NA VIJF-EN-TWINTIG JAREN.
jooa f pugjapnqosjt! qaiz jooa istuoqaoj ajBq ui uaqnq
ajaqaS ooz jssq joop jaq uba uajaauooj ap jjfq
-jnnjBU jaqqBAUBBiq ':)bz raaq jaAonaftq fiz |f]Auaj
^sba ua psoS '3joo nu fiq paap nadajs ng -uad
-B[sa§ na naSajaS paq uftz do fiq paq uaoj 'uadooj
-a8 jaaAv -na -uaaq psq '501 ?aq uaSa; ujoo} uagqqos
-*nuaz ui fiz uao:» 'ua8ui[ia?sinaiaj aSijsuia aip an piaq
-pgjozaq auftz usp sbaa jaqjais maq fiq ((a^aq Bp/ jap
pSmjiaAO uBAia JBBq qusq^sni ap uba pirqaS puaqious
ijqoaz uaa paq pfiqa 'pjBB^saS paq qn qoiz jooa
uaSoo apuaiaojS SqqoBsjjooq }atu fiz uaoj 'SuiqBAaq
ajBq bu uaqajq jsaotu giaq jasq jos|B apuaiajqos
'psq uaSajaS jaqqaM ^qoBU uapaqag uap fiz uao^
'naAa|sqfq3AMiq guof unq m qiMq uauiajq uajsjaa unq
B^[ -uadB|s uauunq pCiq{8 psq fijj j uadajs mp 0
-uada|s ubbS Spsnj fiq sbaa Buaasp
ua '}qBB|sa§ 8uisso[jaA uba ;qonz uaa fiq poq uaoj
i p[adB}sa°do qoiz uiopuoj ua^UBjq ua jajsao^qoBf 'dnqos
-paajaSqosiA lam satysiq ufiz ua qoscjsiaj ufiz [iq psq
2ippiA8i02 -uapS[OAiaA siaj auuuq siuja]sinp aqfi|a?
-qoBU ui fiz jfiAuaj 'pSaiAiaS dBBjs ui jaquain uappsq
auiqoani jap jaddajqag. Siwquaa jaq ua ua§BMJOods
uap uba ua|amtnoqos aSqamqlqaS a?qoBZ iaq jbbj\t
•qqq uaaaquios uaa pfq :p>}
pfq uba 'sbm uajazag JBBq joAouoSaj quaq ap do aip
^oouaSjqoa uap do diaiM ua uoqopsiai JBBq do Sip fin
}aaq fig i ubb qaiu SuiS ijsp 'uaau Sjaqa^ jam
uaAaj !)Bp luapnoqa8|OA paq uajaf a|3A00Z }aq fiz qipau
Sou nu Suiptaqos auaa ng 'uaqazjaA uauunq uaq
-qaq uB]d qp uaSaj qoiz 'uapia[ qootn Suipiaqos^qoa
qoi aip 'puBjsiaaiA naqfquado uaa joop uaaps noz fig
■ppqtiaraaS ua ;qooqa8 sbaa sinq aAAiiaiu ?aq ua uajBAi
^qooqiaA uqoqqooig ui uaSuqqzaq auutiq uaoj SB*
62Z
238
ken en hulpbehoevendheid voor de deur stond.
Geducht ontstemd door een nieuwe ervaring op dit
gebied, sloeg hij zijn kantoorboeken voor altijd dicht
en begon hij uit te zien naar vermaken van allerlei soort,
die over zijnen levensavond een vroolijk licht zouden
kunnen verspreiden.
Voor zijne herinnering herleefde zijn geboorteplaats,
het dorp in Halland met zijne glinsterende mergel
groeven op de wijde open vlakte, met de heesterbosch-
jes op de eilanden in de scheerenmet de zee die
hare wit schuimende golven tegen het strand brak,
vanwaar de wind over de heide en over de boerderijen
blies met zijne jonge, frissche en verfrisschende kracht.
Hij nam een besluit. Zijn oudste zoon kon de uit
gebreide zaken overnemende vaste goederen, uit een
huis aan Munkbron en een op Östermalm bestaande,
werden verkocht en daarvoor in de plaats een land
goed in het zuidwestelijke Halland gekocht. Op deze
bezitting wilde mijnheer Vaberg zich met zijne vrouw
.cn twee dochters vestigen en er zijne verdere levens
jaren doorbrengen.
Mevrouw Vaberg was geheel van streek toen dit
plan haar werd medegedeeldzoo van streek, dat zq
eigenlijk eerst weer tot bezinning kwam toen zij in
den trein zat, die haar naar het nieuwe tehuis moest
brengen. Toen eerst ontwaakte zij tot het vol besef van
het akelig leven dat haar te wachten stond; en nu
verweet zij het zich bitter, niet meer krachtigen weer
stand te hebben geboden tegen de uitvoering van dat
afschuwelijke plan van Vaberg. Maar op het volgend#
oogenblik moest zij bekennen dat dit haar bedroefd
weinig zou hebben gebaat. Het besluit was haar tock
niet eer medegedeeld, dan toen alles kant en klaar
IH.
