Samuel Men's linkerhand.
Naar het Engelsch
VAN
IAIN MACLAREIN.
2)
„Neen, dat helpt toch niet en leidt
maar tot onaangenaamheden. Hij had
een prachtige g-gelegenheid en die
heeft hij verzuimd. Wat zou je er
van denken, als wij de inteekenaars
eens uitnoodigden, wanneer de speel
tuin in vollen gang isp Zij zullen
dan de volle waarde van hun geld
genieten, wanneer zij de meisjes op
de Bchommels zien en de jongens
met de b-bal en de kleintjes, die
zand scheppen, terwijl de oude luid-
jes dat alles op hun gemak zitten
aan te zien."
„Dat zal heerlijk zijn. Maar, Fred,
het gaat mij aan 't hart, dat onze
jongens geen pleizieriger vacantie
kunnen hebbenals hun vriendjes
naar buiten, naar Wales, zijn, moeten
zij in dit saaie huis zitten versuffen."
„Hoeveel bedraagt ons v-vacantie-
fondsp"
„Twee pond, zes penny. Met den
besten wil kon ik niet meer uitspa
ren als we niet zooveel hadden
weggegeven, zouden we
„Jij bent even b-bereid om te geven
als ik, mijn lief wijfje, en niemand
van ons heeft spijt van 't geen wij
hebben gedaan voor die arme zielen
in onze omgeving. Maar het spijt
me voor de jongens. Heb je 't zeal
verteld
„Neen, dat durfde ik niet. Ik ben
laf geweest, en heb gezegd, dat je
er over zoudt denken en het ze mis
schien morgenochtend vertellen."
„Weet je wel, dat ik v-vermoedde,
dat het zoo zou afloopen, en ik heb
in stilte plannetjes gemaakt om de
zaken nog zoo goed mogelijk te
schikken. Ik zal zelf goedkoope uit
Btapjes met ze doen naar New-
Brighton en Cheshire en Hale, dan
moet jij ons het twaalfuurtje mee
geven en dan zullen we een for
meele pic-nic aanleggen. Ik heb nog
wat snuisterijen uit mijn schooljaren
te Shrewsbury en die zal ik hun
aanbieden als prijzen voor het
beste verslag van den dag. Jij moet
ook meegaan, en je zult eens zien,
wat een pret we hebben
„Brieven De post is laat van
avond. Dit is er een over het contract
voor schommelsdat is een missive
van den bisschopook een cir
culaire van een pas opgericht ge
nootschap zeker een ironicus, die
't mij zendt maar hier zijn twee
brieven van een onbekende hand,
laat eens zien.
„Is dat niet mooi Drie pond voor
de speeltuin van een Dissenter, die
er zich over beklaagt, dat ik hem
niet bezocht heb, met een vriendelijk
woord voor mijn moeilijke taak,
zooals hij 't noemthij heeft mij
vaak geërgerd met zijn redevoerin
gen, maar nu mag hij, wat mij be
treft, in 't openbaar zeggen wat hij
wil, ik weet dat achter zijn woorden
een goeden geest verborgen is.
„Zou dit ook geld zijn voor de
schommels?
Hoerah, daar is iets „ingevouwen."
Maar wat is dat
„Wat is er gebeurd, FredP Is er
iemand gestorven, ben je ziek...?"
„Laura, je bent een uitstekende
huisvrouw." Fred zag zoo wit als
een doek, en stond tegen den haard
geleund, terwijl hij met tranen in de
oogen zijn vrouw wenkte niet nader
bij te komen.
„Wees zoo goed te zorgen voor
een geriefelijk huis in North-Wales,
gedurende de maanden Augustus,
ergens tusschen Bettws-y-Coed en
Llanberis, zoo mogelijk met een
vijvertje.
„Ga toch zitten, Laura, en val me
volstrekt niet in de rede. Ik ben
volkomen in orde, volkomen; wat veel
speeltuin en huiselijke zorgen heb
ben mij nog niet gek gemaakt. Waar
ben ik ook weer gebleven? O ja,
maak een paar reisplannen langs
Festiuiog, tot aan Snowdon en langs
Llandudno en anders naar Menai
Straits
„Je hebt buitengewoon veel smaak
in het kiezen van je toilet, Laura,
daarom mag je een aardig wandel-
costuum en drie blousen koopen,
maar bewaar een kleinigheid voor
visehgerij en voor bij zonderen
mondvoorraadmaar je zult me nog
smorendaar, lees zelf maar,
lees hardopdan ga ik een
rondedansje om de tafel doen
ik wou dat de jongens nog niet te
bed waren.
Liverpool, 16 Juli 189
Weleerwaarde Heer. Van
verschillende zijden is mij ter
oore gekomen, dat gij en uwe
vrome levensgezellin een hoogst
gezegenden arbeid verricht, zoo
wel op geestelijk als op maat
schappelijk gebied, in een der
meest noodlijdende gedeelten
onzer groote stad, en dat gij
u van dezen plicht jegens uwe
medemenschen kwijt, zeer ten
koste van u en uw gezin.
Mijne levensbeschouwing heeft
mij er toe geleid te gelooven,
dat niemand onzer burgers een
moeilijker leven leeft, of zich
grooter opofferingen getroost,
dan een geestelijke met be
perkte middelen, wiens werk
kring hem te midden eener arme
parochie voert en, zondereen goed
mensch te zijn mijn heele
leven is één lange worsteling,
tegen een zonde, die mij om
strikt en nog vaak de overwin
ning behaalt ben ik met
eerbiedige bewondering vervuld
voor dit Christelijk liefdewerk
en is het mijn wensch, op nede
rige wijze daartoe te' mogen
bijdragen.
Aangezien u misschien eeni-
ge bezwaren zult hebben, de
uwen een aangenamen vacantie-
tijd te bezorgen, ten gevolge
uwer algemeen bekende lief
dadigheid naar mij wordt
medegedeeld waag ik het,
na lang aarzelens, u een wissel
op Londen aan te bieden, die
bij eiken bankier aan uwe order
kan worden geïncasseerd. Twee
voorwaarden moet ik u echter
stellen: lo dat de geheele som,
tot den laatsten penny wordt be
steed aan een vacantie uitstapje,
daaronder begrepen de kosten van
een compleeten uitzet, waarvoor
uwe echtgenoote wel zal zorg
dragen en 2o dat u geen pogingen
zult aanwenden den naam te
ontdekken van uw onwaardigen
vriend. De endossement is overal
geldig.
Hopende, dat u een lange,
gelukkige, gezonde vacantie
moogt doorbrengen heb ik de
eer te zijn, Uw dienstwillige
dienaar
„Zaccheds."
Je stem beeft een beetje, Laura
geen wonder zulke nonsens over
mij en zulke komplimenten aan
jou adres ja, het zal verrukke
lijk zijn, een tweede huwelijksreis
en die rakkers van jongens, waarom
zouden ze nietLaat ons God
danken, vrouw, het kwam van
Hem
„U zult bly zijn, te booren, ma
maatje, dat het graan weer wat naar
de hoogte gaat, en de markt levendig
isdat is het goede resultaat van
het nieuwe bloed, dat in den graan
handel is gebracht. Waarlijk, ik zou
er in de medicjjnen bij verloren
hebben.
„Ik heb den loopbaan van een
graanprins bestudeerd en hij bestaat
uit vijf hoofdstukken. Hij begint als
een arme jongen bij voorkeur in
het noorden van Ierland, maar dat
is niet volstrekt noodzakelijk dan
valt de aandacht vau zijn patroon
op hem, die hem naar Amerika zendt,
waar hij zelfs de Yankees te slim af
is en hij wordt chef der firma. Zijn
volgende stap is, tot compagnon te
nemen een jongmensch, met veel
geld, maar zonder hersens; lang
zamerhand ontdekt hij bij instinct,
dat het graan naar de hoogte gaat,
hij koopt ladingen in voorraad,
en stapelt voor een mooi sommetje
op, zeg b.v. 100.000 pond. Naderhand
koopt hij heel Empty-Head op en
wordt chef van een groot huis met
een massa jongeren onder zich en
eindigt met directeur van een Bank
te worden en besluiten uit te vaar
digen op 't Stadhuis.
„Val mij nu als 't u belieft eens
niet in de rede, moeder, want ik
ben nog lang niet aan 't eind. Lang
vóórdat hij op die hoogte gekomen
is, heeft de opkomende graanman
trapsgewijze Princes-Road bewoond
en weer verwisseld met een laan in
„the Parks" en misschien wel voor
een klein buitentje, waar hij verschij
nen zal als High Sheriff.
„Nog een oogenblikje, ongeduldig
moedertje. Een zeker iemand, die
dan zal beweren vijftig jaar oud te
zijn, als de graanman in zijn Konink
rijk komt, maar altijd vijf en twintig
zal blijven, en elk jaar bekoorlijker
wordt, zal in elk nieuw huis
mooiere kamers krijgen, en ten laatste
in haar eigen rijtuig alle armen-
buurten bezoeken en door heel Liver
pool worden gezegend. Dit is de
historie van den graanman en zijne
moeder, zooals door onderwijzende
philantropisten aan komende geslach
ten van schooljongens zal worden
geleerd. Wat denkt u er vanP"
„Ik denk, Jack, dat je een beste
jongen bent, en je moeder is trotsch
op je en dankbaar; als hierin eenige
belooning voor je gelegen is, dan
zeg ik je, dat de wijze, waarop je je
teleurstellingen hebt gedragen de
grootste troost is geweest in mijn
diepe smart."
„Praat toch niet, alsof ik een
soort van tinnen heldje ben, moeder,
dan ga ik oogenblikkelijk de kamer
uit, want dat ben ik in 't geheel
niet, heusch niet. Als u mij aan mijn
lessenaar bezig kondt zien, of druk
in de weer op 't kantoor, of hoe
ik den geheelen dag over niets an
ders denk dan over graan, dan zoudt
u zeggen, dat ik een geboren handels
man ben."
„Jack" sprak Mrs. Laycock plech
tig „je hebt je gebreken. Ik ben blij,
dat ik ze noemen kanje bent driftig,
heethoofdig, eigenzinnig en nog veel
meer, maar dit is de eerste maal,
dat je opzettelijk onwaarheid spreekt."
„Moeder, zoo'n beleediging verdraag
ik niet" en hij knielde voor zijne moe
der neer en kuste hare hand. „U
denkt, dat ik geen aanleg voor den
handel heb. Wacht maar, u houdt
het allemaal voor pocherij?"
„Ik denk alle mogelijke goeds van
je, Jack, zooals 't behoort, en zoo
als je vader ook deedmaar ik weet,
dat het erg hard voor je was, toen
je in 't najaar niet naar Rugby kondt
terugkeeren en je klas afloopen, en
naar Cambridge gaan en te Caius
studeeren, waar je vader ook geweest
is, en je graad halen, om het beroep
van je vader te volgen, het beroep, dat
je liefhebt, het edelste, dat een man
beoefenen kan en mee ten grave
dalen." Hier stokte de stem der
weduwe.
„Natuurlijk, mamaatje, dat zou ik
veel liever hebben gedaan, en het
was wel een beetje een zware
slag, toen ik wist, dat ik er alles
aan moest geven, maar dat was nog
niets, vergeleken bij 't verlies
van vader En bovendien, ik geloof
wel, dat ik kans heb, vooruit te komen,
en u te helpen, moeder."
„Je vader's liefste wensch was het,
dat je dokter zoudt worden, hij
wilde, dat je als specialiteit in de
chirurgie je zoudt vestigenhij zei
tenminste altijd,'dat je, er, juist han
den voor hebt.
„Ja, het was zijn hartewensch zelf
ook alleen de chirurgie te beoefenen,
en Mr. Holman, die overal en altijd
wordt geconsulteerd, noemde hem
een der beste operateurs uit de ge
heele provincie, maar vader was wel
genoodzaakt ook de andere praetijk
uit te oefenen.
„Waarom? omdat hij geen midde
len had, en ons beiden moest onder
houden, hij mocht dus niets risceeren
hij moest zorgdragen voor een ge
regeld inkomen; en er is één ding,
dat ik je wél onder 't oog wil brengen
voor 't geval, dat je ooit minder
gunstig over je vader mocht denken."
„Moeder alsof dat ooit mogelijk
ware. Zelfs de menschen op straat
hielden van vader, u weet, wat er in
de Morning Trumpet stond over zijn
zelfverloochenend leven en zijn be
reidwilligheid, de armen bij te staan,
zonder belooning, zonder roem."
„Ja, de bladen waren hem wél
gezind en zijn patiënten aanbaden
hem. Toch ben ik er van overtuigd,
dat enkele onzer buren op hem aan
merken, dat hij niet voldoende voor
zag in 't onderhoud van vrouw en
kind. Alsof hij 't geld over den balk
wierp, hij, die geen cent voor
eigen genot uitgaf, maar alles be
steedde aan ons."
„Dat zijn maar hersenschimmen,
moeder, waarmede gij u kwelt. Zou
ooit iemand er zelfs maar op hebben
durven zinspelen, dat vader zijn
plicht niet deed? Ik kan het niet
gelooven."
„Eén man deed het in elk geval,
Jack, en dat was onze buurman,
Mr. Dodson."
„Wat heeft die leelijke, oude vrek
gezegd Heeft hij vader te na gespro
ken? Daar had ik bij moeten wezen."
„Neen, hij zei het wel niet met
ronde woorden, maar gaf toch genoeg
te kennen hij vroeg mij maar aldoor
zijdelings uit, net of hij het grootste
belang in ons stelde, maar hij gaf
mij den indruk, dat hij dacht: die
dokter had ook wel beter voor zijn
gezin mogen zorgen."
„Wat voor reden had Mr. Dodson
per slot van rekening bij ons aan te
komen en zich met onze zaken te
bemoeien Hij, die nooit te voren een
voet bij ons over den drempel zette?
Als we bijstand noodig hadden wat
gelukkig het geval niet was dan
zou hij de laatste geweest zijn, om
die te verschaffen. Weet u, dat hij
het laagste, hardvochtigste schepsel
in Liverpool is? Hij laat, wanneer
hij van 't station komt, het rijtuig
dertig meter van zijn huis stilhouden,
om niet meer dan een shilling te
moeten uitgeven, en hij rijdt met de
penny-omnibus, evenals de werk
vrouwen, om twee penny te sparen I"
„Er is een jonge graankoopman"
antwoordde Mrs. Laycock, „die den
geheelen weg te voet aflegt, om ook
dien éénen penny uit te sparen, en ik
veracht hem daarom toch volstrekt
niet.
(Wordt vervolgd.)
Gedrukt by DE ERVEN LOOSJES, te Haarlem.
