■ajqajjsjm ptreq ap puajaMjB fiz pftAV
-ia} 'jb Suqasjojd quiz fiz appuaM jBBp 'jBBjaS jaq ui
UMOjg 'apsms piaqfuA aip 'puiMjqoBu ajaoq ap xaoM
spaar 'jadmaap uap jaoA JBBq ajqnjp spaag -apuaapaA
uajinq jbbu SuBSaoj MnoqaSpjooq jaq uba apfiziaj
-qoB ap ubb aip 'jnap auiajq uaa jooa uapuojs ua jb
dajj naa jbbm naSnrS 'qajjiaAftz Sbbj uaa ui qoiz ftz
napnoAaq BipjaM 'ptuBBziooqaS puaSfiMZ pjaM fig
«PP?!2
azap jbbq 'uaaqiaiq j ftcn Sjo^ -uadB[s ftz 'jam saai^"
-jBBqJooqno Bnfiq apjiqjQ apjajsing (ljjJOOA 'jioo^//
qijs pnajazjBB BMOjg puojs 'apMnoqosuBB
fiz jup '[aauooj jaq ftq pnajappig -uajojsaS sbm jpq
sjqoajs .map ap ubajbbm na jqoqjaAjiz uba naAjoS
ui appBBq suBqj ubbui apnazfti jagooq ap aqjaM *[Bq
ap uajqiajaq na joop SubS uaMOBH naa ua8ui§ ftz
•nadtnap aj qasmjpaS qja mo 'jaoA uapiaoqosjuo jam
jjooa ftz uapsjj 'puapnoqui maps nag 'uajojsaS jaaM
jnapjaqiaq ap apuaqaquo ap jsjaa paq 2tp]nA°Jog
•dsjj uaqft{a8no
nap J8A0 BUJBBp jBBq napS[OA na uaquoip uapiag
i(m jooa Som na§UB[ uaa Son jqaq ftS ua nai
-ripjaA jsaoui ftS jbm sags bu 'uftz jndaSjm najaom
uajqoeiq aMjq n mfiM uapuaqjajsiaA nap loop pSuatu
-a8 paq finasjjB sjaddnjp afftuaa fiz uijbbm 'puaqiai
-aojraqaq uaaJBBq 'qosaaq ftz qBids (('jsjaa quii(j//
-AiiioiA aSnof jap jBB|a§ jaq uba qaij najapai ui apjaSaids
-jaaM qoiz 'uaqqojjafi paq naiOA adjaqos auftz jap
'paapjaiz ajajjiq jaq uba uaMtioqasuBB aj jaSuBj qqq
-ubb uap SijqOBrauo 'appuaMjB puaiaAinq qoiz aip 'ua§
-JOA aj jajspaj JBBq paajaS qoiz ftz ajqBBtn puaSfiMg
j nftz noz
uagajsjaq aj jaara jioou jap 'paiqosaS jaaAOoz sbm
61T
118
achtig snikken nam af en berusting en kalmte daalden
neer, ook in haar fel geschokt hart.
Weer ging geruimen tijd voorbij, toen klonk een licht
gedruisch, het was of een zachte hand zoo voorzichtig
mogelijk, bouten en grendels wegschoof of een zware
sleutel knarste in het slot Een slanke gestalte
verscheen, omstraald door den zilverschijn der maan,
breede lichtgolven gleden met haar, door de geopende
deur, naar binnen. Sidderend van ontroering strekte
Bernlef de handen uit. Hij zag het witte kleed, den
langen, glanzenden sluier der gouden lokken, hij zag
de uitdrukking van oneindige deernis op het schoone,
bleeke gelaat der onbekendejuichend klonk het
van zijne lippen
//Mijn gebed werd verhoord, de engel der verlossing
is gekomen, de Heer is het, die hem zendt! O, mijn
dochter, mijn dierbaar kind, ontwaak! Zie wat Hij
doet, Die machtig is en sterk en getrouw!"
Plotseling gewekt uit haar onrustige sluimering sloeg
Prowa de oogen op, om terstond, niet bij machte een
enkel woord te uiten, met saamgevouwen handen knie
lend neer te zinken.
//Gij dwaalt," sprak de onbekende zacht, //ik ben een
mensch als gij, doch gekomen om u te redden. Volg
mij echter haastig, de tijd dringt."
//Wie zijt gij danvroeg Bernlef verbaasd. Hij wa8
zoolang beroofd geweest van de kostbaarste gave, het
gezicht, hij herkende de volwassen jonkvrouw niet in
haar, die hij zich slechts als kind herinnerde.
«-Later, laat mij eerst, zooveel dit nog in mijn macht
staat, het gruwzaam onrecht goed maken, dat men
u aandeed,"
De moede oogen van Frowa schoten vol tranen, daar
qoiz ftq apunajs mapB jbbu puaSfiq 'puajaqinijs 'jaom
-agaj maq iaoM jqonj apuaqqijsjaA 'apMusuaq uag
"UBB§ joj
pungagpuq pft^ tnaq nam uap 'najoojsaSjB apiaoA raqiaq
naqospjBBjapuo uap jbbu aip 'dnjj nap uba uapajj
aqfiqaSno ap jaam jajujag sbm 'uajqoauquadBM Jap
uajsmA ap joop 'pjnajsaSaam ua nadajSaSuBB P1JA\
'UIA 3L1XSCMOOH
•uapBJjaA noz jam
JBBq [asjijaS ajsSuuaS jaq sjjaz jBpdo 'puapnoquaaftq
joipjnaIojoz pBBMaS JBBq uba uaioojd aSuBj ap 'uaaq
qoiz fiz appaods uaoj, -uaqiaiaq aj qfqaputa maq JBBq
jaq ajqnjaS 'uaqBMjuo uapnoz uapuadB[s ap jBp 'js8ub
uba pnajappis 'ajiaom japuoz jaiu 'Sooq Suiq ftq 'nap
-UBq apuaAaq aiBq uajjssj uajsjoojS uap jbbkj -uaouiq
puBM nap ubb uaqsq uajazft ubb aip 'sjajnajs ap sSubj
puaqosjOAjin uapajo uaSoo ajsq 'do jqaB uaa§ .ia Saojs
appqjO 'apjaddojpiaau qosip uap uba Sou jsp 'jaiq jaq
uba qnaj uadjaqos nap jam qfqaSjBM qaiz apSuam
-J3A jnaS ajaoz ap 'jaojA uap do jjojsaSrao Sbj apam
nuq uag -puojS uap do uapajSaSjaau j[8q 'quBq nfiz
do puaSSq jjBq oqog 'napuojs naajoop pjBMJaA sjaj
-oqos ua sjaqaq 'uauusq dojBBM 'jajBj ap do puaunaj
pjooq jaq jam japBA jecq uajjBjsaS opuadajs apiaq
op uba jBBjaS jaq 'puapajjuauuiq 'ftz appuaM jaaqjB
jajfl; -naAaSaq aj juq ap jbbu 'jaoA uapiaoqosjuo jam
'qaiz apSBBM jaq ftz jooa 'puapnoqui mapB nap 'apjiqjo
ajjqoBM uaqqijquaSoo aSiuaa So\r -jainjs uftz apioojd
-juo jqosu ap 'pooqaS ajpjs ap jaiqoBM uap uba uias
-uajoq jaq SaaMZ sjjaz 'jsuj Muatudo ajqosjaaq 'jnn
t-II
115
tegen den muur. Zijne handen raakten de kleverige
sporen aan door slakken op den glibberigen wand ach
tergelaten, zijn voet gleed over een kil voorwerp, een
scherp gesis klonk in zijne ooren, huiverend trad hij
terug. Hij begreep, dat het een slang was geweest,
waarop hij getrapt had. Onder schor gelach, werd een
zware deur dreunend dichtgeworpen, ijzeren grendels
en bouten knarsten, toen was alles stil, een angstver
wekkende, beklemmende stilte. Sidderend, gebroken
naar lichaam en ziel, de handen gedrukt op de moede,
nog altijd pijnlijke oogen, zonk hij neer en de tranen,
die een grijsaard zoo zelden weent, ontwelden zijn oog
om den gruwzamen moord gepleegd op zijn kleinzoon,
en vermengden zich met de vurige smeekbede om
troost en hulp voor de arme ouders, berusting en ver
trouwen voor zich zeiven. Lang duurde zijn gebed,
toen hij eindelijk oprees verzilverden de stralen der
maan, die door het luchtgat gleden, de duisternis
van zijn kerker en week ook in zijn ziel de nacht
der vertwijfeling, voor het morgenrood van vernieuwd
geloof. Nog was zijn: //Uw wil geschiede!" niet weg
gestorven in de ruimte toen opnieuw een luid ge
druisch zijn oor trof. Een snikkende vrouwenstem,
hem niet onbekend, wier jammerende klank sneed
door zijn ziel, hoonende scherts, die hem een rilling
door de leden joegWild strekte hij de armen
uit, een wankelende gestalte gleed aan zijn borst.
Het was als hij gevreesd had, zijn geroofde dochter
deelde zijn kerker en omklemde hem, met den ver
twijfelenden kreet
//Zoo ben ik toch niet geheel verlaten! O, mijn
vader, mijn vader
//Frowa, mijn arm kind!" fluisterde hij haar met
