p8IU JJ9Z jaq p89M 3JT 'qfijJBBM P3IU paq }99M qj//
•pqanaS maq do puaSsjA uafloo
ajBq bsj p[aiq 'uajooq apnoz nu fiz uaaflpaq do nap
-laqjaA SipsSus up -uaAa Son quiz fiq pqaspaq qooj,
„jufiz ooz
paq aSoj^ 'Si uaraoqaS 'psojafldo uapjOM uajaspBBJ a||B
uijbbav'qnpspjooq apspBBj paq pop nu siuapaiqosafl anftm
pBp qfijaSota psag 'psoS qoQ j pBqafl ui pusq ap suaa
J99M raiq Pjaaq 'sisamaj^ apmaonoSooz ap snp O"
,/SBAA
pj9§t9A\oS SiqqaupiBq qfijuoosiad raaq aip 'uamoq
uajjnz ap Suuapjaqdo anaa pop Suqappiiuaq anftcn loop
'pdooqaS paq fijj •pqoBjqafl oUiqBJUBB ni japusqja patu
psj99 paq sno pjaaq puajptuoiaiq piaqiaqazuo 9Q//
•pin qoiz jooa pdaipiaA uapqanpaS auagia aufiz nt
8|B fiq apjBBjs 'napsnj apnapsj uopuuq naAinoAaSniBBS
qopsjapuBAi ufiz uba douq nap tuo ap do uiq aQ
•uaSfiAvzjips paq apjBBMaq fiq jbbj\j
X(*si pain uooz m fiq pBp 'fttn Sag 'unp sno djajj//
,/pqaq uannoSaq a;nnC
pBp jads qftjjBBAaS naa si pajp -apaoq azin do psaayw
-apftziaaq aqjaps ajaq ajjiBpam ap pjaaq susqp ugv/
■naSfiAiz jaajq fig
•afqoBjtnijS Sunajp jBBtn Sip
-iBqpaoS naa pain fiq apiaz (l'naAaS napaom ap Snqjaps
-.inajap napapaS aaSaoiA ap jooa SnipaoSaaA anaa paAi
pnBuiai jaqaz ubb apnaani qi na ubcu dsuq naa' si jauiQ
uiz napppsaSiaAOuaSap naa ni jaaqaS 'fiq ja mBMq laaa
-jfiipaiapun naa mauuaqaq jbbui paq jbz qi 'njq;//
•hbb SiAOOjaSno raaq qaaq Bsp
((-sbm puaqaq pqqiid
nadiaqos naa sjb fttn pnnpsnaSap jfiMiap 'ppuq uba Saon
-aS Sipaods ja apiaq aS pap uaqara uoq 'naSnaiq
Qil
174
//Je hebt weinig oplettend je bijbel gelezen. Heb je
daarin niet gezien, hoe duur het Adonia te staan
kwam, dat hij de jonge Abisag tot zijne vrouw be
geerde?"
//Waarom die inkleeding? Spreek ronduit, asjeblieft."
//Zacht watJe weet aan den beleedigde is het
recht om de wapens te kiezen."
//Ik begrijp dat Örner je heeft meegedeeld wat er
tusschen ons is voorgevallen."
//Adonia heeft aan den ouden koning David zelf
gevraagd, hem Abisag tot vrouw te willen geven."
Hij had dit op een scherpen toon van meerderheid
meenen te zeggen, maar ondanks hem, daalde zijne
«tem tot een dof fluisteren bij de laatste woorden.
Isa zag verbaasd tot hem op. //Spijt udat?" vroeg
zij vriendelijk.
//St! Neen, neen! Weldra zal de oude koning tot
zijne vaderen verzameld worden; de ergernissen en
bezwaren des levens trekt hij zich niet meer aan. Men
had nog een korte poos geduld kunnen hebben. Men
gaat wel zeer haastig te werk."
//Je hebt ons doen gelooven, dat je hetgeen zich
onder je oogen ontwikkelde, goedkeurdetsoms werd
dit door je bevorderd en ten slotte zijn de omstan
digheden ons boven het hoofd gegroeid."
//Zoo heeft men dat waarlijk gedacht? Och, wat
zou tegenstand in eene zaak als deze hebben gebaat?
Men zou misschien juist dan alles hebben getrotseerd,
omdat men hier een ingrijpen niet gewettigd achtte.
De ontploffing van het vuurwerk zou er eenvoudig
door verhaast zijn geworden. Neen, door de onder
vinding geleid, had ik erop gerekend dat ik door toe
gevend te zijn en jullie zooveel mogelijk tezamen te
-]B jo ufiz uopioMaS uapiaj pop pioou aip uaSuip
uba pjaaq SuipqoBAuaA jaaAOOz pfipjB uam pBp// 'qi
uaffia ufiz pain qaadsaS ufiz ui uafljoA do ja fiq paq
<('jamiuB[ ooz jbbiu si pajj jJOOA paiqiaa qt qaq iBBp
qfi[jBB^Y jpqoBpa8 loom ua pSazaS loom sba\ pag//
•qojpjaA ua pjooq jBBq pam uaAa °ooq fig;
^•uafliOA ap Sipaocu paq tuo uapuiA uaop
uaqqaq psd pup suo uapnoz pqoBjqsjiM ua piaquad
-Bqospqoaj au fig/ -pdoojpin jamaq uap do aip 'SaM uaa
pBB§ uBAJBBp qa|d aqja uba ua pooiS si pjaiaM ap
'nujaAi uapsjjaA ap punjjapBA paq apjaapjoo Sipoou
paq fiq sjy uaiBMzaq aps japuo ubbjs ap apftz Jop
uiaq ua uad|aq ap maq tuo si psaaAiafl uatuaujoOA ufiiu
Sipsuja aoq 'uaSSaz rape; maq p( fiS pjim japBj jbbjaj
paiu nu pain qi qaq dsqospooq auaa uaajq//
fiz apiaz
apspBBj uaj, -uaiz jaau qoiz jooa apuazuiad jaajq bsj
•uap
-BJJ8A ap spaiu UBAjaiq psaq ufiz qfiqiBa paop jbbiu
'uo[ajfiA\p paq heb apqBBi fijj -jaujo pam qa.idsaS
apspBBj ufiz qfijapinp ooz japaM qaiz fjq apjaunuaq
jBBp JBBjq 'psqosjaAO 'apjaaqjaA jaujo uiibbm fluim
-mapsspaomaS ap uaiqassim fiq pcq mBjflajap ufiz uba
piaquapuoMafldo ap uj qaza uaa jooa pin qoiz fiq pjoqas
pjBq ufiz uj -raBBzAuci fiq appjooMpun ,,'noz uaop
pip fiq pup apjoojafl jaAi qi pup pflazafl n qaq qj//
•fiz apjBBqjaq (i(;uaipui//
{l(3 pbb8 siai do fiq uaipui
'maq iibb deqaspooq anaa Sou qoo n pqaq n pqafj
•Aiopg MnojAaui '°n.iap drauq paq jbbu qi b§ njq//
qfijapuaiJA fiq apiaz qooj; 'uaop paiu fiq
p/oom pup ufiz piaqsBBAip noz psp uaau jbbui
uajaOAaS tuaq fiq qoiz aopjaiq Suipia[J8A ap paap qi;q
OJLl
171
thans door ons zelf nog niet uit ervaring gekend
worden
Juist bij het omslaan van den weg zag hij van
achter de heesters Örner driftig te voorschijn komen,
met haastige schreden liep hij het pad langs den oever
der rivier af, hem tegemoet.
//Mevrouw Below heeft het kamp verlaten, zonder
er mij kennis van te geven," riep hij gejaagd. »Ik
moet weten wat dit te beteekenen heeft."
Böhme floot zachtjes wat kon hij anders doen
//Ik ben er achter gekomen dat zij dezen weg op
gegaan is. Heb je haar gezien?"
Uitvluchten zoeken baatten hier niet. Nu ja, door
Örner het verkeerde spoor aan te wijzen zou hij eene
ontmoeting van die beide menschen in hun tegen-
woordigen toestand van opgewondenheid kunnen voor
komen; maar dit zou toch niets anders wezen dan
uitstel.
//Mevrouw Below is den heuvel over, het bosch
doorgegaan; naar huis vermoed ik."
Örner was reeds den weg opgestormd.
Langzaam, onder den indruk van velerlei gewaar
wordingen, wandelde Böhme naar het kamp terug.
Onwillekeurig floot hij de zangwijs van een volkslied,
dat hij in een kleine Duitsche garnizoensplaats dikwijls
had gehoord:
,.Nur einmal bliiht in Jalir der Mai
Nur eininal im Leben die Liebe."
Aan de heide gekomen, die zich in het roode licht
der ondergaande zou baadde, keerde hij zich om en
liet hij den blik nog eens over het het bosch glijden.
Daar begonnen de legers van poesie en betoovering
