnqos joaa jap
SuipajjjaAO auaa ubb suo mo 'uaraau uapnoz suo do
JOOpjBBp flAA aip SuipjooMjUBjaA ap uba ufiz uaSuojp
-joop daip aj Tim jBp 'jaiu jaq af dfuSag j jaiu raaq jbbui
'uaqqaq jqoBpjaA si jqoap jbaa sapB uba spoousap
af Sbui *no[qujojj auaa j qfipMnqasjB si jbq//
■jBspS j( ui 'puaq
-aozjapuo diaqos JBBq Sbz ua puojS uap do pjBq qojs
uap jam jaijs fijj -jqoqosaS uaMnojjuBAi uaSajsaSdo
raaq ui uaa joop s[8 'fiq SaaMZ Suipsjojj <(ajapuB
aip fiz uaj uaA3|qaS jqapaq sno jooa aqiBpatn
jap apfiz aip si qfqjnnjBU uaSuup aj joop jSuspaA
jam nam uubbm uassiuajjnaqaS ufiz jip uaajq;//
•pjooq JBBq puauuaqjuo Sunajj appnqos bsj
li(:pM jaq si uajjBA jaiu af
UBq sja; oog -puaiJA uajsaq ufiz uba jsp jo si aufiz jaq
jSuajq ppjaaa jaj muoja apjaipS ap jBp puiq jaq jo
'jaaAA jam jaq fiq JBp 'uaSuajq piaqpjaipaA aufiz ui jaq
uBtn uaa UBq jaAOOg -jaSipupsira uapno uap do uaj
-snj jam qijq at jbb[ jpuaMjB fira uba uaSoo aSip
-jnqosuo aip jam jBBpS jaq af JBp qfipS jqaq af Bf
9il
172
al meer en meer veld te winnen, tot in de diepste:
schuilhoeken. Ja, zeker, zij zouden alles vernietigen
wat het daglicht en kalm overleg met zooveel moeite
hadden opgebouwd. En verder de heide opgaande
fluisterde hij nog eens:
,,Nur einmal blüht in Jahr der Mai
Nur einnal im Leben die Liebe."
Den volgenden namiddag werd Isa door het bezoek
van den Overste verrast. Hij was nog niet in het pa
viljoen geweest, sedert dit op zijn tegenwoordige plek
stond.
Zoodra Isa hem zag begon heur hart met verdub
belde snelheid te kloppen, want zij begreep de aan
leiding van zijn bezoek aan haar, juist hier. De ont
moeting tusschen haar en Orner gisterenavond in het
bosch, was hun beiden in hun opgewonden stemming
te machtig geworden en wederkeerige bekentenissen,
die het verstand anders ten minste tot na de manoeu
vres zou hebben uitgesteld, waren hun ontsnapt. Zij
waren toen overeengekomen, dat hij hoe eer hoe beter
van hier moest vertrekken en dat zij elkander niet
weder mochten ontmoeten, voor en aleer de uiterlijke
band, die haar met den Overste vereenigde, verbroken
zou zijn.
Zij was voornemens geweest alleen schriftelijk af
scheid van haar echtgenoot te nemen. Zonder leed
wezen toch zouden zij scheiden. Maar nu had Orner
in zijn groote eerlijkheid den Overste onmiddellijk
mededeeling van hun plan gedaan; of het kon ook
zijn dat de Overste hem gedwongen had tot eene be
kentenis, die beter eenige dagen later zou zijn gegeven.
173
Hoe het zij Isa wist wat haar nu te wachten stond.
Zij schoof een der kleine fauteuils naar hem toe en
nam zelf plaats op de vensterbank, in zwijgende af
wachting der komende dingen.
Maar ook hij bleef een lange poos het stilzwijgen
bewaren. Hijgende bleef hij voorovergebogen zitten,
de handen op den knop van zijn wandelstok saam-
gevouwen, den sabel op den grond latende slepen en
het militaire petje ietwat naar achteren geschoven. Om
zijn mond speelde het haar bekende ondeugende glim
lachje, terwijl zijne oogen tersluiks, met de daarbij
behoorende herinneringen, over het fraaie, met rozen
beschilderde behangsel gleden, dat in vakken verdeeld
was door zuilen, waarop guitige amors van hunne
vergulde hoogte op de toeschouwers neerzagen. De dun
ne ouderwetsche stoeltjes waren langs de muren opgezet.
//Foei wat is het hier kaal," barstte hij uit. »Hoe
akelig stijf en naakt en ongezellig. Men mist toch
in alle kleinigheden de weelde en de gemakken, waar
aan men als een mensch uit onzen tijd gewoon is
geraakt niet waar?"
//Ik ben hier zeer gelukkig geweest," kon Isa niet
nalaten te zeggen.
Wederom volgde er een benauwend stilzwijgen.
Zij zat met haar gelaat van hem afgewend naar bui
ten te staren en de zonnige plekjes op den grond
te volgen in hunne voortdurende plaatsverwisseling,
al naar dat de lichtstralen in de hoogte van den
eenen dennenboom op den anderen overgleden.
«Abisag
Zij ontstelde, maar zag niet naar hem om.
//Isa 1"
Thans zag zij hem aan.
