■fluiuaopjOA aqfij
-araiaq uba apina|q qoiz pjooqjooA ufiz na uapiaojid
uaSoo aufiz jfiAuaj 'aptuBBZJOoqag lajsatidjaddo aQ
„jjfijqos 'ofajj
•joo qfqajsjOA suo SaonaS spaai ajqiajaq maq ub^«
•do uaSfiMZ jaq maq apSaj SuiflaMaqpuBq nag;
BqSuimmBQ aqaBjj
pBBiiaA jaq uba lappa ap jpjinqos smq qfqajsjOA jaq
oba uapaj ap japao qoo« madfiiflaq aj jaiu apsuiaA
'uaqoq paap paojq ufiz aqpai 'ppqapung uba Sag
-adsaoj ap aip 'juiio ajJBAjaq (('§uiuoq ufim 'uaqajds
a; ooz jSbbai aip aSiuaa ap jam 'sBB[aq 'bi oqqjg//
i spnqïO UBA afliMjaj
'qjoa jaqdo paojAUinfiz mo'apsaaiA na ajjBBq Ciq naip
'maq suuqj aj jqosAt SunapauiaA ua pBcras 'nooq uba
sa/ia a§ubi naa qpaj, Maamiaramiu apjammjs ubbaa
-sjb ajqaAtafl jBBrauaa s(pnoqpB-g -uaqqajj ajanjs s.ppq
-apntiQ jaao paa[s Suiqqnipjm apnajauaSaz uag;
•poop §uiiaj|oj
apuBqos SniSjOAia^ :pjaiqui jsb[ azap jbm ubjsiai
naps 'SunaqapiAvno apjaAtnq jaSftjq aSiqiqosjaAUO
afhuam ua uaopjOA a? jaAaq jip ubb qoiz ajjsBBq o[bjj
„•uapofl ap SaajdpBBi na uafliiaAO ap
fiq do nBp maq uaqaaj, <ipmaoua8 qaq pusjajisog qi jBp
•'Bjqmy uba oCbjj 'uBBjsiaA cobbu naip fi§ jqajQ//
:daiijjrt fiq uaoj 'paapnBB pjaAvaS
uaA(az qoiz fiq jo jajqoasBM japj -jajsaiidiaddo nap joj
qoiz fiq appuaM uapiooAtjuB aj nooz ufiz japnoz 'pao{8
■ua§ijqou|aspBBJ naa jam uappquoj uaSoo sSnmo^j s(
((-jbbjs
-aoj jsnaipspoS uba piaqfijA uauajsiiqo nap fiS jooa
'uajjaqdo jbz n jooa nadBAV uaafl fiq jBp 'pjBBjqiaA
pnq jjaaq 'b^bjjsq uba jBBjsajod ap 'oqqjq//
681
192
dwingeland in zijn minachtend zwijgen, ging Gerbrand
heen. Vol kouden argwaan zag Radboud, met heime
lijke voldoening op het gelaat Gundebald hem gaan.
//Dit zwijgen van uw zoon was welsprekender dan
een vloed van woorden. Wees op uw hoede voor
dien knaap, mijn vorst," sprak de opperpriester.
#i\lijn koning, laat geen achterdocht wortel schieten
in uw hart tegen uw eigen zoonDe goden huiveren
en bedekken zich het gelaat als zij hooren, dat haat
bestaat tusschen ouders en kind. Voor zulk een mis
daad vluchten de zonnestralen achter een dicht wolken
floers. Handhaver der gerechtigheid, laat in uw eigen
borst het onrecht geen schuilplaats vinden!" waagde
Ragnald te flusteren.
//Zwijg, schort uw oordeel op tot het u gevraagd
wordt!" donderde Radboud hem toe. Ragnaid boog
sidderend het hoofd.
//Wat beduidt de rilling, die door uwe leden vaart?
Beraamt gij een moordaanslag op uw heer, beeft gij,
ondanks u zeiven, voor uw zwart verraad?" brulde
Radboud, uitbarstend in een storm van verwenschingen.
//Heer koning, kent gij het hart van uw ouden, ge
trouwen Skald en schiddrager zoo weinig?" vroeg
Ragnald ernstig en treurig, toen de woordenvloed
eindelijk bedaarde. //Niet ik zal als verrader eindigen."
//Welnu," klonk het een weinig kalmer, //wat beduidt
dan uw gedrag?"
//Niets, o, koningmaar een straal van uw oog, dat
flikkerde als de bliksem, trof verzengend mijn hart
en het was mij eensklaps als zou een groot onheil
dreigen, door haat en wraak uitgelokt."
Radboud stiet een korten, heeschen lach uit. //Ver
zengend is de gloed der wilde, roode vlammen. Gij
•puapftus ppqapung
•suud susqj qBids (1'japBA uaAaqjaA ufira 'uapuudiaA
aj Mnojj unq n ufiz piajaq 'uajqoBMjaA Sou fiz aip uajs
-unfljo uapBpjaAi uaquoqosaS spaar jooa uaqnz 'pjajs
-aS jqaq sjBBjd a°ooq uaa do fifl aqjaAt uajjB jaifj//
•jsSubajuo ui apjnq azap pnoqpB-jj mnu
'apjapjaqjaA uaqqajj aqosjou au fiz qoB[iui[§ aSqjBA
-aS|8Ai uaa jnp japuoz 'qoB[mq3 uapnoq naa jajq
■jqoquagjora ajjaq jaq ui uapjBB.wz uaq
-qoijagjin ap uapjaqqig uajBjjsmasqi[q aja§a\nB[q sjb
ua uaquojqjaaii muojj uba uapjooM aSijqoajd 'pjaaq
-jooa ufiz uapajOA uafluaAO aQ •puauaqaaj najBM fiz
qoop 'ajjm fiq aip 'uapjooM ajsraa ap uojbm jajj
(Ij|BBjda8az ui jflipuia sjqoajs fiq sjb 'ufiz [BZ piBBzaq uaqfq
jam 'jqaaMJOop paojq uba 'uapajjaq uaquz fu\ uaip
SaA\ ap jo jaq jjaap JB^// •puaqqni apaqos ap jin
pjBBMZ ufiz 'jmjo qnjds <('jsjoa ufira 'jaaAnz suBqj
n qi aip 'uapnoq muojj apjjazap n uapB ua8oj\[//
•fluiflinjjaAO rap flmpiz
-aq ap appjj uap.iooM jaufiz uooj uap ui na SuuaoA
-jaAjsaaS jap paojë ap ajjqoq ua°oo ua§Bjsa° flooqmo
aufiz jin ua pibuSbjj apjajsinp (i'SaM|UBA\p uazoojpaq
unq uba uaraaq uapjiAA fiz s]b uapusfiA uaSBjsjaA
jauunq sjapaqos ap jin uaquijp jaiq puammqos ua
uapjaA aqfqjaaq aufiz ui uaSuf uaSom 'uapfujs uauunq
raaq jooa jBuaquig sjb uapnoz fiz qog j uado BjjBqjBj^
s(uipo JBBjs uaq jooa qoo juapjoopjaA araJB aiQ/'
■jaip puajnaqosjaA soojapaj
uaa joj jqBBm qosuara uapuaquap uap aip 'jqonzdaaMp
aSijsuaipspofl ap uba 'jqanzdaaMp uba puajajjiqos 'uafloo
ua uapusq uaAaqaSdo jam 'jajsaiidjaddo ap qBjds <('uad
-j8av aj jaau jqocjj maq jsq aSiUA ubajbbm 'uoojj uap
do uaqajsjaq jbz uupo^ aip 'raaq fiz ajag; raazaug; rap
881
185
het heir onzer vijanden en ons, zijn kinderen, de
bloedige zege schenkt of voert naar het, van glans
stralend Walhalla, Odin's schitterende zaal."
//Zoo zij het!" herhaalden allen, die den koning
omringden, toen d« grijze Skald zweeg en de woeste
gelaatstrekken gloeiden, de flikkerende wapenen blonken
dreigend in de opgeheven vuist.
Door plotselinge geestdrift overweldigd greep de Skald
zijn driehoekige harp, juichend klonk het, met de stafrij
men der Noordsche volken
„Vu rijst Radboud hoog in 't harnas,
„Te wapen!" beveelt hij den vrijen Friezen,
Als koning onder de krijgsbanier,
Wijst hij hen 't spoor met zijn stouten stoet.
In 't wilde woud klinkt wapengekletter,
Blanke bijleu blinken en zwaarden,
Wituchint, de h«oge held der Sak'ers,
Verschijnt, omstuwd door zijn heldenschaar.
Fel vallen zij, met vereende krachten
Aan op het vliedende Frankenheir,
Een bloedstroom stortte in de Bordine
Talloozen tuimelden stervend ter sard.
Vroolijk fonkelde Wituchint's helmkap
Kloek kloofde de kling in 's konings vuist
Der vijanden schedels, hun splinterende speren
Op 't worstelperk woedde, wild de strijd.
Geen berchermend schilddak kon Karei baten,
Door 't lange lemmer ge'roffen zonk hij neer;
Maar met juichenden jubel verkondden Walkuren
In Walhalla de zege van Radboud's heir.
//Zoo is dan eindelijk besloten tot den krijg!" sprak
Radbout, toen stilte het luid gejuich verving, dat
volgde op het lied van den grijzen Skald.//Gij, mijne
getrouwen zijt de eenigen, die deelgenooten zijt van
dit gewichtig geheim.
//Bij de edellingen die ik aan mij verknocht waande,
