'pqjaA 3[9JJI9A pq pas U9 9psupp§ni9$
Bp uapjooM azap Ijq Bpjaqiun*) pp 'pin Sbz fijq
,/MnOJI U9 9pj9q UBB U9AOOp§ apjJUp qi pp mo 'sbm
BBBMp gSiuaizuBBAA U99 qi pp 'an paM q{ •piaqqfipq.iaM
jap jooqos apjsq ap ui ua8aBApo saj 099 spoajs qaq qj//
"naMnoqaë jauiJBtn qxn sp aaaqas jaqajds nap uba
psp§ pq :pj00A\pB pq qasaaq appinj (<jsla!N"
(((jpaiqosaS n si pm 'n paap pM oqqfj//
Sbbja nfiz quojq pSjozag -Sniqapa naSnof uap uba nam
-oqaooA pq japaa jaSpnyj apMnoqasuss ppppo
•pSnaf apSaoJA ufiz spuis sbm puaijA nfiz 'uaief ui aqfi[
-ag ufiz Bnfiq aip 'aapajpoj oqqjq do aapaoaq aBBq fiz
Sbz SuipoijaaA uba panz naa pp 'SnipoaSaq aBBq ui
nftz noz aBBqqaam uaddojq ppnsaaA pq pp 'apsaaaA
fiz ubajbbm 'ijbq aBBq ni SuiSrao pa paiuaA 'apjad
-and afpoizaS qaap 'ufij sppaaqpnr) aip 'sop oq
•napniA a; puaijA uaMiioJi nap fiq sbm pjaqazjaA
spaap fxq naip 'SuBcao; nap Ssoja map nfiz 'anap ap nt
oqqg uba a;ppa§ aSooq ap naaqosaaA susqj, na°BAA
a; panpaimq ap ubb ua°oo anfiz napoqaaA saamroi
raaq sbm pq mftz fiq uoq jbb^ 'naqqoaiaaA aasAi.
fiz sbm pnano p^ -pnoopaA jaSpnyj fiq pin puoA®
uaip qoiz pnq aaSnaz azfiag ap namoqag sjaagaaAa;.
sbm fig "napiapS naqiM jlipaaA SipnoAnaa nfiz jbbu
aaqipaadsjoopg nap uba sinq pq qn aaaA\ 'pnoAB naa
-apai Bnfiq sp 'tnaq MnoaA nfiz psq squj}g *naqqojpq
Suiuom aStanqBU 'aniajq naa 'apppuBqaq raaq jaSpnyj
gnnpoz 'psq azaQ -pnoAaq qoiz jajnaag jbbm naSuiA
ai mo ansq spuaaa 'niaq qsjqpo napaooMpB pj pfi^
8q 'qijq napaappqaaA njiz ubb ftz Sbz pp 'napniA a$
napM paooM apoaa pq qoo psq na qp daaaSaq fig 'paojA
-uapaooM aqosnng naa nop aaam ippS 'naqoadsaS pftq.
aapinf ai paooM jaqna nag -puapqpo pnq piz nfiz nt
16
•ppajdag sbm 'pnoqpaqL aapaaa uap uba jaaaq do 'qi
aBBM 'apaMBpig ftq 'jooquapjQ nap do 'poqasjapaiid
aqasnapiaq ap uba uatnouagjB paaM paaq nfiz do
'cDBMq SniaaaSaa ap hbb jiSapy Sninoq naoi 'puiq sp qi
IBp'paM fig j pmoqp nfitn paapno piaqaaqaz naaq®
'aaaSaq aapin[aapaoA qoon nooaq qi pp 'paM fi£)//
:ni oqqjq jap Siminp
-no 'naqnojqag aaSpnig uba map ap peq Sipnig
,/gmmaaqosaq na
pnng pMnamaaA JBBq uba aqopq naa pm 'naAvnoqos
-hbb a; apnBBM piaqpoS aap qnaM naa qoo qjOA
aqasnapiaq pq 'iqoq pq hba napoq ap 'nanBMzSniz
ap aoop naAaSmo na nuBgjBJooA 'pmoq snaiM ni 'Ciq
i oclcin 'naqosnaM qfiaqnmoq naa qoo n ipnoz fiS ag//
na uaAaqaaA Sninoq p} aapj ftq ipaoM 'piz
sqfqappog spi ptnoq ufiz ni qjOA pq jbbq -apsaa pq
doaBBM jooqasuaaoq ap aaan 'pmaonaS <(jBaag/7 'qoiz
Isbbu paBBMz naa pm 'aaoa jo pnm aapnoz diqos naa do
ipods puBj ubb pp 'pniq pq aapoa ipaoM uiabbq//
j apSnaqaaA fira qp jo "paiqosaS
sbm aaaa aanfim aai qp pp 'napqaaa aj fira pjaapq
ooz uaaBM fig 'Saoap t jpMoag; soda// oba tubbu nap
pp 'pSipaBBAaaA potpaS naa pnq napjsq aannnq nag;
•apjaojaaA joq pq obb 'puoqpB-q Sninoq uba pazaS
sp 'aBBf agiaoA pq 'aBBp qi nao; 'napqaaA aj xassng
ni apnimnai fim nam piM pq 'aqsnj jooqasnajoq
naa do qi pp 'pin pa§ja^« :ni oqqg piA laqijj
tt iqoafd
-jooA ap do naqaipaSiaan 'pnaMnoAnaraBs napgnap
aquB|q ap 'sbm ubbmz apaaMi nag -gBjjaan pnajammjs
gipnj puiq giJBfaiip sqfipMnan naa hubbm 'poq aniajq
naa naAoq apjaaMz 'napog aap apoq naa sp napjaaiaA
ftz naip 'pgoA aqfqjais 'aqospj; ap aoq naSaz ftz 'joo
90
//Bijgeloof, waar men ook de oogen slaat! Hier,,
ginds, overal!"
Hij streek zich met de hand over de oogen.
//Denk niet al te somber over het bijgeloof, soms
heeft het toch zijn goede zijde," sprak zij met een
glimlach.
//Maar Guntherda!"
//Heeft het dan onze lieve moeder het leven niet
gered
//Nadat zij eerst bijna het slachtoffer was geworden
van een der onzaligste heidensche gewoonten, toen haar
grootmoeder, vertoornd, dat men haar geen kleinzoon
in de armen legde, terstond na haar geboorte besloot, het
kind, volgens oud friesch gebruik, te doen verdrinken."
//Maar immers alleen zoolang de jonggeborene nog
niets had gegeten, bezaten ouders of grootouders hiertoe
het recht. Toen dus een medelijdende verwante het
kind, dat reeds in een kuip met water dreef, een weinig
honig in den mond druppelde was het, volgens de
zeden van ons volk, gered."
//Arme, lieve moeder, welk een harde jeugd is de
uwe geweest! Gescheiden van uwe ouders, die den
toorn hunner heerschzuchtige moeder vreesden, moest
gij alleen in 's levens lente dolen in droeve verla
tenheid," sprak Liudger zacht.
//Dikwijls echter heeft zij mij gezegd, dat die gure
levenslente haar slechts dankbaarder stemde voor den
zomer van wolkenloos geluk, die haar deel werd. Zou
dit niet de ervaring zijn van menig, menig menschen-
leven door nacht tot licht?"
Liudger drukte teeder de kleine hand, die de zijne
omklemde. De trouwe zusteroogen hadden, met een
enkelen blik, den storm gepeild, die Wvtho opnieuw
96
Aan de Christenzendelingen werd toen mijn opvoe
ding toevertrouwd. Zij bevonden zich destijds op Adri-
chem, het land en de sterkte boven de rivier te Fe-
lisa, door Karei Martel aan Willebord geschonken. Het
kleine meer, dat daar den groenen oever besproeit, met
zijne glinsterende golfjes, droeg den naam van Zwa-
nenmeer. Waarschijnlijk, omdat zich daar in het voor
jaar steeds de meeste zingzwanen vertoonden. Het
volk echter geloofde, dat zij kwamen om mij te hul
digen, mij, den afgezant der goden."
Hij zweeg eenige oogenblikken, na deze laatste op
bitteren toon gesproken woorden, om toen hartstoch
telijk te vervolgen
i/O, hoe menigmaal heb ik daar geknield aan de
bemoste helling der duinen, luisterend naar het ge
murmel der golfjes, waarin ik zoete zangen en ge
heimzinnige fluisterwoorden meende te verstaan. Het
was mij, of zij mij het geheim mijner geboorte toe
zongen of de wind die klanken overnam en verder droeg
in suizende accoorden. Maar het bleek mij onmogelijk,
die zoete stemmen der natuur onder woorden te bren
gen, al trilde ook mijn hart bij hun melodie. Vaak toefde
ik daar als het stralend ochtendrood den zilveren nevel
deed opwolken van het meervlak, dat schitterde als door
een waas van zilvervuur, tot de gouden avondwolken
krulden en zich weerspiegeldan in het staalblauwe
water, tot het woud zijne bruine toppen baadde in
den purperglans van het scheidende licht, de nachtegaal
zijn lied aanhief, en ik eindelijk huiswaarts keerde zooals
ik kwam, alleen, verlaten. Alleen! Bittere gedachte,
welke de ziel van het kind doorvlijmde, wreede wer
kelijkheid, die het leven van den jongeling met een
rouwfloers omgaf! En thansnog tast de man in
