jbbu pjapuiqafluo uapmjq ua uatuooq uba uajna§ ap
uapiuoojp uatuBj apuBBpuadopftM ap joog -uajqiqas
qftjjais 'puq ^qnjdaS urn} nap ui ftz aip 'safdcuaojqiain
ua uajoiA ap sjaëuiA aquBjq aJBq uijbbm 'uafloqaS
safpuBcunamaojq ua uazBA ap joao |oqa[|UJ5[ apuojq
suipja^j sbav 'pjej ap ftq 'spuifl ua jqoBjqagioop uap
-puq naqaMajiUBOBA ajsq ppflajafl uajuf appsj ap m
ftz aiM ftq japaotupojS apno aAaq aip uba 'uajafluijB
a} BtnBtupojfl uba pjpod pq mo uaojfl Suof safqe;
azoojq ap Stzaq 'jappBjdBJj auaa do puojts bjjbj^
■uapaq
ai mo5j|9A\ qftjagora qftjapsq ooz pjadmnp uapnoq
uarajB uap mo uaop paq jBBq ftz uapaora UBp nam
-audo uapjtM qaiz ftq jam poSayiaj uaSuof uap siapno
aJBq sjy -jbao JBBq pj uaunnap aSipSnaf ap uaquopf
JBBp uba ua uado puop jatUBq-safsiain jap map aQ
Auipjaaq
-J8A ajsq joo a praoqaoj ap Sb| uapjjaA ua jaqraog
j uajO[J8A 6BAA
sajjy -puq uagojpS jbbu aip Sbjs uap uba uaippjaq
a} uajqoBJ} uaAa qaiz apnauna] jnnm nap uaSaj ua
ubbp ji}s uaAfqq ftzpaotu jcspod pq do jbbj< 'jamaq
ap ftz pipiaA pjooq uaAaqafldo qospjj uaa pea ug
<(j qJ8M pq do uoojq ap aip pz njj -uapiaqasaS
jb uiflaq pq uba suo yaaq jqonzjpz Ainop j iiinQ*
ftz apiaz 'uapusq jajaq
SuiSaMaq apuazfiAijB uaa pro ua do ftz puop njj
•jamBqpz aSipaj 'atuBzuaa JBsq
joo a Snja; aiqijqas ftz '-8on appejBB ftz jbbui 'ubbS
uauunq uaaq ftz pBq pjooAipB uaSuBAjuo maq uba
pq jam puq uajqoBM aj maq uba ftz pAi nu piAA fi£
•sapB qoo sbaa pp jBBm uauoAA a; qcp apjjazpq
japuo JBBq pro pmapa°ao} ui ja ftq peq 'uajBMaq
8QZ
262
en met opgeheven handen snelde zij naar beneden in
de richting waar de psalmzingende vrouwestem zich
mengde met het liefde-gek weel der meerlen in den
boom voor het huis.
Juist nu hoorde zij de woorden:
//Wacht uw lijd ga moedig voort.
//Weldra zal uw smart voor altijd zijn
«Nog enkele schreden maar, en dan
«Zal uw vermoeide voet in 't zalig oord
«Op Zions lichte hoogte mogen treden."
259
binnen, terwijl de weggetrokken gordijnen aan de da
lende zonneschijf gelegenheid boden om haar laatste
schatten aan goud en purperlicht de kamer in te doen
stralen.
Maar hier op het portaal was het schemerdonker;
nog slechts een flauw licht drong door een kleine
opening, van den oostelijken horizont tot hier door
van den horizont, die op den morgen van dezen dag
ook licht en vroolijk was geweest.
//Zonneschijn, bloemen en geluk voor haar duis
ternis en verlatenheid voor mij," fluisterde de eenzame
oude vrouw zenuwachtig. //O past er op als dit
althans in de macht van menschen staat past er dan
op dat uw lot niet aan het mijne gelijk worde
Zij wilde naar hare kamer gaan, maar plotseling
bleef zij als aan den grond gespijkerd staan. Welk een
stroom van licht verhelderde op dit oogenblik haar
gemoed bij de klanken van dat somber en plechtig
orgelspel, dat het gezang moest inleidenStraks ver
mengden de stem der psalmzingster en die der bab
belende jonge meisjes zich met elkander.
//Foei, nu begint dat mensch beneden heusch al
weer," riep Kerstin knorrig.
//Ja ik vind ook dat die mooie rentmeester wel
eene prettiger zuster mocht hebben," riep Marta van
hare trapladder.
//De meiden zeggen dat hare vroomheid enkel be
haagzucht is. Zij is leelijk als de nacht, maar hare
»Schwarmerei" en bekeeringszucht hebben haar al ver
scheidene overwinningen doen behalen."
//O maar, het kan toch best hare overtuiging zijn.
//Het kan maar ik vertrouw haar niet. Waarom
denk je dan dat zij zoo bij voorkeur werk van jonge
