fiq qoiz piaqsoojajqoBin aqfqainBqoq uba jasaq jaq paq
toiOA a; qoon Sojq 'naïlaBAiaA piaqpSaonsira 'anaSia
qfijmnjBU laara inaq 'anaa loop Sniraraajs nadioMiap
-no 'apnanodsaqjjazqoiz 'ajqosz anfiz piaM sSuaqy
•doo[
uafuA nap najqaapaS aufiz na }aq na laan jndaSjm
fiq ajqsz doiaijj -pnojs jnaj ap uojmq pntqsjs uamajq
naa do aip 'jaojs naa do Soo nfiz jaiA Siqqnjag
•nazBiq aj qn
too naBjspjs fiq paotn jb8 Mnpaqos iBBq ajp 'piaj ap
-jaa ap fig -taBBz°nBj iaaz 'jaaz SniS jaq na uaraoq a;
qinaooA mo qfqaqqBmaS pin 8ub| sbm pjj -jfiqasaunoz
apnajap suizsfhnaa ap ibbu qjoM azfiiS a8ijqoBjaa8
naa sjb qoij '2oo[.\do pnapiiBMp afjqonz ajsrara pq
fiq 'napaiaSsoj pp 'puBz pjj japiaq ap do ujibm puazBq
-J3A pq sbm jbm jBBtn |8M Sou pq SniS namooq aqfu
-MnpBqos aSooq ap iapno 'qosoq pq ui pnia apiaa pjj
•piM J3AA
fiq nap 'namonaS ajiBq laj raam qoiz pq paq fiq
"paaMaS uiaq do paopui laani uba sbm 'psq napnoqa8 bsj
pra fiq pp qaidsaS pq na uannoMiaAO pin Son sbaa
Sap naqqnip uoSiioa nap naA SmnuBdsni ag -nannaq
-aq apjiM jjazqoiz iooa fiq nap piaoraiaA laara sbm fijj
•Snia; draeq pq
ibbu apiaAQ ap apiaaq apnannaj qojs ufiz do iBBMg
•maq hbb 8niiaunnaq aiBqqnap
anaa bsj fiq qqquaSoo jip jaajq apjaaj ftz Sraqoog
•jBBq pijiaA na bsj uba
8ubm apaq pnapnaiq ap safiqoaz fiq apjaaijs 'moo
napno naa uba piaqqftjapnaiiA apnamjaqosaq ap pjft
((j Sssiqy araajq aqftjiooqaq ufira '[öaubba nn
rag j nannoziaA SipjBBno pin qftpqia^// 'ajqoBj fijj
881
"Sj 'UBtn naSnof uap uba jsraoqaoj apuaAOjaqpaA ap
pm Sutuaqai SipnajsiaA snaa nn pnojj raaqnap ubb§
J3A0 jaSiiqoiziooA na siapnB iBBp qi naq japj 'ftz pq
aoq iBBj\r -qaq usspaS jip qi pp 'qfipSom pag«
<(qqaA\aSdo suo fiq jpz ajqoBpaS aip jqaq ap//
<c(:piaqs8BMp
anaa qjnz ubb naAaS noz naSaz ufira 'laara japuoz
'ooz jBara qi pp 'qosnaq af jqosg jnfiz qoo; uaqos
-nam aSimmos uannnq Sipoizpoq pnazBqaaA aojj//
•apjaAO nap uba
pnora uap mo apjaads afqoBjraqS SijsaaSpoip nag
■Smai jsqsaq pq quojq ,,'naajq//
pjimS naqqaq jaAaq pp
af nog mannaq naaaaj poon qfqnfiqosaBBM lapnaqp
Oijjnf uappBq nsp 'pM pq qnapaq 'jBBjq 'doqosjapBA
nftra uba uaop a} puBjsjB pfiqa iooa na snaa 'nnapaS
qaq paaiaS qfipqqqqnaSoo pra qi pprao *ftm ibao pStp
-iBBMjnoiaA qfqinnpn si nam pz na.nqqiaA Sopoo nap
fira uara pp dfuSaq qi// 'apiaAQ ap apSpAiaA (<'ap//
•uapnsq aisq SnipjfiMjiaA araraop ni Suojm bsj
„•uaajq//
<<(;°on fiq ïjaag/'
<(qooj8 puazsqiaA si
aiapnB nap pm maq pra smaqfipS ap j jg//
,<iJl8Z 8? 3InaP ua"
,/naraaon na°om aj naSuof ufow naSnof nap rao
qospij ua naSnspaA nftra ubb naoppA naunnq aj pin
uaAO] nftra ui uaAapiS jaqa appoiS aip ibao ppqsooq
aafira ni appapnn qi pp Sbbjs qad pq 'niz uaqfij
-iimSg ni 'sbm nn ppqiaqazno azag 'japna jo naa pq
ni daquaSaj sno pq sp nagaip a; uaddsqasnera lap
naa 'naiapgjo suo jopuo qtniqaS pq jaSaoiA sbm pjj
•napoq puBjsao; uaSipnaqa naip iooa paora pnsraaj
811
182
der liefde, om elkander gelukkig te makenwie op
hare macht vertrouwt wordt nimmer teleurgesteld."
//Ja zekerhet geloof kan bergen verzetten
dat is een oude spreuk. Ik had natuurlijk mijne moeite
kunnen sparen. Maar, wat gaat die geheele geschiedenis
mij eigenlijk aan een paar schipbreukelingen op
den levensweg meer of minder dat is alles. Eene mij
vreemde vrouw, die een tijdlang onder mijn dak ge
woond heeft en een jong mensch het doet er niet
toe, wie of wat hij is."
Hij stond op, maakte een stijve buiging voor
Isa enkeerde zich om. Reeds wilde hij de kamer verlaten
toen Isa hare hand op zijn arm legde en hem terug
hield.
Na een korten strijd met zichzelve, zeide zij:
»Help ons
Een weinig ondeugend zag hij haar aan.
//Helpen ik? Men is waarlijk naïf. En op welke
•wijze?"
//Door aan den Koning de zaak voor te dragen, juist
-zoo als zij is. Hij, die je vroeger zeer genegen was, hij
zal met zijn helder onbevooroordeeld verstand wel een
uitweg weten. Zie laat mij geheel er buitendenk
niet aan mij, maar aan //den jongen" zooals je hem
bij voorkeur noemt. Help hem maak voor hem den
weg door het leven minder moeilijk
//Ik ben niet zoo goed op de hoogte van het wetboek
om precies te weten tot hoever de macht van Z. Ma
jesteit op dergelijk gebied zich uitstrekt. Maar het
is waarik zou mijn eigen levensgeschiedenis aan den
Koning kunnen vertellen en dan ten slotte dat be
doel je tocher bijvoegen //Laat de knaap en het
meisje samen mogen trouwen, Uwe Majesteit!"
179
Eet niet zonde en jammer hem aldus zijn carrière te
laten bederven?"
Isa's hoofd zonk op de saamgevouwen handen neer.
Wat kon zij hierop antwoorden?
//Als wij er nu nog eens goed over dachten Wat
zou daar tegen zijn? Men heeft hier in elk geval een
goed tehuis. Oude David heeft het ten slotte zeifin-
gezien dat hij een groote dwaasheid beging, toen hij
met de jeugdige Abisag trouwde, en dat deze, om ge
gronde redenen, tegen hem in opstand kwam. Zou
zij nu niet hier kunnen blijven, als als mijne
dochter 1"
Verwonderd en geërgerd over dit voorstel keek Isa op.
'/Dat nu, na den voet waarop wij eenige weken
samen hebben omgegaan?" vroeg zij.
//Van mijn kant is het nooit iels anders dan eene
vaderlijke genegenheid geweestmisschien nu en
•dan gepaard gaande, met een zonderlinge opwelling
van ijdelheid en
»0 zwijg toch, in 's hemels naam hierover!"
Zij stampte met den voet driftig op den grond.
//Maar thans is er niets meer van overgebleven dan
■die vaderlijke genegenheid alleen."
Haar blik zeide maar al te duidelijk dat zij dien
//vaderlijken vriend" niet vertrouwde. Hij had haar
toch zoo menigmaal op sluwe wijze gefopt in den laat-
sten tijd. Hij was zachtkens tot de overtuiging geko
men dat zij op de hoogte was van zijne verhouding
met de huishoudster. Dat zij zich hierin voegde zon
der toorn, zonder eene aanmerking een zekere tint
van minachting wist zij in haar toon en houding te
genover hem te leggen, maar dat was ook alles
hieraan kon hij in zijne lage denkwijze over //de vrouw"
