LZ
HOOFDSTUK II.
-no 'pBjaë pq do ëuiqqnjpqn a.taqmos naa pra 'aip
'oqqg do qqq uftz piA JBBp 'uaëoo ajqBMziaA auftz
mo uapuiAV a? jainjs uaprajaqosaq naa spBraëoa rao
'piaqëijqoizjooA ua napAaq aj nes atinjnq maq rao
jaëusz uazftjë nap pj uapuaAA qaiz ftq apjiM jaaAk
•Sop uapuaëazaë 'uapfqq nazap do uadioAV Mnpaqoe
uaaë jqoora ëuiraraap sppqqjQ "jaajq nadoq puaA\nojj
-J8A na apjoojaS sjqoajs ftq uaipui 'jqoBU uaSciBq on
'aa,io]2 paapjes poojnagjora pq noz jaiq qoQ qqoBjq
jaëoojg joop uauuoAuaAo ftq pnq spaar pBmëiuam
ooz uarapBA rap jaaj ap qbb uapnoqpBA ëiqqaupjsq
ua raopuapiaq puqq pra 'uapajjsaë na jdmsqafl ftq
paq spaar pBmëiuara oog 'Jim japq uaa 'japuB naa
do uajqoBAi ftq jsaoui nauuiM aj paoraaë jip rao pq
appoAaë ftjj -uopajpëënjaj jaëpmg sbaa 'uapjooAV
auftz ftq uaëaoA a; pjooA\ pqua uaa Sou japuog
dJJBq jBBq uba poAaS auapjoAuo pq
'naddojq Sipmno pq pra ëuqppuaëaj aqftpftd uaa
'praaq arappq aip 'dnqospuBj ëipajA pq uapraio^
■flunaqaqiAAUO ajjqonz apqqjo iqaq ua subjA ui
appasq qajjrao ap paqaë 'aljjaoq puaAaMZ pq uba
raapa uap do 'uauuiq jbbu napajë uamaSsjBafiooA
apog -praaqajuaj uajuipëpnoë uoz ap roop 'uapuaj
-Bip nap jbbu 'saaAiUBB ftq aip ëuijqoij ap uaëoo ajuq
uapëpA ëunaqaqiAiuo ua ëooqrao puaq ap jaiq ftjj
(<-ftra jo n uba uaip do pin 'pftj uftg do qoop 'napuiA
qoo raajj jpz ftë 'ug qraapB ua jjaaj jbm p uba raaff
ap 'aprBB ua praaq uba jaddaqog ap 'ëipoou ftë jqaq
map]// 'ëijsuja qoop jqoBz ftq rasujaq (('uaqospjBB .\srt
suaAau rapBA uaqospraaq uaa ftë qaoqaq qooj//
•prooMjUB uaj poq ftz jaë (('ajapuB uaaë
qosuaM qt 'aaquoqosaë rapBA uaa ftm yaaq unpo^//
(i'sp.iuaap uaa do uaqBA uapnoz sjqoap uaprooAA
26
Zij maakte een afwerende beweging, krampachtig
trokken hare zachtroode lippen samen.
//Is het niet ieders plicht de ongelukkigen bij te
staan en te helpen? Leert ons dit Wodan niet, die
zoo menigmaal, in menscheDgestalte, neerdaalt uit
zijn heerlijk Walhalla, om zijne hulpbehoevende schep
selen zegenend nabij te zijn 1"
Een lichte blos steeg bij deze woorden op Liudgers
bleek gelaat. Zijne handen beefden, zijne doordrin
gende oogen rustten ernstig op de spreekster, toen
hij antwoordde:
//Uwe woorden grieven mij, vooral in dit uur. Zij
roepen mij de droevige ervaring van den apostel der
Duitschers, van onzen gewijden Bonifacius, terug in
het geheugen, die, toen hij hier landde, na zijn moei
tevollen tocht over de wilde zee, en waande de velden
wit te zullen vinden om te oogsten, niets ontdekte
dan bitterheid, haat en een verstokt heidendom. Helaas,
waarom moet een jonkvrouw, schrander en liefdevol
als gij, nog altijd zoo hardnekkig vasthouden aan de
dolingen onzer vaderenDoch wat twijfel ik
De Heer, die heden nogmaals, op zulk een onmis
kenbare wijze, de duidelijke teekenen gaf Zijner barm
hartigheid en liefde, kan meer schenken, eindeloos
meer. Hij kan, door Zijn almacht, ook u brengen
aan den voet van Zijn kruis, dat hoog staat opge
richt voor allen, die vermoeid zijn en beladen. O,
als uw hart gebroken en uw trots is geknakt,
kom dan tot mij en met vreugde zal ik u wel
kom heeten, met blijdschap zal ik u verhalen van
het huis mijns Vaders Die in de hemelen is; het
eeuwig huis, met de vele woningen, waar ook een
plaats is bereid voor u. Thans vrees ik, dat mijne
'ïqoBjq aqp jooa pnq piooM puaëipaoraaq 'qftppuaiii
naa uftz jfiAuaj 'ftuasjjB amBzqaq naa joj uapëuara
uapiniq jo uapëaj pusqjaA uaa sjaëuiA ajqoBZ ajsq
jfiAuaj ug i raara ftz ajqosp -jajsdpq aSipjnp
-aë 'aMnorj uftz sp uazaMaëuBB qBBj iBBq qaiz ftz
qoo Sbz jbbq -raBsqoij pq ibbu qoo 'japaarasaauaë
unq SB Ai ftjj uapaoiq JBBq uba djnq ap uaëiqqnpëuo
ua uapuapftj apA uajjqoBM jbbq -qajpaAftz uaa jbbu
qoiz ftz appaods uaoj ,,'raoq qi 'japaojq uftm 'sp
:jqoBz uaa
pra 'jajsuaA jaq uba qoiz ftz appuaM puojsjag
„iuadpq
uauunq uaAa qoo ftra ftë jpnoz 'aAaq 'BpjaqjunQ#
Jaëpnig uba raap apuaësjA qftppuaiJA ap quojq jbbq
•Suiqqnjpqn aëipjnpaë 'ajqOBz
uftz joop qftpjaq qftpjftjqosaquo 'uaëoo apuarapiqos
ua uauftj aëijBiupSaj joop uooqos pin 'afjqaizaS Suof
'pp uag -apë[OA uaëuiSaiiaq jauftz japai jBBpS jqoBz
'qaajq uaa 'Suiuoai sjaëpnig jin pp 'ëuz puBiuaijq
•ëaAipuBj uap uba ëuira
-raojq uaa ftq uaaAipjaA spaaj pop jaiAi 'uaë[OA aj
Biqaqx eAinojA rao 'jnë uajods ap pjBBd ëipjnpaëuo uftz
ftq qoo jooa '[oajjbujs ua ëuBj 'bu JBBq ëuz ftq na
uaaq ftz apuaj 'uaddq azap uba quojq qftjjnnpuuo na
puapinqaAiuo aip 'qoBj uapuapods 'uapoq uaa pjq
,/ajpoqsjBBfjooA aqftpjaq ftq uaprajnra poz
ua ftpajuiAi ëirainpno ftq uasjojq puasinjq (BBinëiuara
ëou auipjog jap uaAjoë ap uaqnz pnaqaë pp jag//
(('jëBBJA
rao jpz pin ftë jbbm 'uazftAAaq jaara puaip uapqua
uaaë n pz qj// -qosaaq ftq qnjds „jpnjaë saa^//
•pjooAuapsAi ëiqaq uaa ajiaora
pra 'apjpë uadsp ap jbbu raaq paojq aëirainjsuo pq
08
31
klonk hel deemoedig en vertrouwend, in haar droevig
kloppend hart: //Wat vraag ik naar eigen levensheil,
indien hij slechts eenmaal gelukkig mag zijnAch,
laat mij volgen, niet vragen. Uw wil geschiedde, de
Uwe alleen."
De bruisende accoorden, die in volle toongalmen
van Bernlefs harp ruischten, hadden weerklank ge
vonden in menige borst. Zijn plechtige dankzang, zijn
jubelend zegelied hadden veler hart geschokt en ont
roerd tot in zijn diepste vezelen. Menig hart werd.
met dankbare vreugde vervuld, toen het blij gerucht
der genezing van den grijzen bard vloog van mond
tot mond, doch niet het hart van den hoofdedeling,
die op het vernemen der nieuwmare heenrende aan
het hoofd van zijn jachtstoet in wilde vaart over
velden en weiden, door wouden en kreupelhout, in
vliegenden tot woestheid geprikkelden ren. Het vuur
stoof uit de hoeven der steigerende, met schuim,
bedekte rossen. Zij werden vooraf gegaan en omge
ven door blaffende, hijgende honden, welke thans,
met vereende krachten, een gewond hert vervolg
den, dat eindelijk, met bloedende flanken, sidde-
rend en snakkend naar adem, te voorschijn schoot
uit het verwarde kreupelhout. Een trillende pijl stak
het doodelijk getroffen dier in den slanken hals. Bij
ieder zijner stuipachtige bewegingen druppelde rood
