-dtuBiq pq ua puaiofiMz apiapuq fi^ *apjai] U9 dooq
aStpgq nfiz uba uaqBqos uaSioqiaA ap p 'joojaS }sba
'niai no uaMnoipaA iBBqqiiMUO ufiz uba apiaqiqas
ppiaMiapuoM ap |aaqa§ uubbm 'uapiooM aufjz uai
-bm uapqos uapnoS do uapdde uaiaAqz s|y -uaqaids
9) jaaM japiag uoSaq uao; 'uappaS ua°oo ap pdaS
-qn pBq AvnojA aqaajq ap 'jps pq jaajq ajfiM uag
<('U9Mnoj}J9A apSqiaq pq jooa
qassiMiaA putus ufiz pp 'guq puoMaS Mn jtuaspq ua
J99U n qq u9qoiA\ua{a8o3 do sp joopS? pq qusp usp
'puiq ufira 'pig 'uaSajp na uapjiip qq iqoBiq qaa8
ua uapfq pq ui pnap uaajp jbq -paqaS pq up;
<(jpq qi puiA jbBjW jufiz aufira pq 'uaMnoigaA ua
joopS? jBBqqiJMUo mu pz laauuBM 'japuA ufira 'g//
uainap
-jaqiaq aiBMZ ua sppuaiS uaiazfi squspuo qpiaj
-uaaq (ma suo aip 'uapuaz pin ja§ua ufiz suaqi qoo
jaqiaq nap qn appai SBqg ua sn[UBg aig 'fijj ubvj
jjbS n pog pp 'piu uaAaj pq qaojy jqp 'pig#
<tj,iqoBAv fira pi qpM fig pay^ jinn qp ui Sou
uapausagjB siqaa[s usBpaq gquzdrasi ufira piay\ j qool
uaSoo aufira uapaq Sou spoop sap dBBjs ap pp 'qoy//
puaunaiq fiz uiBuaaq uaoi 'puq ppiaBmaS
'panaqosaaA iBBq ui ajmpq aSipuppM uaa Suoap uaqqqq
-uaSoo aSiuaa aooA 'pus aapuicu uapiaojA uauaai aaapj
,/iqop pq ni
'SiMnaa aooA ijaaj 'paa{ ua muoi aqaspaBB aps uba aaA
SuipAap mu pp 'paM fig -paa dooq uaaS aiM fiz sp
uaanaai piu pnq fig jpaoni daqas 'puiq tnaB ufijy
^iqnjdaS apaaa pq pin uamaop apuiai ap uapaoM
'nacujB aufig ui pin uaaatntuBi ap ftpj papaSjay//
:uapaooMiuB a; sbm
pup ui 'uapfqapara ua puras aoop uaqoiqaS map ap
ill
120
//En ik zou heengaan in vrijheid, terwijl ik Hetto,
wien ik trouw zwoer in leven en sterven, gekerkerd
weet, bedreigd door den wreedsten doodIk blijf en
sterf, als het moet, met hem!"
Zacht legde Othilde de hand op haar arm.
//Erowa, vooral om hem moet gij vluchten. Uw hier-
zijn redt hem niet maar verzwaart zijn angst en leed.
Hij is reeds naar Medemelacha gevoerd, niets kan hem
redden dan de voorspraak van een enkele. Een voor
spraak, die gij kunt verwerven, gij en uw vader. Mijn
tusschenkomst zou daar niets baten."
Vol namelooze bitterheid werd het gezegd, een bit
terheid slechts geëvenaard door de grenzenlooze zelf-
achting, welke trilde in den toon harer woorden.
Frowa huiverde onwillekeurig, toen zij hernam
//Wien bedoelt gij! O, mijn redster, spreek!"
Weigerden de vertrokken lippen haar bijnaden dienst,
verschoot haar gelaat tot marmer of wierp het bleeke
schijnsel der maan die doodelijke kleur, toen zij nauw
hoorbaar antwoordde:
//Wend u tot Ubbo, den potestaat van Ostraga, hij
alleen kan u helpen en zal dit ook."
Erowa boog het hoofd, zij wist, dat dit woord waar
heid behelsde.
Othilde had thans een verborgen poortje in den wal
geopend
//Ga thans en moge uw God u geleidenHier is de
gracht ondiep, gij kunt haar zonder gevaar doorwaden,
Schort uw kleed op en neem mijn mantel, hij zal u be
schutten voor de kilheid van den rijzenden ochtend."
Zij sloeg Erowa haar witten mantel om en legde
een oogenblik haar zachte hand in de stramme rechte
van Bernlef.
"•japiag jooa uapqjaA uaqqqquaSoo auapiaqosiay
•pq
quo[q 'uaSujp a; rao ibbmz a} paai n" J00P 'J8tn
-muf uapuaiaqoj joop piadaSju 'paiqapiz uaa s(y
ttjpniq ufira 'pmq ufuu
<0 i uadaojgnjaj uaAaj pq ui uapoop ap fijj ub^//
<I(: uapfiiAaq a; suo qoo rao SaouaS SgqoBra pin 'uaM
-naa| rap ppMaS pq pn apojjaA jaiuBg; aig 'fijj sj//
(tj pfigB 'praoqaoi ap ui 'uapaq pq ui
qi aiz apuaqa na jammst nap spisj SuaAO uadoq a;
Sou fira ijfqq jbm 'poop puiq uftra 'uaSuBAaS ojppf//
:pjooMiUB JBsq quojq sooi
-apBi qaop 'uapjooM apuaSipaoraaq 'ajqoaz apjapinqf
ua ao; qoiz jbbu aaooia aSuol 'apuaAaq ap qoi} frjj
((jsi jBBp pfiq Mg s[B 'uadjaq japjaA
qjnz fig ua poon nap ui ubbjs a; fiq puiq uapjjaA
■•raiB ufira rao jaiq firn ipnoz fig qi paM n^j j uaSa.M
aMg ufjz qfqapuojSjoopuo ua sfiM aoq 'qi sbm Sgqoiz
-poq aojj j piaqpaoS mq ubb uapjfiMi apjjnp sqsip qi
pp'fira paSiaA// 'iqosz fiq quids ((jpog ufira 'q»
•uapjooM uba paojA
uaa UBp japuaqaidsjaM 'jsooj; aqip 'apuaSfiMg "puiq
uaa Sou fiz sbm sp 'appajp uapnuq apnoq ua pjooq
uaSoqaS iBcq suaqqoBZ fiq |('iMiai 'uapiziaau doicsp
JBsq paap ua innra uauaa nap sSubj uaap uapSooq
-J8A uaa aiqappo fijq 'uaaq qaiz rao iqoq puaiara
-aqos pq ui agsc; ua uauaaMqn iBcq pq jajuiag
•qfqaiqooppBq ua ppw 'Subj 'jaqosg pBrauaa
sp suuqi apiaiqas lapaora apjooiaq ap ua SnqajfiMpaA
ui pq quojq tIiUBBpa§ pin spaai qp fijj IjaaH"
<(j uaAaSaq pin suo pz pog
<piu saaiA// 'uauBii apiaiqosaSuo uba sbm SqqooA pp
•'puaqfup pspS apnoq pq .laio siaSuiA apuaAaq ap
911
113
opklonken of witte engelengestalten haar omzweefden,
die haar wilden meevoeren ver boven de nevelen der
aarde, naar de sterren, naar het licht. Zij rilde koorts
achtig en begroef het gelaat nog dieper in de blanke
armen
//Moeder, o moeder, kom en haal mijAlleen waar
gij toeft wil ook ik zijn, daar alleen
Toen klonk een dof zuchten op dat als een geheim
zinnige weeklacht ruischte om den hoogen toren. Was
het een plotseling opstijgende windvlaag, die ritselde
door het nog dorre hout, dat in den zomer een wuivende
groene kroon vlocht om het plompe gebouw? Waren
het alleen grijze wolken, die eensklaps den glans der
sterren omsluierden Nogmaals heerschte diepe stilte,
alleen verbroken door de groote druppels, die langzaam
begonnen neer te glijden uit de nu weer sombere
lucht. Als droeve tranen, door medelijdende engelen
geschreid, viel de regen al sneller en sneller neer op
de donkere aarde.
Othilde sloeg er geen acht op, een dof gedreun drong
tot haar door. Zij begreep, dat het de zware ingangs
poort was, die wild werd toegeslagen. Toen gaf een
stem, wier dreigende klank haar een huivering door
de leden joeg, overluid zijne bevelenzij wist, dat
haar vader keerde van een zijner geheimzinnige,
nachtelijke tochten, waarvan zij het doel vermoedde,
doch niet durfde uitspreken. Weldra ijlden dienaars
de hal binnen met den grooten drinkhoorn, met
kannen gevuld met mede, en schuimend bier, met
schotels gebraden reevleesch. Rollo werd bevolen het
nachtelijk maal te deelen van zijn heer, haastig trad
hij de hal binnen. Schor gelach, gejuich, drinkspreuken
en ruwe scherts weerklonken, toen, na meer dan een
