4m ppaq uajatnjBtn uooqoejapuoM uaa do qaapS
'SgsuqaSaj mBBzppz na quajq 4Bp '4BBjaS punoAaS
ufg 4aq do jaAaiM uatuiaqafi uba qai4 uaa }acn 'aaaqos
}aq jbbu 'squupuo sjBBq 'uapaiiaSuauuiq sbm qjaq
ap Bjqaqj, omuoja 43m aip 'MnojAquof aquBjs naa
OApsqaq 'uagy "ajaqua naa aA[Bqaq 'do uazaj nags
apn§ apiBBfaq nfiz ;atn jajmag azfuS ap 'pjaiuqaS
uappsq puojSia^qoB nap do aip 'uapagsinq ajauiBqos
ap 'aahoja a8uo( ufiz BAinojg aSgpjAaq ap 4am 'BqoBj
-aniapai\[ uba jaqossiA ap o^ajj 'raajj uba oqiag hba
nooz aSipSnaf ap '8[0Aa§ jag JBBq 'pBBMaS praooziuo
ufqauiiaq 5am 'pnadaa[s8nB[ 'jBBq4soq JBBq ui jajqaop
-na^ejOA 3814848 ap :uBB4sdo uagn naq 8bz fijj "naaq
qoiz mo qgq nagans naa fiq diam 'nazajdo jqoBz
naSizaAiOBB ap na pSipuiaaS sbm paqaS ;aq nn JBBm
'uamonaSjaap }suaip uap hbb fiq psq qfipSaAAaquo
na Sgsujg "jnajq aMUBjqjaqnop hba nazoq a^joq ap
aapno uap8ipuia aip 'naraau a^sinjqaS 43m uazisuj ap
-001 ni piaoqossS usjbm najaoA aufig "puBqjapioS nap
uba 4UBqiaqug uap 404 dagjoop 'pfigsaAaq japnoqos
-j34qoai uap hbb aqjaAi 'na;aq uapnoS 'bjbaiz naa ubb
Suiq aip 'qjop a^aA\a° djaqos naa apaajsngS apfiz nfiz
ubb JpioSaS dnaq ap ubb pjbbajzSbjs paajq naa qoiz
pnq Sngapa aSuof aQ "uaS[OA 04 bu jb naman a} jbao
jBBq pooqjaA a^sSnajjs na} uaSugaAoq uaufiz 'uba
-BqpuBq ap[u\ qjoA nfiz uba Suipaajq aqfgiapBAJOOA
ap aip '05OOJQ ap [ajBj[ 'uaquBjg jap Suiuoq apjBBra
-J8A ap sgaz 4Bp 'qoi4 jqoBpuBB ap ooz 'jius Sgpuaq
JBBq Joop aip qqoBjp nag; "nazuajS annnq ubb uap
-004s apnaSiajp |BBmSinam jo napSnumo uaq aip 'naq
-qoA ap uba appiaqosiapuo ua8ugapjooq aqosaug ags
na 'apuoo4J3A |apom qosaijg qlqiais 4aq jaaqaS apans
a")joq nfiz ui "jap 'paajqiaAO nag -a^qapaq ajaap na; nag
91
pSgiaAaq 'puBj aqosusS qaq joop apsiaj 'puaqipaid
agaSuBAg 4aq 'aip 'jbbijb aSipnoAuaa ;aq do 4qoBiq|OA
4suaip apfmaS ap aip 'jaSpnig ajapa ap lap ^aq raB«q
aojj i siunoA apaajM gp ubb ^dsns^no BSuiqoog 04
qjaqama[q ap ao; nn 404 'sbav japnoM qjaM jooq
•pjoomjaA na
pS[OAj3A sjaqipajd«joo|a8 anunq na 4qaajsa8 napjaM
naqjaq annnq aoq naizao4 ua4Baom sooj34qoBm aip
'a4Jooqa§ jauunq puBj 4aq ni napnoA s4BBidgnqos naa
jaara snaSjau Bufiq pjaqjsqsS 40 usuuBqiaA 'pSbbCjsa
aip 'nagan 34 48IM uaua4snqg ap spaa4s 'BiaSuBq
-ubb janfiz 4Bp s|BH3Aa 'pnoqps'jj uba |bb}s 0443*138
-disqos 43q uubba\ pfg agoASjoz 'ajsqmog "OAB^g na
UBp°AV -IOOA iiaSoq AMisindo qoiz 'q{OA a4daaisa833ra
Ainamdo 43q uba |aap 40018 uaa jooa pjsaqjooA 811
-H3J4 'uajspnB uuBBM 'namBH puB|S3ijg 4m qfiM ap
'nsSmjapa apnajooqaq nanaisuqQ ap 404 'a[aA hijbbav
usjBf sag "appuBj pnoqpB4j Sniuoq 4Bp 'inn 4aq
spuis nBBSaSfiqjooA uojba\ najuf ojbmz 'aSunq sag
uauuoiq apnajamjnm jap pnBJ uap ubb
u3raraB4? 34som3q usojS jap 430* usp ubb ptaiaq na8
-bz s}BB]d apfiMaS uaa qoiz uapaqSnqoajd aSinnizraiaq
-38 ap ubajbbm 'najBAiaq 04 ua nappai 04 4SU3ipaiaa
apggiaqaS nsAinaa ap joop 'ap jSAaq SaaJ4s na piaq
-pjBqjoop pnoqpsg apnBB^ (jSnipnBJUBB ajapsi jooa
napaoqaq 04 'nsrajaqosaq 04 joojsS qfgiapBAJOOA 4aq
fiz qoo U344qoBjjl "uaAjaMsS ajBqSnupjoopno 'aj34sinp
404 U34qoo|Anaani qoiz u38fiM4 apnadaiAiz na naqqB4
aSj4S3onq ap jbbav 'napnoA* aqosaug apnaSnaqnaMnaa
ap ni ua8nup 34 joop uo8aq qoo aip 'siA\aS qoop iubbz
-8db['qBjq UBBq raoiB qoiz aqjaM pfg nag g pill J34aq
'jajqoBz naa uba 'najo|8n38jom 4aq uba u3pnoqna834
4BB14S naiapai qoo 'puBfu napu3mj04suB8 nap jaA0ua8a4
01
14
het fiere hoofd en knielde neer met de andere aan
wezigen, hetzij hoog van rang of nederig van geboorte.
Zwijgend had haar gevolg zich om haar heen gegroept,
in stilte haar voorbeeld gevolgd. Het was vrouwe
Thekla, de eenige zuster van koning Radboud, sinds
drie jaren de jeugdige gebiedster van Camminga state
door haar huwelijk met het hoofd van dit aanzienlijk
Friesch geslacht. Ondanks de vervolgingen, waaraan
de Christenen bijna dagelijks blootstonden, bleef zij,
even als haar gemaal, trouw aan den nieuwen godsdienst,
waarin beiden, reeds in hun jeugd, waren opgevoed.
Of het dreigend wenkbrauwfronzen van haar konink
lijken broeder, als hij vernam, dat zij opnieuw had
gewaagd een christenkerk te betreden, niet overging
in wilde wraakgedachten, die eenmaal de kiem zou
den blijken van wreede, hartstochtelijke daden? Het
ernstig, rein gelaat der jonge vrouw toonde vrees noch
angst. Zij wist, dat onwrikbaar geloof en hecht ver
trouwen steeds haar pad zouden bestralen, ook als de
weg, dien zij betreden moest, stormachtig zou zijn in
in den aanvang, donker in zijn einde.
Begrepen zij die haar heden vergezelden, de uit
drukking welke zweefde over haar gelaat? In zwij
genden eerbied bogen zich allen aan haar zijde; ook de
jonge edeling die alleen, het laatste van allen, was bin
nengetreden, bij wiens nadering in menig oog een straal
van verwondering en verrassing had geblonken. Hoog
en fier was zijn gestalte, wel geëvenredigd zijn gelaat,
door wilskracht gestempeld, met het merk van karakter-
adel op het hooge voorhoofd. De donkerblonde lokken
gleden in rijken overvloed neer op het helder blauw van
den met vossenbont omzoomden mantel, die in breede
vouwen neervallend, het pantser van glinsterende ma
il
bleef voor moordenaarshand, op eigen, strengen last
van den anders zoo onverbiddelijken heerscher?
Was het omdat hij stamde uit een geslacht, dat
reeds zooveel had geleden door de dwinglandij van
's konings voorvader, den eersten Radboud Hield de
naam dien hij zich had verworven, het gezag, dat hij
alom genoot in den lande, de roep, die uitging van
zijn geleerdheid, onkreukbare trouw en hoogen, edelen
zin, eiken opgeheven moordbijl tegen? Of huiverde
zelfs Radboud voor een nieuwe gruweldaad op de plek,
die, door de eeuwen heen, den naam van den vorst,
welke gelijkluidend klonk met den zijne, zou maken
tot een vloek van geslachte tot geslachte? Toch, al
viel het opgeheven zwaard niet neer, bleef het zweven
boven Liudgers hoofd, somber, dreigend. Zou het
nimmer, nimmer neerzinken, ook thans niet, nu de
donkere wolken, die zich reeds zoolang legerden over
Friesland tusschen Flie en Lauwers, dagelijks drei
gender aanzien kregen Zouden zij eindelijk scheuren,
nu een nieuwe lente aanbrak, na huilende winter
stormen en nijpende koude? Of moesten de zonne
stralen, die de tot marmer verstijfde stroomen ont
dooiden, opnieuw onmachtig blijken de ijskorst te
doen smelten, welke zich had gelegerd om het hart
der menschen?
Met ruischenden vleugelslag beschreven de beide
zingzwanen groote kringen om de kleine kerk te
Dockinga. Doordringend, helder, rein als glas klonken
hunne kreten in de plechtige stilte van den lente
morgen. Sneeuwwit glinsterden hunne pluimen in het
ochtendlicht, dat de toppen der zware, met grijs mos
begroeide eiken verguldde. Trotsche boomen, die met
hunne forsche stammen en knoestige, breede takken
