uapuojs jsd fiz s[B SiqqaupiBq uaqqoiqosiaAUO uaAa
'siagBJp auanq uapnog raajaq aisqqaajqjaAUO ajaqua
uaa uba uauiJOA nauqaqos ap fiz uapjiw S[B 'aaa
-ubb qoiz 'SjoabS qosjoojq jdaoi«a§ naaq tuaq rao ua§
-fiMZ Sipaiqjaa ui 'qfiqBj ufiz uba uapqqos aquBjq ap
'napjooM aufiz fiq 'aapjaous jo ubbm jaq sbav U[q
■uapaijaq a} ua°uiA\p noz 'qfqoppiq
-jaAUO ua pjBq 'qjoA ufiz qoo fiq aip Sbav uaa 'aufia
nap joj uaJoqjaA pBq jiq aqjaAi 'uapuaqBqjB Sa.w nap
uaufq adiaqos iBBquaqsimuo ui aip 'uapioo^ raauBp
-japuo aufiz jooa uapjoom azap fiq 'Srauoq aAinam ap
'fiq puojs 'pjooq ufiz mo uaiaiS aip 'uajiBj a} uaraiojs
-jajuiAV apaaiaoj ap si jbbjs ui fiq joj 'uapjoo^q; aqiq
jaq uba uajiBBAaSSjaq uapBjaq jazfi jara ap ui jbb[s
uajajJOAi aufiz aip 'raooqufid ap sjb 'jqoiiaSdoSoojj
(<j uapuiA ua||nz aj jfqqjaA qfqaquBS
-J3AUO suo [BBcnuaa qoo uadoq Sijua [im jbbm 'pioo
qfqaaaq 'uaAaqiaA jaq u} 'BUBqpj^ puajBjjs suspop
m uapfujs ua uaAaj pfqjB jooa suBqj aip 'uapjaq
uaqBAoS jap raaoj joj paq qfqajiajsao jaq uaqnqq
-jaaM pin{ jbbj 'djsq jomu uajBus ap raajs 'agijsunS
ua apaoS ap 'aqfqjaaq ua a°ooq ap 'uapoS jap ajaa
jaj ubb Subzjoi uap jaq ua jooa paajj 'pjsqs ufira
'piBu8Bp[ j qqoizaSuBB ultra jooa uapajj aj jaaraiaramiu
qaq a§BAA fijj jSoo ultra jm puojsjaj raaq jiooa fjaj
-sauduajsuqo uaip uba SuuapflAuaA ap jsB[a$ qp/
■pjaajaA pjaAV Sooq sq|o.\ sap jaap ajsaq joq *a;s}ooj§
;aq joop 'jaqipajdsjoopë sjb ua sauj S[B 'aip 'saaAA
Snjaj jaSpniq; fiuqapa SuiSaMaqpusq apuafifiazpaA
uaa jfiJAJa) 'pjooMjapaAi ufiz quojq poq 'puazfiMjy
(jua^jBq jap raapoq uap do
uappOAY aip 'uaqad uajqospag ap fiz uapp^ -pjBBjsaS
-ubb uaq uagoo apuajoqjoop aufiz uappsq 'uapioojj
6
qaui S[B 'jB qoiz fiz appuaM uaoj 'puapojjaA saj|B 'puaS
-Saz spun 'japusqp ui uaqqqq auunq uajjsnj qqquagoo
uag "pnuqiajqaaj uaAaqagdo ap ui jaraBq uapnoS
'uauiajq uap jam °ou 'guipnoq apjjazap ui soo[raapB 'qfq
-SaajAaquo jaajq ua uajapuu maq Ssz fi^ -uapjaiqjaaM
sqfipMnBU quqos uba daojjm uaa uaddq aufiz jo
sbaa jaq 'Sui[as|0[d uaaMpjaA 'uauajsuqa jap uappim
aj ajqapjuo JBBq fiq uaoj apjaaMZ jbb[3§ ufiz joao
aip 'Suiqqnjpjin apfqq oq -japuu apajqos uaa p[ajsjuo
Bufiq 'pus paap guippa aSuof ap uaaqy -uaqjaraaq
aj sjai UBAjaiq uaaqos naSizaMUBB jap puBtuai^
•pogjapuoQ uap 'jBunqj,
uba uaqaajjarasq jaq pjooqjooA JBBq do sjaguiA aquB[S
ajBq uaprajOA 'uajqBBra sasinjq sap uaqaaj jaq uaSizaAA
-ubb a|[B uaoj ua do uaddq ajqosz ajBq ja fiz ajqnjp
qfipjqoojsjJBjj mfiqosjooA aj SuigaMaq aip fiq fiz
qoJj 'Suiq jaracq uapnog 'auiajq uaa ubbjbbm 'uaajs
-ujBq uagijqoizjoop 'napuazuBjgjuBA uajaq uaq qajuBra
uapoojjqoBz 'ubjbmz JBBq uba uaioojd ap japuo mooja
-quofjap puBq aqsras ap paajg 'SuigaMaq aSuipsjoid
uaa jam 'ua uaSnaqaS jaq ui dauSnjaj jaqBragqsg
uap uba uaAjajs rauBZMnjg ua uapfq oipao|q jaq jup
'uaqaaj jaq uaqB uajqBBm Sbzjuo puaSi'iMz |OA 'gooqrao
ppaqsinjq uaa jaqipajdsjoopg ap jaiq jbbq (jjJBq JBBq
uba raapoq uap do apjaoAi jbaa uazaj noz guiqqnjpjin
unq ut pusmaiu jBpdo 'uaSoo aMUB[qjaquop 'ajoojg ap
J3AO daip ooz sjadraiM apmqq ap uaaqB uapjBBQ qqq
uapuapaidsaq uajapai jooa uagjaqjaA jBB[a" JBBq uba guiq
-qnjpqn ap jainjs uapjng uaip joop fiz app^Y raapnoq
a; uaaftq uaaqos jbbjs ui sqfipMiiBU puBqjBBq uapnoS
'uapaajq uaa paojAJOAO uagqaM. jaqpAA 'uaqqoj apuaS
-UBqso] 'apuaAjoS ajsq jbbu ajjsBj ua jb pjooq jaq fiz
appuaA\ jaaqjB uba SuiSaMaq uaa jajq -puBpoajf) auaA.
91
12
bijna geleken op trouwe, zwijgende wachters, welke
het nederig, gewijd gebouw aan hun voet poogden
te beschermen tegen elke ruwe aanranding.
De zware wolken, die een wijle het morgenlicht
hadden onderschept, dreven eindelijk voorbij. De mach
tigste heerscher der aarde: het licht, hernam zijne
rechten.
Als vlammende lemmetten schoten zijne gloeiende
stralen door de ruimte en ontrolden een breed tapijt
van goud, dat geruischloos neergleed in de kleine
christenkerk, in zwijgende welsprekendheid luide ver
kondend: »Er zij licht!"
De beide zwanen bogen den slanken hals, wilden
zij mede het tooneel aanschouwen, dat daar binnen
plaats greep? Benijdden zij de gouden zonnestralen,
welke het vergund was, een glorieschijn te vlechten
om het edelgevormde hoofd van Liudger, degeloofs-
prediker der christenen, die op dit oogenblik de han
den ten hemel hief, in vurig gebed tot de bron en
oorsprong van alle leven en licht? Scherp teekende
zich zijn rijzige gestalte af tegen den, nog eenigszins
in schaduwen verzonken achtergrond. Nauwelijks de
grenzen genaderd van den krachtvollen, mannelijken
leeftijd werd toch dit gelaat, aan de slapen door
welige, gouden lokken omlijst, reeds gestempeld door
den ernst van rijpere jaren. Toch was de denkende,
fiere geest, die uit zijne heldere oogen lichtte, niet
bij machte het waas van mijmerende zachtheid weg
te vagen, dat soms zijne peinzende trekken deed ge
lijken op die van een nauwelijks volwassen jongeling.
Men las op dat gelaat, dat de liefde hem steeds de
meeste was geweest, al peilde ook zijn doordringend
verstand menigmaal de drijfveeren waardoor de velen,
13
die het lot hem toevoerde, werden bewogen. Drijfveeren
die zijn hoofd vaak af moest keuren, waarvoor steeds
zijn hart vergeving vond.
Zijn gewaad toonde aan, dat hij reeds den rang
van diaken bekleedde: over het korte overkleed, tu
niek geheeten en gedragen over de alba, het wijde,
witte kleed golfde de dalmatiek met wijde mouwen
en purperen strepen. Niemand die hem aanschouwde
zou echter vragen naar zijn rang of denken aan zijn
gewaad, hetzij hij den kromstaf ter hand nam of daar
heentrad in het eenvoudige kleed van een leekebroeder.
Yan hem ging de bezieling uit die op Patmos ook de
apostel Johannes uitoefende op zijne jongeren. Ook
thans zagen de aanwezigen tot hem op als ware hij
een machthebbende, in staat het licht te scheppen
uit de duisternis, vrede en zegen uit verwarring en
strijd. Het was slechts een gering aantal, dat zich,
in groepen verdeeld, neerboog voor het eenvoudige
altaar. Het middelpunt van den kleinen kring scheen
een reeds bejaard man te vormen, wiens oogen waren
verborgen achter linnen windsels, wiens lange, zilveren
lokken glinsterend neergleden op zijn eenvoudig ge
waad. Het was Bernlef van Holwerd, de heldenzanger
van zijn volk, Erieslands laatste bard, door Liudger
gebracht tot den godsdienst der Christenen. De last der
jaren had zijne oogen verduisterd, maar in zijn hart
heerschte het licht, was de eeuwige zon verrezen van
geloof en hope.
Slechts weinige schreden van hem verwijderd be
vond zich een jonge edelvrouw. Een rijzige gestalte
in den vollen bloei des levens, omgeven door al den
glans, dien rang en vorstenluister in staat zijn te schen
ken. Toch boog ook zij, deemoedig als de overigen,
